1096
< X век | XI век | XII век > | |||||||
01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 | 32 | 33 | 34 | 35 | 36 | 37 | 38 | 39 | 40 |
41 | 42 | 43 | 44 | 45 | 46 | 47 | 48 | 49 | 50 |
51 | 52 | 53 | 54 | 55 | 56 | 57 | 58 | 59 | 60 |
61 | 62 | 63 | 64 | 65 | 66 | 67 | 68 | 69 | 70 |
71 | 72 | 73 | 74 | 75 | 76 | 77 | 78 | 79 | 80 |
81 | 82 | 83 | 84 | 85 | 86 | 87 | 88 | 89 | 90 |
91 | 92 | 93 | 94 | 95 | 96 | 97 | 98 | 99 | 00 |
1096 (MXCVI) — престапна година според општоприфатениот календар. Тоа била 1096 година од новата ера, 96. од вториот милениум, 96. од XI век и седма од 1090-тите.
Грегоријански календар | 1096 MXCVI |
Ab urbe condita | 1849 |
Ерменски календар | 545 ԹՎ ՇԽԵ |
Асирски календар | 5846 |
Балиски календар | 1017–1018 |
Бенгалски календар | 503 |
Берберски календар | 2046 |
Будистички календар | 1640 |
Бурмански календар | 458 |
Византиски календар | 6604–6605 |
Кинески календар | 乙亥年 (дрв. свиња) 3792 или 3732 — до — 丙子年 (огн. стаорец) 3793 или 3733 |
Коптски календар | 812–813 |
Етиопски календар | 1088–1089 |
Еврејски календар | 4856–4857 |
Хиндуистички календари | |
- Викрамска ера | 1152–1153 |
- Сачка ера | 1017–1018 |
- Кали-југа | 4196–4197 |
Холоценски календар | 11096 |
Игбоански календар | 96–97 |
Ирански календар | 474–475 |
Исламски календар | 488–490 |
Јапонски календар | Kahō 3 / Ејчо 1 (永長元年) |
Јавански календар | 1000–1001 |
Јулијански календар | 1096 MXCVI |
Корејски календар | 3429 |
Мингуо-календар | 816 пред Р. Кина 民前816年 |
Нанакшахи | −372 |
Селевкидски календар | 1407/1408 г.г. |
Тајландски сончев календар | 1638–1639 |
Тибетски календар | 阴木猪年 (женско дрво-свиња) 1222 или 841 или 69 — до — 阳火鼠年 (машки оган-стаорец) 1223 или 842 или 70 |
Други календари
уредиИстата година се среќава поинаку во календарите на различни народи и култури. Меѓу попознатите се вбројуваат: византискиот, асирскиот, еврејскиот, римскиот, кинескиот, будистичкиот и исламскиот.
Така, во византискиот календар, којшто времето го мери од создавањето на светот според Библијата, на 1 септември 5509 г. п.н.е. според продолжениот јулијански календар, истата трае во текот на 6604 и 6605 година. Според асирскиот календар, во којшто мерењето на времето започнува од 4750 г. п.н.е, кога се проценува дека бил изграден првиот храм во граот Асур, станува збор за 5846 година. Понатаму, во еврејскиот календар, којшто започнува на 1 септември 3760 г. п.н.е. според продолжениот јулијански календар или околу една година пред создавањето на светот според Евреите, годината се протега во текот на 4856 и 4857 еврејска година. Според календарот на Римјаните, којшто започнува од 753 г. п.н.е., кога браќата Ромул и Рем го основале градот Рим (познато и како Ab urbe condita), годината е избројана како 1849.
Во рамките на кинескиот календар, пак, постојат две поделени мислења за почетокот на броењето на годините: едни сметаат дека тоа е 61 година од владеењето на легендарниот Жолт цар или 2637 г. п.н.е.; додека други сметаат дека за почеток треба да се земе годината кога Жолтиот цар станал владетел, т.е. 2697 г. п.н.е. На тој начин, според првото гледиште, 1096 година се протега во 3732 и 3733, додека според второто гледиште, годината трае во текот на 3792 и 3793 кинеска година. Будистичкиот календар започнува да го мери времето од 543 г. п.н.е., година во којашто се смета дека Буда достигнал состојба на нирвана, и годината ја брои како 1639. Според исламскиот календар, во којшто мерењето на времето започнува со 622 година, т.е. годината на пребегнувањето на пророкот Мухамед од Мека во Медина (позната и како хиџра), годината се протега во текот на 488 и 490 исламска година.
Настани
уреди- Пролет – Петар Пустиник го започнал своето проповедање за Првата крстоносна војна, патувајќи од Бери, во централна Франција преку Шампањ-Арден, и по долината до Келн (денес Германија). Тој собрал околу 40.000 поддржувачи, кои заминале околу 20 април. Говорите на Петар ги привлекуваат не само благородниците и витезите, туку и работниците, трговците и селаните (меѓу нив имало и поранешни криминалци).[1]
Родени
уредиПочинале
уредиНадворешни врски
уреди- ↑ Steven Runciman (1951). A History of the Crusades. Volume I: The First Crusade and the Foundation of the Kingdom of Jerusalem, p. 101. ISBN 978-0-141-98550-3.