ФК Монпелје
Монпелје Еро Спорт клуб (честопати се нарекува ФК Монпелје или едноставно Монпелје) — француски фудбалски клуб со седиште во градот Монпелје. Првично клубот бил основан во 1919 година, додека сегашната инкарнација е основана преку спојување во 1974 година. Монпелје во моментов се натпреварува во Лига 1), највисокото ниво на францускиот фудбал и своите домашни натпревари ги игра на Стад де ла Мосон, кој се наоѓа во рамките на градот. Првиот тим е раководен од поранешниот фудбалер Ролан Курби и од капитенот, одбранбениот играч Хилтон.
| Монпелје | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| Целосно име | Монпелје Еро Спорт Клуб | ||
| Прекар | La Paillade | ||
| Основан | 1974 | ||
| Стадион | Стад де ла Мосон Монпелје, Франција | ||
| Капацитет | 30,642 | ||
| Сопственик | Луи Николин | ||
| Претседател |  Луи Николин | ||
| Тренер |  Мишел Дер Закаријан | ||
| Лига |  Лига 1 | ||
| 2015–16 | Лига 1, 12-ти | ||
| Мреж. место | Официјално мрежно место | ||
| |||
 Тековна сезона | |||
Монпелје бил основана под името Стад Олимпик Монпелјан и играле под тоа име за повеќето од своето постоење. Во 1989 година, откако настпувале под различни имиња, клубот го промени името во сегашната форма. Монпелје е еден од основачките членови на првата дивизија на францускиот фудбал. Заедно со Олимпик Марсеј, Рен, Сошо и Ница, Монпелје е еден од само неколкуте клубови - кој играле во првото првенство на Франција во 1932-1933 и сè уште игра во првата лига. Клубот ја освоил Лига 1 (Франција) за првпат во сезоната 2011-12. Меѓу другите позначајни трофеи во витрините на клубот до денес се вклучуваат освојувањето на Купот на Франција во 1929 и 1990 и Интертото купот во 1999.
Монпелје е во сопственост на Луи Николин, француски претприемач, и е од 1974 година. Клубот имал произведено неколку познати играчи во својата историја, особено Лоран Блан, кој бил селектор на француската репрезентација. Блан е исто така водечки стрелец на клубот на сите времиња. Ерик Кантона, Роже Мила и Карлос Валдерама се другите познати играчи кои ги бранеле боите на Монпелје. Во 2001 година, Монпелје вовеле и женски тим.
Историја уреди
Во 1914 година, Монпелје создале значајен привремен поттик - спортски комитет со цел да се формира спортски клуб наречен Стад Олимпик Монпелјан. Затоа било планирано да се изгради спортски парк во близина на старата породилна болница на (професор Грасе авенијата денес), но почетокот на Првата светска војна го запрел овој проект. Во 1919 година, проектот бил оживеан одново и неколку богати и амбициозни аматери, групирани во рамките на здружението Association Générale Sportive Montpelliéraine, го создале клубот Стад Олимпик Монпелјан, спортски клуб кој содржел повеќе спортови фудбал, рагби, атлетика, бокс, тенис) 2. Неговото седиште се наоѓало во Cafe de Paris, Boulevard de l'Esplanade и ги усвојува боите на градот, држејќи бела значка со црвено кадифе.
Всушност реалниот почеток на клубот дошол во септември 1919 година кога претседателот на клубот Роберт го споил со Ла Вие о Гранд Аир ду Лангдок (ВГАЛ), спортски клуб основан во август и речиси исклучиво посветен на фудбалот. Клубот бил создадена под стимулот и моделот на ВГА Медок Бордо - најдобриот клуб во повоениот период. Новиот ентитет почнал со тренинг на 28 септември 1919 година и го одиграле првиот натпревар во својата историја (пријателски натпревар) против Ред Стар Аласиен седум дена подоцна (6-0).
Подоцна клубот се соочил со потешкотии и испаѓање од лигата. Како резултат на казните кој ги добиле дошло до заминувањето на неколку играчи. Во обид да го обноват, клубот го променил своето име во Спорт Олимпик Монпелјан (СОМ) и довеле неколку нови играчи, од кој особено важни се: Бранислав Секулиќ, Роже Ролон, како и тројцата браќа Крамер од Швајцарија. Процесот на обновата бил непосреден откако клубот се вратил во регионалната лига по само една сезона. Во 1929 година, клубот го освоиl својот прв голем трофеј, Купот на Франција. Во финалето, Монпелје играле против Сете и забележале победа со 2-0 благодарение на головите на Огист Крамер и Едмонд Крамер.
Во јули 1930 година, Националниот совет на Француската Фудбалска Федерација гласале со 128-20 за поддршка на професионализам во францускиот фудбал. Монпелје, заедно со повеќето клубови од југот, биле меѓу првите клубови да го усвојат новиот статут и, последователно, станале професионалци и биле основачите и членовите на новата лига. Во пресрет на првата кампања, Монпелје продолжил да се претставува добро во Купот на Франција и стигнале до финалето по вторпат во три години во 1931 година. Сепак, тие неуспеале да ја освојат својата втора титула откако биле уништени во финалето со 3-0 од Клуб Франсе. Во основачката сезона во лигата, Монпелје завршил во средината на табелата во својата група. По уште две сезони во лигата, Монпелје испаѓа откако завршиле на 15-тото место во 1935 година. Набргу потоа, било откриено дека клубот имал 370,000 ₣ долгови. Управниот одбор на клубот одлучил да го распушти клубот и да се врати на своеот поранешно име Стад Олимпик Монпелјан, што резултирало со тоа долгот на клубот да се брише во очите на федерацијата. Новиот клуб останал во Дивизија 2 до заработувањето на промоција во првата дивизија откако го освоиле насволовот во втората лига во 1946 година. По враќањето во Дивизија 1, клубот се борел за опстанок и завршувал во втората половина од табелата и во трите сезони. Во 1950 година, клубот се вратил во Дивизија 2 по завршувањето како 17-ти во сезоната 1949-50.
По краткото враќање во Дивизија 1, Монпелје се вратил во втората лига во 1953 година. Во пролетта на 1953 година, претседателот на клубот, познат по презимето Фокс, го донел поранешниот француски интернационалнец Жилиен Даруи за да ја исполнува улогата на играч-тренер. По девет месеци, Даруи бил разрешен од својата позиција. По заминувањето на Даруи, на клубот му било наредено да платат 5 милиони ₣ откако федерацијата открила финансиски и сметководствени неправилности во сметките на клубот. Федерацијата потоаму издала доживотна забрана на Фокс во францускиот фудбал. Во ноември 1957 година, еден локален свештеник Фердинанд Басед, бил именуван за претседател на клубот. Басед брзо ги исчистил финансиите на клубот, а во 1961 година, Монпелје се вратил во Дивизија 1. Откако го осоиле 8-мото место во сезоната на нивното враќање, Монпелје се укажале назад во Дивизија 2 по завршувањето на 19. место во сезоната 1962-1963 сезона. Во 1966 година, Басед ја напуштил својата позиција поради неговите должности како свештеник. Како последица на тоа, Монпелје почнал да опаѓа. Клубот се вратил во долгови и, исто така, останал откинат од своите поддржувачи по заминувањето од нивниот долгогодишен стадион и преселбата на нов стадион, нешто што било остро критикувано од навивачите. Во 1969] година, Монпелје го загубиле својот професионален статус и играле во Првенство Франс Аматер(CFA).
Од 1969-1987, Монпелје бил подложен на две промени на името и го поминува своето време играјќи во CFA и Дивизија 2, со исклучок на една година назад во Дивизија 1 во 1981 година. Во 1970 година, во обид да се избегне банкрот, клубот се споил со Монпелје Литорал, и играл под името Монпелје Литорал Спорт клуб) за четири години. И покрај спојувањето, клубот сè уште имал финансиски проблеми, што довело до борби во земјата. Проблемите довеле до напуштање на клубот од страна на неколку играчи и формирање на Formation Sportive de Nettoiement, нова екипа за спортска опрема воведена од претприемачот Луј Николан. На 1 јуни 1974 година, клубот се спои со ФК Паиладе и го променил своето име во Монпелје Паиладе Спорт клуб Литорал. Како и претходните спојување, спојувањето со Паиладе на крајот било неуспешено откако клубот не успеал да направи никаков напредок. На барање на локалниот новинар Карло Лоранс, Мопелје Паиладе Спорт Клуб Литорал се споил со клубот на Николан, и брзо станал конкурентен. Николан го распуштил неговиот клуб, беше инсталиран за претседател на Монпелје, а ги купил неговите играчи и управата во текот на неговата работа во Монпелје. По бавниот напредок низ лигашкиот систем со тренери како што се Робер Нузаре, Кадер Фиру, и Жак Боне, Монпелје се вратил во Првата Дивизија под водство на Мишел Мези за сезоната 1987-1988.
Во 1989 година, клубот е преименуван во Монпелје Еро Спорт клуб, откако добил финансиска поддршка од Генералниот совет на Еро. Со клубот се натпреваруваат постојано во првата лига, а Монпелје се обиделе да ја зголемат својата конкурентност со ангажирањето на Еме Жаке. Жаке освол три титули со Бордо во 198-тите. Монпелје, исто така, имал група на талентирани играчи, особено Лоран Блан, Ерик Кантона, Даниел Ксјуереб, Вилберт Сурвијн и Карлос Валдерама, меѓу другите. Жаке поминал само осум месеци на функцијата, а неговиот период во клубот бил опишан како анархичен. Инцидентот во соблекувалната во кој бил вклучен Кантона го нарушил поголемиот дел од сезоната на клубот, а во февруари 1990 година, Жаке бил заменет од Мези, кој одлучил да се врати во клубот. Под водство на Мези, Монпелје се вратил во нормала и изненадил многумина со освојувањето на Купот на Франција. Клубот ги поразил Истрес, Нанси и Лухан-Чисо пред во финалето да го совлада Расинг Париз со 2-1 со головите на Лоран Блан и Кадер Ферхауи во продолженијата. По успехот, Мези го напуштил клубот повторно и неколку од играчите на клубот полека почнале да заминуваат за подобри можности. И покрај заминувањата, Монпелје останал во Дивизија 1 за следната деценија пред да испадне во Дивизија 2 на почетокот на новиот милениум.
Откако кратко испаднале во Дивизија 3, сега наречена Лига 3, 2001-2004, Монпелје се вратиле во Лига 2. Клубот поминал една сезона под Нузаре и две сезони под Жан-Франсоа Домерг пред да ја проајде стабилноста со Ролан Курби во 2007 година. Во својата втора сезона на функцијата, Курби имал на располагање неколку талентирани млади играчи, како што се Виктор Уго Монтањо, Тино Коста, Јорис Марво и Јоан Карасо, кој му помогнале да го врати клубот назад во Лига 1 по завршувањето на позицијата бр 2. По завршувањето на сезоната, Курби го напуштил клубот за да отпочне да ја одлежува својата затворска казна поради неговата вмешаност во случај на корупција со Олимпик Марсеј и тој бил заменет на клупата со Рене Жирар. Со изобилство на млади таленти, Жирар барал да се донесат ветерани во клубот пред нивното враќање во Лига 1. Тој успешно ги ангажирал Емир Спахиќ, Сирил Жоншамп и Ромен Пито. Жирар, исто така, го вратил во клубот стоперот Ненад Џодиќ, кој бил назначен за капитен. Во повратничката сезона (2009-10), Монпелје изненадил многумина фудбалски експерти, на локално и на меѓународно ниво, со освојувањето на 5-то место и квалификувајќи се за Купот на УЕФА. Монпелје бил дури и на врвот на табелата во еден момент во текот на сезоната.
Во сезоната 2011-12, Монпелје ја освоил својата прва титула во Лига 1, завршувајќи ја сезоната со 82 бодови, три бода пред второпласираниот Париз Сен-Жермен. На 20 мај 2012 година, во натпревар кој бил засенет со прекини заради толпата насилство, Џон Утака постигнал два гола за да ја обезбеди победата од 2-1 над ФК Осер и да ја осигура титулата во Лига 1 за Монпелје. Оливие Жиру, кој ја завршил сезоната со 21 гола и 9 асистенции, бил најдобар стрелец во лигата. И покрај тоа што имал ист број на постигнати голови со напаѓачот на Париз Сен-Жермен Нене, Жиру бил назначен за најдобар стрелец во лигата поради тоа што постигнал повеќе голови од отворена игра.[1]
Стадион уреди
Екипата на Монпелје своите домашни натпревари ги игра на стадионот Стад де ла Мосон кој бил отворен во 1997 година и има капацитет од 32.939 седечки места. Стадионот исто така бил домаќин на шест натпревари од Светското првенство 1998.
Соперници уреди
За главен соперник на екипата на Монпелје, навивачите на овој клуб го сметаат Ним Олимпик, а нивното соперништво започнало уште во 1980-тите.
Играчи уреди
Моментален состав уреди
|
|
Познати поранешни играчи уреди
 |
Рекордери уреди
|
Освојувачи на титули уреди
Играчи континентални шампиони уреди
- Африка
Монпелје во европските натпреварувања уреди
| Сезона | Натпреварување | Коло | Земјаа | Екипа | Резултат |
|---|---|---|---|---|---|
| 1988/89 | Куп на УЕФА | 1. коло кв. | 
|
Бенфика | 0-3, 1-3 |
| 1990/91 | Куп на победниците на куповите | 1. коло кв. | 
|
ПСВ Ајндховен | 1-0, 0-0 |
| осмина финале | 
|
Стеауа Букурешт | 5-0, 3-0 | ||
| четвртфинале | 
|
Манчестер јунајтед | 1-1, 0-2 | ||
| 1997 | Интертото куп | група |
|
Гронинген | 3-0 |
| група | 
|
Чукарички Станком | 3-1 | ||
| група |
|
Глорија Бистрица | 2-1 | ||
| група | 
|
Спартак Варна | 1-1 | ||
| полуфинале | 
|
Келн | 1-2, 1-0 | ||
| финале |
|
Олимпик Лион | 0-1, 2-3 | ||
| 1999 | Интертото куп | 2. коло кв. | 
|
Карабах Агдам | 3-0, 6-0 |
| 3. коло кв. | 
|
Еспањол | 2-0, 2-1 | ||
| полуфинале |
|
Дујсбург | 1-1, 3-0 | ||
| финале |
|
Хамбургер | 1-1, 1-1 (3-0 пен) | ||
| 1999/00 | Куп на УЕФА | 1. коло |
|
Црвена Ѕвезда | 1-0, 2-2 |
| 2. коло |
|
Депортиво ла Коруња | 1-3, 0-2 | ||
| 2010/11 | Лига Европа | 3. коло кв. | 
|
Ѓер | 1-0, 0-1 (3-4 пен) |
Титули уреди
Домашни уреди
Лига 1 (1) : 2011-12.- Лига 2 (3) : 1945–46, 1960–61, 1986–87.
- Куп на Франција (2) : 1929, 1990; вицешампиони (2) : 1931, 1994
Лига куп на Франција (1) : 1992
Европски уреди
Интертото куп (1) : 1999
Поврзано уреди
- Реми Гајар — навивач на клубот и шегаџија
- Монпелје
Надворешни врски уреди
Наводи уреди
- ↑ „Оливие Жиру“ (француски). Ligue de Football Professionnel. 20 мај 2012. Посетено на 17 јуни 2012.
- ↑ 2,0 2,1 „Anciens joueurs - Les meilleurs buteurs“. mhscfoot.com. Посетено на 2 октомври 2010.