Вуелта а Еспања 2018

73. издание на велосипедската трка

Вуелта а Еспања 2018 (познато и како: Трка околу Шпанија 2018) — 73. издание на велосипедската голема трка Вуелта а Еспања, која се одржала помеѓу 25 август и 16 септември како завршна голема трка во сезоната на Светската турнеја.[1][2][3] Трката започнала во Малага, а завршила во Мадрид.

Вуелта а Еспања 2018
Детали за трката
Издание73. Вуелта а Еспања
НатпреварувањеСветска турнеја на UCI 2018 2.UWT
Етапи21
Датуми25 август – 16 септември
Растојание3.271,4 км
ДржавиESP Шпанија
AND Андора
ПоаѓалиштеМалага
ОдредиштеМадрид
Екипи22
Возачи на почеток176
Возачи на крај158
Просечна брзина39,846 км/ч
Добитници на наградите
ПобедникGBR Сајмон Јејтс (Мичелтон-Скот)
ВторопласиранESP Енрик Мас (Квик-Степ Флорс)
ТретопласиранCOL Мигел Анхел Лопес (Астана)
БодовенESP Алехандро Валверде (Мовистар)
ПланинскиBEL Томас де Гент (Лото-Судал)
МладинскиESP Енрик Мас (Квик-Степ Флорс)
БорбеностNED Бауке Молема (Трек-Сегафредо)
КомбиниранGBR Сајмон Јејтс (Мичелтон-Скот)
ЕкипенESP Мовистар
◀20172019▶
Документација

Трката била освоена од британскиот возач Сајмон Јејтс за негова прва победа на некоја голема трка и прв победа на некоја голема трка за неговата австралиска екипа Мичелтон-Скот. Тоа било втора последователна Вуелта и петта последователна голема трка, која била освоена од британски возач и била заокружена годината на победи на големите трки од тројца различни возачи од иста држава, со победата на Крис Фрум на Џиро д’Италија и победата на Герајнт Томас на Тур де Франс.

Екипи уреди

Изданието на Вуелта а Еспања во 2018 година било составено од 22 екипи.[4] Сите осумнаесет UCI World Tour екипи биле автоматски поканети и се обврзани да учествуваат на трката.[5]

Екипи од Светската турнеја на UCI (18)Професионални континентални екипи (4)

Фаворити пред трката уреди

Првакот од 2017 година, Крис Фрум од Тим Скај одлучил да не ја брани титулата откако возел на четири големи трки по ред, освојувајќи три од нив.[6] Четворица други поранешни победници настапиле на трката: Наиро Кинтана, Алехандро Валверде (обајцата од Мовистар Тим), Винченцо Нибали (Бахреин-Мерида) и Фабио Ару (ОАЕ Тим Емирати).[7] Други возачи сметани за кандидати во генералниот пласман биле Ричи Порт (Ванти-Груп Гобер), Сајмон Јејтс (Мичелтон-Скот), Мигел Анхел Лопес (Астана), Михал Квјатковски (Тим Скај), Вилко Келдерман (Тим Санвеб), Стевен Краусвајк (Лото НЛ-Џамбо), Тибо Пино (Групама-ФДЖ) и Ригоберто Уран (ЕФ Едукејшн Фирст-Драпак).[8]

Рута и етапи уреди

ЕтапаДатумТекtypeРастојание (км)ПобедникCевкупен лидер
1  25 авгМалагаМалага
 
индивидуален хронометар
8  Роан Денис    Роан Денис  
2  26 авгМарбеља – Каминито дел Реј
 
рамна етапа
163,5  Алехандро Валверде    Михал Квјатковски  
3  27 авгМихас – Алхаурин де ла Торе
 
среднопланинска етапа
178,2  Елија Вивијани    Михал Квјатковски  
4  28 авгВелес-Малага – Алфакар
 
среднопланинска етапа
161,4  Бен Кинг    Михал Квјатковски  
5  29 авгГранадаРокетас де Мар
 
среднопланинска етапа
188,7  Сајмон Кларк    Руди Молар  
6  30 авгУеркал-Овера – Сан Хавиер
 
рамна етапа
155,7  Насер Бухани    Руди Молар  
7  31 авгПуерто Лумбрерас – Посо Алкон
 
рамна етапа
185,7  Тони Галопен    Руди Молар  
8  1 сепЛинарес – Алмаден
 
рамна етапа
195,1  Алехандро Валверде    Руди Молар  
9  2 сепТалавера де ла Рејна – Ла Коватиља
 
планинска етапа
200,8  Бен Кинг    Сајмон Јејтс  
10  4 сепСаламанка – Bermillo de Sayago
 
рамна етапа
177  Елија Вивијани    Сајмон Јејтс  
11  5 сепМомбуеј – Рибејра Сакра
 
среднопланинска етапа
207,8  Алесандро Де Марки    Сајмон Јејтс  
12  6 сепМондоњедо – Естака де Барес
 
среднопланинска етапа
181,1  Александар Жење    Хесус Ерада  
13  7 сепКандас – Ла Камперона
 
планинска етапа
174,8  Оскар Родригес    Хесус Ерада  
14  8 сепСистерна – Лес Праерес де Нава
 
планинска етапа
171  Сајмон Јејтс    Сајмон Јејтс  
15  9 сепРибера де Ариба – Лагос де Ковадонга
 
планинска етапа
178,2  Тибо Пино    Сајмон Јејтс  
16  11 сепСантиљана дел Мар – Торелавега
 
индивидуален хронометар
32  Роан Денис    Сајмон Јејтс  
17  12 сепГечо – Оис
 
среднопланинска етапа
157  Мајкл Вудс    Сајмон Јејтс  
18  13 сепЕхеа де лос Кабаљерос – Љеида
 
рамна етапа
186,1  Јеле Валајс    Сајмон Јејтс  
19  14 сепЉеида –   Андора
 
рамна етапа
154,4  Тибо Пино    Сајмон Јејтс  
20  15 сеп  Аскалдес-Ангурдањ  Кол де ла Гаљина
 
планинска етапа
97,3  Енрик Мас    Сајмон Јејтс  
21  16 сепАлкоркон – Мадрид
 
рамна етапа
100,9  Елија Вивијани    Сајмон Јејтс  

Преглед на трката уреди

Пласмани уреди

Постоеле четири главни пласмани на Вуелта а Еспања 2018, меѓу кои најважен бил генералниот пласман. Генералниот пласман бил пресметуван преку додавање на завршните времиња на секој велосипедист по секоја етапа, вклучувајќи ги и добиените временски бонуси. Велосипедистот со најмало вкупно време бил предводник на трката, препознаван преку црвената маичка; победникот на овој пласман бил сметан за победник на Вуелта.[9]

Дополнително, постоел бодовен пласман, каде се доделувала зелена маичка. Во бодовниот пласман, велосипедистите добивале бодови доколку завршат меѓу најдобрите на етапите или на средните спринтови. Велосипедистот со најмногу бодови го предводел пласманот и бил препознаван со зелената маичка.[9]

Бодови за планинскиот пласман
Категорија 1. 2. 3. 4. 5. 6.
Чима Алберто Фернандес 20 15 10 6 4 2
Специјална категорија 15 10 6 4 2
Прва категорија 10 6 4 2 1
Втора категорија 5 3 1
Трета категорија 3 2 1

Постоел, исто така, и планински пласман. Организаторите категоризирале некои искачувања како екстра, прва, втора, трета или четврта категорија; бодовите за овој пласман биле освојувани од првите велосипедисти на врвот на некое искачување, каде повеќе бодови биле достапни за повисоко категоризираните искачувања. Велосипедистот со најмногу бодови водел во пласманот и бил препознаван од сината точкаста маичка.[9]

Четвртиот поединечен пласман бил комбинираниот пласман, во кој се доделувала белата маичка. Овој пласман бил сметан преку додавање на местата на секој велосипедист во генералниот, бодовниот и планинскиот пласман — возачот морал да има резултат во сите пласмани за да може да учествува во овој пласман — велосипедистот со најмал вкупен збир бил победник на пласманот.[9]

За екипниот пласман биле собирани времињата на најдобрите тројца велосипедисти од секоја екипа по секоја етапа; водечката екипа била екипата со најмало вкупно време.[9]

Дополнително постоеле и две поединечни награди: наградата за борбеност и наградата за млад возач. Наградата за борбеност била доделувана по секоја етапа на возач кој се сметал за најборбен, најхрабар во текот на една етапа, исклучувајќи ги хронометрите. Победникот го носел зелениот број на следната етапа. На последниот ден на трката, судиите одлучувале за тројца најборбени возачи во текот на целата трка, а јавноста го избирала победникот. Наградата за млад возач се сметала на истиот начин како и генералниот пласман, но само за возачите родена на или по 1 јануари 1993 година. Предводникот го носел црвениот број.[9]

Водство во пласманите по етапа
Етапа Победник Генерален пласман
 
Бодовен пласман
 
Планински пласман
 
Комбиниран пласман
 
Екипен пласман Награда за борбеност Награда за млад возач
 
1 Роан Денис Роан Денис Роан Денис[б 1] недоделена[б 1] Роан Денис[б 1] Ванти-Груп Гобер недоделена Бенжамен Тома
2 Алехандро Валверде Михал Квјатковски Михал Квјатковски[б 2] Луис Анхел Мате Михал Квјатковски[б 2] Тим Скај Луис Анхел Мате Лауренс де Плус
3 Елија Вивијани Жорди Симон
4 Бен Кинг Астана Луис Анхел Мате Енрик Мас
5 Сајмон Кларк Руди Молар Алехандро Валверде Бауке Молема
6 Насер Бухани Михал Квјатковски[б 3] Хорхе Куберо
7 Тони Галопен Алехандро Валверде Алехандро Валверде[б 4] Алекс Аранбуру
8 Алехандро Валверде Хорхе Куберо
9 Бен Кинг Сајмон Јејтс Лото НЛ-Џамбо Љуис Мас Мигел Анхел Лопес
10 Елија Вивијани Петер Саган Хесус Ескера
11 Алесандро Де Марки Алехандро Валверде Бауке Молема
12 Александар Жење Хесус Ерада Бахреин-Мерида Томас де Гент
13 Оскар Родригес Горка Изагире
14 Сајмон Јејтс Сајмон Јејтс Михал Квјатковски
15 Тибо Пино Бауке Молема
16 Роан Денис Мовистар Тим недоделена Енрик Мас
17 Мајкл Вудс Томас де Гент Омар Фраиле
18 Јеле Валајс Јетсе Бол
19 Тибо Пино Сајмон Јејтс[б 5] Џонатан Кастровјехо
20 Енрик Мас Хесус Ерада
21 Елија Вивијани недоделена
На крај Сајмон Јејтс Алехандро Валверде Томас де Гент Сајмон Јејтс Мовистар Тим Бауке Молема Енрик Мас

Завршни пласмани уреди

Легенда
  Го означува предводникот на генералниот пласман[10]   Го означува предводникот на бодовниот пласман[10]
  Го означува предводникот на планинскиот пласман[10]   Го означува предводникот на комбинираниот пласман[10]
  Го означува предводникот на наградата за борбеност   Го означува предводникот на наградата за млад возач

Генерален пласман уреди

Краен генерален пласман (1–10)[11]
Место Возач Екипа Време
1   Сајмон Јејтс (ВБР)     Мичелтон-Скот 82ч 05' 58"
2   Енрик Мас (ШПА)   Квик-Степ Флорс + 1' 46"
3   Мигел Анхел Лопес (КОЛ) Астана + 2' 04"
4   Стевен Краусвајк (ХОЛ) Лото НЛ-Џамбо + 2' 54"
5   Алехандро Валверде (ШПА)   Мовистар Тим + 4' 28"
6   Тибо Пино (ФРА) Групама-ФДЖ + 5' 57"
7   Ригоберто Уран (КОЛ) ЕФ Едукејшн Фирст-Драпак + 6' 07"
8   Наиро Кинтана (КОЛ) Мовистар Тим + 6' 51"
9   Јон Изагире (ШПА) Бахреин-Мерида + 11' 09"
10   Вилко Келдерман (ХОЛ) Тим Санвеб + 11' 11"

Забелешки и наводи уреди

Белешки уреди

  1. 1,0 1,1 1,2 На втората етапа, Виктор Кампенертс, кој бил трет во бодовниот и генералниот пласман, ја носел зелената маичка, бидејќи првопласираниот Роан Денис ја носел црвената маичка како предводник на генералниот пласман; Михал Квјатковски, кој бил втор во генералниот и бодовниот пласман, избрал да го носи неговиот национален дрес. Нелсон Оливеира, кој бил четврти во генералниот и бодовниот пласман, ја носел сината точкаста маичка на втората етапа, иако не биле доделени бодови на воведниот поединечен хронометар. Дилан ван Барле, кој бил петти во генералниот и бодовниот пласман, затоа го носел белиот дрес во комбинираниот пласман.
  2. 2,0 2,1 На етапите 3-5, Алехандро Валверде, кој бил втор во бодовниот пласман, ја носел зелената маичка, бидејќи првопласираниот Михал Квјатковски ја носел црвената маичка како предводник на генералниот пласман. Како последица на тоа, белата маичка ја носел третопласираниот возач во комбинираниот пласман, на етапите 3 и 4, таа била носена од Лауренс де Плус, додека Бен Кинг ја носел маичката на петтата етапа.
  3. На седмата етапа, Алехандро Валверде, кој бил втор во комбинираниот пласман, ја носел белата маичка, бидејќи првопласираниот Михал Квјатковски ја носел зелената маичка, како предводник на бодовниот пласман.
  4. На етапите 8 и 9, Бен Кинг, кој бил трет во комбинираниот пласман, ја носел белата маичка, бидејќи првопласираниот Алехандро Валверде ја носел зелената маичка како предводник на бодовниот пласман; Михал Квјатковски, кој бил втор во комбинираниот пласман, избрал да го носи неговиот национален дрес. Кинг ја носел маичката и на етапата 10 и на етапите 12-14, поместувајќи се на второто место во комбинираниот пласман по неговата победа на деветтата етапа. На етапите 15-17, Мигел Анхел Лопес, кој бил трет во комбинираниот пласман, ја носел белата маичка, бидејќи првопласираниот Алехандро Валверде ја носел зелената маичка како предводник на бодовниот пласман; Сајмон Јејтс, кој бил втор во комбинираниот пласман, ја носел црвената маичка како предводник на генералниот пласман. Лопес, исто така, ја носел маичката на етапите 16, 18 и 19, поместувајќи се на второто место во комбинираниот пласман зад Валверде.
  5. На дваесеттата етапа, Мигел Анхел Лопес, кој бил трет во комбинираниот пласман, ја носел белата маичка, бидејќи првопласираниот Сајмон Јејтс ја носел црвената маичка како предводник на генералниот пласман; Алехандро Валверде, кој бил втор во комбинираниот пласман, ја носел зелената маичка како предводник на бодовниот пласман.

Наводи уреди

  1. „UCI announces 2018 road calendar“. Cycling News. Посетено на 20 октомври 2017.
  2. „2018 UCI WorldTour calendar unveiled“. Velon. Архивирано од изворникот на 2017-09-25. Посетено на 20 октомври 2016.
  3. „The official route of la Vuelta 2018 is revealed in Estepona“. La Vuelta. 13 јануари 2018. Посетено на 13 јануари 2018.
  4. „Vuelta a España 2018 start list: Nibali, Aru and Porte seek redemption in Spain“. Cycling Weekly. 31 јули 2018. Посетено на 2 август 2018.
  5. „UCI Cycling Regulations: Part 2: Road Races page 110 article 2.15.127“ (PDF). uci.ch. Меѓународен велосипедистички сојуз. Архивирано од изворникот (PDF) на 2 јули 2015. Посетено на 20 август 2015.
  6. „Team Sky's Geraint Thomas and Chris Froome to skip Vuelta for Tour of Britain“. 16 август 2018. Посетено на 24 август 2018.
  7. „Vuelta a Espana 2018: Preview“. Cyclingnews.com. Посетено на 24 август 2018.
  8. „Vuelta a España 2018 odds: Who are the bookmakers backing for victory?“. Cycling Weekly. 21 август 2018. Посетено на 24 август 2018.
  9. 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 „Sporting stakes / rules“. lavuelta.com. Архивирано од изворникот 2017-08-18. Посетено на 18 август 2017.
  10. 10,0 10,1 10,2 10,3 Race regulations 2017, стр. 50.
  11. 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 „Classifications 2018 after the stage 19“. Посетено на 16 септември 2018.

Надворешни врски уреди