1286
< XII век | XIII век | XIV век > | |||||||
01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 | 32 | 33 | 34 | 35 | 36 | 37 | 38 | 39 | 40 |
41 | 42 | 43 | 44 | 45 | 46 | 47 | 48 | 49 | 50 |
51 | 52 | 53 | 54 | 55 | 56 | 57 | 58 | 59 | 60 |
61 | 62 | 63 | 64 | 65 | 66 | 67 | 68 | 69 | 70 |
71 | 72 | 73 | 74 | 75 | 76 | 77 | 78 | 79 | 80 |
81 | 82 | 83 | 84 | 85 | 86 | 87 | 88 | 89 | 90 |
91 | 92 | 93 | 94 | 95 | 96 | 97 | 98 | 99 | 00 |
1286 (MCCLXXXVI) — година според општоприфатениот календар. Тоа била 1286 година од новата ера, 286. од вториот милениум, 86. од XIII век и седма од 1280-тите.
Грегоријански календар | 1286 MCCLXXXVI |
Ab urbe condita | 2039 |
Ерменски календар | 735 ԹՎ ՉԼԵ |
Асирски календар | 6036 |
Балиски календар | 1207–1208 |
Бенгалски календар | 693 |
Берберски календар | 2236 |
Будистички календар | 1830 |
Бурмански календар | 648 |
Византиски календар | 6794–6795 |
Кинески календар | 乙酉年 (дрв. петел) 3982 или 3922 — до — 丙戌年 (огн. куче) 3983 или 3923 |
Коптски календар | 1002–1003 |
Етиопски календар | 1278–1279 |
Еврејски календар | 5046–5047 |
Хиндуистички календари | |
- Викрамска ера | 1342–1343 |
- Сачка ера | 1207–1208 |
- Кали-југа | 4386–4387 |
Холоценски календар | 11286 |
Игбоански календар | 286–287 |
Ирански календар | 664–665 |
Исламски календар | 684–685 |
Јапонски календар | Коан 9 (弘安9年) |
Јавански календар | 1196–1197 |
Јулијански календар | 1286 MCCLXXXVI |
Корејски календар | 3619 |
Мингуо-календар | 626 пред Р. Кина 民前626年 |
Нанакшахи | −182 |
Тајландски сончев календар | 1828–1829 |
Тибетски календар | 阴木鸡年 (женско дрво-петел) 1412 или 1031 или 259 — до — 阳火狗年 (машки оган-куче) 1413 или 1032 или 260 |
Други календари
уредиИстата година се среќава поинаку во календарите на различни народи и култури. Меѓу попознатите се вбројуваат: византискиот, асирскиот, еврејскиот, римскиот, кинескиот, будистичкиот и исламскиот.
Така, во византискиот календар, којшто времето го мери од создавањето на светот според Библијата, на 1 септември 5509 г. п.н.е. според продолжениот јулијански календар, истата трае во текот на 6794 и 6795 година. Според асирскиот календар, во којшто мерењето на времето започнува од 4750 г. п.н.е, кога се проценува дека бил изграден првиот храм во граот Асур, станува збор за 6036 година. Понатаму, во еврејскиот календар, којшто започнува на 1 септември 3760 г. п.н.е. според продолжениот јулијански календар или околу една година пред создавањето на светот според Евреите, годината се протега во текот на 5046 и 5047 еврејска година. Според календарот на Римјаните, којшто започнува од 753 г. п.н.е., кога браќата Ромул и Рем го основале градот Рим (познато и како Ab urbe condita), годината е избројана како 2039.
Во рамките на кинескиот календар, пак, постојат две поделени мислења за почетокот на броењето на годините: едни сметаат дека тоа е 61 година од владеењето на легендарниот Жолт цар или 2637 г. п.н.е.; додека други сметаат дека за почеток треба да се земе годината кога Жолтиот цар станал владетел, т.е. 2697 г. п.н.е. На тој начин, според првото гледиште, 1286 година се протега во 3922 и 3923, додека според второто гледиште, годината трае во текот на 3982 и 3983 кинеска година. Будистичкиот календар започнува да го мери времето од 543 г. п.н.е., година во којашто се смета дека Буда достигнал состојба на нирвана, и годината ја брои како 1829. Според исламскиот календар, во којшто мерењето на времето започнува со 622 година, т.е. годината на пребегнувањето на пророкот Мухамед од Мека во Медина (позната и како хиџра), годината се протега во текот на 684 и 685 исламска година.
Настани
уредиПо област
уредиАфрика
уреди- Абу Закарија воспоставува кнежевство во центарот на Беџаја, што станува главен соперник на Хафсидската династија со седиште во Тунис[1].
Азија
уреди- Кублај-кан ја завршува последната инвазија врз Јапонија, повлекувајќи се поради недостаток на неопходни ресурси.
Европа
уреди- 6 јануари - Филип IV е крунисан за крал на Франција.
- 19 март - Кралот на Шкотска Александар III умира, оставајќи го како наследник единственото негово неродено дете и 3-годишната Маргарета. По ова започнува Војна за независност на Шкотска и зголеменото влијание на Англија над Шкотска.
- Царот Рудолф I ги прогласува закон според кој на сите евреи им се негира политичката слобода.
- Гвелфите од Република Сиена им овозможуваат на бунтовниците на прогонетите гибелини да се вратат назад во градот[2].
Родени
уреди- 8 март - Јован III, војвода од Бретања (п. 1341)
- 30 јуни - Јован де Варен, англиски благородник (р. 1347)
- датум непознат - Јован Палеолог, византиски принц и гувернер на Солун (п. 1307)
- веројатно
- Сер Јаков Даглас, шкотски патриот (п. 1330)
- Хју Деспенсер Помладиот, англиски лорд (п. 1326)
- Вилијам I, гроф од Ено (п. 1337)
- Џон Клин, ирски хроничар
Починале
уреди- 4 јануари - Ана Комнина Дукина, принцеза од Ахајско Кнежевство
- 19 март - Александар III, крал а Шкотска (р. 1241)
- 16 јуни - Хју де Балсам, бискуп на Ели
- 8 октомври - Јован I, војвода од Бретања (р. 1217)
- 22 ноември - Ерик V Дански (р. 1249)
- непозната дата - Вилијам Мурбекски (р. 1215)
- непозната дата - Софија Данска, кралица на Шведска (р. 1241)
Наводи
уреди- ↑ Meynier, Gilbert (2010). L'Algérie cœur du Maghreb classique. De l'ouverture islamo-arabe au repli (658-1518). Paris: La Découverte. стр. 158. ISBN 978-2-7071-5231-2.
- ↑ Catoni, Giuliano. „BONSIGNORI“. Dizionario Biografico degli Italiani. Посетено на 20 December 2011.