Фејат Сејдиќ
Фејат Сејдиќ (Бојник, 20 јануари 1941 - Бојник, 22 август 2017) бил српски музичар, трубач со ромско потекло, често признат како најдобар трубач од Балканот. Потекнува од музичко семејство, а на труба почнал да свири уште од мали нозе, на 10-годишна возраст. Неговиот оркестар Фејат Сејдиќ беше најуспешниот оркестар на Драгачевскиот фестивал во Гуча, каде што го добил прекарот Мајстор на Гуча и Крал на трубата.
Иако чесо настапувал и соработувал низ светот свирејќи со многу светски ѕвезди и познати личности, како Џипси Кингс и Горан Бреговиќ, тој никогаш не научил да чита ноти.[1][2]
Биографија
уредиФејат е роден во музичко семејство, во Бојник, на 20 јануари 1941 година.[3] Неговиот татко Кадрија Сејдиќ [2] (1955) и дедо Рустем Сејдиќ (роден 1892) биле исто така трубачи. Фејат имал двајца постари браќа.[4] Неговиот дедо Рустем бил трубач на српската војска во Првата светска војна.[1][5][6]
Таткото на Фејат Кадрија не го учел да свири на труба, бидејќи имал само една, а морал да си свири со неа за да го прехрани семејството. Фејат првпат се обидел да свири на труба кога имал само 3 години. Го слушал татко му и учел на слух, и вежбал додека татко му не дојде дома. Иако бил уште дете, како возрасен можел да свири до десетгодишна возраст, а кога татко му го забележал тоа, го внесол во својот бенд. Кога наполнил 14 години, татко му починал, а Фејат основал свој бенд.[1][3][4] Професионално почнал да свири труба во 1960 година.[2] Починал по долго боледување, на 22 август 2017 година. Погребан е на селските гробишта во родниот Драговац, во Бојник. Бил оженет со Стан Сејдиќ (1949–2007)[3], со кој имал три деца.[7]
Музичка кариера
уредиЗа прв пат свирел на фестивалот Драгачево во Гуча во 1969 година. Во текот на кариерата 22 пати настапувал во парламентот, но само еднаш не добил ниту награда, па од таму го добил прекарот Лорд Гуца за сите времиња и Крал на трубата.[8][9]
Исто како татко му и дедо му, научил да свири на уво и никогаш не научил да чита ноти. Кога настапил на Светскиот фестивал во Франција во 1982 година, неговиот бенд беше избран да ја изведе химната на фестивалот со локален бенд. Овој настап го означи почетокот на неговата меѓународна кариера.[1][4] Има настапувано на плоштадот Трафалгар во Лондон, на Елисејските полиња во Париз, Германија, Бугарија, Шведска, Африка и Австралија. Во Москва, заедно со неговиот оркестар, тој свирел и пешачел 10 километри во исто време. Свирел за многу познати личности како Јосип Броз Тито, Слободан Милошевиќ, Зоран Ѓинѓиќ, Шарл де Гол, Вили Брант, Леонид Брежнев, Елизабета Втора, но и многу уметници и познати личности како Орсон Велс, Салвадор Далибет, Ричард Тајлори Елиза ., Ертон Сени и многу други.[1][4][10]
Настапувал со групата Џипси Кингс на нивната европска турнеја, а со Горан Бреговиќ снимил музика за филмот Дом за бесење, 1989 година.[1][4] Фејат имал соработка и со српскиот режисер Живојин Павловиќ за филмот Здивот на телото. Снимал музика заедно со Влатко Стефановски.[11] Соработувал со голем број познати музичари како Светлана Ражнатовиќ, Снежана Бабиќ Снеки, Предраг Живковиќ Тозовац и многу други.[12]
Неговата дискографија се состои од околу 60 синглови, lp изданија и ЦД-а.[4] Во 1988 година ја снимил песната Балада, адаптација на класичната духовна музика.[13] Таа песна била една од песните изведени на неговиот погреб.
Откако престанал да свири, доживеал мозочен удар во 2001 година, кој делумно му ја парализирал десната рака, па повеќе не можел да свири на труба. Неговиот син Зоран кратко време бил трубач, а оркестарот бил распуштен во 2002 година поради лошо управување.[11] Неколку години подоцна, внукот на Фејат и синот на Зоран Небојша Сејдиќ (1981)[2] го презеде и повторно го формираше оркестарот, нарекувајќи го „Фејат Сејдиќ“.[1][4]
Награди
уредиМеѓу неговите награди на Драгачевскиот конгрес во Гуча, тој добил шест награди, „Најдобар оркестар“ (1976, 1983, 1985, 1987, 1991 и 1994 година), една награда „Најдобра труба“ (1981 година) и една награда „Стара труба“ (1982) Седмата највисока награда „Најдобар оркестар“ му била доделена на неговиот оркестар во 2004 година, која потоа ја презел неговиот внук Небојша.[14] Добитник е на многу други награди, домашни и странски. Во 1987 година, Претседателството на СФРЈ му додели Орден на трудот со сребрен венец.[1][4] Добитник е и на „Посебно признание за уметнички придонес во националната култура на Србија“, а во 2013 г. добил „национална пензија“.[15]
Дискографија
уредиАлбуми
уреди- Svirač svira kolo igra (1976) ( Радио-телевизија Словенија )
- Оркестар Фејат Сејдиќ - Прва Труба Драгачева 1981 (1981) ( Југотон )
- Првата труба на Драгачева (1981) ( Југотон )
- Sitnije Cile sitnije (1983) (ЗКП РЛТВ)
- На фестивалот на оркестарот Драгачево во Гуча (1988) ( Југотон )
- Шпанија (1991) ( Diskos )
Синглови и епови
уреди- Автомобили од Србија (1971) ( Југотон )
- Трубачи од реката пустината (1974) ( Студио Б )
- Раданско коло (1974) ( Југотон )
- Нов технички велосипед / Лесковачки чочек (1980) ( Југотон )
Филмови
уредиТој, исто така, се појавил во филмот како шеф на трубачите во седум епизоди од серијата Семејно богатство (1998 - 2001 година), една епизода од серијата Среќни луѓе (1996) и во филмот Тажно адио (2000).[16]
Наводи
уреди- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Momčilović, Milan (23 август 2017), „Odlazak kralja trube“, Politika (српски), стр. 07
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Grujičić, Nebojša (20 мај 2000), „Jubilej Fejata Sejdića - Ciganin baron“, Vreme, No. 489 (српски), Архивирано од изворникот на 2. 03. 2012, Посетено на 7 октомври 2017 Проверете ги датумските вредности во:
|archivedate=(help) - ↑ 3,0 3,1 3,2 „Sahranjen Fejat Sejdić – "Zbogom naš gospodine"“ (српски). Info Centar Juga. 24 август 2017. Архивирано од изворникот на 28 август 2017. Посетено на 7 октомври 2017.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 „Kralj trube, gorostas čiji se krug zatvara tamo gde je i počeo“ (српски). LeskovacSrbija. 23 април 2017. Архивирано од изворникот на 28 август 2017. Посетено на 7 октомври 2017.
- ↑ Spasić, Jelena S. (27 јули 2016). „Fejat Sejdić o vojevanju deda Rustema: Na svoju ruku zasvirao juriš za srpsku vojsku pa bežaniju za Bugare“ (српски). Kurir. Архивирано од изворникот на 7 октомври 2017. Посетено на 7 октомври 2017.
- ↑ Z.Nikolić (26 мај 2016), „Beogradske priče: Trubač dostojan Karađorđeve zvezde“, Večernje Novosti (српски)
- ↑ Ivanović, Milica (23 август 2017), „Fejat Sejdić sahranjen uz posmrtni marš i "Kondorov let"“, Blic (српски)
- ↑ Otašević, Gvozden (6 август 2017), „Saborovanje u Guči - Kad truba zagrmi“, Politika (српски), стр. 01& 12
- ↑ Otašević, Gvozden (6 август 2017), „Saborovanje u Guči - Pobednici“, Politika (српски), стр. 12
- ↑ „Fejat Sejdić: Niko neće da mi pomogne“, Kurir (српски), 27 октомври 2012, Архивирано од изворникот на 12 октомври 2017, Посетено на 7 октомври 2017
- ↑ 11,0 11,1 „Ušće trube“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на 28 август 2017. Посетено на 7 октомври 2017.
- ↑ Feat Sejdić Discography
- ↑ Duvački Orkestar Fejata Sejdića – Na Dragačevskom Saboru Orkestara U Guči
- ↑ „Guča - Winners“. Архивирано од изворникот на 24 октомври 2017. Посетено на 7 октомври 2017.
- ↑ Miki Manojlović, Lane, Tozovac i Fejat Sejdić među dobitnicima nacionalnih penzija
- ↑ Fejat Sejdić na sajtu Imdb