Ѳ

Кирилична буква Фита

Словенски букви
А	Б	В	Г	Ґ	Д	Ѓ
Ђ	Е	Ѐ	Ё	Є	Ж	З
Ѕ	И	Ѝ	І	Ї	Й	Ј
К	Л	Љ	М	Н	Њ	О
П	Р	С	Т	Ќ	Ћ	У
Ў	Ф	Х	Ц	Ч	Џ	Ш
Щ	Ъ	Ы	Ь	Э	Ю	Я
Словенски букви вон употреба
Ҁ	Ѻ	Ѹ	Ѡ	Ѿ	Ѣ	Ꙗ
Ѥ	Ѧ	Ѫ	Ѩ	Ѭ	Ѯ	Ѱ
Ѳ	Ѵ	Ѷ	Ꙟ
Несловенски букви
Ӑ	Ӓ	Ә	Ӛ	Ӕ	Ғ	Ҕ
Ӻ	Ӷ	Ԁ	Ԃ	Ꚉ	Ӗ	Ӂ
Җ	Ӝ	Ԅ	Ҙ	Ӟ	Ԑ	Ӡ
Ԇ	Ӣ	Ҋ	Ӥ	Қ	Ӄ	Ҡ
Ҟ	Ҝ	Ԟ	Ԛ	Ӆ	Ԓ	Ԡ
Ԉ	Ԕ	Ӎ	Ӊ	Ң	Ӈ	Ҥ
Ԣ	Ԋ	Ӧ	Ө	Ӫ	Ҩ	Ԥ
Ҧ	Ҏ	Ԗ	Ҫ	Ԍ	Ҭ	Ԏ
Ӯ	Ӱ	Ӳ	Ү	Ұ	Ҳ	Ӽ
Ӿ	Һ	Ԧ	Ҵ	Ҷ	Ӵ	Ӌ
Ҹ	Ꚇ	Ҽ	Ҿ	Ӹ	Ҍ	Ӭ
Ԙ	Ԝ	Ӏ

Фита (кирилица: ѳ, глаголица: ) е буква од старословенското писмо, дериват од грчката буква Тета (ð по МФА). Еквивалентна е на староанглиските букви þ и ð. Главно се употребувала за лични именки од грчко потекло, изворно означувајќи ја звучната забна струјна согласка. На руски имињата со вакво потекло се читале со почетна буква „Ф“ (пр. Фёдор) и затоа буквата била исфрлена во 1918. Кај другите словенски јазици пак, фита се читала како „Т“ и затоа била заменета со таа буква (пр. Тодор).

Фита не треба да се меша со буквата (Ө, ө) која е слична по изглед, и денес се користи во казахскиот, тувинскиот и монголскиот јазик.

Оваа статија поврзана со писмо е никулец. Можете да помогнете со тоа што ќе ја проширите.