Олибриј бил цар на Западното Римско Царство од 11 јули 472 до 23 октомври 472 година. По ограбувањето на Рим во 455[2] година од страна на Гејзерх, тој избегал во Цариград, каде во 464 година станал конзул, а во исто време се оженил со ќерката на Валентијан III. Во 472 година бил испратен во Италија од страна на Лав I за да помогне на Антемиј во бунтот со Ликимер. Но убивајќи го неговиот соперник, се самопрогласил за цар. Поради свадбата си со Плацидија, тој може да се смета за последниот претставник од т.н. Теодосиева династија. Починал за време на епидемијата од 472 година.

Олибриј
Anicius Olybrius[1]
Роден 420
Починал 472
Олибриј, март (?) – 23 октомври 472 година, Тремисис

Наводи

уреди
  1. Просопографија на подоцнежното Римско Царство II.796.
  2. Priscus, fragment 29; translated by C.D Gordon, The Age of Attila: Fifth Century Byzantium and the Barbarians (Ann Arbor: University of Michigan, 1966), p. 118