Википедија

Адријан Рабио

Адријан Рабио (роден на 3 април 1995 година, во Сен Морис) — француски фудбалер, играч од средниот ред на Јувентус и на француската репрезентација.

Адријан Рабио
Лични податоци
Полно име Адријан Рабио
Роден на 3 април 1995(1995-04-03) (29 г.)
Роден во Сен Морис, Франција
Држава Франција Франција
Висина &100000000000001880000001,88 м[1]
Позиција среден ред
Клупски податоци
Сегашен клуб Јувентус Јувентус
Број 25
Младинска кариера
Кретеј Кретеј
Алфортвил
Кретеј Кретеј
Манчестер Сити Манчестер Сити
По По
Париз Сен Жермен Париз Сен Жермен
Кариера*
Години Клуб Наст. (Гол.)
2012-2019 Париз Сен Жермен Париз Сен Жермен 150 (13)
2013 →Тулуза Тулуза 13 (1)
2019- Јувентус Јувентус 126 (13)
Репрезентација ‡
2010 Франција Франција 16 2 (0)
2011-2012 Франција Франција 17 5 (0)
2012 Франција Франција 18 1 (0)
2012-2013 Франција Франција 19 20 (4)
2014 Франција Франција 20 6 (1)
2013-2016 Франција Франција 21 19 (1)
2016- Франција Франција 37 (3)
*Настапи и голови само на првенствени натпревари, според податок од 15 февруари 2012
‡ Настапи и голови за репрезентација, според податок од 15 февруари 2012

Најголемиот дел од својата кариера Рабио го поминал во Париз Сен Жермен, клуб во кој преку младинските категории дебитирал за првиот тим во 2012 година и со кој освоил 18 трофеи, вклучувајќи пет титули во Лига 1 и две домашни тројни круни во сезоните 2015-2016 и 2017-2018. Во летото 2019, како слободен играч потпишал договор со Јувентус.

Рабио ја претставувал Франција во речиси сите младински репрезентации, а своето деби за сениорската репрезентација го имал во 2016 година.

Биографија уреди

Адријан е син на Вероник Рабио и Мишел Провост. Неговиот татко останал парализиран поради заклучен синдром по мозочниот удар кој го имал во 2007 година, а починал на 27 јануари 2019 година.[2][3] Тој го зел презимето на неговата мајка.[3]

Технички карактеристики уреди

Левоног box-to-box играч од средниот ред, опремен со солдни физички предиспозиции, во комбинација со изненадувачка брзина во движењата со топката во нозете.[4] Рабио е играч кој може да игра на сите позиции во средниот ред, иако најчесто се користи како "тркач" или офанзивен играч за врска, меѓутоа благодарение на неговата фигура и физички предиспозиции може да игра и како играч од средниот ред со дефанзивни задачи.

Меѓу неговите најголеми играчки квалитети се одличната способност да се отвора со и без топка, знае да игра на мал простор покажувајќи добар дриблинг и техника, самопожртвуваност за враќање на топката во посед и исто така често знае да се уфрла од втор план и да ги завршува акциите на својата екипа.[4]

Клупска кариера уреди

Рани години уреди

Адријан Рабио е роден во Сен Морис. Како дете тој играл фудбал во младинските категории на неколку клубови, почнувајќи од 2001 година кога започнал во Кретеј. Потоа играл во Алфортвил во 2003 година пред да се врати во Кретеј следната година. Во 2008 година, присуствувал на позната француска фудбалска академија Клерфонтејн, каде присутните експерти сметале дека неговиот профил е многу интересен. На возраст од 13 години тој потпишал за Манчестер Сити,[5] но англискиот клуб не ги почитувал некои договори со Рабио и по 6 месеци во странство, тој се вратил во Франција во екипата на По. Потоа, во мај 2010, тој се приклучил на тренинг центарот на Париз Сен Жермен.

Париз Сен Жермен уреди

Младински категории (2010-2012) уреди

Рабио му се приклучил на Париз Сен Жермен на возраст од 15 години. Брзо по доаѓањето тој се покажал како еден од најталентираните играчи во младинските селекции на клубот, станувајќи шампион на Франција во првенството под 17 години во 2011. Во март 2012 година, тренерот на првиот тим на парижаните Карло Анчелоти побарал од тренерот на резервниот тим Бертран Рузо да му испрати некои млади талентирани играчи да тренираат со професионалците. Токму Рабио бил еден од овие играчи и бил забележан од италијанскиот тренер. Тој за првпат тренирал со играчите од првиот тим на 7 март 2012, на возраст од 16 години. Откако оставил силен впечаток врз Анчелоти, Рабио бил повикан во групата играчи за натпреварот против Сошо на 22 април 2012.

Дебитантската сезона (2012-2013) уреди

На 2 јули 2012 го потпишал првиот професионален договор со клубот согласувајќи се на верност од три години.[6] Веднаш потоа учествувал на подготвителната турнеја на Париз Сен Жермен низ САД.[7]

Своето деби за првиот тим во официјален натпревар, Рабио го имал на 26 август 2012 во ремито без голови 0-0 против Бордо во Лига 1, играјќи од почетокот во средниот ред заедно со Блез Матуиди и Тијаго Мота.[8] Тој играл до 61-вата минута кога бил заменет од Жереми Менез и имал 94% точни додавања.[9].

На 6 ноември 2012, Рабио го направил своето деби во Лигата на шампионите, влегувајќи во игра како замена во судиското продолжение во победата со 4-0 на домашен терен над Динамо Загреб.[10] Со тоа, на возраст од 17 години и 7 месеци, тој станал најмладиот играч на Париз Сен Жермен што заиграл во Лигата на шампионите, надминувајќи го рекордот од 18 години и 11 месеци што претходно го држел Микел Артета.[11]

Откако во првиот дел од сезоната одиграл 9 натпревари за Париз Сен Жермен во сите натпреварувања, во јануари 2013 парижаните се согласиле да го позајмат играчот на Тулуза (клуб исто така од Лига 1) за вториот дел од сезоната со цел да пронајде повеќе време за игра во континуитет.[12] Тулуза во него пронашол замена за Муса Сисоко, кој го напуштил клубот во истиот трансферен прозорец.[13] Дебитирал за Тулуза на 10 февруари 2013, во поразот со 2-0 на гостувањето кај Рен.[14] Својот прв гол како професионалец го постигнал на 9 март 2013 година, што бил и единствен во натпреварот против Брест со кој Тулуза победил со 1-0.[15] Голот дошол со прекрасен удар со левата нога од преку 20 метри со кој погодил во далечниот агол.[16]

2013-2016 уреди

 
Рабио во двобој со Матје Досеви од Валенсиен во септември 2013

Во летото 2013, Рабио се вратил во Париз. Првиот настап за сезоната го имал на 9 август 2013, во ремито 1-1 на гостувањето кај Монпелје во првото коло од Лига 1 2013-2014, заменувајќи го Лукас Моура во последните 10 минути од натпреварот. На 31 август, го постигнал својот прв гол во дресот на ПСЖ во победата со 2-0 против Генгамп. Под водството на тренерот Лоран Блан, тој добивал повеќе време за играње а се почесто се наоѓал и во почетната постава, особено за време на периодот кога Тијаго Мота бил повреден. На 19 април 2014, Париз Сен Жермен го освоил Лига купот на Франција совладувајќи го Лион во финалето со 2-1, што бил првиот трофеј за Рабио во кариерата иако тој останал на клупата во финалето како неискористена замена.[17] На 7 мај истата година, тој го освоил својот втор трофеј со клубот откако ПСЖ станал шампион во Лига 1, и покрај поразот со 1-2 од Рен на Паркот на принцовите.[18] На 17 мај, тој го постигнал последниот гол за сезоната на неговиот клуб во победата со 4-0 над Монпелје. Сезоната ја завршил со 34 настапи и 3 гола во сите натпреварувања.

На почетокот на сезоната 2014-2015, клубот го обвинил Рабио за прекинат трансфер во Рома како и за желбата да не го продолжи договорот.[19] Рабио подоцна изјавил дека не знае што се случило со неговиот трансфер во Рома и зошто тој пропаднал потенцирајќи дека се било договорено и дека тој веќе донел одлука да го носи нивниот дрес.[20] Откако сепак се согласил да го продолжи договорот до 2019,[21] тој се вратил во составот на ПСЖ во ноември. Својот прв настап за сезоната го имал на 21 ноември 2014, играјќи како стартер на гостувањето кај Мец во 14-тото коло од Лига 1 (победа 2-3).[22] На 10 јануари 2015 година, тој го постигнал првиот гол за сезоната во поразот од Бастија (4-2). На 21 февруари 2015 година, за првпат во кариерата постигнал два гола на еден натпревар во победата со 3-1 над неговиот поранешен клуб Тулуза.[23] Рабио ја завршил сезоната со 33 настапи и 4 гола во сите натпреварувања и освоил два трофеи во текот на оваа сезона: Лига купот на Франција и француското првенство. Парискиот клуб уживал во извонредна сезона во која покрај овие две титули триумфирал и во Суперкупот на Франција и Купот на Франција, со што биле освоени сите домашни трофеи во сезоната, меѓутоа Рабио не добил медали од овие натпреварувања затоа што не учествувал поради тоа што бил казнет од страна на клубот.

 
Рабио во бел дрес против Челси во Лигата на шампионите.

Сезоната 2015-2016 за Рабио започнала со освојувањето на Суперкупот на Франција, каде го одиграл целиот натпревар во победата над Лион со 2-0. Сепак, само седум дена подоцна во првото коло од новото првенство против Лил тој бил исклучен во 29-тата минута, откако добил два жолти картони во период од само 6 минути.[24] На 25 ноември 2015 година, Рабио го постигнал својот прв гол во Лигата на шампионите против Малме во победата со 5-0 во Шведска.[25] Рабио одиграл вкупно 42 натпревари и постигнал 6 гола во сите натпреварувања во сезоната 2015-2016, помагајќи му на Париз Сен Жермен да ги одбрани сите четири домашни титули кој ги освоиле во претходната сезона.

2016-2019 уреди

За време на сезоната 2016-2017, Рабио станал важен член на почетната постава на парискиот клуб предводен од шпанскиот тренер Унаи Емери.[26] Тој ги започнал повеќето натпревари постигнувајќи еден гол (против Рен) до ноември 2016, кога се здобил со повреда на бедрото за време на натпревар кој го играл за репрезентацијата против Брегот на Слоновата Коска.[27] Повредата го оддалечила од терените околу месец дена, а своето враќање го направил на 7 јануари 2017 против Бастија во првото коло од Куп на Франција, постигнувајќи притоа и погодок во победата со 7-0.[28] На 14 февруари 2017, Рабио добил висока оценка за својот настап против Барселона во незаборавната победа на парижаните од 4-0 на Паркот на принцовите во Лигата на шампионите, одземајќи многу топки и добивајќи голем број на двобои со противничките играчи на средината од теренот.[29][30] На 1 април, Рабио го одиграл целиот натпревар за својот тим во победата со 4-1 над Монако во финалето на Лига купот, со што бил освоен првиот трофеј за сезоната; подоцна ПСЖ го освоил и Купот на Франција, но по четири години ја загубиле шампионската титула во француското првенство завршувајќи на второто место зад Монако.

На почетокот на следната сезона, на 29 јули 2017, Рабио го постигнал победничкиот гол за ПСЖ во победата со 2-1 над Монако во Суперкупот на Франција.[31] Потоа тој постигнал гол и во победата со 6-2 над Тулуза на домашен терен во третото коло од француското првенство, на асистенција на рекордното засилување на парижаните Нејмар. На 14 февруари 2018, Рабио постигнал гол против Реал Мадрид на Сантјаго Бернабеу во поразот со 3-1 во осминафиналето од Лигата на шампионите. Тој одиграл вкупно 50 натпревари во текот на сезоната 2017-2018 - убедливо најмногу во споредба со било која претходна негова сезона во ПСЖ - помагајќи му на клубот повторно да освои четири домашни титули (како во сезоната 2015-2016): Лига 1, Купот на Франција, Лига купот на Франција и Суперкупот на Франција.

Во сезоната 2018-2019, Рабио влегол во последната година од неговиот договор со клубот од главниот град на Франција,[32] кој немал намера да го продолжи.[33] Поради оваа причина ПСЖ одлучил во јануари 2019 да го суспендира и бил принуден да тренира со резервите.[34] На 14 март 2019 година, тој уште еднаш бил казнет од клубот до крајот на месецот да не прима плата заради одење во ноќен клуб по поразот со 3-1 од Манчестер Јунајтед во осминафиналето од Лигата на шампионите со кој ПСЖ бил елиминиран од натпреварувањето, како и за лајк на Инстаграм на пост на Патрис Евра во кој тој ја славел победата на Јунајтед.[35][36] Шест дена подоцна на 20 март 2019 година, Вероник Рабио, мајката на Адријан која исто така е негов агент, дала интервју за францускиот весник L'Équipe во кое остро ги критикува одлуките на спортскиот директор на ПСЖ Антеро Енрике против нејзиниот син велејќи дека Рабио го третираат како "затвореник" и дека му недостасуваат само уште сув леб и вода и да биде затворен во темница. Таа исто така рекла дека ПСЖ го казнува само поради тоа што не сакал да го продолжи договорот, а не поради излегувањето во ноќен клуб и лајкот на видеото на инстаграм.[37] Сезоната ја завршил со 20 настапи во сите турнири и 2 постигнати гола сите во првиот дел од сезоната. Тој не одиграл веќе ниту еден натпревар за ПСЖ од јануари 2019 година. Својот последен натпревар во дресот на Париз Сен Жермен го одиграл на 5 декември 2018, во ремито 1-1 на гостувањето кај Стразбур. Вкупно во кариерата за парискиот клуб одиграл 227 натпревари и постигнал 24 гола.

Јувентус уреди

Откако му истекол договорот со Париз Сен Жермен, на 1 јули 2019 година, Рабио му се прикчлучил на италијанскиот првак Јувентус со слободен трансфер, потпишувајќи четиригодишен договор вреден 7 милиони евра по сезона плус 10 милиони евра бонус за самото потпишување.[38][39] Своето деби го направил на 24 август, влегувајќи како замена на местото на Сами Хедира во победата со 1-0 над Парма во првиот натпревар на Јувентус во Серија А за сезоната 2019-2020. По тешкиот прв дел од сезоната,[40] во вториот неговиот придонес се зголемува,[41] играјќи се почесто на 7 јули 2020 година, тој успеал да го постигне и својот прв гол за бјанконерите, завршувајќи со прекрасен удар од далечина една негова соло акција во поразот на Сан Сиро против Милан со 4-2.[42][43] Неколку недели подоцна, тој го освоил првото скудето со Јувентус. Во втората сезона, на 9 март 2021 година, тој го постигнал својот прв гол во Лигата на шампионите, во второто продолжение од реванш осминафиналето против Порто, но голот иако значел победа за Јувентус од 3-2, не бил доволен за да минат натаму бидејќи биле елиминирани поради правилото гол во гости.[44] Во првенството, тој постигнал гол во четири наврати, а на крајот од сезоната освоил уште две титули со Јувентус: Суперкупот на Италија и Купот на Италија.

Пред почетокот на неговата четврта сезона со Јувентус, тој бил поврзан со заминување од Торино, меѓу другото и поради тоа што влегол во неговата последна година од договорот со клубот. На 5 октомври 2022 година, тој ги постигнал своите први голови за сезоната 2022-2023, погодувајќи ја два пати мрежата на Макаби Хаифа во победата со 3-1 во Лигата на шампионите.[45] Истиот месец, тој стигнал до бројката од 100 настапи во Серија А за време на победата во Дерби дела Моле со 1-0 на 16 октомври;[46] додека на 21 октомври повторно бил двоен стрелец на еден натпревар, за втор пат во сезоната, овој пат во првенството, во победата на домашен терен со 4-0 против Емполи.[47] На 6 ноември, тој го отворил резултатот во дербито против Интер, кое бјанконерите го добиле со 2-0. На 20 април 2023 година, во реванш четвртфиналето на УЕФА Лига Европа, тој го постигнал својот прв гол во натпреварувањето за Јувентус, носејќи го својот тим во моментално водство против Спортинг Лисабон во натпревар што завршил нерешено 1-1; голот се покажал решавачки за пласманот на Јувентус во полуфиналето.[48] Сезоната 2022-2023, која тој самиот ја опишал како "најдобрата во неговата кариера", ја завршил со вкупно 11 постигнати гола (од кои 8 биле во Серија А) и бил втор стрелец на Јувентус зад Душан Влаховиќ кој дал 14.

Како резултат на одличната сезона, но со оглед на тоа и дека неговиот договор со Јувентус истекувал во текот на летото 2023, Рабио бил сврзуван со потпишување со различни клубови од Европа пред конечно да потпише продолжување на својот договор со Јувентус за уште една сезона на 27 јуни 2023.[49]

Репрезентативна кариера уреди

Рабио играл за неколку различни возрасни младински репрезентации на Франција, меѓу кои и репрезентацијата до 21 година за која го направил своето деби на 13 август 2013 година.

Во ноември 2016 година, тој бил повикан за првпат во сениорска репрезентација од селекторот Дешан, за натпреварот против Шведска (во квалификациите за Светското првенство 2018) и пријателскиот натпревар против Брег на Слоновата Коска, на 11 и 15 ноември 2016. Тој дебитирал против репрезентацијата на Брегот на Слоновата Коска, играјќи како стартер на пријателскиот натпревар кој завршил 0-0.[50] За време на Светското првенство 2018, Дешан го ставил меѓу замените за повредени играчи пред почетокот на натпреварувањето, но тој одлучил да го одбие повикот.[51]

Оттогаш тој не бил повикан 2 години,[52] а се вратил во репрезентацијата на 28 август 2020 година за натпреварите од Лигата на нации против Шведска и Хрватска.[53][54] За време на натпреварот против швеѓаните, тој по двегодишното исклучување за првпат настапи за националниот тим.[55] Набргу потоа, тој станал основна фигура во тимот на Дешан, толку многу што на 18 мај 2021 година е повикан за Европското првенство 2020.[56]

На 13 ноември 2021 година, тој го постигнал својот прв меѓународен гол во победата од 8-0 против Казахстан.[57] На 9 ноември 2022 година, тој бил повикан од тренерот Дешан за Светското првенство 2022,[58] каде што постигнал гол на воведниот натпревар на турнирот против Австралија.[59] Триколорите стигнале до финалето каде загубиле на пенали од Аргентина.

Хронологија на репрезентативните настапи уреди

Хронологија на настапи и постигнати голови за националната селекција ― Франција
Дата Град Домашни Резултат Гости Натпреварување Голови Инфо Детали
15-11-2016 Ленс Франција   0 – 0   Брег на Слоновата Коска Пријателска -   78'
25-3-2017 Луксембург Луксембург   1 – 3   Франција Квал. за СП 2018 -   83'
28-3-2017 Сен Дени Франција   0 – 2   Шпанија Пријателска -   45'
7-10-2017 Софија Бугарија   0 – 1   Франција Квал. за СП 2018 -   34'
14-11-2017 Келн Германија   2 – 2   Франција Пријателска -
27-3-2018 Санкт Петербург Русија   1 – 3   Франција Пријателска -   81'
5-9-2020 Солна Шведска   0 – 1   Франција УЕФА Лига на нации 2020-2021 - Прво коло -
11-10-2020 Сен Дени Франција   0 – 0   Португалија УЕФА Лига на нации 2020-2021 - Прво коло -
14-10-2020 Загреб Хрватска   1 – 2   Франција УЕФА Лига на нации 2020-2021 - Прво коло -   74'
14-11-2020 Лисабон Португалија   0 – 1   Франција УЕФА Лига на нации 2020-2021 - Прво коло -
17-11-2020 Сен Дени Франција   4 – 2   Шведска УЕФА Лига на нации 2020-2021 - Прво коло -
24-3-2021 Сен Дени Франција   1 – 1   Украина Квал. за СП 2022 -
28-3-2021 Астана Казахстан   0 – 2   Франција Квал. за СП 2022 -   60'
31-3-2021 Сараево Босна и Херцеговина   0 – 1   Франција Квал. за СП 2022 -
2-6-2021 Ница Франција   3 – 0   Велс Пријателска -
15-6-2021 Минхен Франција   1 – 0   Германија Евро 2020 - Прва фаза -   90+4'
19-6-2021 Будимпешта Унгарија   1 – 1   Франција Евро 2020 - Прва фаза -   57'
23-6-2021 Будимпешта Португалија   2 – 2   Франција Евро 2020 - Прва фаза -   52'
28-6-2021 Букурешт Франција   3 – 3 прод.
(4 – 5 пен.)		   Швајцарија Евро 2020 - Осминафинале -
4-9-2021 Киев Украина   1 – 1   Франција Квал. за СП 2022 -
7-9-2021 Десен Шарпје Франција   2 – 0   Финска Квал. за СП 2022 -
7-10-2021 Торино Белгија   2 – 3   Франција УЕФА Лига на нации 2020-2021 - Полуфинале -   75'
13-11-2021 Париз Франција   8 – 0   Казахстан Квал. за СП 2022 1
16-11-2021 Хелсинки Финска   0 – 2   Франција Квал. за СП 2022 -   86'
25-3-2022 Марсеј Франција   2 – 1   Брег на Слоновата Коска Пријателска -   89'
29-3-2022 Вилнев д’Аск Франција   5 – 0   Јужна Африка Пријателска -   67'   75'
3-6-2022 Сен Дени Франција   1 – 2   Данска УЕФА Лига на нации 2022-2023 - Прва фаза -   78'
6-6-2022 Сплит Хрватска   1 – 1   Франција УЕФА Лига на нации 2022-2023 - Прва фаза 1
13-6-2022 Сен Дени Франција   0 – 1   Хрватска УЕФА Лига на нации 2022-2023 - Прва фаза -   67'
22-11-2022 Ал Вакра Франција   4 – 1   Австралија СП 2022 - Прва фаза 1 дет.
26-11-2022 Доха Франција   2 – 1   Данска СП 2022 - Прва фаза - дет.
30-11-2022 Ал Рајан Тунис   1 – 0   Франција СП 2022 - Прва фаза -   63' дет.
4-12-2022 Доха Франција   3 – 1   Полска СП 2022 - Осминафинале - дет.
10-12-2022 Ал Хор Англија   1 – 2   Франција СП 2022 - Четвртфинале - дет.
18-12-2022 Лусаил Аргентина   3 – 3 прод.
(4 – 2 пен.)		   Франција СП 2022 - Финале -   55'   96' дет.
24-3-2023 Сен Дени Франција   4 – 0   Холандија Квал. за Евро 2024 -   45'   89'
27-3-2023 Даблин Ирска   0 – 1   Франција Квал. за Евро 2024 -   81'
Вкупно Настапи 37 Голови 3

Клупска статистика уреди

Статистиката е ажурирана на 6 јули 2019.

Сезона Клуб Првенство Национален куп Континентален куп Останати купови Вкупно
Лига Наст Гол Лига Наст Гол Лига Наст Гол Лига Наст Гол Наст Гол
2012-јан. 2013   Париз Сен Жермен Л1 6 0 КФ+ЛКФ 1+1 0 ЛШ 1 0 - - - 9 0
јан.-јун. 2013   Тулуза Л1 13 1 КФ+ЛКФ - - - - - - - - 13 1
2013-2014   Париз Сен Жермен Л1 25 2 КФ+ЛКФ 1+2 0+1 ЛШ 6 0 СФ 0 0 34 3
2014-2015 Л1 21 4 КФ+ЛКФ 5+3 0 ЛШ 4 0 СФ 0 0 33 4
2015-2016 Л1 24 1 КФ+ЛКФ 6+4 1+1 ЛШ 7 3 СФ 1 0 42 6
2016-2017 Л1 27 3 КФ+ЛКФ 4+3 1+0 ЛШ 5 0 СФ 0 0 39 4
2017-2018 Л1 33 1 КФ+ЛКФ 5+3 1+1 ЛШ 8 1 СФ 1 1 50 5
2018-2019 Л1 14 2 КФ+ЛКФ 0 0 ЛШ 5 0 СФ 1 0 20 2
Вкупно Париз Сен Жермен 150 13 38 6 36 4 3 1 227 24
2019-2020   Јувентус А 28 1 КИ 4 0 ЛШ 5 0 СИ 0 0 37 1
2020-2021 А 34 4 КИ 5 0 ЛШ 7 1 СИ 1 0 47 5
2021-2022 А 32 0 КИ 5 0 ЛШ 7 0 СИ 1 0 45 0
2022-2023 А 32 8 КИ 3 0 ЛШ+ЛЕ 5+8 2+1 - - - 48 11
Вкупно Јувентус 126 13 17 0 32 4 2 0 177 17
Вкупно во кариерата 289 27 55 6 68 8 5 1 417 42

Титули уреди

Клупски уреди

  Париз Сен Жермен уреди

2013–2014, 2014–2015, 2015–2016, 2017–2018, 2018–2019[60]
2014–2015, 2015–2016, 2016–2017, 2017–2018[61]
2013–2014, 2014–2015, 2015–2016, 2016–2017, 2017–2018
2015, 2016, 2017, 2018

  Јувентус уреди

2019-2020
2020-2021
2020

Наводи уреди

  1. ↑ „Rabiot Adrien“ (француски). Paris Saint-Germain F.C. Архивирано од изворникот на 2015-12-18. Посетено на 14 December 2015.
  2. ↑ „Rabiot, un 'duca' per la Juve: mamma, papà e calcio“. 29 јуни 2019.
  3. ↑ 3,0 3,1 „Tutto quello che non sapete di Rabiot: il nuovo Duca juventino“. 30 јуни 2019.
  4. ↑ 4,0 4,1 „Генерација на феномени - Адријан Рабио, во Париз раснат и домашни таленти, а Анчелоти гарантира...“.
  5. ↑ „Adrien Rabiot : « Quelque chose de grand »“. Le Parisien. 9 јули 2012.
  6. ↑ „Premier contrat professionnel pour Adrien Rabiot“ [First professional contract for Adrien Rabiot] (француски). Paris Saint-Germain F.C. 12 July 2012. Архивирано од изворникот на 2018-10-26. Посетено на 26 August 2012.
  7. ↑ « Рабио, изненадувањето на Анчелоти », Le 10 Sport, 5 август 2012.
  8. ↑ „Rabiot, la révélation parisienne!“ [Rabiot, the Parisian revelation!] (француски). Football.fr. 28 August 2012. Архивирано од изворникот на 2016-03-04. Посетено на 21 October 2015.
  9. ↑ « Рабио, париско откровение! » Архивирано на 4 март 2016 г., football.fr, 28 август 2012.
  10. ↑ „Le PSG aux portes de la qualification“ [PSG on the verge of qualification] (француски). UEFA. 6 November 2012. Посетено на 15 February 2014.
  11. ↑ „Рабио го сруши рекордот на Артета“. maxifoot.fr. 7 ноември 2012. Посетено на 2 јули 2019.
  12. ↑ „Adrien Rabiot prêté à Toulouse“ [Adrien Rabiot loaned to Toulouse] (француски). Paris Saint-Germain F.C. 31 January 2014. Архивирано од изворникот на 2014-02-02. Посетено на 15 February 2014.
  13. ↑ „Mercato - Adrien Rabiot (PSG) prêté au TFC“. tfc.info. Архивирано од изворникот на 2015-06-14. Посетено на 2 јули 2019.
  14. ↑ „Тулуза потклекна во завршницата пред Рен (2-0)“. tfc.info. Архивирано од изворникот на 2015-06-14. Посетено на 2 јули 2019.
  15. ↑ „Stade Brestois-TFC (0–1): Rabiot relance Toulouse“ [Stade Brestois-TFC (0–1): Rabiot puts Toulouse back on track] (француски). Eurosport. 9 March 2013. Посетено на 15 February 2014.
  16. ↑ Magnifique premier but Ligue 1 RABIOT (45') - Stade Brestois 29 - Toulouse FC (0-1) / 2012-13 (video) youtube.com
  17. ↑ Финале на Лига купот на Франција: Париз Сен Жермен - Лион 2-1 www.transfermarkt.com
  18. ↑ „VIDEOS. PSG-Rennes (1-2) : revivez le match minute par minute“. leparisien.fr (француски). Посетено на 2016-04-26.
  19. ↑ Rabiot sanctionné pour l'exemple
  20. ↑ Rabiot: I have no idea why Roma move collapsed goal.com
  21. ↑ Adrien Rabiot prolonge jusqu'en 2019
  22. ↑ [PSG : Le bonheur de Rabiot „https://www.lesechos.fr/sport/football/sports-698328-psg-le-bonheur-de-rabiot-1067033.php“] Проверете ја вредноста |url= (help). lesechos.fr (француски). 21 ноември 2014. Надворешна врска во |title= (help)
  23. ↑ Кристофер Дод (21 февруари 2015). „Двојниот стрелец Рабио му помогна на Париз Сен Жермен да го победи Тулуза“. sportsmole.co.uk. Посетено на 3 јули 2019.
  24. ↑ „Le PSG débute comme jamais sous QSI : avec une victoire“. Eurosport. 2015-08-07. Посетено на 2016-04-26..
  25. ↑ „Лига на шампиони: ПСЖ го победи Малме(0-5) и се квалификува меѓу 16-те најдобри“. Eurosport. 2015-11-25. Посетено на 2016-04-26.
  26. ↑ [1], Eurosport.fr, 23 септември 2016.
  27. ↑ Adrien Rabiot, touché à une cuisse avec les Bleus, ne pense pas pouvoir jouer à Arsenal
  28. ↑ Paris Saint-Germain 7-0 Bastia: Parisians breeze to victory over Ligue 1 outfit in French Cup as Julian Draxler marks competitive debut with goal www.dailymail.co.uk
  29. ↑ „ВИДЕО: Рабио ГО ПОНИЖИ најдобриот фудбалер на Барселона“. gol.mk. 2017. Посетено на 5 јули 2019.
  30. ↑ PSG 4 Barcelona 0: Six things we learned as the end of an era leaves Lionel Messi and Neymar stunned www.independent.co.uk
  31. ↑ „ВИДЕО: Маестралниот Алвес и Рабио направија пресврт и донесоа Суперкуп титула за ПСЖ“. gol.mk. 2017. Посетено на 6 јули 2019.
  32. ↑ pour prolonger, Rabiot ne voudrait pas plus de trois ans de contrat
  33. ↑ „Рабио по третпат му откажа на ПСЖ“. standard.mk. 2 октомври 2018. Архивирано од изворникот на 2019-07-06. Посетено на 6 јули 2019.
  34. ↑ „Adrien Rabiot calls on French FA to force Paris Saint-Germain to allow him to return to first-team setup“. Sky Sports. 21 January 2019. Посетено на 22 January 2019.
  35. ↑ „PSG outcast Rabiot suspended over night out“. France 24. 14 март 2019. Посетено на 6 јули 2019.
  36. ↑ „ПСЖ повторно го казни Рабио, овој пат за „лајк" во Инстаграм“. GRID.mk. 6 април 2019. Архивирано од изворникот на 2019-07-06. Посетено на 6 јули 2019.
  37. ↑ „„Син ми е заложник во ПСЖ, го држат како затвореник, му фали уште сув леб и темница!"“. gol.mk. 20 април 2019. Посетено на 6 јули 2019.
  38. ↑ „À bientôt, Rabiot!“. Juventus.com. Посетено на 2019-07-01.
  39. ↑ „Рабио потпиша со Јувентус“. GRID.mk. 1 јули 2019. Архивирано од изворникот на 2019-07-06. Посетено на 6 јули 2019.
  40. ↑ „Juve, Sarri e il dilemma francese tra Rabiot e Matuidi“. 19 јуни 2020. Посетено на 2020-09-10.
  41. ↑ „Rabiot: 'Con Pirlo sarà una Juve da Champions'“. 4 септември 2020. Посетено на 2020-09-10.
  42. ↑ „Milan-Juventus 4-2: non bastano Rabiot e Ronaldo, Sarri resta a +7 dalla Lazio“. 7 јули 2020. Посетено на 8 јули 2020.
  43. ↑ „Rabiot, il primo gol del francese con la maglia della Juventus“. Архивирано од изворникот на 2020-08-06. Посетено на 8 јули 2020.
  44. ↑ „Champions League: Juventus-Porto 3-2, bianconeri eliminati agli ottavi“. Посетено на 2022-03-21.
  45. ↑ Livia Taglioli (5 октомври 2022). „Di Maria sforna assist, Rabiot e Vlahovic gol: Maccabi battuto (con qualche brivido)“. Посетено на 21 октомври 2022.
  46. ↑ Martino Cozzi (16 октомври 2022). „Rabiot fa 100 presenze in bianconero, i complimenti del club“. Посетено на 21 октомври 2022.
  47. ↑ „JUVENTUS-EMPOLI 4-0: GOL DI KEAN, MCKENNIE E RABIOT (DOPPIETTA). SECONDA VITTORIA DI FILA PER ALLEGRI“. 21 октомври 2022. Посетено на 21 октомври 2022.
  48. ↑ „Rabiot segna ancora: pari con lo Sporting, la Juve vola in semifinale“ (италијански). La Gazzetta dello Sport. Посетено на 2023-04-21.
  49. ↑ „Adrien Rabiot renews with Juventus!“ (англиски). Јувентус. 27 јуни 2023. Посетено на 3 јули 2023.
  50. ↑ Julien Muller (15 ноември 2016). (француски). Le Parisien https://www.leparisien.fr/sports/football/en-direct-football-suivez-le-match-amical-france-cote-d-ivoire-15-11-2016-6332139.php. Посетено на 8 јули 2020. Занемарен непознатиот параметар |titolo= (се препорачува |title=) (help); Отсутно или празно |title= (help)
  51. ↑ „Mondiali Russia 2018, Deschamps lo inserisce nella lista dei sostituti della Francia: Rabiot rifiuta“. Sky Sport. 23 мај 2018. Посетено на 2 август 2018.
  52. ↑ Предлошка:Cita web
  53. ↑ „Juve, Rabiot è rinato ancora: Deschamps lo ha perdonato“. Посетено на 2020-09-10.
  54. ↑ „Rabiot perdonato e convocato: Deschamps lo chiama per la Nations League“. 28 август 2020. Посетено на 2020-09-10.
  55. ↑ „Suède-France (0-1) : «Rabiot, un retour très mitigé», analyse Alain Giresse“ (француски). 5 settembre 2020. Посетено на 2020-09-10. Проверете ги датумските вредности во: |date= (help)
  56. ↑ „Francia, i convocati per gli Europei: Rabiot c'è, torna Benzema“. Посетено на 2021-05-19.
  57. ↑ Maxime Ducher (2021-11-13). „France-Kazakhstan : les Bleus au Qatar grâce à un quadruplé d'anthologie de Mbappé (8-0)“ (француски). Посетено на 2021-11-13.
  58. ↑ „Convocati Francia, Deschamps ne chiama 25 - Calcio“. Agenzia ANSA (италијански). 2022-11-09. Посетено на 2023-04-21.
  59. ↑ „Francia-Australia 4-1: Giroud a suon di record, Rabiot e Mbappé. I campioni non sbagliano“ (италијански). la Repubblica. 2022-11-22. Посетено на 2023-04-21.
  60. ↑ „PSG Champions as Lille held at Toulouse“. Ligue 1. 21 April 2019. Архивирано од изворникот на 2019-06-26. Посетено на 21 April 2019.
  61. ↑ „Paris Saint-Germain set record with fourth straight Coupe De France crown“. Goal. 8 May 2018. Посетено на 8 May 2018.

Надворешни врски уреди

  Портал „Биографија“
  Портал „Фудбал“
  Портал „Франција“
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Адријан_Рабио&oldid=5037441“