Википедија

Шаторска населба

Шаторска населба или шаторски град ― привремени простории за домување направен со шатори или други привремени градби.

Шаторска населба со 40.000 жители во Дарфур, Судан.

Државните влади или воените организации поставуваат шаторски населби за сместување на евакуирани лица, бегалци или војници. Одделот за снабдување на УНИЦЕФ обезбедува шатори на проширување за милиони раселени луѓе.[1]

Неформалните шаторски населби може да бидат поставени без одобрение, од страна на бездомници или демонстранти.

Шаторските населби што ги поставуваат бездомниците може да бидат слични на т.н. тенеќе маала, кои се неформални населби во кои градбите се направени од отпаден градежен материјал.

Неквалитетните шаторски населби со пониска состојба може да бидат сметани за бедни населби или маала.

Воена употреба

уреди
 
Воен логор во 18 век.

Во војската, поимот „шаторска населба“ обично се однесува на привремени станбени простории подигнати на распоредени воени бази, како оние што се наоѓале во Босна и Херцеговина или Ирак. Во зависност од гранката на услугата и должината на времето кога шаторската населба е поставена, просторот за живеење може да биде опремен со најсовремени удобности. Од санитарни причини, воените шатори во градовите поставуваат тоалет, туш и перална на најмалку 15 м од станбените простории. Исто така, шаторите обично се поделени во збирови од 8-10 единици за да биде спречено брзото ширење на пожарот, што е од најголема загриженост поради шаторот и материјалите за постелнина.

Еколошки катастрофи

уреди

Откако ураганот „Катрина“ дошол на копното во август 2005 година, поимот е користен за опишување на привремени места за домување поставени за жителите на Заливскиот брег кои останале без покрив над главата поради невремето. Некои од шаторите кои биле изградени, од страна на Поморските градежни баталјони на Соединетите Држави и финансирани од Сојузната агенција за управување со вонредни состојби на истата држава, се дрвени структури покриени со шатори. Со исклучок на внатрешен водовод, повеќето од шаторите имаат греење, ладење и осветлување. Шаторската населба може да собере дури 250 лица. Очекувано е раселените жители да останат само три до шест месеци.

Бездомници

уреди

Канада

уреди

Торонто, Онтарио

уреди

Торонто, Онтарио, најголемиот канадски град, исто така беше дом на една сопствена шаторска населба наречена Тент Сити (Tent City), до септември 2002 година, кога жителите на шаторската населба биле протерани од сопственикот на имотот, претпријатието Home Depot.[2] Се наоѓала во средишното градско јадро на Торонто, во близина на брегот, и била дом на стотици луѓе кои биле бездомници. Властите на Торонто вовеле програми за дополнување на киријата во следната година (2002–2004) со која на 115 жители им бил даден пристап до главните станови. Новинарот Шонеси Бишип-Стол доброволно го напуштил својот животен стил од средната класа за да живее во шаторската населба во период од една година. Тој ги подробил своите искуства во неговата книга од 2005 година, „До ова: Пустош и раскош во Тенеќе маалот во еден голем град“.[3]

За време на пандемијата на КОВИД-19, градот, исто така, бил сведок на заживување на шаторски населби во неговите јавни паркови.

Соединети Држави

уреди
Главна статија: Бездомништво во САД

Филаделфија, Пенсилванија

уреди

Шаторските населби одамна се дел од историјата на Филаделфија.[4][5] Постојано растечкиот број на логори е пренесен од повеќе администрации - од градоначалникот Вилсон Гуд (1984 до 1992 година) до денешниот градоначалник Кени (2015-денес). Збирот кампови бил развиен од повеќе причини. Некои започнале како содржани протести за доделување на станови, други биле обиди да биде воспоставен посигурен живот преку развиена заедница.

При проценка на бројот на бездомници во Филаделфија, Канцеларијата за служби за бездомници[6] изброил 958 луѓе кои живеат на улица. Незаработувачките организации како Проектот „ДОМА“ (англиски: Project HOME) вложиле напори да помогнат со „обезбедување домување, можности за вработување, медицинска нега и образование на бездомниците и лицата со ниски приходи во Филаделфија, Пенсилванија“.

 
Скид Роу, Лос Анџелес содржи една од најголемото стабилно население, меѓу 5.000 и 8.000, на бездомници во Соединетите Држави.[7]
 
Камп на бездомници во Форт Лодердејл, Флорида.

Камп „Надеж“: Лас Крусес, Ново Мексико

уреди

Кампот „Надеж“ (англиски: Hope) е алтернативен проект за преодно живеење, за бездомниците, во облик на кампување. Се наоѓа во кампусот на заедницата на Месиља Вели и е сојуз на агенции кои се занимаваат со бездомништвото во Лас Крусес, Ново Мексико. Шаторската населба може да смести 50 луѓе кои инаку би биле на улиците, обезбедувајќи им безбедно место да бараат директни услуги, здравствена заштита и да најдат работа и домување. Кампот „Надеж“ им обезбедува на бездомниците можност да бидат веднаш до сите директни услуги што ги обезбедуваат агенциите во кампусот во Месиља Вели.[8]

Кампот бил основан во ноември 2011 година со привремена дозвола од градот Лас Крусес. Кампот требал да биде распуштен во март 2012 година, но немал средства за изградба на друго засолниште, а Градскиот совет изјавил дека шаторската населба е од корист за градот.

Во 2013 година, со помош на студенти по инженерство од Државниот универзитет во Њу Мексико, местото било означено како планска единица за развој што санкционирала постојан кампусна површина заедно со голем број други намени во кампусот на незаработувачкиот кампус.[9]

Село за втора шанса: Акрон, Охајо

уреди

Овој услужен клуб составен од бездомници и поранешни членови бездомници е основан од Рајан Сканлон и еднаш ги поставил своите шаторски зафати во задниот дел на приватниот имот во сопственост на Sage Lewis LLC во областа на Мидлбери во Акрон, Охајо, од јануари 2017 до јануари 2019 година. Било познато како „Село за втора шанса“ и сè уште постои и функционира како незаработувачка услужна организација на клубови на тајни местоположби расцепкани меѓу градскиот пејзаж.

The New York TImes[10] пишуваl за ова село, опишувајќи ја културата управувана од бездомници каде што бездомниците создале заедница без дрога, без алкохол, со службеници за безбедност и демократски избран три-совет. Сите служби биле водени од бездомници. Тие вклучуваат перење, тушеви, информатичка просторија, соба за облека и оставата, чајната кујна.

Градскиот совет на Акрон го отфрлил барањето на г-дин Луис за исклучок од зони со гласање 8 спрема 4 во септември 2018 година.

Сите шатори биле принудени да бидат отстранети до 5 јануари 2019 година.[11]

Калифорнија

уреди
Главна статија: Список на шаторски населби во Соединетите Држави § Западен брег
 
Камп за бездомници во Оукленд, Калифорнија, во близина на кампусот на Лејниевиот Колеџ.

Бездомништвото во Калифорнија е сериозен проблем, ако се оди според стапката по глава на жител во 2020 година на бездомниците кои се рангирани на третото место во Соединетите Држави, зад Њујорк и Хаваи. 0,4% или повеќе од жителите на Калифорнија се бездомници, а повеќето големи градови имаат бездомничко население околу 0,5-1% од населението во градот. Ова ги вклучува и засолнетите и незаштитените бездомници. Шаторските населби се распространети во Тендерлојн, Сан Франциско и Скид Роу, Лос Анџелес.

Би-Би-Си направиле вест,[12][13][14] во која е зборувано за тоа како причините за кризата во економијата на Соединетите Држави, принудиле многу луѓе, кои порано биле сопственици на своите домови, сега да живеат во шатори.

AlterNet објавиле приказна[15] во 2009 година за главните медиуми кои конечно ја „откриваат“ ситуацијата со бездомниците во Сакраменто.

Минеаполис, Минесота

уреди
Главна статија: Поставување логори во паркови во Минеаполис (2020)

Минеаполис доживеал појава и раст на кампови за бездомници како последица на убиството на Џорџ Флојд и немирите што резултирале, во средината на 2020 година. Одборот за парк и рекреација во Минеаполис има опитна постапка за да дозволи логорување на бездомниците на имотот во градскиот парк. Кампови за бездомници се појавиле во 44 паркови во текот на летните месеци.[16] Одборот на паркот ги затворил сите кампови на 7 јануари 2021 година и ги прекинал дозволите.[16][17][18]

Сент Питерсбург, Флорида

уреди

Кон крајот на декември 2006 година, бездомниците направиле импровизирана шаторска населба на имотот Сент Винсент де Пол во блокот 1400 на Четвртата авенија во Сент Питерсбург, Флорида, кога десетици бездомници се преселиле од јавното земјиште преку улицата. На почетокот на јануари 2007 година, градските власти ги забележале градските кодови кои забрануваат живеење во шатори и му дале на друштвото една недела да ги истера жителите на шаторската населба.[19]

Олимпија, Вашингтон

уреди

Кампот Кихот, камп за бездомници започнал како протестно движење на бездомници и поборници за бездомници против криминализирање на „противопштественното“ законодавство што го донел градот во јануари 2007 година - конкретно упатувајќи на уредбата со која се ограничува луѓето да седат на тротоарите. Градските власти наредиле распуштање на кампот. Унитаристичката универзалистичка конгрегација на Олимпија го понудило логорското засолниште на својот имот, бидејќи е запознаена со верската мрежа на логори за бездомници, со седиште во Сиетл. Она што започнало како протест околу бездомништвото, брзо станало протест на верската заедница. Црковната заедница протестирала против инсистирањето на градот за растурање на заедницата со образложение дека црквите одржуваат посебно право за користење на земјиштето што им дозволува да нудат засолниште за сиромашните (Закон за религиозна употреба на земјиште и институционализирани лица). На крајот, противничкиот протест бил претворен во преговори со локалните општини, со нови уредби со кои е одобруван Камп Кихот со посебни прописи и ограничување од деведесет дена; можност да биде преселен во имотот на другите верски заедници. Поради жестоката поддршка на доброволните состав на ПАНЗА, шаторската населба наскоро требала да биде преобразена во постојано потпорно домување, Кихот Вилиџ, во зимата 2013 година.

Сиетл, Вашингтон

уреди
 
Никелсвил кон крајот на својот престој во Универзитетскиот округ во Сиетл.

Бездомниците долго време прибегнуваат кон барање засолниште во шатори, но овие заедници се едни од првите познати дека се организирани од спонзорска организација (партнерство помеѓу Сиетл за домување и напори за ресурси и Сојузза еднаквост и подобрување на домувањето на жените (SHARE/WHEEL)), и се едни од првите во еден голем град во САД кои беа во голема мера прифатени од локалните власти. Спротивно на некои стереотипи за бездомниците, многу жители на шаторскиот град се вработени, главно на привремени или дневни работни места, но немаат доволни приходи за да добијат повеќе постојани станови.[20]

Првичната шаторска населба и шаторската населба 2, и двете создадени во доцните 1990-ти, биле направени незаконски и на кои им се спротивстави Градот Сиетл. Откако биле толерирани извесно време, на крајот биле принудени да бидат отстранети. Во март 2002 година, како резултат на правна битка, градскиот адвокат Том Кар и адвокатот на SHARE/WHEEL Тед Хантер потпишале судски налог за согласност со SHARE, дозволувајќи му на шаторската населба (1) само на приватно земјиште (со покана) и поставувајќи стандарди за неговото работење.

Врз основа на уредбата за согласност шаторска населба 3 била создадена и врти околу јадрото на метрополитенски Сиетл. Шаторска населба 4 била создадена во мај 2004 година како обид да биде проширена надвор од уредбата за согласност и да биде користено јавно земјиште и ресурси, нешто што декретот за согласност не го дозволува. Овој обид бил неуспешен и шаторската населба 4 оттогаш била преместен во источниот Округ Кинг каде што е спонзориран од црквата. Правилата на градот шатор не дозволуваат употреба на дрога или алкохол и ги иселуваат сите што ќе бидат фатени како крадат или вршат други злосторства во кампот. Престојувачите во шаторската населба 3 престојувале во просек по три недели на секој камп пред 2004 година, додека шаторската населба 4 остана на место дури 100 дена. Оттогаш, престојот на шаторската населба 3 е во просек помеѓу 60 и 90 дена, при што 90 дена е вообичаена должина на престој. Населбите усвоиле измени на кодексот со кои е ограничуван престојот на 60-90 дена.[се бара извор]

Друг логор за бездомници, кој не е поврзан со градот шатор 3 и 4, постоел во дарувани шатори во Универзитетската конгрегациска обединета црква на Христос во Универзитетскиот округ во Сиетл [21] неколку месеци, завршувајќи на 5 март 2009 година, во кое време бил преселен во предградието Брин Мор јужно од Сиетл.[22] Според[23] застапниците на бездомниците, жителите го критикувале градоначалникот на Сиетл, Грег Никелс, за постојано расчистување на логорите за бездомници, и нивниот логор го нарекле „Никелсвил“. Самата црква, од почит кон неодамнешните напори на градоначалникот Никелс, не го користел името „Никелсвил“ кога се однесувал на логорот.[24]

Додека биле на пат во Сиетл, на 30 март 2009 година, Демократија сега! (Democracy Now!) опфатиле приказна[25] за Никелсвил од Сиетл. Тие објавиле и приказна за полициската рација во Никелсвил претходниот ден, на 29 март, каде биле уапсени 24 лица.[26]

Округ Кинг, Вашингтон

уреди
Главна статија: Тент Сити 4

Тент Сити (Tent City 4; TC4) е камп за бездомници со најмногу 100 луѓе создаден во мај 2004 година во источниот дел на Округот Кинг надвор од Сиетл. Жителите се возрасни мажи и жени, иако постои одредба за сместување на малолетни издржувани лица во итни ситуации.

Транзишн Парк, Кемден, Њу Џерси

уреди

Заедница од 50 до 150 луѓе се населила во Камден, Њу Џерси, сместена на десната страна од рампата на И676 Западниот излез 5А. Иако биле направени обиди да бидат изнајдени станови за населението, никој во заедницата не бил сместен. Градоначалникот и Градскиот совет на Транзипш Парк продолжиле да ја штитат својата заедница и да бараат лекарска помош за оние на кои им е потребна. Во мај 2010 година, жителите биле принудени да ја напуштат населбата и да влезат во месните мисии.

Под раководство на Амир Кан, свештеник на Центарот за обожување „Солид Рок“ во Клементон, Њу Џерси, и основач на Неемаја Груп, незаработувачка организација заснована на вера што ја водат Кан и неговиот син Мајка, 54 жители на шаторската населба биле преместени во Вингејт од хотелот „Виндам“ во Лорел во мај 2010 година со помош на доброволци. Свештеникот Кан побарал помош од своето собрание и членовите на месниот бизнис и можел да собере 250.000 долари за да им обезбеди на некои бездомници од шаторската населба во Кемден, домување и човечки услуги најмалку една година.

Иако овие бездомници и жени првично биле преместени во хотел и добиле спа третман по пристигнувањето, неколку месеци подоцна дрогата и алкохолот го намалувале нивното приспособување на животот во нивните нови средини. Од позитивна страна, Лоренцо Бенкс, поранешниот самоименуван градоначалник на шаторската населба и Џејмс Богс, уште еден водач на шаторската населба, добиле работни места обезбедувајќи пристап до бездомниците за организацијата „Доброволци од Америка-Делавер Вели“ во Колингсвуд, Њу Џерси. Иако неколку луѓе се запишале и на колеџ во заедницата, умствените болести, проблемите со зависноста и недостатокот на прифатливи станови ги илустрираат блокадите на патиштата до здрав живот за жителите на шаторската населба на долг рок.

До 13 септември 2010 година, 19 од првичните 54 биле отстранети од „хотелската програма“ и многу поранешни жители на шаторската населба продолжуваат да се движат од еден агол на улица или надвозник до друг, продолжувајќи го проблемот со бездомниците во Кемден.[27][28][29][30][31][32][33][34]

Потомак Милс, Вудбриџ, Вирџинија

уреди

Од ок. 2003 година, постои 4 хектарска шаторска населба во Потомак Милс, Вудбриџ, Вирџинија, во непосредна близина на Трговскиот центар „Потомак Милс“. Тоа го толерира приватниот сопственик. Во 2018 година дел од жителите биле упатени да си заминат.[35]

Други места

уреди

Шаторски населби се наоѓаат и на следните места: Ен Арбор, Мичиген; Чатануга, Тенеси; Колумбус, Охајо; Атина, Џорџија;[36] Атланта, Џорџија;[37] Рино, Невада; Сиера Виста, Аризона ; Провиденс, Род Ајленд; Сакраменто, Калифорнија; Сан Диего, Калифорнија; Санта Роза, Калифорнија; Сан Франциско; Сан Хосе, Калифорнија; Оукленд, Калифорнија; Беркли, Калифорнија; Лејквуд, Њу Џерси; Лоуел, Масачусетс; Хантсвил, Алабама; Нешвил, Тенеси; Сент Луис, Мисури; Форт Ворт, Тексас; и Бафало, Њујорк; Умоџа Вилиџ, изградено од организацијата „Земете на назад земјата“ (Take Back the Land), било сиромашно место во Мајами, создадено во знак на протест против гентрификацијата и недостатокот на станови за ниски приходи во Мајами. Друга шаторска населба, наречен Тент Сити (Tent City), било привремено бегалско средиште, изграден од легла на бродот Карнивал Трајумф (Carnival Triumph) за време на злогласниот пожар во Карнивал Трајумф во 2013 година, каде што напојувањето на бродот исчезнало.

Настани

уреди

Повторно обединување во Гетисбург во 1913 година

уреди
 
Панорама на Големиот камп на бојното поле кај Гетисбург

На повторното обединувањето во Гетисбург во 1913 година, Министерството за војна на Соединетите Држави поставило шаторска населба во која биле сместени над 50.000 ветерани од Граѓанската војна.

Хаџилак

уреди
 
Мина, шаторска населба.

Министерството за хаџилак на владата на Саудиска Арабија поставила постојана шаторска населба за сместување на муслиманските аџии во Мина, каде што е одржуван обредот Каменувањето на ѓаволот како дел од целокупниот аџилак во Мека.[38] Шаторската населба е поставен и на планината Арафат, уште една суштинска станица за време на аџилакот.[39] Бидејќи се претпоставува дека до четири милиони аџии го извршуваат аџилакот годишно, шаторските населби се густо населени со 20-40 луѓе по шатор. Како такви, појавата на пожари и болести биле постојана загриженост. Од крајот на 1990-тите, саудиските власти почнале да користат огноотпорни шатори за да ги намалат ризиците од голем пожар.

 
Шаторски камп Клондајкер на езерото Бенет, Канада, мај 1898 година.

Златни трески во Клондајк и Ноум

уреди

За време на златната треска во Клондајк во Алјаска и Канада 1896 – 1899 година, биле изградени неколку шаторски кампови долж правците до полињата со злато, особено на популарната рута Диеја/Скегвеј каде што одела кон езерото Бенет и езерото Линдеман, во чело кон реката Јукон. Во златната треска во Ноум, помеѓу 1899 и 1909 година, никнала шаторска населба долга 50 км, на плажите и на бездрвниот брег на Ноум помеѓу 'ртот Родни и 'ртот Ном.

Персеполис

уреди

За прославите на 2.500-годишнината на монархијата на Иран, шахот на Иран, Мохамад Реза Пахлави, изградил луксузна шаторска населба во пустината до урнатините на Персеполис за да ги прими своите меѓународни гости. Настанот се случил од 12 до 16 октомври 1971 година. Шаторската населба бил вдахната од средбата на шаторската населба поставена на местото наречено „Поле со златна ткаенина“ помеѓу Франсоа I Француски и Хенри VIII Англиски, што била одржана во 1520 година.

Други примени

уреди
 
Шаторска населба била подигната во 1920 година од страна на Црвениот крст во Форест Парк, Сент Луис, за градските семејства да можат да се извлечат од августовските горештини. (Цртеж на Маргерит Мартин од St. Louis Post-Dispatch.)

Округ Фајет, Тенеси

уреди

Шаторската населба Тент Сити во Округот Фајет, Тенеси, Соединетите Држави, бил логор за раселените црнци кои биле отстранети од своите домови и ставени на црниот список од купување удобности како одмазда за регистрацијата за гласање во раните денови на Движењето за граѓански права.

Универзитет „Западна Вирџинија“

уреди

Во текот на неделата од 26 октомври до 1 ноември 2014 година, стотици студенти од Универзитетот „Западна Вирџинија“, кампувале во шаторска населба „Тент Сити“ пред да биде одржан Денот на колеџот на ESPN.

Државен универзитет „Кент“

уреди

На 12 мај 1977 година, шаторска населба била подигната и одржувана во период од повеќе од 60 дена од група од неколку десетици демонстранти во кампусот на Државниот универзитет „Кент“ во Кент, Охајо, Соединетите Држави. Демонстрантите, предводени од Коалицијата „4 Мај“, но исто така вклучиле и членови на заедницата и месното свештенство, се обиделе да го спречат универзитетот да подигне анекс на гимназија на дел од местото каде што се случиле пукотниците во Државниот универзитет „Кент“ во мај 1970 година, за што верувале дека ќе го промени и скрие тој историски настан. Спроведувањето на законот конечно ја прекинал шаторската населба на 12 јули 1977 година, по принудното отстранување и апсење на 193 лица. Настанот добил сенационален публицитет и прашањето било однесено до Врховниот суд на Соединетите Држави.[40][41][42]

Музика

уреди

Вториот албум на бендот од Чикаго, Patience Gloria, Consequences David има песна со наслов „Tent City Nation“ која се осврнува на оваа тема.

  • Болтон Хол, активист кој основал шаторска населба во Њујорк во 1908 година

Областа на музичките фестивали за присутните да ги постават своите шатори за ноќевање често е нарекувана шаторска населба.

Протести

уреди
 
Шаторска населба во Халифакс, Нова Шкотска (2011).
  • Движењето „Заземи“ (Occupy) било меѓународно протестно движење во кое биле поставувани шаторски населби во парковите во некои градови.

Изменување на затворот во Округот Марикопа

уреди

Пред изборот на шерифот Џо Арпајо во 1993 година, населението на затвореници во Округот Марикопа, Аризона, четвртиот најголем затворски систем во светот,[43] го надминал максималниот број на затвореници дозволен во неговите простории. Затворениците рутински биле ослободувани од притвор пред да ја завршат казната поради пренатрупаноста. Во една студија спроведена во 1993 година, се проценува дека изградбата на нови простории ќе чини околу 70.000.000 долари.[се бара извор] Шерифот Арпајо, загрижен за цената на новите простории и образложувајќи дека воените логори се доволно добри за мажите и жените од вооружените сили на САД кои се бореле во Заливската војна, наредил да бидат изградени шаторски затвори со употреба на работа од страна на затвореници.[44] Се состоело од шатори од времето на Корејската војна, дарувани од Вооружените сили на Соединетите Држави и 15 м кула за набљудување со знак за слободно место поставен на предната страна. Конечниот трошок на проектот бил приближно 100.000 долари и бил способен да вдоми над 2.400 затвореници. Шаторската населба била затворена во октомври 2017 година.[45]

Поврзано

уреди

Наводи

уреди
  1. ↑ „Multipurpose Tents“ (PDF). UNICEF Supply Division.[мртва врска][мртва врска]
  2. ↑ "Homeless evicted from Toronto's 'tent city‘“, cbc.ca, 25 септември 2002.[мртва врска]
  3. ↑ Down to This: Squalor and Splendour in a Big-city Shantytown, City of Toronto Book Awards пристапено на 5 јуни 2023
  4. ↑ Nickels, Thom (2021-09-16). „Philadelphia's Roving Homeless Encampments“. City Journal (англиски). Посетено на 5 јуни 2024.
  5. ↑ „Inside Philly's 40-year war on homeless encampments“. Billy Penn (англиски). 23 февруари 2021. Посетено на 5 јуни 2024.
  6. ↑ „Welcome -“. philadelphiaofficeofhomelessservices.org (англиски). Посетено на 5 јуни 2024.
  7. ↑ John Edwin Fuder, Training Students for Urban Ministry: An Experiential Approach. Eugene, OR: Wipf & Stock (2001).
  8. ↑ „Hope Village Las Cruces“. Посетено на 5 јуни 2024.
  9. ↑ Andrew Heben. „Tent City Urbanism: Camp Hope – Las Cruces, NM“. Архивирано од изворникот на 2015-07-23. Посетено на 5 јуни 2024.
  10. ↑ Smith, Mitch (2018-10-16). „Why a Private Landowner Is Fighting to Keep the Homeless on His Property“. The New York Times (англиски). ISSN 0362-4331. Посетено на 5 јуни 2024.
  11. ↑ Conn, Jennifer; reporter, Akron; clevel; .com (2019-01-04). „Akron's tent city is gone but activist's work with the homeless will continue“. cleveland.com (англиски). Посетено на 5 јуни 2024.
  12. ↑ Wendy Urquhart (2008-03-14). „Tent cities spring up in LA“. BBC. Архивирано од изворникот на 2024-03-26. Посетено на Протестен логор. Проверете ги датумските вредности во: |access-date= (help)CS1-одржување: бот: непознат статус на изворната URL (link)
  13. ↑ „Tent city highlights US homes crisis“. BBC. 2008-03-14. Посетено на 5 јуни 2024.
  14. ↑ „Welcome To Tent City - America Style“. Crooks and Liars. 2008-03-19. Архивирано од изворникот на 2008-03-24. Посетено на 5 јуни 2024.
  15. ↑ Rose Aguilar (2009-04-20). „"People Shouldn't Have to Live Like This": The Real Story Behind "Tent City" -- and How the Media Get It Wrong“. Alternet. Архивирано од изворникот на 2009-04-21. Посетено на 5 јуни 2024.
  16. ↑ 16,0 16,1 Minneapolis Park & Recreation Board (април 2021). "Superintendent's Annual Report 2020 Rising to Challenges During a Pandemic". www.minneapolisparks.org. Посетено на 5 јуни 2024.
  17. ↑ Staff (2021-01-03). „Man's death at Minneapolis homeless encampment under investigation“. Star Tribune. Посетено на 5 јуни 2024.
  18. ↑ Du, Susan (2021-02-05). „Minneapolis Park Board ends encampment permits, asks other agencies to take lead on homeless“. Star Tribune. Посетено на 5 јуни 2024.
  19. ↑ Robert Farley (2007-01-08). „Pickets greet mayor at church“. St. Petersburg Times. Посетено на 5 јуни 2024.
  20. ↑ The SHARE/WHEEL Tent City Project Архивирано на 12 март 2008 г.
  21. ↑ „'Nickelsville' may get new church site“. seattlepi.com. 25 ноември 2008. Посетено на 5 јуни 2024.
  22. ↑ Dailyuw.com Архивирано на 8 јули 2012 г.
  23. ↑ „Nickelsville homeless encampment will switch to new University District site“. The Seattle Times. Посетено на 23 July 2015.
  24. ↑ „Get to know the real people in tents“. seattlepi.com. 11 декември 2008. Посетено на 5 јуни 2024.
  25. ↑ „A 21st Century Hooverville: Seattle's Homeless Population Builds "Nickelsville," a Tent City Named After the City's Mayor“. Democracy Now!. 2009-03-30. Посетено на 2009-04-20.
  26. ↑ „Seattle Police Arrest 24 People at Nickelsville Tent City“. Democracy Now!. 2009-03-29. Посетено на 5 јуни 2024.
  27. ↑ „Welcome To "Transition Park", The Horrible Tent City In Camden, NJ“. Business Insider. 6 мај 2010. Посетено на 5 јуни 2024.
  28. ↑ Official Website of Transition Park Tent City Архивирано на 10 септември 2010 г.
  29. ↑ „Tough times for former residents of Camden's Tent City“. philly-archives. 12 јуни 2010. Посетено на 5 јуни 2024.
  30. ↑ „Courier-Post: Archives“. Архивирано од изворникот на 2013-03-13. Посетено на 5 јуни 2024.
  31. ↑ „N.J.'s Tent City closes as homeless go to hotel - US news - Giving - NBC News“. NBC News. 6 May 2010. Посетено на 5 јуни 2024.
  32. ↑ „Courier-Post: Archives“. Архивирано од изворникот на 13 март 2013. Посетено на 5 јуни 2024.
  33. ↑ Katz, Matt (2010-05-06). „As Camden's Tent City closes, residents get spa treatment“. The Philadelphia Inquirer.
  34. ↑ Some former Tent City denizens back in another encampment[мртва врска]
  35. ↑ „wusa9.com“. wusa9.com. Посетено на 5 јуни 2024.
  36. ↑ „Cops trim borders of Tent City“. Athens Banner-Herald. 2008-03-13. Архивирано од изворникот на 2009-10-03. Посетено на 5 јуни 2024.
  37. ↑ Dunston, Mike (April 30, 2019). „'Tent city' growing in Midtown Atlanta“. WGCL-TV (англиски). Архивирано од изворникот на 2021-11-28. Посетено на 5 јуни 2024.
  38. ↑ „Mina“. Ministry of Hajj, Kingdom of Saudi Arabia.
  39. ↑ „Arafat“. Ministry of Hajj, Kingdom of Saudi Arabia.
  40. ↑ „Tent City Archives“. Four Dead in Ohio : May 4, 1970.
  41. ↑ „Gym Annex Controversy (Tent City) records“. Kent State University Libraries : Special Records and Archives. Kent State University.
  42. ↑ Patterson, Doug (август 1977). „Tent City at Kent State“ (PDF). Socialist Worker. стр. 11.
  43. ↑ NICE Systems - Press Releases - Maricopa County Sheriff's Office Installs NiceVision in Madison Street Jail Архивирано на 23 октомври 2007 г.
  44. ↑ MCSO: Tent City Jail Архивирано на 17 јануари 2015 г. dead link
  45. ↑ Maricopa County's Tent City jail officially shut down пристапено на 5 јуни 2024

Надворешни врски

уреди
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Шаторска_населба&oldid=5218879“