Megadeth

Megadeth (се чита: Мегадет) — треш метал музичка група од САД која ја предводи основачот, гитаристот и текстописецот Дејв Мастејн. Групата е формирана во 1983 година, откако Мастејн на напуштил групата „Metallica“. Дискографијата на „Мегадет“ опфаќа 14 студиски албуми, шест албуми од живи настапи и три компилации со најголемите хитови.

Megadeth
(од лево кон десно Дејвид Елефсон, Дејв Мастејн, Крис Бродерик и Шон Дровер.
Животописни податоци
Потекло	Лос Анџелес, Калифорнија, САД
Жанрови	хеви метал, треш метал, спид метал, хард рок
Период на активност	1983–2002 2004-денес
Издавачи	Роудранер, Капитол, Комбат
Соработници	Metallica, Slayer, Anthrax
Мреж. место	www.megadeth.com
Членови
Дејв Мастејн Дејвид Елефсон Шон Дровер Крис Бродерик

Како пионер на американското треш метал движење, групата стекнала светска слава во осумдесеттите години на 20. век, но со текот на времето доживеала чести смени на поставата, претежно поради проблеми со прекумерно користење на дрогa и алкохол. По стабилизирањето на поставата, „Мегадет“ објавиле низа албуми со платински и златни тиражи, вклучувајќи го Rust in Peace, двапати номиниран за „Греми“, како и двојниот платински тираж на Countdown to Extinction од 1992 година. Групата направила привремен прекин во работата во 2002 година, поради Мастејновата тешка повреда на левата рака, но по интензивната терапија, тој повторно ја активирал групата во 2004 година, когаго објавиле албумот The System Has Failed, а во 2007 година и United Abominations. Иако „Мегадет“ постои речиси 30 години, последните два албума, Endgame и Thirteen, со нивната брзина и моќност се доказ за виталноста на групата.

„Мегадет“ важи за еден од комерцијално најуспешните хеви метал групи на сите времиња, со 50 милиони продадени оригинални примероци од нивните изданија во светски рамки, вклучувајќи шест последователни платински албуми и десет последователни номинации за „Греми“ во категоријата „најдобра хеви метал изведба“.

Во текот на нејзиното постоење, низ групата поминале преку 20 официјални членови, а непроменет останал само Дејв Мастејн, како главна и движечка сила на „Мегадет“. Групата се вбројува во Големата треш четворка заедно со „Slayer“, „Metallica“ и „Anthrax“, која е „виновна“ за создавањето и популаризацијата на треш жанрот во 1980-тите. Обожавателите на „Мегадет“ себеси се нарекуваат „Droogie“, израз кој значи пријател, а е земен од филмот на Стенли Кјубрик - A Clockwork Orange (Пеколен портокал).

Историја

Формирање и раните почетоци (1983-1984)

Дејв Мастејн својата музичка кариера ја започнал како водечки гитарист во хеви метал бендот Металика. Тој бил еден од членовите на т.н. „оригинална постава“ на Металика, која постоела од формирањето на групата во 1981, па сè до 1983 г. кога Мастејн бил отпуштен поради прекумерно консумирање алкохол, користење на дрога и насилничко однесување. Два месеци по напуштањето на Металика, тој се запознал со подоцнежниот басист Дејвид Елефсон, со кого го основале Мегадет во Лос Анџелес, 1983 г. Во неколку интервјуа, Мастејн има изјавено дека по заминувањето од Металика, ја сакал нивната крв. Сакал да изведува побрза и поагресивна музика.

Првиот неофицијален студиски потфат, демо касетата Last Rites, била снимена со поставата Мастејн, Елефсон и тапанарот Ли Роуч. На неа се нашле три песни, и тоа „Love You to Death“, „Skull Beneath the Skin“ и „Mechanix“, кои подоцна биле вклучени на првиот студиски албум Killing Is My Business… and Business Is Good!. Бендот настапувал на неколку живи свирки во 1984 г. пред Ли Роуч да биде заменет со џез тапанарот Гар Семјуелсон. Истата година Мегадет потпишале договор со релативно анонимната продуцентска куќа Комбат Рекордс. Во месец декември на бендот му пристапил Крис Поланд, во улога на втор гитарист.

Killing Is My Business… and Business Is Good! (1985-1986)

Поставата на Megadeth 1984-1986, 1986-1987: Крис Поланд, Дејв Мастејн, Гар Семјуелсон, Дејвид Елефсон

Во 1985, на бендот му биле дадени $8.000 од Комбат Рекордс како би го снимиле нивниот деби албум, од кои повеќе од половина ги потрошиле на дрога и алкохол. Во него е одразена сета насобрана фрустрација и гнев на Мастејн, поради неговото претходно отпуштање од Металика. И покрај неквалитетната продукција албумот е добро прифатен труд кој претставува мешавина на треш и спид метал.

Овој албум нема да доживее никаков комерцијален успех, поради огромната популарност која во тоа време ја уживал глам металот, стил тотално спротивен од идеите, целите и филозофијата на трешот. Дури по издигнувањето на Мегадет како предводници на овој правец во хеви металот, ова остварување ќе ги добие заслужените пофалби за својата креативност и иновативност. Многумина ќе ги наведат овие записи како клучни околу создавањето и издигнувањето на екстремниот метал на меинстрим сцената во САД, а подоцна и низ целиот свет.

Излегувањето на овој албум го означил почетокот на долгото меѓусебно соперништво на Мегадет со Металика, бендот од кој претходно беше исфрлен Дејв Мастејн. Големи контроверзи ќе повлече песната „Mechanix“, околу која настанал спор за авторските права. Мастејн тврди дека за време на неговото членување во Металика ја напишал песната, и дека по заминувањето строго им забранил да ја снимат и да ја стават на албум. На овие обвинувања од Металика одговорија дека нивната верзија „The Four Horsemen“ е во потполност нивна творба, но сепак во албумот му се доделени авторски кредити на Мастејн. Верзијата која се нашла на првиот албум од Мегадет, Killing Is My Business... and Business Is Good!, била ултра брза со теми поврзани за сексуалните фантазии на Мастејн.

Peace Sells… but Who's Buying? (1986-1987)

Повторно со мал буџет, се снимал и вториот албум, но бендот бил незадоволен од конечниот производ. Незадоволни од продукциската куќа потпишале нов договор со Капитол Рекордс кој истовремено ги откупил правата за новиот албум, а исто така и изнајмил продуцент да направи ремикс на снимките. По една година откако започнало снимањето, албумот бил издаден. Овој албум го претставува пробивот на Megadeth на јавната сцена, за што најдобра потврда се продадените милион копии од албумот во САД.

Овој албум се смета за белег на трешот, а исто така и за „највлијателен метал албум на својата декада“. Песната „Peace Sells“ била изгласана на #11 место во изборот на MTV за „40 Најдобри Метал Песни“. На омотот од албумот се појавува Вик Ретлхед, маскотата на Мегадет, држејќи ја во раце актовката на светскиот мир и нудејќи ја на лицитација. Во позадина се зградите на Обединетите Нации, претставени како рушевини по катастрофалната војна која штотуку завршила.

Занимливо, ова е еден од првите музички производи на чија обвивка се нашол знакот за експлицитна содржина. Во превод ова значело дека лица помлади од 18 г. не смееле да го купат ова ЦД. Во нивниот нареден албум, Мегадет го искажале својот протест поради обидот за нивна цензура преку песната „Hook in Mouth“. На 12 јули 2011 г. бендот издадал обновена верзија на албумот, како мала почест за 25-годишнината од неговото објавување. Во ова ре-издание ќе се најдат и винил плочи на албумот, како и коментари од Дејв Мастејн и Ларс Улрих околу влијанието кое го извршил албумот врз треш метал правецот.

Megadeth, 1987-1989 постава Чак Белер, Дејвид Елефсон, Џеф Јанг, Дејв Мастејн

So Far, So Good… So What! (1987-1989)

Со најголем буџет до сега, го снимиле третиот албум, кој достигнал платински тираж во САД. Поради предозираност со дрога и други опојни супстанци, водечкиот гитарист Крис Поланд бил набркан од страна на Мастејн, а нешто подоцна и на тапанарот Гар Семјуелсон му била покажана излезната врата поради недоразбирања и непремостливи конфликти со основачите на бендот. Како нивна замена биле повикани Чак Белер и Џеф Јанг, но тие биле само привремена замена и ќе се појават само на ова остварување. Целокупниот перформанс на овој состав бил позитивно оценет и тоа на овие момци им влеало самодоверба и храброст да го подигнат своето творештво на повисоко скалило.

По инструменталката со која започнува музичката понуда на албумот, следува интригантната „Set the World Afire“, првата песна што Дејв Мастејн ја напишал по неговата разделба со Металика. Една од песните на албумот е „In My Darkest Hour“ посветена на загинатиот басист на Metallica, Клиф Бартон. Како претпоследната нумера се наоѓа песната „Liar“, полна со навреди и низа обвинувања насочени кон поранешниот гитарист Крис Поланд, на кој му се приговара дека продавал опрема во сопственост на групата само за да купи што повеќе дрога и алкохол. Исто така на албумот се наоѓа преработката на песната од Sex Pistols, „Anarchy in the UK“. Својата турнеја со овој албум ја започнуваат како предгрупа на DIO, а потоа продолжуваат да свират како предгрупи на Iron Maiden, Halloween и Guns N' Roses. Нивната прва светска турнеја ја искористиле како можност за стекнување повеќе обожаватели надвор од САД и тоа воедно им било драгоцено искуство во понатамошната кариера.

Rust In Peace (1990-1991)

За овој албум почнала потрагата по нов гитарист. Меѓу пријавените бил и Дајмбег Дарел Абот од Пантера кој воедно и бил избран, но одбил да се придружи на бендот без својот брат, тапанарот Вини Пол Абот, па за нов гитарист бил доведен Марти Фридмен. Првично Мастејн одбивал да го прими Фридмен во бендот поради неговата фарбана коса, но подоцна се премислил и ја променил својата одлука. На тапани бил поставен Ник Менза, поради неговото познанство со водачот Мастејн. Со овој тим направен по вкус на вокалот и гитарист Мастејн, биле исполнети сите предуслови за врвно парче треш метал авантура.

Во март 1990 г. влегуваат во студио и го снимиле нивниот најпродаван албум дотогаш, а продуцентот Марк Клинк бил единствениот продуцент кој успешно продуцирал еден албум на Megadeth од почеток до крај, без да биде отпуштен. За време на студиските сесии, сите членови за првпат биле комплетно чисти и не консумирале никакви недозволени супстанции. За песните „Holy Wars… the Punishment Due“ и „Hangar 18“ биле снимени и видео спотови. Во септември 1990 г. бендот се придружил на турнеја со Slayer, Testament и Suicidal Tendencies. Пофалби за виртуозноста и беспрекорноста на крајниот производ доаѓале од сите страни, што бил еден од главните фактори оваа постава да се одржи подолго време заедно.

Countdown to Extinction (1992-1993)

Во јануари 1992 г. Дејв Мастејн повторно се сретнал со еден од аудио инженерите на албумот Rust In Peace, Макс Норман. Оваа нивна средба и разговор во четири очи биле решавачки за понатамошната кариера на групата. Имено, тогаш паднала одлука песните од наредниот албум да бидат пократки, поедноставни и наменети за пуштање во радио етерот. Countdown to Extinction бил сниман четири месеци и претставува најуспешното комерцијално исполнување на Мегадет. Албумот дебитирал на второто место на Билборд Хот 100 списокот на најпродавани албуми, највисоко за еден албум кој го носи логото на Мегадет. Брзо достигнал двоен платински тираж во САД, а на бендот му донел бројни номинации за разни признанија. Како најуспешни песни на топ листите од овој албум се нашле сингловите „Symphony of Destruction“, „Foreclosure of a Dream“ и „Sweating Bullets“.

Во меѓувреме, на нивна адреса пристигнале две покани за правење филмска музика, и тоа за играниот филм „Last Action Hero“ и цртаниот филм „The Beavis and Butt-Head Experience“. „Angry Again“ брзо станала омилена кај обожавателите и задолжителна на секој концерт, додека „99 Ways to Die“ добила номинација за Греми. Во 1993 свиреле на ист фестивал со Металика, што било за првпат по 10 години на иста сцена да свират поранешни членови на бендовите. Дејв Мастејн тогаш изјавил дека тоа претставува крај на десетгодишниот конфликт помеѓу овие два бенда, иако проблемите подоцна се обновиле.

Youthanasia (1994-1996)

По одличната реакција на публиката во врска со претходниот албум, составот и Макс Норман се обединија за изработка на нов проект кој требало да биде стилско продолжение на Countdown to Extinction. Овој албум бил снимен во нивно студио кое го носи името „Fat Planet in Hangar 18“. Интересна е приказната за тоа како Мегадет го пронашле ова студио. Имено, Дејв Мастејн инсистирал ЦД-то да биде снимено во Аризона, но проблем било тоа што немало слободна просторија со соодветна опрема и озвучување за потребите на бендот. На предлог на продуцентот Норман, било изградено сопствено музичко студио на групата, каде се направил и албумот Youthanasia. За снимањето на овој албум е издадено видео со наслов „Evolver: The Making of Youthanasia“. По 8 месеци снимање, албумот бил издаден. Во Канада достигнал златен тираж за половина час, а во САД платински побрзо од било кој нивен претходен албум.

Од Капитол Рекордс направиле голема рекламна промоција за најновото остварување на Мегадет. Освен постери и намалени цени на плочите од овој албум, биле направени и серија од интервјуа и кампањи за што поголема продажба на музичките записи. Занимлив е и фактот што момците од Мегадет за првпат се појавиле и на телевизија, и тоа во шоуто на Дејвид Летерман. Во таа пригода го изведоа во живо првиот сингл од новиот материјал, песната „Train of Consequences“. Музиката која се нашла на овој диск била невообичаена за постарите нивни обожаватели, бидејќи аранжманите биле упростени, а акцентот бил ставен на вокалната изведба. Бил задолжен и посебен фотограф за омотот на албумот и имиџот на бендот, сѐ со цел Мегадет да им се доближат на широките тинејџерски маси. Турнејата за овој албум ја започнале во САД, а истата траела 11 месеци и била најдолга турнеја на бендот дотогаш.

Megadeth, 1989-1998 постава: Дејвид Елефсон, Марти Фридман, Дејв Мастејн, Ник Менза

Cryptic Writings (1997-1998)

По турнејата за промоција на Youthanasia, бендот земал одмор, а повторно започнал со работа во 1996 г. на нивниот следен албум, работно насловен како Needles and Pins, но поради проблеми со омотот чија оригинална замисла ќе биде заменета со вуду симбол и албумот ќе се преименува во Cryptic Writings. Одредени делови од албумот биле снимени во Лондон, под супервизија на нивниот менаџер Бад Преџер. Преџер придонел во пишувањето на дел од песни преку сопствени идеи и текстови. Многу наслови на песните и музиката доживеале измени на негово инсистирање. Сите овие добронамерни ургенции од страна на менаџерот, Мастејн ги објаснил како последица на неговата неостварена желба за број 1 албум во САД.

Песната „Trust“ претставувало најголемо нивно достигнување на топ листите во САД, со освоеното прво место. Сепак најпопуларна песна од ова остварување е „She-Wolf“, која редовно е изведувана на концертите и едноставно плени со своето завршно соло. Истата година, албумот бил награден со платински сертификат за достигнување на милионски тираж во САД. По издавањето на аудио записот следувала светска турнеја, на која бендот настапувал без тапанарот Ник Менза. Тој морал на замине на итна операција поради откриен тумор на коленото. Неговото место привремено му припаднало на Џими Деграсо, кој заминал со останатите членови на веќе започнатата турнеја. Кога се опоравил, Менза не бил повеќе активен член на Мегадет, бидејќи Мастејн дознал дека тој наводно лажел за неговата болест.

Risk (1999-2000)

По успехот на претходниот албум, бендот ја продолжил работата со поп продуцентот Ден Хаф и го снимил нивниот осми студиски албум. Овој албум доживеал неочекуван неуспех, како комерцијален, така и од страна на критиката. Тоа се должело главно на исфрлените метал елементи по кои дотогаш биле препознатливи и вметнувањето на повеќе рок, диско и електронски елементи во звукот. Тоа ја предизвикало загубата на голем дел од нивните долгогодишни обожаватели, што се одразило и со продажбата на албумот, која била убедливо најслаба за еден нивни албум дотогаш.

Коцкањето со стилската промена на крајот не им се исплатело. Неколку години подоцна, во едно интервју Мастејн ги обзнанил мотивите за неуспешниот експеримент. Според него, фијаското на албумот се должело на преголемата инволвираност на луѓе и продуценти кои немале никаква допирна точка со хеви металот. За првпат во неговата долгогодишна кариера самиот си дозволил да не знае што всушност се работи во студиото и кои лица се одговорни во врска со проектот. Поучени од ова непријатно и горчливо искуство, Мегадет комплетно ќе раскинат со дотогашниот нивни правец и насоката ќе ја усмерат кон нивните рани музички корени.

Гитаристот Марти Фридмен објавил дека ќе го напушти бендот, откако Дејв Мастејн му кажал дека по овој неуспех ќе мораат да се вратат на стариот метал звук. Ал Питрели бил презентиран како најновиот член на Мегадет во пресрет на концертната турнеја во придружба на уште еден припадник на „Големата треш четворка“, Антракс. Но, Антракс ненадејно се повлекле пред самиот почеток, со што им бил оставен поголем простор на Мегадет. Оваа турнеја ќе предизвика одложување на датумот за снимање на деветтиот по ред студиски албум, на кој уште однапред му беше ставено името „The World Needs a Hero“.

Megadeth, 2000-2002 постава: Ал Питерели, Џими Де Грасо, Дејвид Елефсон, Дејв Мастејн. Последната постава пред распадот.

The World Needs a Hero (2001-2002)

По 14 годишна соработка, од Мегадет се решија дека е време за драстични промени, па така се разделиле со Капитол Рекордс. Според сè уште важечкиот договор, бендот бил обврзан да направи уште еден албум под палката на Капитол. Но, од менаџментот на оваа продукциска куќа побарале наместо нов студиски албум, од составот да издадат компилација на нивните најголеми хитови. Членовите се согласиле на драго срце, но подоцна се покајале за таа одлука. Имено, во првата збирка од најдобри песни на Мегадет, било побарано да бидат вклучени две нови песни од претстојниот албум. Овој предлог бил категорично одбиен од групата, по што следувала закана од Капитол, дека ако не ги послушаат не ќе можат понатаму да објавуваат нов материјал. Немајќи што да прават, Мегадет постапиле против своите интереси и ги вметнале двете нови нумери „Kill the King“ и „Dread and the Fugitive Mind“ на компилацијата насловена како Capitol Punishment: The Megadeth Years, или во превод „Казната од Капитол“.

Во ноември 2000 г. потпишале договор со Сануктари Рекордс. Менаџерот Бад Преџер бил отпуштен поради погрешните визии во врска со иднината на групата. Продукцијата и сите песни на албумот се комплетно на Дејв Мастејн, кој се решил на таков чекор поради огромниот неуспех со претходниот албум. Со овој албум било најавено нивното „враќање“, а се придружуваат на турнеја со AC/DC, Iced Earth и Endo. Поради терористичките напади од 11 септември 2001 год, неколку нивни концерти биле одложени. Една година подоцна го снимиле и првиот нивни албум во живо, познат како „Rude Awakening“.

Во 2002 г. Мастејн направил ремикс на првиот нивни албум Killing Is My Business… and Business Is Good! за чие снимање биле искористени модерни техники, а биле додадени и бонус песни. Задоволен од позитивните реакции околу ремиксот, во 2004 направил комплетна ревизија на целиот нивни дотогашен музички каталог. Осум нивни студиски албуми биле комплетно аудио и дигитално ремиксувани, а биле додадени и дополнителни песни.

Привремен распад на бендот (2002-2004)

Во јануари 2002 г. Мастејн бил подложен на ситен хируршки зафат за да му биде отстранет камен од бубрегот. По овој оперативен зафат, Мастејн бил принуден да направи неколкунеделен одмор, како би закрепнал според планираното. Но, за време на кратката пауза доживеал тешко нервно оштетување на левата рака. Оваа несакана повреда настанала на многу бизарен начин. Имено, Мастејн заспал седејќи на столче со раката оставена преку потпирачот, што предизвикало силна компресија врз радијалниот нерв на таа рака. По ова оштетување, тој не бил во состојба да ги движи прстите на дланката, што само по себе значело дека нема да може да свири на гитара.

На 3 април 2002 г. тој и официјално објавил дека го распушта Мегадет на неопределено време, како би можел на замине на адекватна терапија. Во следните четири месеци бил приморан да оди на интензивен лекарски третман пет пати во седмицата. Иако бавно, Мастејн повторно научил да свири на гитара. Како би го испочитувале договорот со Сануктари Рекордс, Мегадет објавиле албум на кој се нашле дел од нивните песни изведени во живо, насловен како Still Alive… and Well?. По речиси едногодишното отсуство од музичката сцена, Мастејн започнал со дигитален ремикс на целиот нивни претходен музички каталог, а нешто подоцна стартувал и со компонирање музика за повратничкиот албум на групата.

Megadeth во јуни 2005, 2004-2006

The System Has Failed (2004-2006)

По здравствените проблеми на Мастејн во 2004, тој се решил повторно да до состави бендот, но овој пат со поставата од Rust in Peace, но за жал не успеал во намерата. Тапанарот Ник Менза не бил подготвен во целост, а Марти Фридмен не сакал ни да чуе за повторна соработка со Мастејн по нивните жестоки расправии од минатото. Дејвид Елефсон во тој момент бил во судска парница со основачот Мастејн, па така овој бил принуден да состави комплетно нова екипа. За време на студиските сесии, кам-бек во Мегадет направил гитаристот од оригиналната постава, Крис Поланд. Но неговиот повраток бил само за потребите на албумот, па така по завршувањето со снимање на песните, тој си продолжил по својот пат. Биле најмени и повремени басист и тапанар во имињата на Вини Колајута и Џими Слоас. Седмата песна од ова остварување, Back in the Day била искористена како музика во еден од анимираните филмови на Волт Дизни.

Откако албумот бил издаден, од критиката бил окарактреизиран како најкомплексен нивни албум. Специјализираниот магазин за хеви метал музика Metal Hammer, ја оценил оваа плоча како нивна најдобра по култното треш метал парче Rust in Peace. Исто така во овој период бендот направил ЦД со нивните најголеми хитови под наслов Greatest Hits: Back to the Start. На оваа компилација се нашле песни по избор на обожавателите, кои својот глас можеле да го дадат на официјалното мрежно место на групата. Списокот на песни е составена според резултатите од истото гласање.

United Abominations (2007-2008)

Мастејн на промоција на United Abominations, 30 јуни 2007 г.

Во мај 2006 г. од бендот најавиле дека биле речиси готови со единаесеттиот студиски албум, но поради смена на издавачката куќа албумот бил издаден една година подоцна. Овде се наоѓа и ремикс на култната балада со француски рефрен „À Tout le Monde (Set Me Free)“, каде како гостин настапила Кристина Скабија од италијанскиот хеви метал бенд Лакуна Коил. Оваа песна според најавите требало да биде и прв сингл од албумот, сè додека не била заменета со композицијата Washington Is Next.

Овој албум се искачил на осмото место по продажба во САД и претставувал најголемиот успех по Youthanasia со продадени 54 000 копии по првата недела. На интернационално ниво, албумот се нашол и на табелите на најпродавани албуми во седум европски земји.

Интересна е и приказната за тоа како го направиле омотот на дискот. Бил објавен конкурс за цртежи кои би претендирале да бидат обвивка на овој албум. Дејв Мастејн ја избрал постоечката слика помеѓу 11 финалисти, но иако таа не била победник најмногу му се допаднала. Како награда за најдобрите три цртежи биле доделени различни модели на електрична гитара од марката Гибсон. Гитаристот Глен Дровер го напуштил бендот со цел да се фокусира на своето семејство. Неговото место го заземал Крис Бродерик, а со новата постава бендот направил официјално деби во Финска на 4 февруари 2008 г.

Megadeth на концерт во Естонија, 2010 г.

Endgame (2009-2010)

Во септември 2009 г. официјално излегол во продажба дванаесеттиот по ред студиски албум на Megadeth. Албумот добил позитивни критики од хеви метал заедницата и се смета за продолжување на успехот на нивниот претходен музички материјал. Албумот бил наречен Endgame, според истоимениот документарец од режисерот Алекс Џонс. Енди Снип одново се вратил како продуцент, на обострано задоволство. Како промотивен сингл била пуштена песната „Head Crusher“, која воедно се смета и за најдобра песна на албумот. Споменатата песна беше номинирана за Греми наградата за Најдобар Метал Перформанс во 2010 г. Видео записи биле направени за водечкиот сингл, како и за песната „The Right to Go Insane“.

И пофалбите на сметка на албумот не изостанале. Експерти од музичката индустрија искоментирале дека тандемот Мастејн и Бродерик функционирал беспрекорно, а жестината на песните ги оживува спомените од најдобрите денови на бендот. Ќе потенцираат дека сите солажи се брилијантни и дека составот одамна не звучел така витално. И Слеш, гитаристот на Guns N' Roses, позитивно го оценил овој диск на својата Твитер страница.

По издавањето на оваа плоча, Megadeth заминале на светска турнеја во придружба на останатите бендови од „Големата четворка“ на треш-металот: Metallica, Slayer и Anthrax. Најспектакуларен бил нивниот заеднички настап во Софија, пред 80 илјадна публика. Во таа пригода било направено и ДВД-то „The Big 4 Live from Sofia, Bulgaria“. Злобните јазици почнале да шират гласини дека од Мегадет биле револтирани затоа што свиреле пред помалиот бенд од ова семејство, Slayer, но таквите озборувања веднаш биле демантирани од страна на Дејв Мастејн. Тој кажал дека сите од групата ја прифатиле таа идеја како одлична и додал дека ако повторно им се пружи прилика да свират по истиот распоред, без размислување би се согласиле.

Thirteen (2011-денес)

Бендот на концерт во Чиле (2010) по повод 20-годишнината од излегување на албумот Rust in Peace (1990)

Пред излегувањето на новиот, тринаесетти по ред студиски албум на Мегадет, бендот заминал на концертна турнеја низ Европа заедно со уште една култна треш метал група, т.е. Slayer. Насловот и музичкиот правец на новиот албум беа откриени за време на едно допишување на фронтменот Дејв Мастејн со обожавателите на групата. Басистот Дејвид Елефсон ги истакнал импресиите од работата со продуцентот Џони Кеј, за кого имал само пофални зборови. Им открија на обожавателите дека оваа понуда ќе биде нешто сосема поразлично од дотогашните нивни изданија. Напоменаа дека овој диск ќе има модерен звук и ќе биде најдобро нивно остварување во последните 20 години.

Како прв официјален сингл од албумот беше најавен „Public Enemy No. 1“, песна посветена на гангстерот и нарко-картел Ал Капоне. Истата оваа песна беше номинирана за Греми награда, но потфрли и златниот грамофон замина во рацете на Foo Fighters. Тоа беше 10-тиот неуспешен обид на Мегадет да се закитат со престижната статуетка, што претставува еден поразителен рекорд за нив. Како втор и последен сингл од овој проект беше пуштена песната „Whose Life (Is It Anyways?)“. Албумот во првата недела се продаде во 42 000 копии во САД, доволно да дебитира на 11 место на Билборд листата. На глобално ниво немаше позабележителен комерцијален успех.

По ова, Мегадет заминаа на уште една турнеја, овој пат во Северна и Јужна Америка, во друштво на Моторхед и италијанскиот хеви метал бенд Лакуна Коил. За време на оваа турнеја во потполност го изведоа албумот Countdown to Extinction, за одбележување на јубилејот 20 години од неговото излегување во продажба. Од неофицијални извори беше објавено дека ќе се направи албум во живо од овие концерти, нешто слично на Rust in Peace Live во 2010 г. Во месец август 2012 г. беше објавено дека Мегадет се враќаат во студиото да го подготвуваат нивниот нареден албум, одново под продукциска палка на Џони Кеј.

Членови

• Дејв Мастејн - гитара, вокал (1983–2002, 2004–денес)
• Дејвид Елефсон - бас, придружен вокал (1983-2002, 2010–денес)
• Шон Дровер - тапани (2004–денес)
• Крис Бродерик - гитара, придружен вокал (2008–денес)

Сите членови на бендот од неговото основање

Текстови

Како главен текстописец на Megadeth, Мастејн е познат по своите контроверзни политички текстови. Чести теми се војната и јадрената војна („Architecture of Aggression“, „Hangar 18“, „Return to Hangar“, „Take No Prisoners“) и последиците од неа („Dawn Patrol“ и „Ashes In Your Mouth“). Впрочем и самиот термин Megadeth е неправилна конструкција изведена од поимот „megadeath“, кој во превод значи смрт на еден милион цивили. Неговиот цинизам во однос на политиката се забелележува во „Symphony of Destruction“, „Peace Sells“, „The World Needs A Hero“, „Blackmail the Universe“ и други песни.

Контроверзните и не правилно разбрани текстови на бендот му создале разни проблеми, како на пример спотовите за песните „In My Darkest Hour“ и „À Tout le Monde“ кои биле забранети за прикажување на MTV поради тоа што биле протолкувани дека поттикнуваат самoубиство. Своето незадоволство и револт кон цензурата во музиката го искажале преку песната „Hook In Mouth“.

Зависностите исто така се дел од нивните текстови, како на пример во „Use the Man“, „Burnt Ice“ и „Addicted to Chaos“. Исто така има мал број текстови засновани на религиски настани како „Truth Be Told“ и „Shadow of Deth“. „Countdown to Extinction“ е една од ретките песни каде Мастејн отворено зборува за загадувањето и постепеното уништување на биолошкиот екосистем.

Контроверзите поврзани за бендот

Дејв Мастејн е познат по своите изјави преку кои го изразува гневот главно насочен кон поранешните негови колеги од Metallica, Џејмс Хетфилд и Ларс Улрих, поради неговото исфрлање од бендот и начинот на кој е тоа направено.

Во април 1988 г. на концерт во Северна Ирска, Мастејн незнаејќи со зборовите „This one's for The Cause!“ ја посветил последната песна „Anarchy in the UK“ на ИРА. Потоа се извинил, а на остатокот од турнејата бендот бил придружуван од силно обезбедување. Подоцна овој инцидент послужил како инспирација за една од најпознатите песни на Megadeth „Holy Wars… the Punishment Due“.

Во јули 2004, поранешнипт басист Дејвид Елефсон го тужел Мастејн барајќи оштета од $18.5 милиони поради неговот невклучување во делбата на профитот на бендот, но тужбата набргу била отфрлена, а со тужба возвратил и Мастејн.

Големи контроверзи ќе предизвика објавувањето дека Megadeth нема повеќе да свират одредени песни („The Conjuring“ и „Anarchy in the U.K.“) поради Мастејновото прифаќање на христијанството. Поради тоа тој го откажал настапот на бендот со екстремните блек метал бендови како „Rotting Christ“ и „Dissection“ поради нивните анти-христијански ставови.

Маскота

Главна статија: Вик Ретлхед

Едно од препознатливите обележја на Мегадет е нивната долгогодишна маскота Вик Ретлхед. Дејв Мастејн е иноваторот на Ретлхед, а неговото создавање е опишано во песната „The Skull Beneath the Skin“ од нивниот деби албум. Поради некоординираност со менаџментот на издавачката куќа, Вик се појавил во видоизменет облик на првиот албум, многу поразличен од оригиналната замисла на Мастејн. Освен на омотот од повеќето студиски албуми, овој лик ќе биде главен елемент и на промотивните постери од речиси сите синглови на бендот.

Во 2007 г. беше направен редизајн на маскотата од страна на обожавателите. Сликата со Вик Ретлхед во неговата човечка форма се најде на омотот од албумот United Abominations. Бидејќи ова имагинарно суштество ужива особена популарност помеѓу обожавателите на Мегадет, чести се случаите тој во живо да се појави на сцената за време на концертите.

Gigantour

Главна статија: Gigantour

Во 2005 г. Мастејн организирал фестивал посветен на хеви метал културата, под името Gigantour. Фестивалот бил во предвиден како турнеја на Мегадет, надополнета со уште неколку еминентни бендови од нивниот жанр. На првото издание од Gigantour, покрај Мегадет, на главната сцена се појавиле и членовите на Dream Theater, Nevermore, Anthrax и Fear Factory. Настапите во Монтреал и Ванкувер беа филмувани и подоцна објавени како албум во живо.

Настап во Хелсинки, Финска (4 јули 2010 год.)

Второто издание на Gigantour било закажано да се одржи во втората половина од 2006 г. Овој пат, Мегадет настапиле со поразлична постава од таа на претходниот фестивал, бидејќи од групата си заминал басистот Џејмс Мекдонаф, а на негово место дошол Џејмс Ломензо. И придружбата на Мегадет била променета и надополнета, и тоа со бендовите Lamb of God, Arch Enemy и Overkill. Овој пат турнејата се проширила и вон границите на САД, со три настапи во Австралија. Свирката од Флорида била снимена и обработена, а ДВД изданието било објавено во почетокот на 2008 г.

Третото издание на Gigantour траело две години (2007 и 2008), а концертните настапи биле одржани на три континенти. Во зависност од местото на кое изведувале, турнејата ја поделиле на три етапи. Megadeth и Lacuna Coil биле бендовите кои ја минале Австралија, притоа имајќи шест концерти на нивниот распоред. Друштво на Мегадет низ Англија им правеле нивните британски колеги од Evile. Третиот дел од турнејата бил воедно и најдолгиот, бидејќи била планирана посета на сите поголеми американски градови. In Flames и Children of Bodom свиреле како предгрупи на поголемиот бенд, но имало и случаи кога сите групи настапувале одеднаш на бината. Со исклучок на неколкуте помали инциденти, овој движечки фестивал се сметал за солиден успех на сите учесници подеднакво.

Дискографија

Главна статија: Дискографија на Megadeth

Студиски албуми

Година	Наслов	Пласман	Сертификат
1985	Killing Is My Business… and Business Is Good!	/	/
1986	Peace Sells… but Who's Buying?	76	Платински
1988	So Far, So Good… So What!	28	Платински
1990	Rust in Peace	23	Платински
1992	Countdown to Extinction	2	2 x Платински
1994	Youthanasia	4	Платински
1997	Cryptic Writings	10	Платински
1999	Risk	16	Златен
2001	The World Needs a Hero	16	/
2004	The System Has Failed	18	/
2007	United Abominations	8	/
2009	Endgame	9	/
2011	Thirteen	11	/
2013	Super Collider	6	/
2016	Dystopia
2022	The Sick, the Dying... and the Dead!

Албуми во живо

Година	Наслов	Пласман	Сертификат
2002	Rude Awakening	115	Златен
2005	Gigantour	/	/
2006	Unplugged in Boston	/	/
2007	That One Night: Live in Buenos Aires	/	/
2010	Rust in Peace Live	161	/
2010	The Big 4 Live from Sofia, Bulgaria	1	2 x Платински

Мини албуми

Година	Наслов	Пласман	Сертификат
1984	Last Rites	/	/
1991	Maximum Megadeth	/	/
1995	Hidden Treasures	90	/

Компилации

Година	Наслов	Пласман	Сертификат
2000	Capitol Punishment: The Megadeth Years	66	/
2002	Still Alive… and Well?	/	/
2005	Greatest Hits: Back to the Start	65	/
2007	Warchest	/	/
2008	Anthology: Set the World Afire	/	/

Видео албуми

Година	Наслов	Пласман	Сертификат
1991	Rusted Pieces	3	/
1993	Exposure of a Dream	25	/
1995	Evolver: The Making of Youthanasia	13	/
2001	Behind the Music	23	/
2002	Rude Awakening	2	Златен
2004	Video Hits	/	/
2006	Arsenal of Megadeth	6	Златен
2007	That One Night: Live in Buenos Aires	12	Златен
2008	Blood in the Water: Live in San Diego	/	/
2010	Rust in Peace Live	2	/
2010	The Big 4 Live from Sofia, Bulgaria	/	/

Надворешни врски

• Официјално мрежно место
• Текстови на сите песни од Мегадет
• YouTube страницата на Мегадет

Статијата „Megadeth“ е избрана статија. Ве повикуваме и Вас да напишете и предложите избрана статија (останати избрани статии).