Музичка историја на Соединетите Држави во 1980-тите
Популарната музика на Соединетите Држави во 1980-тите имала хеви метал, кантри музика, Топ 40 хитови, хип хоп, Ем-Ти-Ви, Си-Ем-Џеј и нов бран како мејнстрим.[1] Панк рокот и хардкор панкот биле популарни на Си-Ем-Џеј. Со пропаѓањето на панк рокот, се појавила нова генерација на жанрови под влијание на панкот, вклучувајќи готски рок, пост-панк, алтернативен рок, емо и треш метал. Хип хопот ја претрпел својата прва диверзификација, со мајами бас, Чикаго хип хаус, Вашингтон, Ди.Си. го-го, гетотех во Детроит, Џи-фанк Лос Анџелес и „златното доба на старата хип хоп школа“ во Њујорк Сити. Хаус музиката се развила во Чикаго, техно-музиката се развила во Детроит, која исто така го проживеала процутот на Детроитскиот звук во госпел. Ова помогнало да се инспирира најголемиот кросовер успех на христијанската современа музика (ЦЦМ), како и звукот на кубанскиот Мајами поп.
Поп
уредиВо 1980-тите се случила реинвенцијата на Мајкл Џексон[2] и појавата на суперѕвездите Принс, Мадона и Витни Хјустон. Нивните видеа станале постојана тема на Ем-Ти-Ви. Во 1983 година Мајкл Џексон станал првиот афроамерикански уметник кој се повторувал постојано на Ем-Ти-Ви, со неговите видеа за Били Џин (Billie Jean) и Бит ит (Beat it).[2] Дона Самер ги имала и првите две видеа Ши воркс хард фор д мани (She Works Hard for the Money) и Анкондишнл лав (Unconditional Love), од афроамериканска жена уметник во 1983 година. Албумот Трилер на Мајкл Џексон од 1982 година се смета за најпродаваниот албум на сите времиња; поставил рекорд и продал 20 милиони примероци во текот на деценијата. Неговиот друг албум на деценијата, Бед (Bad) од 1987 година, продал 6 милиони и станал првиот албум со 5 број еден хитови на Билборд топ 100. Џексон постигнал девет #1 синглови и 16 топ 10 синглови на Билборд листите. Мадона постигнала седум #1 сингл, и 16 #5 синглови и 17 #10 синглови.[3] Витни Хјустон е единствената изведувачка која има седум последователни синглови број еден на американската Билборд топ 100 листа, од „Сејвинг ол мај лав фор ју“ (Saving All My Love for You) во 1985 година до „Вер ду броукн хартс гоу“ (Where Do Broken Hearts Go) во 1988 година. Нејзините први два студиски албуми, Витни Хјустон (1985) и Витни (1987), и двата се искачиле на првото место на Билборд 200 и се меѓу најпродаваните албуми на сите времиња. Албумот на Принс од 1984 година Прпл реин (Purple Rain) поминал шест последователни месеци на врвот на Билборд 200.
До 1980 година, диско продукцијата од 1970-тите, во голема мера зависна од оркестри, била заменета со полесна синтпоп продукција. Во втората половина на 1980-тите тинејџерскиот поп го имал својот прв бран. Бендови и уметници вклучуваат Њу кидс он д блок, Деби Гибсон, Тифани, Њу едишн, Стејси Кју, Д Бенглс, Мадона и други.
Истакнати американски урбани поп- изведби од 1980-тите ги вклучуваат Тина Тарнер, Лајонел Ричи, Мајкл Џексон, Витни Хјустон, Дона Самер и Дијана Рос.
Витни Хјустон, Мајкл Џексон, Мадона, Брус Спрингстин, Хол и Оутс, Били Џоел, Џон Меленкемп, Бон Џови, Принс, Кул & ганг, сестрите Поинтер и Кени Роџерс биле меѓу најуспешните уметници на Билборд топ 100 во САД. Принс бил најдобар изведувач на топ листите со 378 недели на поп-листите, а Били Џоул бил најпродаваниот албум, тој продал над 35 милиони албуми.
Многу британски поп бендови доминирале на американските топ листи во раните 1980-ти. Нивната популарност била помогната со нивното изложување на Ем-Ти-Ви, овие бендови ги вклучувале Хјуман лиг, Калчр клаб, Дуран Дуран, Уем!, исто така Џорџ Мајкл како соло уметник, Фајн јанг кенибалс, Рик Астли и Теренс Трент Д'Арби.
Канадски уметници како што се Брајан Адамс, Ен Мури, Лаврбој and Глес Тајгр нашле успех на табелата во текот на деценијата.
Рок
уредиХард рок и хеви / глам метал
уредиПочнувајќи од 1983 година и достигнувајќи го врвот на успехот во 1986-1989 година, деценијата го видела повторното оживување на хард рок музиката и појавата на нејзиниот глам метал поджанр. Бендовите како Деф лепард, Мотли Кру, Бон Џови, Куајет рајот, Јуроп, Рат, Туистед систр, Појзн, Вајтснејк и Синдрела биле меѓу најпопуларните дела на деценијата. Во 1980-тите се појавиле диво популарниот хард рок бенд Ганс ен‘ Роузес и успешните враќање на Аеросмит и Алис Купер кон крајот на 1980-тите. Успехот на хард рок-актот Ван Хејлен се протегал во текот на целата деценија, прво со пејачот Дејвид Ли Рот, а подоцна и со Семи Хагар. Квин, кој ја проширил својата музика на експериментални и кросовер жанрови во раните 1980-ти, се вратил на хард-рокот управуван од гитара со Д мирикл во 1989 година. Дополнително, неколку жени успеале да постигнат слава во хард рок-сцената од 1980-тите: Пет Бенатар и Ен и Ненси Вилсон од Харт, кои биле околу 1970-тите, се одличен пример за женски успех во хард рокот, а исто така и двете поранешни Бегалци Џоан Џет и Лита Форд. .
Рок-трендот на Арена од 1970-тите продолжил во 1980-тите со бендови како Стик, Тото, Раш, Џрни, Бостон, Форејнр, РЕО Спидуегон, Ван Хален и Аеросмит кои биле популарни во раните 1980-ти, а нивното место подоцна го зазел глам метал.
Традиционално поврзан (и често се меша) со хард рок, хеви металот, исто така бил многу популарен во текот на целата деценија, при што Ози Озборн постигнал успех за време на неговата соло кариера; бендовите како Џудас прист, Ајрон мејден и Дио биле исто така широко популарни северноамерикански дела. Спид метал пионерот Моторхед ја задржал својата популарност преку изданија на неколку албуми. Андерграунд сцените произвеле низа поекстремни, агресивни метал поджанрови: треш металот се пробил во мејнстримот со бендови како Металика, Слејер, Антракс и Мегадет, додека другите стилови како дет метал и блек метал останале субкултурни феномени.
Деценијата, исто така, ја видела појавата на низа виртуози на гитара, под влијание на гитаристи како Џими Хендрикс и Еди Ван Хален; Џо Сатријани, Стив Ваи и Ингви Малмстин постигнале меѓународно признание за своите вештини. Иако значително помалку бројни, виртуозите на бас гитара, исто така, добиле јачина во 1980-тите: Били Шихан (од Дејвид Ли Рот и Мистер Биг слава), Клиф Бартон (од Металика) и алтернативниот/фанк метал басистот Лес Клејпул (на Примус слава) станале познати во тој период.
И хард рокот и хеви металот биле исклучително популарни жанрови во живо и бендовите биле на големи турнеи низ целиот свет.
Алтернативен рок
уредиАлтернативните рок и панк групи од 1970-тите како Рамоунс и Токинг Хедс, како и соло изведувачите како Пети Смит и Том Вејтс, забележително ја зголемиле својата публика во раните години на 1980-тите. До 1984 година, мнозинството групи кои имале потпишано со разни независни издавачки куќи пронаоѓале различни рокови, особено рок влијанија од 1960-тите. Ова претставувало остар прекин од футуристичките, хипер рационални пост-панк години.
Во текот на 1980-тите, алтернативниот рок бил главно андерграунд феномен. Иако понекогаш некои песни станувале комерцијален хит или албумите добивале критичка пофалба во мејнстрим публикации како Ролинг Стоун, алтернативниот рок во 1980-тите првенствено бил потиснат во независни издавачки куќи, фанзини и колеџ радио станици. Алтернативните бендови создале андерграунд следбеници со постојана турнеја и редовно издавање нискобуџетни албуми. Во случајот со Соединетите Американски Држави, се формирале нови бендови во пресрет на претходните бендови, кои создале обемно андерграунд коло во Америка, исполнето со различни сцени во различни делови на земјата. Иако американските алтернативни уметници од 1980-тите никогаш не виделе спектакуларна продажба на албуми, тие извршиле значително влијание врз подоцнежните алтернативни музичари и ги поставиле темелите за нивниот успех.
Раните американски алтернативни бендови како што биле Р.Е.М., Д филис и Вајолент фемс комбинирале панк влијанија со фолк музика и мејнстрим музички влијанија. Р.Е.М. бил најведнаш успешен; неговиот деби албум, Мурмур (Murmur) (1983), влегол во Топ 40 и создал голем број следбеници на џенгл поп.
Американските инди дискографски куќи Ес-Ес-Ти рекордс, Твин/Тоун рекордс, Тач енд гоу рекордс и Дишорд рекордс претседавале со промената од хардкор панкот што тогаш доминирала на американската андерграунд сцена кон поразновидните стилови на алтернативен рок што се појавувале.[4] Бендовите од Минесота, Хускер Ду и Реплејсментс биле показател за оваа промена. И двете започнале како панк рок бендови, но набрзо ги диверзифицирале своите звуци и станале помелодични.
До крајот на 1980-тите, на американската алтернативна сцена доминирале стилови кои се движеле од чуден алтернативен поп (Деј мајт би џајнтс и Кампер Ван Бетовен), до нуиз рок (Соник јут, Биг блек) до индустриски рок (Министри, Најн инч неилс). Овие звуци за возврат биле проследени со појавата на Бостонските Пикси и Џејнс адикшн од Лос Анџелес.
Најдобрите мејнстрим американски алтернативен рок бендови од 1980-тите ги вклучувале Хускер Ду, Д реплејсментс, Р.Е.М., Пиксис и Соник јут кои биле популарни долго пред движењето Гранџ во раните 1990-ти. Многу алтернативни групи чиј успех го достигнал врвот во следната деценија ја започнале својата кариера во 1980-тите, вклучувајќи ги Д флејминг липс, Нирвана и Јо Ла Тенго.
Народен рок, рутс рок
уредиСе појавиле рок пејачи и текстописци меѓу кои и рокери од Хартленд како Брус Спрингстин, Том Пети,[5] Боб Сегер и фолк рокери како Лусинда Вилијамс, Рики Ли Џонс, Стиви Никс и Ворен Зивон. Рутс рокерот, Џон Фогерти, го погодил „Олд мен даун д роуд“ (Old Man Down the Road) во 1985 година. Панк рок уметниците како Пети Смит и Пол Вестерберг (Д реплејсментс) биле популарни како пејачи и текстописци.
Во доцните 1980-ти, новата историја на женските американски фолк уметници започнала со Сузан Вега, чиј прв албум се продал неочекувано добро. А Трејси Чепмен, Нанси Грифит, Кд Ланг и Тори Амос ја следеле Сузана Вега.
Други трендови
уредиРазлични постари рок бендови се вратиле, вклучувајќи ги Бич Бојс со „Кокомо“, Кинкс со Кам денсинг (Come Dancing) и „Ду ит аген“ (Do It Again), Стив Милер Бенд со „Абракадабра“ и Стили Ден со „Хеј најнтин“ (Hey Nineteen). Брус Спрингстин го издал својот блокбастер албум Борн ин д УСА (Born In The USA), додека Стиви Реј Вон и Џорџ Торогуд предизвикале оживување на блузот. Сепак, Лед зепелин се распаднал по смртта на Џон Бонам во 1980 година. Линда Ронстат, која била огромен придонес во кантри рок и поп-рок движењето од 70-тите, направила 3 албуми по американски стандарди, со што го натерала големиот оркестратор Нелсон Ридл да излезе во пензија, да соработуваат заедно.
Хардкор панкот цветал од почетокот до средината на 1980-тите, со бендови кои го воделе жанрот како што се Блек флег, Бед бреинс, Мајнор трет, Суисајдал тенденсис, меѓу другите.
Современ R&B
уредиСовремениот R&B потекнува од 1980-тите, кога музичарите почнале да додаваат ритам сличен на диско, напредна технолошка продукција и елементи на хип хоп, соул и фанк во ритам и блуз, што го направил потанцувачки и помодерен.[6] Најдобрите мејнстрим R&B артисти од 1980-тите биле Витни Хјустон, Мајкл Џексон, Принс, Џермејн Џексон, Виспрс, Д СОС бенд, Стиви Вондер, Кул & д генг, Јарбру енд Пиплс, Смоки Робинсон, Рик Џејмс, Дијана Рос, Лајонел Ричи, Ерт, Винд & Фајр, Дез бенд, Евелин Кинг, Марвин Геј, Емтум, ДеБарџ, Миднајт стар и Фреди Џексон.[7]
Во средината на 1980-тите, многу од снимките на уметниците Лутер Вандрос, Фреди Џексон, Сад, Анита Бејкер, Теди Пендерграс, Пибо Брајсон и други станале познати како тивката бура.[7] Терминот потекнувал од албумот на Смоки Робинсон од 1975 година А куајет сторм (A Quiet Storm). Тивката бура била опишана како „одговор на R&B на софт рокот и на возрасните современици - додека првенствено била наменета за црната публика, тивката бура ја имала истата недооценена динамика, опуштени темпо и ритми и романтично чувство“.[8]
Тина Тарнер се вратила во средината на 1980-тите, додека Дона Самер, Дијана Рос и Сестрите Поинтер продолжиле да имаат успех на поп-листите, во првата половина на деценијата, Витни Хјустон, Џенет Џексон и Џоди Ватли постигнале хитови на поп-листата. музички листи во втората половина на 80-тите. Ричард Џеј Рипани напишал дека третиот студиски албум на Џенет Џексон „Контрол“ (Control) (1986) бил „важен за развојот на R&B поради голем број причини“, бидејќи таа и нејзините продуценти, Џими Џем и Тери Луис, „направиле нов звук што ги спојувал ритмички елементи на фанк и диско, заедно со големи дози синтисајзери, ударни инструменти, звучни ефекти и сензибилитет на рап музиката“.[7] Рипани напишал дека „успехот на Контрол довел до инкорпорирање на стилските особини на рапот во текот на следните неколку години, а Џенет Џексон требала да продолжи да биде една од лидерите во тој развој“.[7] Истата година, Теди Рајли започнал да произведува R&B снимки кои вклучувале хип хоп влијанија. Оваа комбинација на R&B стил и хип хоп ритми била наречена њу џек свинг и била применета на уметници како Боби Браун, Кит Свит, Гај, Џодеци и Бел Бив ДеВое.
Мајкл Џексон останал истакната фигура во жанрот кон крајот на 1980-тите, по објавувањето на неговиот албум Бед (Bad) (1987) кој се продал во повеќе од 6 милиони копии во САД во 80-тите години, а се продавал за 30 милиони ширум светот.[9] Албумот на Џенет Џексон од 1989 година Џенет Џексон ритм нејшн 1814 (Janet Jackson's Rhythm Nation 1814) го продолжил развојот на современиот R&B во 1990-тите, бидејќи насловната песна на албумот „Ритм нејшн“ (Rhythm Nation) користел елементи од целиот спектар на R&B, вклучително и употреба на семпл луп, триплет свинг, рап вокални делови и блуз ноти“.[7]
Хип хоп
уредиОпфаќајќи ја уметноста на графити, брејк танцот, рап музиката и модата, хип хопот станал доминантно културно движење на афроамериканските и шпанските заедници во 1980-тите. Хип хопот имал силно влијание врз поп музиката во доцните 1980-ти, што сè уште трае до денес.
Во текот на 1980-тите, хип хоп жанрот започнал да го прифаќа создавањето на ритам со користење на човечкото тело, преку техниката на вокално ударен битбокс. Пионерите како Даг Е. Фреш,[10] Биз Марки и Бафи од Фет бојс создавале темпо, ритам и музички звуци користејќи ја устата, усните, јазикот, гласот и другите делови од телото. Уметниците кои создаваат „човечки битбокс“ исто така пеат или имитираат гребење на грамофони или други звуци на инструменти.
Во 1980-тите, многу уметници давале социјални изјави преку хип хоп. Во 1982 година, Мел Мел и Дјук Бути ја снимиле „Д месиџ“ (The Message) (официјално заслужна за Грендмастер флеп и Д фјуриос фајв),[11] песна која ги навестувала општествено свесните изјави на Ран-ДМЦ „Итс лајк дет“ (It's like That) и Паблик енеми „Black Steel in the Hour of Chaos“.[12]
Популарни хип хоп изведувачи од 1980-тите ги вклучуваат Ран Ди-Ем-Си, Бисти бојс, НУА, Ел-Ел Кул Џеј, Паблик енеми, Ерик Би & Раким, Солт-ен-пепа, Биг деди Кејн, Буги даун продакшнс, Худини, Де ла соул, Сли рик, Џези Џеф анд т фреш принс, и Ајс-Т, меѓу другите.
Електронска музика
уредиВо 1980-тите, танцовните песни кои биле направени само со електронски инструменти станувале сè попопуларни, под големо влијание на електронската музика на Крафтверк и диско музиката од 1970-тите. Таквата музика првично се појавила и била популаризирана во регионалните ноќни клубови во 1980-тите, и станала доминантен тип на музика што се пуштала во дискотеките, како и на рејв сцената.
Хаус музиката е стил на електронската денс музика кој потекнува од Чикаго, Илиноис, САД во раните 1980-ти.[13] Хаус музиката била под силно влијание на елементите на соул -и фанк -инфузирани сорти на диско. Пуштањето во клубови од пионерските диџеи како Рон Харди и Лил Луис, локални продавници за танцова музика и популарните емисии Хот микс 5 на радио станицата Даблју-Би-Ем-Екс-Еф-Ем (WBMX-FM) помогнале да се популаризира хаус музиката во Чикаго и меѓу гостинските диџеи и продуценти од Детроит. Трекс рекордс и Ди-Џеј интернешнл рекордс, локални етикети со поширока дистрибуција, помогнале да се популаризира хаус музиката надвор од Чикаго. На крајот стигнала до Европа пред да се вметне во мејнстрим поп и денс музиката ширум светот во текот на 1990-тите.
Нашироко било цитирано дека првичниот план за техно бил развиен во средината на 1980-тите во Детроит, Мичиген, од Хуан Аткинс, Кевин Сандерсон, Дерик Меј (т.н. „Белвил три“) и Еди Фолкс, сите од кои заедно посетувале училиште во Белвил Хај, во близина на Детроит. Иако првично била замислена како забавна музика која би се пуштала на дневни мешани радио програми и на забавите што ги одржувале средношколските клубови во Детроит, таа прераснала во глобален феномен.
Кантри музика
уредиКако што осамнале 1980-тите, кантри музиката под влијание на поп била доминантен стил, преку делата на Кени Роџерс, Рони Милсап, ТГ Шепард, Еди Рабит, Кристал Гејл, Ен Мареј и Доли Партон. Филмот Урбан каубој од 1980 година, романтична комедија со Џон Траволта и Дебра Вингер во главните улоги, создал успешен саундтрак албум со кантри песни во поп стил, вклучувајќи ги „Лукин‘ фор лав“ (Lookin' for Love) од Џони Ли, „Д девил вент даун ту Џорџа“ (The Devil Went Down to Georgia) од Чарли Бенд Даниелс, „Куд ај хев дис денс?“ (Could I Have This Dance?) од Мареј и „Лав д уорлд авеј“ (Love the World Away) од Роџерс. Песните и самиот филм резултирале со бум во раните 1980-ти на кантри музиката во поп стил, а ерата е позната и како „урбано каубојско движење“.
До средината на 1980-тите, публиката на кантри музиката почнала да се заморува од кантри-попот. Иако некои поп-кантри уметници продолжиле да снимаат и издаваат успешни песни и албуми, жанрот, генерално, почнал да страда. До 1985 година, една статија на Њујорк Тајмс ја прогласил кантри музиката за „мртва“. Меѓутоа, до тоа време, неколку новодојденци работеле зад сцената за да ја сменат оваа перцепција.
Во 1986 година се појавиле неколку нови уметници кои настапувале во традиционални кантри стилови, како што е хонки-тонк. Ова го поттикнало „новото традиционалистичко“ движење или враќање на традиционалната кантри музика. Најуспешните од овие уметници биле Ренди Тревис, Двајт Јоакам, Рики Ван Шелтон и Холи Дан. Исто така, уметниците како Кети Матеа и Кит Витли, кои имале настапувано неколку години претходно, ги имале своите први големи хитови во текот на 1986 година; Матеа била повеќе фолк-стил, додека Витли практикувала чист хонки-тонк. Но, новото традиционалистичко движење веќе било зафатено уште во 1981 година, кога новодојденците како Џон Андерсон и Џорџ Стрејт ги имале своите први големи хитови, а Реба Мекентајр го имала својот прв голем хит во 1980 година; Покрај тоа, текстописецот-гитарист, генијалецот на Чет Аткинс, Стив Воринер, исто така се појавил како популарен изведувач почнувајќи од раните 1980-ти. Друг бум период за новодојденците со нови традиционалистички стилови била 1989 година, кога уметниците како Клинт Блек, Алан Џексон, Мери Чепин Карпентер, Лори Морган и Тревис Трит ги имале своите први големи хитови.
Вокалните дуа исто така биле популарни поради нивните хармонии, особено Белами брадрс и Д Џудс. Неколку од песните на браќата Белами вклучувале двојно натоварени куки, на песни како „Ду ју лав ес гуд ес ју лук“ (Do You Love as Good As You Look). Џудс, дуо од мајка и ќерка, комбинирале елементи на современ поп и традиционална кантри музика на песни како што се „Вај нот ми“ (Why Not Me) и „Грендпа (Тел ми ‘баут д гуд ол‘ дејс) (Grandpa (Tell Me 'Bout the Good Ol' Days)) “.
Популарноста на кантри музичките групи и бендови продолжила да се зголемува во текот на 1980-тите. Најуспешен од нив бил Алабама, бенд од Форт Пејн кој ги споил традиционалните и поп-кантри звуците со јужниот рок. Нивните концерти редовно биле распродадени, додека нивните сингл изданија редовно достигнувале број 1 на топ-листата Билборд топ кантри песни. Во 1989 година, Алабама бил прогласен за уметник на деценијата од страна на Академијата за кантри музика. До крајот на 1980-тите, групата продала повеќе од 24 милиони албуми во САД.
Рангирани веднаш зад Алабама по популарност, што се однесува до групите, биле Оук риџ бојс и Стетлр брадрс, двете четириделни хармонични групи со госпел и кантри-поп стајлинзи. Популарноста на тие три групи предизвикала бум во нови групи и бендови, а до крајот на 1980-тите, фановите слушале дела како Рестлес харт (Restless Heart) и Екзајл (Exile), вториот кој претходно имал успех со поп-хитот „Кис ју ол оувр“ (Kiss You All Over).
И покрај преовладувачкиот поп-кантри звук, трајните дела од 1970-тите и претходно продолжиле да доживуваат голем успех со обожавателите. Џорџ Џонс, еден од најдолготрајните актери во тоа време, снимил неколку успешни синглови, вклучувајќи го и критичарскиот „Хи стопд лавинг хр тудеј“ (He Stopped Loving Her Today). Конвеј Твити продолжил да има серија хитови кои се нашле на првото место. „Десперадо лав“ (Desperado Love) од 1986 година станал негов врв на топ-листата на Билборд топ кантри синглови, рекорд кој стоел скоро 20 години. Филмот Коал мајнерс дотер (Coal Miner's Daughter) го профилирал животот на Лорета Лин (со Сиси Спејсек во главната улога), додека Вили Нелсон исто така имал серија актерски заслуги. Доли Партон имала голем успех во 1980-тите, со неколку водечки филмски улоги, два албуми на првото место и 13 број еден хитови и имал многу успешни турнеи. Други кои биле околу некое време и продолжиле да имаат големи успеси биле Еди Арнолд, Џони Кеш, Мерл Хагард, Вејлон Џенингс, Реј Прајс, Хенк Вилијамс Џуниор и Тами Вајнет.
Поврзано
уредиБелешки
уреди- ↑ The People History. „1980s Music History including Eidhties Styles, Bands and Artists“. The People History. Посетено на 2022-07-10.[мртва врска]
- ↑ 2,0 2,1 Празен навод (help)
- ↑ Anderson, Kyle (July 20, 2009). „Michael Jackson's Thriller Set To Become Top-Selling Album Of All Time“ (англиски). MTV. Архивирано од изворникот на July 24, 2009. Посетено на December 29, 2009.
- ↑ Reynolds, Simon (2006). Rip It Up and Start Again: Postpunk 1978–1984. Penguin Books. ISBN 978-1-101-20105-3.
- ↑ All Music, Netaktion LLC. „Heartland Rock Music Genre Overview“. AllMusic (англиски). Посетено на 2022-07-10.
- ↑ Gazzah, Miriam (2008), Rhythms and Rhymes of Life: music and Identification Processes of Dutch-Moroccan Youth, Amsterdam University Press, стр. 98, ISBN 978-90-8964-062-8
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 Ripani, Richard J. (2006), The New Blue Music: Changes in Rhythm & Blues, 1950–1999, Univ. Press of Mississippi, стр. 130–155, 186–188, ISBN 1-57806-862-2
- ↑ Bogdanov, Vladimir; Chris Woodstra; Stephen Thomas Erlewine (2003), The New Blue Music: Changes in Rhythm & Blues, 1950–1999, Hal Leonard, стр. xi, 114, ISBN 978-0-87930-744-8
- ↑ Savage, Mark (2008-08-29). „Pop Superstars turn 50“. BBC News (англиски). Посетено на 2008-11-25.
- ↑ „Hip Hop Pioneer Doug E. Fresh & Soca Sensation Machel Montano To Host 26th Int'l Reggae & World Music Awards (IRAWMA)“ (англиски). Jamaicans.com. Архивирано од изворникот на 2011-05-12. Посетено на 2011-04-14.
- ↑ Grandmaster Flash (2009-02-23). „Grandmaster Flash: Interview“ (англиски). Prefixmag.com. Посетено на 2011-04-14.
- ↑ Rose 1994 .
- ↑ Fikentscher, Kai (July–August 2000), „Youth's sonic forces: The club DJ: a brief history of a cultural icon“, UNESCO Courier, UNESCO: 45
Извори
уреди- Rose, Tricia (1994). Black Noise: Rap Music and Black Culture in Contemporary America. Middletown, Connecticut: Wesleyan University Press. ISBN 978-0-8195-6275-3.