Тур де Романди 2015 — 69. издание на велосипедскатаетапна тркаТур де Романди. Се одржала од 28 април до 3 мај и била четинаесетта трка во сезоната на Светската турнеја.[1][2] Трката се одржала во областа Романди во Швајцарија, започнувајќи на езерото Жу и завршувајќи во Лозана. Трката вклучувала шест етапи, со екипен хронометар на почетокот и поединечен хронометар на крајот и четири ридести или планински етапи помеѓу нив. За кралска етапа се сметала петтата етапа, која завршувала на искачување над езерото Шампе.
Бидејќи Тур де Романди е дел од Светската турнеја, сите 17 UCI World Tour екипи биле автоматски поканети и се обврзани да испратат екипа. Организаторите на трката на една професионална континентална екипа ѝ доделиле специјална покана и така била заокружена групата од 18 екипи.[3][4]
Трката вклучувала шест етапи во шест дена. Првата етапа била екипен хронометар, долг 19,2 километри; ова било промена од минатогодишните изданија на Тур де Романди, која вообичаено започнувала со пролог. Екипниот хронометар е важен при генералниот пласман, како и за самите екипи кои го користат како подготовка за сличната етапа на Тур де Франс 2015. Втората, третата и четвртата етапа биле ридести, но се очекувало да завршат во спринт. Крајните две етапи се очекувало да бидат одлучувачки за генералниот пласман: петтата вклучувала неколку искачувања и завршница на нагорнина, на езерото Шампе, а шестата етапа била поединечен хронометар околу Лозана, долг 17,3 километри.[5]
На Тур де Романди 2015 биле доделувани четири различни маички. За генералниот пласман, пресметуван преку додавање на завршните времиња на секој велосипедист по секоја етапа и временски бонуси на етапите — десет секунди за етапниот победник, шест секунди за второпласираниот и четири секунди за третопласираниот. Немало временски бонуси на средните спринтови. Предводникот на пласманот ја добивал жолтата маичка. Овој пласман се сметал за најважен на Тур де Романди 2014 и победникот на овој пласман се сметал за победник на трката.[6]
Дополнително, постоел и пласман за млад возач, кој се наградувал со бела маичка. Овој пласман се пресметувал на ист начин како генералниот пласман, но само возачите родени на и по 1 јануари 1990 можеле да учествуваат во пласманот.[7]
Исто така, постоел и планински пласман, каде се доделувала розовата маичка. Во планинскиот пласман, бодови се добиваат доколку велосипедистите се искачат на некое искачување пред другите велосипедисти, така што повеќе бодови има на повисоките категоризирани искачувања; постоеле четиринаесет категоризирани искачувања, поделени во три различни категории. На искачувањата од прва категорија, првите петорица возачи добивале бодови; првиот освојувал 12 бода. Бодови добивале исто така првите пет возачи на искачувањата од втора категорија, иако победникот освојувал само 8 бода. На искачувањата од третата категорија, само првите четворица возачи добивале бодови, а првиот меѓу нив добивал 5 бода.
Постои и бодовен пласман. На секоја од етапите постоеле два средни спринта. Првиот возач на овие спринта освојувал шест бода, вториот возач три бода и третопласираниот еден бод. Немало бодови на завршниците на етапите. Победникот во пласманот ја добивал зелената маичка.[8]
Последен поединечен пласман била наградата за борбеност. По секоја друмска трка, жирито избирало еден возач на основа на покажаното и напорот на етапата. Возачот го добивал црвениот број на следната етапа. По последната етапа, жирито го бирало најборбениот возач на целата трка.[9]
Постоел и пласман за екипите, каде времињата на тројцата најдобри велосипедисти по екипа на секоја екипа освен на екипниот хронометар се додаваат заедно. На оваа етапа, завршното време на екипата било она на петтиот возач низ целта. Водечката екипа на крајот на трката е екипата со најниско вкупно време и секој член на победничката екипа добива маичка со жолт број на завршниот подиум.[7]
Илнур Закарин (РУС)
Симон Шпилак (СЛО)
Крис Фрум (ВБР)
Тибо Пино (ФРА)
Михаел Албасини (ШВА)
Тони Мартин (ГЕР)
