Ливермориум

Ливермориум (₁₁₆Lv)
Општи својства
Име и симбол	ливермориум (Lv)
Ливермориумот во периодниот систем
	московиум ← ливермориум → тенесин
Атомски број	116
Стандардна атомска тежина (Ar)	[293]
Категорија	непозната, но најверојатно слаб метал
Група и блок	група 16 (халокгени), p-блок
Периода	VII периода
Електронска конфигурација	[Rn] 5f14 6d10 7s2 7p4 (предвидена)
по обвивка	2, 8, 18, 32, 32, 18, 6 (предвидено)
Физички својства
Фаза	цврста (предвидена)
Точка на топење	637–780 K (364–507 °C) (предвидена)
Точка на вриење	1.035–1.135 K (762–862 °C) (предвидена)
Густина близу с.т.	12,9 г/см3 (предвидена)
Топлина на топење	7,61 kJ/mol (екстраполирана)
Топлина на испарување	42 kJ/mol (предвидена)
Атомски својства
Оксидациони степени	−2, +2, +4 (predicted)
Енергии на јонизација	I: 723,6 kJ/mol (предвидена); II: 1.331,5 kJ/mol (предвидена); II: 2.846,3 kJ/mol (предвидена); (повеќе)
Атомски полупречник	емпириски: 183 пм (предвиден)
Ковалентен полупречник	162–166 пм (предвиден)
Разни податоци
CAS-број	54100-71-9
Историја
Наречен по	Ливерморска национална лабораторија,
Откриен	Обединет институт за јадрени истражувања и Ливерморска национална лабораторија (2000)
Најстабилни изотопи
	Главна статија: Изотопи на ливермориумот
	преглед; разговор; уреди; \| наводи \| Википодатоци

Ливермориум (Lv), кој претходно се нарекувал унунхексиум (Uuh), претставува слаб метал.^[6]. Наречен е по Ливерморската национална лабораторија во Ливермор, Калифорнија, каде е откриен.

Извори

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Haire, Richard G. (2006). „Transactinides and the future elements“. Во Morss; Edelstein, Norman M.; Fuger, Jean (уред.). The Chemistry of the Actinide and Transactinide Elements (3rd. изд.). Dordrecht, The Netherlands: Springer Science+Business Media. ISBN 1-4020-3555-1.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Bonchev, Danail; Kamenska, Verginia (1981). „Predicting the Properties of the 113–120 Transactinide Elements“. Journal of Physical Chemistry. American Chemical Society. 85 (9): 1177–1186. doi:10.1021/j150609a021.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Fricke, Burkhard (1975). „Superheavy elements: a prediction of their chemical and physical properties“. Recent Impact of Physics on Inorganic Chemistry. 21: 89–144. doi:10.1007/BFb0116498. Посетено на 4 October 2013.
↑ Thayer, John S. (2010). „Relativistic Effects and the Chemistry of the Heavier Main Group Elements“: 83. doi:10.1007/978-1-4020-9975-5_2. Наводот journal бара |journal= (help)
↑ „Element 114 is Named Flerovium and Element 116 is Named Livermorium“. IUPAC. 30 May 2012.
↑ Housecroft C. E., Sharpe A. G. (2008). Inorganic Chemistry

[Haire-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Haire, Richard G. (2006). „Transactinides and the future elements“. Во Morss; Edelstein, Norman M.; Fuger, Jean (уред.). The Chemistry of the Actinide and Transactinide Elements (3rd. изд.). Dordrecht, The Netherlands: Springer Science+Business Media. ISBN 1-4020-3555-1.

[B&K-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Bonchev, Danail; Kamenska, Verginia (1981). „Predicting the Properties of the 113–120 Transactinide Elements“. Journal of Physical Chemistry. American Chemical Society. 85 (9): 1177–1186. doi:10.1021/j150609a021.

[BFricke-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Fricke, Burkhard (1975). „Superheavy elements: a prediction of their chemical and physical properties“. Recent Impact of Physics on Inorganic Chemistry. 21: 89–144. doi:10.1007/BFb0116498. Посетено на 4 October 2013.

[Thayer-4] Thayer, John S. (2010). „Relativistic Effects and the Chemistry of the Heavier Main Group Elements“: 83. doi:10.1007/978-1-4020-9975-5_2. Наводот journal бара |journal= (help)

[IUPAC-names-114-116-5] „Element 114 is Named Flerovium and Element 116 is Named Livermorium“. IUPAC. 30 May 2012.

[6] Housecroft C. E., Sharpe A. G. (2008). Inorganic Chemistry

[6]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]