Водород пероксид
хемиско соединение
Водород пероксид (H2O2) е наједноставен претставник од групата на пероксиди. Тој е бистра течност, а како разблажен раствор е безбоен. Се користи како оксиданс.
| |||
Назив според IUPAC dihydrogen dioxide | |||
Други називи Dioxidane | |||
| Назнаки | |||
|---|---|---|---|
7722-84-1  | |||
| ChEBI | CHEBI:16240 | ||
| ChEMBL | ChEMBL71595 | ||
| ChemSpider | 763 | ||
| EC број | 231-765-0 | ||
| |||
| 2448 | |||
| Jmol-3D слики | Слика | ||
| KEGG | D00008 | ||
| PubChem | 784 | ||
| RTECS број | MX0900000 (>90% soln.) MX0887000 (>30% soln.) | ||
| |||
| UNII | BBX060AN9V | ||
| UN број | 2015 (>60% soln.) 2014 (20–60% soln.) 2984 (8–20% soln.) | ||
| Својства | |||
| Хемиска формула | |||
| Моларна маса | 0 g mol−1 | ||
| Изглед | Very light blue color; colorless in solution | ||
| Густина | 1.110 g/cm3 (20 °C, 30-percent) 1.450 g/cm3 (20 °C, pure) | ||
| Точка на топење | |||
| Точка на вриење | |||
| Miscible | |||
| Растворливост | soluble in ether | ||
| Киселост (pKa) | 11.62 | ||
| Индекс на прекршување (nD) | 1.34 | ||
| Вискозитет | 1.245 cP (20 °C) | ||
| Диполен момент | 2.26 D | ||
| Термохемија | |||
| Ст. енталпија на формирање ΔfH |
-4.007 kJ/g | ||
| Специфичен топлински капацитет, C | 1.267 J/g K (gas) 2.619 J/g K (liquid) | ||
| Штетност | |||
| MSDS | ICSC 0164 (>60% soln.) | ||
| EU индекс | 008-003-00-9 | ||
| EU класификација | Oxidant (O) Corrosive (C) Harmful (Xn) | ||
| R-фрази | R5, R8, Предлошка:R20/22, R35 | ||
| S-фрази (застарено) | (S1/2), Предлошка:S17, S26, Предлошка:S28, S36/37/39, S45 | ||
| NFPA 704 |
 0
3
2
OX
| ||
| Температура на запалување | Non-flammable | ||
| LD50 | 1518 mg/kg | ||
| Слични супстанци | |||
| Слични супстанци | Вода Озон Hydrazine Hydrogen disulfide | ||
| (што е ова?) (завери) Освен каде што е поинаку назначено, податоците се однесуваат за материјалите во нивната стандардна состојба (при 25 ° C, 100 kPa) | |||
| Наводи | |||
ОткривањеУреди
Водород пероксидот прв пат бил опишан во 1818 година од Луи Жак Тенар, кој го добил со третирање на бариум пероксид со азотна киселина.[1]
НаводиУреди
- ↑ Thénard, L. J. (1818 г). Observations sur des nouvelles combinaisons entre l’oxigène et divers acides. „Annales de chimie et de physique, 2nd series“ том 8: 306–312. http://books.google.com/books?id=-N43AAAAMAAJ&pg=PA306#v=onepage&q&f=false.