Европиум

Европиум (₆₃Eu)
Општи својства
Име и симбол	европиум (Eu)
Изглед	сребрено-бела, со бледа жолтеникава нијанса; но ретко може да се види без оксидационен слој
Европиумот во периодниот систем
	самариум ← европиум → гадолиниум
Атомски број	63
Стандардна атомска тежина (±) (Ar)	151,964(1)
Категорија	лантаноид
Група и блок	група б.б., f-блок
Периода	VI периода
Електронска конфигурација	[Xe] 4f7 6s2
по обвивка	2, 8, 18, 25, 8, 2
Физички својства
Фаза	цврста
Точка на топење	1.099 K (826 °C)
Точка на вриење	1.802 K (1.529 °C)
Густина близу с.т.	5,264 г/см3
кога е течен, при т.т.	5,13 г/см3
Топлина на топење	9,21 kJ/mol
Топлина на испарување	176 kJ/mol
Моларен топлински капацитет	27,66 J/(mol·K)
Атомски својства
Оксидациони степени	3, 2, 1 (умерен базичен оксид)
Електронегативност	Полингова скала: 1,2
Енергии на јонизација	I: 547,1 kJ/mol ; II: 1.085 kJ/mol ; II: 2.404 kJ/mol
Атомски полупречник	емпириски: 180 пм
Ковалентен полупречник	198±6 пм
	Спектрални линии на европиум
Разни податоци
Кристална структура	телоцентрирана коцкеста (тцк)
Топлинско ширење	поли: 35 µм/(m·K) (на с.т.)
Топлинска спроводливост	процена 13,9 W/(m·K)
Електрична отпорност	поли: 0,900 µΩ·m (на с.т.)
Магнетно подредување	Парамагнетно
Модул на растегливост	18,2 GPa
Модул на смолкнување	7,9 GPa
Модул на збивливост	8,3 GPa
Поасонов сооднос	0,152
Викерсова тврдост	165–200 MPa
CAS-број	7440-53-1
Историја
Наречен по	Според Европа
Откриен и првпат издвоен	Ежен-Анатол Демарси (1896, 1901)
Најстабилни изотопи
	Главна статија: Изотопи на европиумот
	Режимите на распад во загради се предвидени, но сè уште не се забележани
	преглед; разговор; уреди; \| наводи \| Википодатоци

Европиум (Eu, латински - europium) — лантаноид.^[4]^[5] Името го добил според конетинетот Европа. Европиумот во земијанта кора е застапен во количини од 2,1ppm. Најважни минерали на европиум се:

монацит (Ce,La,Th,Nd,Y,Pr,Eu)PO₄ и
(Ce,La,Nd,Y,Pr,Eu)CO₃F

ИзвориУреди

↑ Greenwood, Norman N.; Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2. изд.). Butterworth-Heinemann. стр. 112. ISBN 0080379419.
↑ Standard Atomic Weights 2013. Commission on Isotopic Abundances and Atomic Weights
↑ Lide, D. R., уред. (2005). „Magnetic susceptibility of the elements and inorganic compounds“. CRC Handbook of Chemistry and Physics (PDF) (86th. изд.). Boca Raton (FL): CRC Press. ISBN 0-8493-0486-5.
↑ Parkes, G.D. & Phil, D. (1973). Melorova moderna neorganska hemija. Beograd: Naučna knjiga.
↑ Housecroft C. E., Sharpe A. G. (2008). Inorganic Chemistry (3rd ed.). Prentice Hall. ISBN 978-0131755536.

[1] Greenwood, Norman N.; Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2. изд.). Butterworth-Heinemann. стр. 112. ISBN 0080379419.

[IUPAC-2] Standard Atomic Weights 2013. Commission on Isotopic Abundances and Atomic Weights

[magnet-3] Lide, D. R., уред. (2005). „Magnetic susceptibility of the elements and inorganic compounds“. CRC Handbook of Chemistry and Physics (PDF) (86th. изд.). Boca Raton (FL): CRC Press. ISBN 0-8493-0486-5.

[4] Parkes, G.D. & Phil, D. (1973). Melorova moderna neorganska hemija. Beograd: Naučna knjiga.

[5] Housecroft C. E., Sharpe A. G. (2008). Inorganic Chemistry (3rd ed.). Prentice Hall. ISBN 978-0131755536.

[4]

[5]

[1]

[2]

[3]