Авит бил цар на Западното Римско Царство од 455 до 456 година. Познат и како Марко Мецилиј Флавиј Епархиј Авит . Во времето на Петрониј Максим станал magister militum. Тој бил во дипломатска мисија кај византискиот цар Теодорих II, вандали го нападнале Рим кое пак довело докрај на владеењето на Петрониј Максим. Теодорих II го задолжил Авит да го презеде царскиот престол. Така во 455 бил прогласен за цар. Тој не бил многу популарен меѓу народот наРим. Кога вандали|вандалите го нападнале во 455 година, во Рим дошло до глад меѓу населението. Тој побегнал во Арл, каде побарал помош од Теодорих II, но тој пак не му одговорил на тоа барање. Тој сепак се обидел да се врати во Италија, но бил заробен, а подоцна пуштен и прогласен за епископ. Според некои, тој бил убиен, а според други умрел на пат кон Галија.

Авит
Роден доцен 4 век[1]
Починал 456

Наводи

уреди
  1. Авит бил назначен за неговата прва политичка задача непосредно пред 421 година. Сидон Аполинар („Кармина“ VII 208) го опишал како „јувенис“ во тоа време, па веројатно бил на возраст помеѓу 30 и 45. За iuvenis како возрасна категорија, види Ендру Жиле, "Раѓањето на Рицимер", "Historia: Zeitschrift für Alte Geschichte", том. 44, бр. 3, 1995 година, стр. 383 забелешка 23 .