Википедија

Марио Манџукиќ

Марио Манџукиќ (хрватски: Mario Mandžukić; р. 21 мај 1986 во Славонски Брод) — поранешен хрватски фудбалер, кој играл на позицијата напаѓач. Тој е поранешен репрезентативец на хрватската репрезентација. Покрај тоа што е познат како плодоносен стрелец, тој е познат и по неговиот извонреден придонес во одбраната и неговата моќ во воздушните двобои.[2][3][4]

Марио Манџукиќ
Лични податоци
Полно име Марио Манџукиќ[1]
Роден на 21 мај 1986(1986-05-21) (38 г.)[1]
Роден во Славонски Брод, СР Хрватска, СФРЈ
Држава Хрватска Хрватска
Висина &100000000000001860000001,86 м[1]
Играчки податоци
Позиција напаѓач
Повлекување 3 септември 2021 (35 г.)
Младинска кариера
Марсонија Марсонија
Кариера*
Години Клуб Наст.† (Гол.)†
2004-2005 Марсонија Марсонија 23 (14)
2005-2007 НК Загреб НК Загреб 51 (14)
2007-2010 Динамо Загреб Динамо Загреб 81 (42)
2010-2012 Волфсбург Волфсбург 56 (20)
2012-2014 Бајерн Минхен Бајерн Минхен 54 (33)
2014-2015 Атлетико Мадрид Атлетико Мадрид 28 (12)
2015-2019 Јувентус Јувентус 117 (30)
2019-2020 Ал-Духаил Ал-Духаил 5 (0)
2021 Милан Милан 10 (0)
Репрезентација ‡
2004-2005 Хрватска Хрватска 19 10 (3)
2007 Хрватска Хрватска 20 1 (1)
2005-2007 Хрватска Хрватска 21 9 (1)
2007-2018 Хрватска Хрватска 89 (33)
Раководител на екипите
2021– Хрватска Хрватска (асистент)
* Ажурирано на: 19 јануари 2021
** Ажурирано на: 15 јули 2018

Манџукиќ ја започнал својата кариера во Марсонија од родниот Славонски Брод, од каде што се преселил во два загрепски клуба: најпрво во НК Загреб, а потоа и во Динамо Загреб во 2007 година. Како член на Динамо Загреб бил најдобар стрелец во Прва ХНЛ во сезоната 2008-2009. Благодарение на неговите голгетерски способности, во 2010 година направил трансфер во редовите на Волфсбург. По одличното учество на Евро 2012, на коешто со три погодоци бил на делба на првото место на списокот на стрелците, Манџукиќ потпишал за Бајерн Минхен. Во неговата прва сезона во клубот, тој освоил три трофеи: Бундеслигата, Купот на Германија и Лигата на шампионите; притоа, тој станал првиот Хрват кој постигнал погодок во финале на Лигата на шампионите. Во 2014 година, Манџукиќ го напуштил Бајерн Минхен и потпишал за Атлетико Мадрид, а една сезона подоцна преминал во редовите на Јувентус за 19 милиони евра. Тој одиграл четири и пол сезони во клубот од Торино освојувајќи четири титули во Серија А, три Купа и два Суперкупа на Италија. По кратко време во катарскиот Ал-Духаил, во зимскиот трансферен период 2021 година потпишал за Милан.

На репрезентативно ниво, Манџукиќ дебитирал за хрватската репрезентација во ноември 2007 под водство на Славен Билиќ. Оттогаш, забележал повеќе од 80 репрезентативни настапи и учествувал на четири големи натпреварувања: европските првенства во 2012 и 2016, и светските првенства во 2014 и 2018 година, од кој на последното Хрватска отишла далеку сè до финалето во кое и покрај тоа што Манџукиќ постигнал гол загубиле од Франција со 4-2.[5] Тој бил избран за Хрватски фудбалер на годината во 2012 и 2013 година.[6]

Во Хрватска е познат по прекарот Манџо,[7] меѓутоа за време на Европското првенство 2012 година со својте одлични настапи го заработил прекарот Супер Марио по истоимениот херој од видеоиграта.[8]

Животопис

Манџукиќ е роден во Славонски Брод на 21 мај 1986. Тој се преселил со своите родители во Германија во 1992 година, и живееле во градот Дицинген во близина на Штутгарт, бегајќи од Хрватската војна за независност.[9] Семејството се вратило во татковината во 1996 година, кога војната веќе била завршена.[10]

Неговиот татко, Mато, исто така бил фудбалер.

Технички одлики

Суров напаѓач,[11][12] бомбардер,[7][13] цврст,[12] во кариерата бил поставен и како втор напаѓач, крило на двете страни од теренот, а исто така, може да игра и како офанзивен играч од средниот ред[11] па дури по потреба и како централен играч од средниот ред, позиција на која ја започнал својата кариерата.[10] Погоден е за играње на противнапади,[14] меѓутоа сепак Манџукиќ е играч за во шеснаесетникот[12] физички силен,[15][16] моќен,[11] но исто така корисен,[11] со силна глава,[11][15][16] добар во играта во воздух,[7] опремен со добра брзина,[11][15] добар дриблинг[11] и контрола на топката,[11][15] вешт завршен удар,[11] со голем инстинкт за гол[11][15][17] има силен шут со десната нога, одлична отпорност, и неуморен во вршењето на притисок врз противничката одбрана. Во последно време често знае да помогне и на одбраната, нешто што беше една од неговите главни слабости во раниот дел од кариерата. Исто така во областа околу единаесет метри често знае да асистира за својте соиграчи најчесто спуштајќи им топки со глава.

Во споредба со Ален Бокшиќ (кој исто така играл за Јувентус),[11] е класа играч,[11][12][13][18] носи поголема креативност, тактички е поинтелигентен и е незапирлив во шеснаесетникот.[11]

Се смета за еден од најсилните напаѓачи во последниве години.[10][14][15][19]

Клупска кариера

Почетоци, Марсонија, НК Загреб и Динамо Загреб

Манџукиќ ги направил своите први фудбалски чекори во германскиот клуб ТСФ Дицинген. По враќањето во родниот град, тој продолжил да игра фудбал во екипата на Марсонија, поминувајќи ги сите младински категории во периодот 1996-2003, пред да дебитира за првиот тим во сезоната 2004-2005. Својата прва професионална сезона ја завршил со 23 настапи и 14 гола за Марсонија 2. ХНЛ. Во текот на летото на 2005, по наговор на Мирослав Блажевиќ[10][11] тој се преселил во неговиот клуб, НК Загреб и во сезоната 2006-2007 тој го потпишал првиот професионален договор. Дебитирал за клубот на 29 јули 2006 година во победата со 1-3 против Камен Инград, натпревар во кој исто така го постигнал својот прв гол за новиот клуб, воедно прв и во Прва ХНЛ. Истото го повторил во следниот натпревар, постигнувајќи го решавачкиот погодок во победата со 0-1 против Славен Белупо. На 2 декември, тој постигнал гол во поразот со 2-1 во дербито против Динамо Загреб. Својата прва сезона во Првата лига на Хрватска ја завршил со 9 одиграни натпревари и 3 постигнати гола.

 
Манџукиќ во периодот додека настапувал за Динамо Загреб.

Во сезоната 2007-2008 преминал во редовите на Динамо Загреб за 1,5 милиони €, во обид да го замени во нападот Едуардо.[10][11][15] Дебитирал во "модриот" дрес на 21 јули 2007 во победата со 5-0 на домашен терен против Шибеник, каде што исто така го одбележал својот прв гол за Динамо. На 7 август 2007 дебитирал во Лигата на шампионите, во натпреварот од прелиминарната рунда против Домжале во кој Динамо славел победа со 3-1. На 1 септември, за првпат во кариерата постигнал два гола во еден натпревар, во победата со 1-3 во дербито против својот поранешен клуб НК Загреб. На 4 октомври, го направил своето деби во Купот на УЕФА, во победата со 2-3 на гостувањето кај Ајакс, каде што постигна два гола негови први во европските натпреварувања. Сезоната ја завршил со вкупно 38 натпревари и 14 погодоци.

Следната сезона ја започнал со настап во првото коло од првенството на 3 август во победата со 3-1 на домашен терен над Интер Запрешиќ. На 17 август, во натпреварот Динамо Загреб - Цибалија 6-0, го постигнал својот прв хет-трик во неговата кариера. На 16 јули во натпреварот од првиот круг на квалификациите за Лигата на шампионите против северноирскиот Линфилд постигнал гол во победата со 0-2. Тој исто така бил стрелец и во реваншот во ремито 1-1. На 18 септември, го одиграл својот прв натпревар за сезоната во Купот на УЕФА, во ремито без голови против Спарта Прага. Во неговиот трет настап го постигнал својот прв гол во ова натпреварување, во победата со 3-2 над НЕК. Својата втора сезона во Динамо ја завршил со 46 настапи и 20 гола во сите натпреварувања, а бил и најдобар стрелец во Првата хрватска лига со 16 голови.

И покрај силниот интерес на странските клубови за него, загрепската екипа одлучила да го задржи и да се потпре на него во нападот за трета последователна сезона. Првиот натпревар за сезоната 2009-2010 Манџукиќ и Динамо го имале на 14 јули 2009 во ремито без голови против Пјуник во Лигата на шампиони; во реваншот во Загреб седум дена подоцна, тој го постигнал првиот гол за својот тим во победата со 3-0. Новото првенство на Хрватска го започнал со два постигнати гола во победата со 7-1 над Истра 1961 на домашен терен. На 27 февруари 2010 година тој го постигнал својот втор кариера хет-трик во победата од 6-0 дома против Кроатија Сесвете. Сезоната ја заклучил со 38 натпревари и 17 погодоци.

Волфсбург

На 14 јули 2010, по три сезони во Динамо Загреб, Манџукиќ се преселил во Германија потпишувајќи четиригодишен договор со Волфсбург. Висината на трансферот изнесувала околу 8 милиони евра.[9] Манџукиќ пристигнал во клубот по наредба на тренерот Стив Мекларен, кому се допаднал фактот дека хрватот веќе знаел германски.[9] Своето деби за "волците" го направил на 15 август 2010, во победата на гости против Мунстер со 1-2.[20] Пет дена подоцна дебитирал во Бундеслигата во поразот на Алијанц Арената од Бајерн Минхен со 2-1; на почетокот од второто полувреме тој ја погодил стативата од голот на Бајерн при резултат 1-0 за баварците.[21] Во првиот дел од сезоната најчесто играл како крило или како втор напаѓач зад босанецот Един Џеко во формација 4-2-3-1 и во таа улога не успеал да се пронајде, така што останал без ниту еден постигнат погодок во првиот дел од сезоната. Меѓутоа во зимскиот преоден рок Џеко го напуштил Волфсбург и се преселил во Манчестер Сити, а новиот тренер Пјер Литбарски кој ја презел функција како привремена замена по заминувањето на Стив Мекларен во февруари 2011, продолжил да го користи по страничните позиции. Својот прв погодок во Бундеслигата го постигнал на 12 март 2011 во победата со 1-2 на гостувањето кај Нирнберг во неговиот последен натпревар кој го започнал како крило.[22] Со доаѓањето на Феликс Магат, Манџукиќ бил преместен на неговата природна позиција, што веднаш донело резултат откако тој постигнал 7 гола во последните 6 натпревари од сезоната. Својата прва сезона во Германија во дресот на Волфсбург ја завршил со вкупно 27 натпревари и 8 гола.

Својата втора сезона во клубот ја започнал како напаѓач во тандем со Патрик Хелмес во формација 4-3-1-2. Новата сезона ја отворил со две асистенции во победата со 3-0 на гостувањето кај Келн. Своите први голови (два) ги постигнал во петтото коло од првенството, помагајќи му на својот тим да дојде до победа над Шалке 04 со 2-1 на 11 септември 2011.[23] Во периодот од 1 октомври до 29 октомври постигнал вкупно 5 гола во четири првенствени натпревари по ред против Бајер Леверкузен (3-1), Нирнберг (2) (2-1), Хамбургер (1-1), Херта (2-3). Сезоната ја завршил со 32 првенствени настапи и 12 гола и еден настап во купот. Со своите 12 гола бил најдобар стрелец на клубот за сезоната 2011-2012, но исто толку постигнал и Хелмес.

Бајерн Минхен

 
Манџукиќ во Бајерн Минхен во 2012.

На 27 јуни 2012 по одличните настапи на Евро 2012,[15][24][25] каде што тој постигнал три гола и бил најдобар стрелец на турнирот заедно со уште 5 играчи, Манџукиќ преминал во Бајерн Минхен за сума од 13 милиони евра,[10] потпишувајќи тригодишен договор за годишна плата од 3,5 милиони €,[24] плус опција за четврта година.[24][26] Првично тој требало да биде втор избор во нападот зад Марио Гомес[25] но по повредата на германецот пред почетокот на сезоната, Манџукиќ избил во почетниот тим на баварците предводени од Јуп Хајнкес.[10]

Своето прво појавување за Бајерн во официјален натпревар Манџукиќ го имал на 12 август, постигнувајќи гол после само шест минути игра против тогашниот Бундес-првак Борусија Дортмунд (2-1), со што му помогнал на неговиот тим да победи и да го освои Суперкупот на Германија. Само осум дена подоцна тој постигнал два гола во победата над Јан Регензбург во Купот на Германија. Својот прв гол во Бундеслигата за Бајерн го постигнал против екипата на Гројтер Фирт во првото коло од првенството, а веќе следното коло додал уште еден во победата со 6-1 против Штутгарт. Манџукиќ продолжил со одличната форма во лигата достигнувајќи до 8 гола во првите 9 натпревари. На 19 февруари тој го постигнал својот прв гол во Лигата на шампионите во својата кариера (не сметајќи ги квалификациските натпревари) во победата со 1-3 на гостувањето против Арсенал во Лондон во првиот натпревар од осминафиналето. На 6 април со Бајерн ја освоил титулата во Бундеслигата (23. титула на баварците) на шест кола пред крајот на првенството.[27] На 25 мај 2013 година за првпат во својата кариера ја освојува и Лигата на шампионите, благодарение на победата со 2-1 против Борусија Дортмунд во финалето, а тој бил стрелец на првиот гол за Бајерн за моменталнен резултат 1-0.[28] На 1 јуни 2013 година тој исто така го освоил и Купот на Германија со својот клуб, комплетирајќи ја тројната круна за сезоната 2012-2013, во која одиграл вкупно 40 натпревари во сите натпреаврувања и постигнал 22 гола.[29]

Својата втора сезона ја започнал со мали проблеми при прилагодувањето на системот на игра на новиот тренер на Бајерн, Пеп Гвардиола.[30][31] На 30 август го одиграл целиот натпревар во Суперкупот на УЕФА во кој Бајерн бил поуспешен од Челси со 7-6 на пенали, освојувајќи уште еден трофеј во својата кариера.[32] До крајот на сезоната освоил уште три други титули со баварската екипа, ФИФА Светското клупско првенство,[33] Бундеслигата[34] и Купот на Германија.[35]

Атлетико Мадрид

 
Манџукиќ во дресот на Атлетико Мадрид

Не можејќи да најде повеќе простор за игра во нападот на Бајерн по доаѓањето на Роберт Левандовски,[14][36] на 10 јули Манџукиќ се преселил во редовите на шпанскиот клуб Атлетико Мадрид за сума од 22 милиони €, потпишувајќи петгодишен договор[14][37][38] Манџукиќ бил доведен како замена за Диего Коста кој во текот на истиот трансфер-период заминал во Челси.[14]

Својот прв гол за колчонерос го постигнал на 22 август во реванш натпреварот од Суперкупот на Шпанија против Реал Мадрид, и тој се покажал победнички за Атлетико да го освои трофејот.[39] Неговиот гол дошол само по две минути игра, што е најбрзиот гол во историјата на ова натпреварување.[40] Својот прв гол во шпанската лига го постигнал на 30 август 2014 година, во второто коло од сезоната на домашен терен против Еибар во победата со 2-1.[41] На 26 ноември го постигнал својот прв хет-трик во Лигата на шампионите во победата со 4-0 над Олимпијакос. Сезоната ја затворил со 20 гола во 43 натпревари во лигата и куповите, но неговиот последен гол дошол дури на крајот на февруари.[42]

Јувентус

По само една сезона во Шпанија, Манџукиќ го напуштил Атлетико Мадрид и на 22 јуни 2015 бил купен за 19 милиони евра плус бонуси од страна на италијанскиот Јувентус,[43] со кој потпишал четиригодишен договор за годишна плата од 3.5 милиони евра.[44][45] Дебитирал во бело-црниот дрес на 8 август, кога го постигнал и својот прв гол за Јувентус во победата со 2-0 против Лацио во Суперкупот на Италија.[46][47] На 15 септември 2015, постигнал гол во првиот натпревар на својот тим од Лигата на шампионите, во победата на гости со 1-2 над Манчестер Сити.[48] На 21 септември, се здобил со повреда во натпреварот против Џенова, по што морал да остане надвор од терените три недели.[49] Својот прв гол во Серија А го постигнал својот на 25 октомври 2015 во победата со 2-0 над Аталанта.[50] На 8 ноември, го постигнал својот втор првенствен гол за Јувентус во победата со 3-1 на гости кај Емполи.[51] На 25 ноември, во вториот натпревар против Манчестер Сити во групната фаза, го постигнал единствениот гол на натпреварот со кој Јувентус победил со 1-0 и се пласирал во нокаут-фазата од Лигата на шампионите.[52] На 20 декември, во последниот натпревар на Јуве за 2015, Манџукиќ бил двоен стрелец придонесувајќи обилно за победата со 3-2 на гостувањето кај Карпи.[53] По подолга пауза, на 2 април 2016 го постигнал единствениот гол во натпреварот Јувентус-Емполи 1-0, што бил негов прв за Јувентус во 2016 година.[54] Седум дена подоцна, Манџукиќ го постигнал првиот гол за Јувентус за моментален резултат 1-1 во дербито против Милан на Сан Сиро, а на крајот неговиот тим победил со 1-2.[55] На 24 април го постигнал својот десетти првенствен погодок во победата со 2-1 на гостувањето против Фјорентина. Својата прва сезона во Италија ја завршил,[56] со освојување на Скудетото и Купот на Италија први за него во кариерата.[57]

 
Манџукиќ во дресот на Јувентус ја слави со соиграчите титулата во Купот на Италија 2016-2017.

За време на неговата втора сезона во клубот го загубил местото во почетната постава од новото рекордно засилување на Јувентус, аргентинецот Гонсало Игуаин. Својот прв погодок за сезоната го постигнал на 26 октомври 2016, во победата со 4-1 на домашен терен над Сампдорија.[58] На 22 ноември го постигнал својот прв гол за сезоната во Лигата на шампионите, третиот за Јувентус во победата со 3-1 на гостувањето против Севиља со која неговиот тим изборил пласман во нокаут фазата.[59] Во вториот дел од сезоната се вратил во почетниот состав на Јувентус играјќи успешно на позицијата лево крило во формацијата 4-2-3-1 на тренерот Масимилијано Алегри, каде импресионирал со својата борбеност и пожртвување како и со способноста за приклучување како втор напаѓач и постигнување на голови.[60] На 21 мај 2017 година Манџукиќ го постигнал првиот гол за Јувентус во победата со 3-0 на домашен терен над Кротоне со која било осигурано скудетото, шесто едноподруго за Јувентус а второ во кариерата за Манџукиќ.[61] Четири дена подоцна, на Манџукиќ му бил продолжен договорот со Јувентус до 2020 година.[62] Тој, исто така, го започнал како стартер финалето на Лигата на шампионите против Реал Мадрид постигнувајќи прекрасен погодок во 27-мата минута, со извонреден ножичен удар од 14 метри со кој го лобувал голманот Кејлор Навас,[63] за го израмни резултатот на 1-1; сепак, на крајот Јувентус го загубиле финалето со 4-1.[64] Подоцна, голот на Манџукиќ бил избран за УЕФА Гол на сезоната.[65] Заедно со Кристијано Роналдо и Велибор Васовиќ, Манџукиќ станал само третиот играч кој постигнал гол за две различни екипи во финале на Лигата на шампионите.

На почетокот на сезоната 2017-2018, Манџукиќ го постигнал првиот гол за Јувентус во Серија А 2017-2018, во победата со 3-0 на домашен терен над Каљари во првото коло од сезоната. На 31 октомври, го одиграл својот 100-ти натпревар за Јувентус во ремито 1-1 против Спортинг Лисабон во Лигата на шампионите.[66][67] На 11 април 2018, тој постигнал два гола во гостинската победа со 3–1 над Реал Мадрид во реванш четвртфиналето од Лигата на шампионите. Првиот гол бил постигнат по само 76 секунди, со што станал најбрзиот гол кој го примил Реал Мадрид во домашен натпревар од Лигата на шампионите, додека Манџукиќ подоцна станал првиот противнички играч кој постигнал два гола во првото полувреме на натпревар од Лигата на шампионите одигран на Бернабеу.[68] Третата сезона во Јувентус, ја завршил со освојување на својата трета двојна круна со клубот, откако бјанконерите одново биле најдобри во Серија А и Купот на Италија.

Во летото 2018, кога во Јувентус пристигнал Кристијано Роналдо, првично се сметало дека можностите за игра во нападот на бјанконерите за Манџукиќ се затворени и дека е можно тој да го напушти клубот; наместо тоа, токму хрватот бил тој кој најмногу ќе профитира од доаѓањето на португалската ѕвезда.[69] Бидејќи Игуаин бил продаден, тоа му овозможило на Манџукиќ да се врати на својата омилена позиција на теренот во врвот на нападот каде што пронашол простор за играње во континуитет.[70] Тој постигнал голови во победите на Јувентус над некој од најголемите соперници на клубот во Италија, вклучувајќи ги Лацио (2-0), Наполи (3-1), Милан (2-0), Интер (1-0) и Рома (1-0). На 6 октомври, го забележал својот 100-ти настап во Серија А во победата со 2–0 на гостувањето кај Удинезе, асистирајќи притоа за вториот гол што го постигнал Кристијано Роналдо.[71][72] На 24 ноември, Манџукиќ ја носел капитенската лента на Јувентус за првпат во победата со 2–0 на домашен терен против СПАЛ, во која исто така постигнал и погодок.[73] Три дена подоцна, на 27 ноември, тој го постигнал својот прв погодок во Лигата на шампионите за сезоната, во победата со 1–0 на домашен терен над Валенсија.[74] Во вториот дел од сезоната, поради честите проблеми со повреди паднал во формата и постигнал само еден гол до крајот на сезоната. На 4 април 2019, Манџукиќ го продолжил својот договор со Јувентус до 2021 година.[75] На 20 април, го освоил своето четврто скудето со клубот, откако Јувентус ја победил Фјорентина со 2-1 и станал шампион во Серија А на пет кола пред крајот.

Пред почетокот на сезоната 2019-2020, со промената на тренерската клупа во Јувентус каде Алегри му го отстапил местото на Маурицио Сари, и враќањето во Торино на Игуаин, Манџукиќ наишол на несогласувања со фудбалската филозофија на новиот тренер и одеднаш го загубил местото во почетниот тим,[76] лизгајќи се до маргините во клубот,[77][78] па дури бил и изоставен од списокот на играчи пријавени за Лигата на шампионите.[79] Не играјќи ниту еднаш под раководството на Сари, тој го соблекол дресот на Јувентус во зимата 2019 година, по четири и пол години поминати во клубот, со 162 настапи, 44 погодоци и 9 освоени трофеи.

Ал Духаил и Милан

На 24 декември 2019, тој склучил договор со катарскиот од Ал-Духаил, приклучувајќи му се на клубот како слободен играч од 1 јануари 2020 година.[80] Дебитирал за екипата од Доха на 5 јануари, во натпреварот од катарското првенство против Катар СК (0-0);[81] пет дена подоцна го постигнал својот прв гол во новиот дрес, во натпреварот од Купот на ѕвездите на Катар што завршил со победа од 2-0 на Ал-Духаил над Ал-Саилија.[82]

Репрезентативна кариера

Почетоци во репрезентатацијата

Манџукиќ бил стандарден член на младинските хрватски фудбалски репрезентации (до 19, до 20, и до 21 година), а своето деби за сениорската репрезентација го направил на 21 ноември 2007 во квалификациски натпревар против Македонија. Првиот погодок за хрватската репрезентација го постигнал на 10 септември 2008, во 77-мата минута од натпреварот против Англија (1-4), во квалификацииите за Светското првенство 2010.[83]

Евро 2012

Во квалификациската група за Евро, Манџукиќ постигнал два гола за својата репрезентација, и тоа изедначувачкиот против Грузија на Пољуд, и последниот гол на хрватската репрезенѕација во групата, на Кантрида против Латвија. Во баржот, противник на Хрватска и била турската репрезентација. Хрватска го добила првиот натпревар во Истанбул со убедливи 0-3, а Манџукиќ бил стрелец на вториот погодок.[84]

Во завршницата на првенството, Хрватска се нашла во група со Шпанија, Италија и Република Ирска, а Манџукиќ бил најавен како главен напаѓач по повредата на Ивица Олиќ.[85] Во првиот натпревар против Ирците, Манџукиќ постигнал два гола, двата со глава, и така станал првиот Хрват кој постигнал два гола на еден натпревар на едно големо натпреварување уште од Давор Шукер на Евро 1996.[86] Хрватска на крајот победила со 3-1.[86] Во вториот натпревар, Манџукиќ повторно бил стрелец израмнувајќи на 1-1 во 72-рата минута од натпреварот против Италија, што на крајот бил и конечен резултат на тој натпревар. Со тие три гола Манџукиќ бил најдобар стрелец на првенството заедно со Фернандо Торес, Марио Балотели, Марио Гомес, Алан Ѕагоев и Кристијано Роналдо, но неговата репрезентација не успеала да се пласира во четвртфиналето.

Светско првенство 2014

Во квалификациите за Светското првенство 2014 постигнал многу важен гол во победата над Србија со 2-0. Во баражот против Исланд бил стрелец на првиот гол во реваншот во 27-мата минута, меѓутоа само десет минути подоцна бил исклучен добивајќи директен црвен картон; сепак тоа не се одразило на неговата репрезентација која го добива тој натпревар со 2-0 и обезбедува пласман на Светското првенство 2014.

Манџукиќ го пропуштил првиот натпревар против домаќинот на турнирот Бразил. Во вториот натпревар постигнал два гола во победата над Камерун со 4-0.[87]

Евро 2016

Манџукиќ постигнал само еден гол за Хрватска во нивната успешна квалификациска кампања за пласман на Европското првенство 2016, отворајќи го резултатот во ремито 1-1 со Италија во Сплит, на 12 јуни 2015 година.[88] На 4 јуни следната година, тој и Никола Калиниќ постигнале хет-трик во победата со 10-0 над Сан Марино во Риека во подготвителен натпревар во пресрет на турнирот; резултатот исто така бил рекордна победа за Хрватска во историјата на репрезентацијата.[89]

На главниот турнир Манџукиќ одиграл три натпревар започнувајќи како стартер во секој од нив без да постигне ниту еден гол, а Хрватска била елиминирана во осминафиналето од подоцнежниот шампион Португалија.

Светско првенство 2018

 
Манџукиќ во дресот на хрватската репрезентација против Англија на Светското првенство 2018.

Во вториот квалификациски натпревар на Хрватска за Светското првенство 2018 против Косово на 6 октомври 2016 година, Манџукиќ постигнал хет-трик во победата со 6-0 во Албанија.[90] Само три дена подоцна тој го постигнал единствениот погодок во натпреварот против Финска на гости, носејќи и победа на Хрватска од 1-0. Квалификациите ги завршил со 5 гола во 11 настапи (вклучувајќи го и баражот против Грција), помагајќи им на коцкестите да се пласираат на завршницата на Светското првенство во Русија.

На 4 јуни 2018, Манџукиќ бил вклучен во списокот од 23 играчи на селекторот Златко Далиќ за Светското првенство 2018.[91] Своето деби на турнирот го направил во првиот натпревар на Хрватска во групата, против Нигерија во кој одиграл 85-минути во победата на неговата репрезентација со 2-0.[92] Својот прв погодок на првенството го постигнал во осминафиналето против Данска, изедначувајќи го резултатот во 4-тата минута по брзото водство на данците; резултатот не се сменил до крајот на натпреварот како и во продолженија по што пеналите го одлучиле победникот, а во нив Хрватска била подобра со 3-2.[93][94][95][96] Во четвртфиналето против домаќинот Русија на 7 јули, Манџукиќ асистирал за израмнувачкиот погодок на Андреј Крамариќ. Натпреварот завршил нерешено 1-1 по 90 минути игра и отишол во продолженија, по кој повторно било нерешено 2-2, па Хрватска уште еднаш поминала во следната фаза по изведување на пенали, победувајќи со 4-3.[97][98] За време на полуфиналниот натпревар на Хрватска против Англија, на 11 јули, завршен со резултат 1-1 по регуларното време, Манџукиќ го постигнал победничкиот за Хрватска во 109-тата минута од продолженијата, испраќајќи ја својата земја во финалето на Светското првенство за првпат во нејзината историја.[99][100]

Во финалето против Франција, на 15 јули, тој станал првиот играч што постигнал автогол во финале на Светско првенство, закачувајќи ја топката со глава по слободниот удар на Антоан Гризман по што таа завршила во хрватскиот гол за водство на Франција од 1-0; подоцна тој го постигнал вториот гол на Хрватска со тоа што ја искористил грешката на францускиот голман Иго Лорис, но тој гол се покажал како последен на натпреварот и недоволен за Хрватска бидејќи Франција победила со 4-2.[101] Со тој гол кој го постигнал во финалето на муднијалот тој станал само петтиот играч по Ференц Пушкаш, Золтан Чибор, Герд Милер и Зинедин Зидан кој успеал да постигне гол во финале на Лига на шампионите и во финале на Светско првенство.[102] Манџукиќ исто така станал само втор играч во историјата на Светските првенства, кој постигна гол за двете екипи во еден натпревар (првиот е Ерни Брандс од Холандија на Светско првенство 1978 во натпреварот против Италија) и првиот кој тоа го направил во финалето.[102][103]

Хронологија на репрезентативните настапи

Хронологија на настапи и постигнати голови за националната селекција ― Хрватска
Дата Град Домашни Резултат Гости Натпреварување Голови Инфо Детали
17-11-2007 Скопје Македонија   2 – 0   Хрватска Квал. за Евро 2008 -   42'
10-09-2008 Загреб Хрватска   1 – 4   Англија Квал. за СП 2010 1   73'
11-10-2008 Харков Украина   0 – 0   Хрватска Квал. за СП 2010 -   84'
15-10-2008 Загреб Хрватска   4 – 1   Андора Квал. за СП 2010 -   68'
06-06-2009 Загреб Хрватска   2 – 2   Украина Квал. за СП 2010 -   60'
12-08-2009 Минск Белорусија   1 – 3   Хрватска Квал. за СП 2010 -   66'   72'
05-09-2009 Загреб Хрватска   1 – 0   Белорусија Квал. за СП 2010 -   65'
09-09-2009 Лондон Англија   5 – 1   Хрватска Квал. за СП 2010 -
08-10-2009 Риека Хрватска   3 – 2   Катар Пријателска -   46'
14-10-2009 Астана Казахстан   1 – 2   Хрватска Квал. за СП 2010 -   63'
03-03-2010 Брисел Белгија   0 – 1   Хрватска Пријателска -   65'
19-05-2010 Клагенфурт Австрија   0 – 1   Хрватска Пријателска -
23-05-2010 Осиек Хрватска   2 – 0   Велс Пријателска -   90'
11-08-2010 Братислава Словачка   1 – 1   Хрватска Пријателска -   46'
03-09-2010 Рига Латвија   0 – 3   Хрватска Квал. за Евро 2012 -   83'
09-10-2010 Тел Авив Израел   1 – 2   Хрватска Квал. за Евро 2012 -   57'
12-10-2010 Загреб Хрватска   2 – 1   Норвешка Пријателска 1
17-11-2010 Загреб Хрватска   3 – 0   Малта Квал. за Евро 2012 -   78'
03-06-2011 Сплит Хрватска   2 – 1   Грузија Квал. за Евро 2012 1
10-08-2011 Даблин Ирска   0 – 0   Хрватска Пријателска -   73'
02-09-2011 Та-Кали Малта   1 – 3   Хрватска Квал. за Евро 2012 -   35'
06-09-2011 Загреб Хрватска   3 – 1   Израел Квал. за Евро 2012 -
07-10-2011 Атина Грција   2 – 0   Хрватска Квал. за Евро 2012 -
11-10-2011 Риека Хрватска   2 – 0   Литванија Квал. за Евро 2012 1   84'
11-11-2011 Истанбул Турција   0 – 3   Хрватска Квал за Евро 2012 (Бараж) 1   90'
15-11-2011 Загреб Хрватска   0 – 0   Турција Квал за Евро 2012 (Бараж) -   45'   90'
29-02-2012 Загреб Хрватска   1 – 3   Шведска Пријателска -   37'   46'
25-05-2012 Пула Хрватска   3 – 1   Естонија Пријателска -   60'
02-06-2012 Осло Норвешка   1 – 1   Хрватска Пријателска -   63'
10-06-2012 Познањ Ирска   1 – 3   Хрватска Евро 2012 - Прва фаза 2
14-06-2012 Познањ Италија   1 – 1   Хрватска Евро 2012 - Прва фаза 1   90+4'
18-06-2012 Гдањск Хрватска   0 – 1   Шпанија Евро 2012 - Прва фаза -   90+2'
15-08-2012 Сплит Хрватска   2 – 4   Швајцарија Пријателска -   46'
07-09-2012 Загреб Хрватска   1 – 0   Македонија Квал. за СП 2014 -
11-09-2012 Брисел Белгија   1 – 1   Хрватска Квал. за СП 2014 -   88'
12-10-2012 Скопје Македонија   1 – 2   Хрватска Квал. за СП 2014 -   72'
16-10-2012 Осиек Хрватска   2 – 0   Велс Квал. за СП 2014 1
06-02-2013 Лондон Хрватска   4 – 0   Јужна Кореја Пријателска 1   46'
22-03-2013 Загреб Хрватска   2 – 0   Србија Квал. за СП 2014 1
26-03-2013 Свонзи Велс   1 – 2   Хрватска Квал. за СП 2014 -
07-06-2013 Загреб Хрватска   0 – 1   Шкотска Квал. за СП 2014 -   88'
14-08-2013 Вадуц Лихтенштајн   2 – 3   Хрватска Пријателска -   46'
06-09-2013 Белград Србија   1 – 1   Хрватска Квал. за СП 2014 1
11-10-2013 Загреб Хрватска   1 – 2   Белгија Квал. за СП 2014 -   32'
15-10-2013 Единбург Шкотска   2 – 0   Хрватска Квал. за СП 2014 -   80'
15-11-2013 Рејкјавик Исланд   0 – 0   Хрватска Квал. за СП 2014 (Бараж) -
19-11-2013 Загреб Хрватска   2 – 0   Исланд Квал. за СП 2014 (Бараж) -   38'
05-03-2014 Санкт Гален Швајцарија   2 – 2   Хрватска Пријателска -   46'
31-05-2014 Осиек Хрватска   2 – 1   Мали Пријателска -   60'
06-06-2014 Салвадор Хрватска   1 – 0   Австралија Пријателска -   59'   64'
18-06-2014 Манаус Камерун   0 – 4   Хрватска СП 2014 - Прва фаза 2
23-06-2014 Ресифе Хрватска   1 – 3   Мексико СП 2014 - Прва фаза -
04-09-2014 Пула Хрватска   2 – 0   Кипар Пријателска 2   61'
09-09-2014 Загреб Хрватска   2 – 0   Малта Квал. за Евро 2016 -   31'   79'
10-10-2014 Софија Бугарија   0 – 1   Хрватска Квал. за Евро 2016 -
13-10-2014 Осиек Хрватска   6 – 0   Азербејџан Квал. за Евро 2016 -
16-11-2014 Милано Италија   1 – 1   Хрватска Квал. за Евро 2016 -
28-03-2015 Загреб Хрватска   5 – 1   Норвешка Квал. за Евро 2016 -   88'
07-06-2015 Вараждин Хрватска   4 – 0   Гибралтар Пријателска 1     57'
12-06-2015 Сплит Хрватска   1 – 1   Италија Квал. за Евро 2016 1   35'
03-09-2015 Баку Азербејџан   0 – 0   Хрватска Квал. за Евро 2016 -
06-09-2015 Осло Норвешка   2 – 0   Хрватска Квал. за Евро 2016 -
17-11-2015 Ростов Русија   1 – 3   Хрватска Пријателска 1   87'
06-03-2016 Будимпешта Унгарија   1 – 1   Хрватска Пријателска 1
04-06-2016 Ријека Хрватска   10 – 0   Сан Марино Пријателска 3   56'
12-06-2016 Париз Турција   0 – 1   Хрватска Евро 2016 - Прва фаза -   90+3' дет.
17-06-2016 Сент-Етјен Чешка   2 – 2   Хрватска Евро 2016 - Прва фаза - дет.
25-06-2016 Ленс Хрватска   0 – 1   Португалија Евро 2016 - Осминафинале -   88' дет.
05-09-2016 Загреб Хрватска   1 – 1   Турција Квал. за СП 2018 -   84'
06-10-2016 Скадар Косово   0 – 6   Хрватска Квал. за СП 2018 3   59'
09-10-2016 Тампере Финска   0 – 1   Хрватска Квал. за СП 2018 1     87'
12-11-2016 Загреб Хрватска   2 – 0   Исланд Квал. за СП 2018 -   90+2'
15-11-2016 Белфаст Северна Ирска   0 – 3   Хрватска Пријателска 1     72'
24-03-2017 Загреб Хрватска   1 – 0   Украина Квал. за СП 2018 -
11-06-2017 Рејкјавик Исланд   1 – 0   Хрватска Квал. за СП 2018 -   88'
03-09-2017 Загреб Хрватска   1 – 0   Косово Квал. за СП 2018 -
05-09-2017 Ескишехир Турција   1 – 0   Хрватска Квал. за СП 2018 -   62'
06-10-2017 Риека Хрватска   1 – 1   Финска Квал. за СП 2018 1   85'
09-10-2017 Киев Украина   0 – 2   Хрватска Квал. за СП 2018 -   90'
12-11-2017 Атина Грција   0 – 0   Хрватска Квал. за СП 2018 (Бараж) -
24-03-2018 Мајами Перу   2 – 0   Хрватска Пријателска -   71'
08-06-2018 Осиек Хрватска   2 – 1   Сенегал Пријателска -   46'
16-06-2018 Калининград Хрватска   2 – 0   Нигерија СП 2018 - Прва фаза -   86' дет.
21-06-2018 Нижни Новгород Аргентина   0 – 3   Хрватска СП 2018 - Прва фаза -   90+3' дет.
01-07-2018 Нижни Новгород Хрватска   1 – 1 прод.
(3-2 пен.)		   Данска СП 2018 - Осминафинале 1   108' дет.
07-07-2018 Сочи Русија   2 – 2 прод.
(3-4 пен.)		   Хрватска СП 2018 - Четвртфинале - дет.
11-07-2018 Москва Хрватска   2 – 1 прод.   Англија СП 2018 - Полуфинале 1   48'   115' дет.
15-07-2018 Москва Франција   4 – 2   Хрватска СП 2018 - Финале 1 дет.
Вкупно Настапи (9. место) 89 Голови (2. место) 33

Клупска статистика

Статистиката е ажурирана на 2 јануари 2016.

Сезона Клуб Првенство Национален куп Континентален куп Останати купови Вкупно
Лига Наст Гол Лига Наст Гол Лига Наст Гол Лига Наст Гол Наст Гол
2004-2005   Марсонија 2.ХНЛ 23 14 - - - - - - - - - 23 14
2005-2006   НК Загреб 1.ХНЛ 28 3 - - - - - - - - - 28 3
2006-2007 1.ХНЛ 23 11 КХ 4 3 - - - - - - 27 14
авг. 2007 1.ХНЛ - - КХ - - Инт 2 0 - - - 2 0
Вкупно НК Загреб 51 14 4 3 2 0 - - 57 17
авг. 2007-2008   Динамо Загреб 1.ХНЛ 29 12 КХ 8 5 ЛШ+КУ 5[104]+5 1[104]+2 - - - 47 20
2008-2009 1.ХНЛ 28 16 КХ 5 5 ЛШ+КУ 5[104]+5 2[104]+1 - - - 43 24
2009-2010 1.ХНЛ 24 14 КХ 3 0 ЛШ+ЛЕ 3[104]+7[105] 2[104]+1[106] - - - 37 17
авг. 2010 1.ХНЛ - - КХ - - ЛШ 1[107] 2[107] СХ 0 0 1 2
Вкупно Динамо Загреб 81 42 16 10 31 11 0 0 128 63
авг. 2010-2011   Волфсбург БЛ 24 8 КГ 3 0 - - - - - - 27 8
2011-2012 БЛ 32 12 КГ 1 0 - - - - - - 33 12
Вкупно Волфсбург 56 20 4 0 - - - - 60 20
2012-2013   Бајерн Минхен БЛ 24 15 КГ 5 3 ЛШ 10 3 СГ 1 1 40 22
2013-2014 БЛ 30 18 КГ 4 4 ЛШ 10 3 СГ+СУ+Скп 1+1+2 0+0+1 48 26
Вкупно Бајерн Минхен 54 33 9 7 20 6 5 2 88 48
2014-2015   Атлетико Мадрид ПД 28 12 КШ 3 2 ЛШ 10 5 СШ 2 1 43 20
2015-2016   Јувентус А 27 10 КИ 3 0 ЛШ 5 2 СИ 1 1 36 13
2016-2017 А 34 7 КИ 4 1 ЛШ 11 3 СИ 1 0 50 11
2017-2018 А 32 5 КИ 4 1 ЛШ 6 4 СИ 1 0 43 10
2018-2019 А 25 9 КИ 0 0 ЛШ 8 1 СИ 0 0 33 10
2019-2020 А 0 0 КИ 0 0 ЛШ 0 0 СИ 0 0 0 0
Вкупно Јувентус 118 31 11 2 30 10 3 1 162 44
Вкупно во кариерата 411 166 47 24 93 32 10 4 561 226

Хет-трикови

Во својата кариера Манџукиќ успевал да постигне најмногу три гола на еден натпревар, т.н. хет-трик, но никогаш не успеал да постигне повеќе од три гола. Вкупно има шест такви натпревари на кој постигнал хет-трик, од кој два се во дресот на Динамо Загреб во хрватското првенство, еден во Купот на Германија како играч на Бајерн Минхен, еден за Атлетико Мадрид во Лигата на шампионите и два за хрватската репрезентација.

3. гола

Титули

Клупски

  Динамо Загреб

2007-2008, 2008-2009, 2009-2010
2007-2008, 2008-2009

  Бајерн Минхен

2012-2013, 2013-2014
2012-2013, 2013-2014
2012
2012-2013
2013
2013

  Атлетико Мадрид

2014

  Јувентус

2015-2016, 2016-2017, 2017-2018, 2018-2019
2015-2016, 2016-2017, 2017-2018
2015, 2018

Индивидуални

2008-2009 (16 гола)
2009
2012 (3 гола, изедначен со Марио Балотели, Марио Гомес, Кристијано Роналдо, Алан Ѕагоев и Фернандо Торес)
2012, 2013
  • Хрватски спортист на годината: 1
2013[108]
  • УЕФА Гол на сезоната: 1
2016-2017

Наводи

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 „Марио Манџукиќ“. juventus.com.
  2. ↑ Nyari, Cristian (9 April 2013). „Performance Analysis – Mario Mandzukic's Importance to Bayern Munich“. Bundesliga Fanatic. Посетено на 11 July 2014.
  3. ↑ Uersfeld, Stephan (28 October 2013). „Pep Guardiola hails Mario Mandzukic“. ESPN FC. Посетено на 11 July 2014.
  4. ↑ Whitney, Clark (19 June 2014). „Mandzukic Brace Shows How Pep Guardiola Is Losing His "Plan B" at Bayern Munich“. bleacherreport.com. Посетено на 11 July 2014.
  5. ↑ „Франција нов светски шампион“. idividi.com.mk. 15 јули 2018. Посетено на 25 јули 2018.
  6. ↑ „Mandzukic named Croatian Player of the Year“. Bundesliga.com. 16 March 2014. Посетено на 19 June 2014.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Luca Gelmini4 (2012). „L'Italia è stanca, la Croazia ci mette nei guai“. Il Corriere della Sera. Посетено на 14 октомври 2015.
  8. ↑ „Siti croati: "Salvati da SuperMario Mandzukic"“. La Repubblica. Посетено на 14 октомври 2015.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 „Wolfsburg make their move for Mandžukić6“ (англиски). UEFA.com. 2010. Посетено на 14 октомври 2015.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 10,6 Alan Bisio1 (2013). „Mario Mandzukic, storia del gladiatore croato che fa sognare il Bayern“. Fantagazzetta.com. Архивирано од изворникот на 2016-03-04. Посетено на 14 октомври 2015.
  11. ↑ 11,00 11,01 11,02 11,03 11,04 11,05 11,06 11,07 11,08 11,09 11,10 11,11 11,12 11,13 11,14 Stefano Chioffi2 (2009). „Mandzukic, il "nuovo Boksic" della Dinamo Zagabria“. Il Corriere dello Sport. Архивирано од изворникот на 2017-03-27. Посетено на 14 октомври 2015.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 Maurizio Crosetti3 (2012). „Il fascino dei Balcani da Boban a Mandzukic classe, istinto e anarchia“. La Repubblica. Посетено на 14 октомври 2015.
  13. ↑ 13,0 13,1 „MARIO MANDZUKIC“. Il Corriere della Sera. Посетено на 15 октомври 2015.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 14,4 „Mandzukic-Atletico Madrid, colpo da 22 milioni“. La Gazzetta dello Sport. 2014. Посетено на 14 октомври 2015.
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 15,4 15,5 15,6 15,7 „Mario MANDZUKIC“. Il Corriere della Sera. Посетено на 14 октомври 2015.
  16. ↑ 16,0 16,1 brividosportivo.it, уред. (13 јуни 2012). „Mario Mandzukic - Scheda tecnica e video“. Архивирано од изворникот на 2014-02-21. Посетено на 4 мај 2014.
  17. ↑ Maurizio Crosetti3 (2013). „Un calcio impossibile al passato Mihajlovic ko al grido Vukovar“. La Repubblica. Посетено на 14 октомври 2015.
  18. ↑ „"Ibra? Preferisco Mandzukic", alla playstation si scoprono i fenomeni2“. La Repubblica. 2013. Посетено на 14 октомври 2015.
  19. ↑ corrieredellosport.it, уред. (6 април 2015). „Mandzukic si è perso: non tira in porta da due mesi“. Архивирано од изворникот на 2015-06-23. Посетено на 2015-12-26.
  20. ↑ Preußen Münster-VfL Wolfsburg 1-2 (0-0)
  21. ↑ „Bundesliga: Bayern u zadnjim sekundama do tri boda0“ (хрватски). 2010. Посетено на 30 декември 2015.
  22. ↑ „Mandžukić konačno zabio, Wolfsburg izgubio, Bayern razbio HSV, poraz Dortmunda2“ (хрватски). sportske.jutarnji.hr. 2011. Архивирано од изворникот на 2016-03-07. Посетено на 30 декември 2015.
  23. ↑ „VIDEO: S dva pogotka Mandžukić srušio Schalke1“ (хрватски). 2011. Посетено на 30 декември 2015.
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 „Bayern d'assalto con Mandzukic Il Tottenham blinda speedy Bale7“. La Gazzetta dello Sport. 2012. Посетено на 30 декември 2015.
  25. ↑ 25,0 25,1 Guido Guenci4 (2012). „Buona la prima, il Borussia Dortmund apre con una vittoria la Bundesliga“. Il Corriere della Sera. Посетено на 14 октомври 2015.[мртва врска]
  26. ↑ „Манџукиќ во Бајерн. Договор до 20167“. Il Corriere dello Sport. 2012. Архивирано од изворникот на 2015-12-08. Посетено на 14 октомври 2015.
  27. ↑ http://tocka.com.mk, уред. (6 април 2013). „Бајерн Минхен е новиот шампион на Германија“. Посетено на 30 декември 2015.
  28. ↑ gazzetta.it, уред. (25 мај 2013). „Borussia-Bayern 1-2: festa con Robben sul filo di lana“. Посетено на 4 мај 2014.
  29. ↑ gazzetta.it, уред. (1 јуни 2013). „Bayern nella storia: tripletta. Vince anche la Coppa di Germania“. Посетено на 4 мај 2014.
  30. ↑ „Bayern Monaco. Mandzukic sbatte la porta: "Incompatibile: vado via"“. La Gazzetta dello Sport. 2014. Посетено на 14 октомври 2015.
  31. ↑ Thimoty Ormezzano (2014). „Juventus, Morata è più vicino. Ancelotti dà il via libera alla cessione“. La Repubblica. Посетено на 14 октомври 2015.
  32. ↑ gazzetta.it, уред. (30 август 2013). „Bayern vince la Supercoppa, Chelsea ko“. Посетено на 21 јуни 2014.
  33. ↑ gazzetta.it, уред. (21 декември 2013). „Mondiale per club: trionfa il Bayern. Raja Casablanca battuto 2-0“. Посетено на 28 јуни 2014.
  34. ↑ gazzetta.it, уред. (25 март 2014). „Festa Bayern Monaco: 24º titolo con 7 giornate d'anticipo“. Посетено на 21 јуни 2014.
  35. ↑ gazzetta.it, уред. (17 мај 2014). „Bayern Monaco vince Coppa di Germania“. Архивирано од изворникот на 2014-07-20. Посетено на 21 јуни 2014.
  36. ↑ Stefano Schacchi (2014). „Milan, Balotelli verso il Galatasaray. Per i turchi l'accordo è già fatto“. La Repubblica. Посетено на 14 октомври 2015.
  37. ↑ „Barcellona, è fatta per Suarez. Mandzukic all'Atletico Madrid“. La Repubblica. 2014. Посетено на 14 октомври 2015.
  38. ↑ clubatleticodemadrid.com, уред. (10 јули 2014). „Mandzukic ya es rojiblanco“ (шпански). Посетено на 7 декември 2014.
  39. ↑ Chowdhury, Saj (22 August 2014). „Atletico Madrid beat Real Madrid to win Spanish Super Cup“. BBC. Посетено на 22 December 2014.
  40. ↑ „Mandžukić seals Super Cup for Atlético“. UEFA. 23 August 2014. Посетено на 23 August 2014.
  41. ↑ theguardian.com, уред. (30 август 2014). „Mario Mandzukic finds net as Atlético Madrid run close by Eibar“ (англиски). Посетено на 7 декември 2014.
  42. ↑ SpazioCalcio.it, уред. (8 јули 2015). „I nuovi stranieri della Serie A: Mario Mandzukic (Juventus)“.
  43. ↑ „Mandzukic è bianconero“. juventus.com. 22 јуни 2015. Посетено на 22 јуни 2015.
  44. ↑ „Јуве, после Тевес доаѓа хрватот Манџукиќ 9“. La Repubblica. 2015. Посетено на 14 октомври 2015.
  45. ↑ „Mandzukic €3.5 million for season“. totalsportek.com. 22 јуни 2015. Архивирано од изворникот на 2016-03-04. Посетено на 30 декември 2015.
  46. ↑ Marco Gaetani (8 август 2015). la Repubblica (уред.). „Juventus-Lazio 2-0, Mandzukic e Dybala decidono la Supercoppa“. Посетено на 8 август 2015.
  47. ↑ Stefano Cieri (8 август 2015). La Gazzetta dello Sport (уред.). „Juventus-Lazio 2-0: Mandzukic-Dybala, Allegri fa festa con i nuovi“. Посетено на 8 август 2015.
  48. ↑ Fabiana Della Valle5 (2015). „Champions, Man City-Juve 1-2: decidono Mandzukic e Morata“. La Gazzetta dello Sport. Посетено на 16 септември 2015.
  49. ↑ Filippo Bonsignore1 (2015). „Juve, Mandzukic stop 20 giorni: salta il Frosinone. Rebus Morata“. Il Corriere della Sera. Посетено на 15 октомври 2015.
  50. ↑ Fabiana Della Valle (25 октомври 2015). La Gazzetta dello Sport (уред.). „Juventus-Atalanta 2-0: Dybala show, un gol e un assist“. Посетено на 30 ноември 2015.
  51. ↑ Fabiana Della Valle (8 ноември 2015). La Gazzetta dello Sport (уред.). „Empoli-Juventus 1-3, Maccarone apre, poi arriva il tris bianconero“. Посетено на 30 ноември 2015.
  52. ↑ Jacopo Gerna (25 ноември 2015). La Gazzetta dello Sport (уред.). „Juve-Manchester City 1-0: Mandzukic gol, Allegri agli ottavi di Champions“. Посетено на 30 ноември 2015.
  53. ↑ La Gazzetta dello Sport, уред. (20 декември 2015). „Carpi-Juventus 2-3: doppio Mandzukic e Pogba, 7ª vittoria di fila, vetta a -3“. Посетено на 22 декември 2015.
  54. ↑ Mandžukić prekinuo post, Juve slavio
  55. ↑ Фидан Коминовски (10 април 2016). http://sport365.mk (уред.). „Серија А: Манџукиќ и Погба за пресврт на „Сан Сиро"! (ВИДЕО)“. Посетено на 10 април 2016.[мртва врска]
  56. ↑ Jacopo Gerna (2 април 2016). gazzetta.it (уред.). „Juve, Mandzukic fa solo gol pesanti. E Rugani ora gioca da Juve“.
  57. ↑ „Mario Mandzukic 8,5 I voti della Juventus campione d'Italia“. JuveLive.it. 26 април 2016.
  58. ↑ „Juve-Sampdoria 4-1: doppio Chiellini, gol di Mandzukic, Schick e Pjanic“. Gazzetta dello sport. 26 октомври 2016. Посетено на 26 октомври 2016.
  59. ↑ Gol.mk ВИДЕО: Јуве по потешкиот пат и со пресврт донесе победа од Севиља за прво место во групата Пристапено 22 ноември 2016
  60. ↑ The Left Wing Debate: Is Mario Mandzukic the right man for the job? blackwhitereadallover.com
  61. ↑ „Juve-Crotone 3-0: è il sesto scudetto, è la Storia del calcio. I gol di Mandzukic, Dybala e Alex Sandro“. sportmediaset. 21 мај 2017. Посетено на 15 август 2017.
  62. ↑ „Mandzukic extends Juventus deal to 2020“. FourFourTwo. 25 May 2017. Архивирано од изворникот на 2017-08-31. Посетено на 25 May 2017.
  63. ↑ „Il web celebra la prodezza di Mario Mandzukic in finale: "Un'acrobazia degna di Holly e Benji"“. 3 јуни 2017.
  64. ↑ „Real Madrid and Cristiano Ronaldo see off Juventus to win Champions League“. The Guardian. 3 June 2017. Посетено на 3 June 2017.
  65. ↑ „Mandzukic wins goal of the season“. football-italia.net. 29 August 2017. Посетено на 31 August 2017.
  66. ↑ „Juventus Boss Allegri Claims 'Eccentric' Mandzukic Would Make a Great Defender“. Sports Illustrated. 31 October 2017. Посетено на 1 November 2017.
  67. ↑ „Juventus come back to seal draw at Sporting, keep hopes alive“. ESPN FC. 31 October 2017. Посетено на 1 November 2017.
  68. ↑ „Real Madrid 1-3 Juventus (agg: 4-3)“. BBC Sport. 11 April 2018. Посетено на 13 July 2018.
  69. ↑ Fabiana Della Valle (28 ноември 2018). „Juve, Ronaldo e Mandukic: che simbiosi. Tra capolavori, assist e gol“.
  70. ↑ Salvatore Parente (3 октомври 2018). „Mandzukic intoccabile, perché la Juve non può rinunciare al croato di ferro (e goleador)“.
  71. ↑ Lorenzo Di Benedetto (6 October 2018). „Juve, Pjanic e Mandzukic fanno 100 alla Dacia Arena“. tuttomercatoweb.com (италијански). Посетено на 6 October 2018.
  72. ↑ „Udinese 0 – 2 Juventus“. Football Italia. 6 October 2018. Посетено на 6 October 2018.
  73. ↑ „Ronaldo hits 50-year scoring first with Juventus“. Goal. 24 November 2018. Посетено на 25 November 2018.
  74. ↑ „Juventus 1-0 Valencia: Mandzukic scores goal as Juventus progress“. BBC. 27 November 2018. Посетено на 29 November 2018.
  75. ↑ „Official: Mandzukic renews with Juve“. Football Italia. 4 April 2019. Посетено на 5 April 2019.
  76. ↑ „Sarri: "Higuain mi ha fatto vedere più cose di Mandzukic. Emre Can? La sua reazione va capita"“. 13 септември 2019.
  77. ↑ Andrea Bracco (23 ноември 2019). „Juventus, addio vicino: Mandzukic si taglia l'ingaggio per lo United“.
  78. ↑ „Sarri: "Mandzukic in disparte in accordo col club"“. 27 септември 2019.
  79. ↑ Domenico Marchese (3 септември 2019). „Juventus, Mandzukic fuori dalla lista Champions. Con lui Emre Can“.
  80. ↑ @@DuhailSC (24 декември 2019). „Welcome To #AlDuhail“ (Tweet) (англиски) – преку Twitter.
  81. ↑ „Mandzukic, esordio (con beffa) con l'Al Duhail“. 5 јануари 2020.
  82. ↑ „È tornato Mandzukic! Primo gol con la maglia dell'Al-Duhail“. 10 јануари 2020.
  83. ↑ Svjetsko nogometno prvenstvo 2010. - Južna Afrika (Hrvatska - Engleska) Архивирано на 5 март 2016 г., vatreni.hr.info., 10 септември 2008
  84. ↑ „Rapsodija u Istanbulu: Hrvatska osveta za Beč, Euro nam ne može pobjeći!“. Sportske.jutarnji.hr. 11 ноември 2011. Архивирано од изворникот на 2011-12-14. Посетено на 2 декември 2016.
  85. ↑ „Olić neće moći, Bilić pozvao Kalinića“. tportal.hr. 4 јуни 2012. Посетено на 21 јуни 2012.
  86. ↑ 86,0 86,1 „Početak iz snova: Mandžo i Jelavić torpedirali Irce, Hrvatska na vrhu skupine!“. Sportske.jutarnji.hr. 10 јуни 2012. Архивирано од изворникот на 2012-06-15. Посетено на 21 јуни 2012.
  87. ↑ „Dva gola Mandžukića“. vecernji.hr. 19 јуни 2014. Посетено на 25 август 2014.
  88. ↑ „Croatia 1–1 Italy“. BBC Sport. 12 June 2016. Посетено на 9 October 2016.
  89. ↑ „Croatia 10–0 San Marino: Mario Mandzukic and Nikola Kalinic hit hat-tricks as hosts thrash hapless part-timers in record win“. Daily Mail. Reuters. 4 June 2016. Посетено на 9 October 2016.
  90. ↑ „Mandzukic hat-trick paves the way for historic Croatia romp over Kosovo“. FourFourTwo. 6 October 2016. Посетено на 9 October 2016.
  91. ↑ „Izbornik Dalić potvrdio konačan popis putnika za SP“ (хрватски). Croatian Football Federation. 4 June 2018. Посетено на 5 June 2018.
  92. ↑ „Croatia leads Group D, beats Nigeria 2-0“. The Guardian. 17 јуни 2018. Посетено на 26 јули 2018.
  93. ↑ Paul Fletcher (1 July 2018). „Croatia beat Denmark in tense shootout“. BBC Sport. Посетено на 2 July 2018.
  94. ↑ Gabriele Marcotti (2 July 2018). „Luka Modric vanquishes ghosts of penalties past in what could be his final World Cup“. ESPN. Посетено на 2 July 2018.
  95. ↑ David Hytner (2 July 2018). „'Now we can forget Turkey': Modric and Croatia lay ghost of 2008 to rest“. The Guardian. Посетено на 2 July 2018.
  96. ↑ Anderson, Jamie. „World Cup result: Croatia BEAT Denmark on penalties despite Kasper Schmeichel heroics“. Express. Посетено на 11 July 2018.
  97. ↑ Patrick Jennings (7 July 2018). „Croatia knock out Russia on penalties“. BBC Sport. Посетено на 7 July 2018.
  98. ↑ „Croatia through as hosts pay the penalty“. FIFA. 7 July 2018. Архивирано од изворникот на 2018-07-07. Посетено на 7 July 2018.
  99. ↑ Phil McNulty (11 July 2018). „Croatia 2-1 England“. BBC Sport. Посетено на 11 July 2018.
  100. ↑ Chapman, Anthony. „Croatia vs England: Mario Mandzukic goal sees cameraman bundled in celebrations“. The Sun. Посетено на 11 July 2018.
  101. ↑ Phil McNulty (15 July 2018). „France 4-2 Croatia“. BBC Sport. Посетено на 15 July 2018.
  102. ↑ 102,0 102,1 „Манџукиќ остана без злато, ама влезе во легендите на СП! (ФОТО)“. sport1.mk. 15 јули 2018. Посетено на 26 јули 2018.
  103. ↑ Sputnik News (16 July 2018). „Mandzukic becomes first player in 40 years to score for both teams at a World Cup“. FourFourTwo. Архивирано од изворникот на 2018-07-16. Посетено на 16 July 2018.
  104. ↑ 104,0 104,1 104,2 104,3 104,4 104,5 Во квалификациските кола.
  105. ↑ 2 настапи во плејофот.
  106. ↑ во плејофот.
  107. ↑ 107,0 107,1 Второ квалификациско коло.
  108. ↑ „Mario Mandžukić Voted Croatia's Biggest Sporting Brand“ (англиски). 16 мај 2014.

Надворешни врски

  Портал „Биографија“
  Портал „Фудбал“
  Портал „Хрватска“


  Статијата „Марио Манџукиќ“ е избрана статија. Ве повикуваме и Вас да напишете и предложите избрана статија (останати избрани статии).
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Марио_Манџукиќ&oldid=5216989“