Ѕвездите во астрологијата
Во астрологијата, одредени ѕвезди се сметани за значајни. Историски гледано, сите различни небесни тела што ги разгледувале астролозите биле сметани за „ѕвезди“, без разлика дали се тоа ѕвезди, планети, други ѕвездени појави како нови и супернови или други појави во Сончевиот Систем, како комети и метеори.[1][2]
Неподвижни и шетачки ѕвезди
уредиВо традиционалната астролошка номенклатура, ѕвездите биле поделени на неподвижни ѕвезди, латински stellæ fixæ, што во астрологијата значи ѕвезди и други галактички или меѓугалактички тела што ги препознава астрономијата ; и „ѕвезди шетачи“ (грчки: πλανήτης αστήρ, планетес астер), кои ги знаеме како планети на Сончевиот Систем. Астрологијата исто така ги третира Сонцето, кое е ѕвезда, и земјината Месечина како да се планети во хороскопот. Овие ѕвезди биле наречени „неподвижни“ затоа што било сметано дека се прикачени на невосводот, најоддалечениот од Земјата од небесните сфери.
Ѕвезди и астролошки степени
уредиОдредени од астролошките степени биле идентификувани и познати поради нивната поврзаност со соодветната ѕвезда.[3] Астролошките степени што одговараат на поединечни ѕвезди мора да бидат одговараат за прецесијата на рамнодениците и како такви астрологот мора да знае кога е забележана која било дадена положба на една неподвижна ѕвезда, за да ги направи потребните поправки.[4]
Ѕвезди во сидерална и тропска астрологија
уредиТрадиционалната западна астрологија се заснова на тропска астрологија, која претпоставува еднаква поделба на небесната сфера долж еклиптиката на дванаесет еднакви делови, почнувајќи од Овен. Сидералната астрологија, истовремено најстарата и неодамна оживеаната астролошка традиција, е повеќе насочена кон набљудување и ја користи вистинската набљудувана положба на ѕвездите и традиционалните поделби на зодијачките соѕвездија како своја почетна точка. Како резултат на прецесијата на рамнодениците, набљудуваните положби на хороскопските знаци повеќе не одговараат на знаците на тропската астрологија.
Зодијак
уреди
Традиционално, најважните неподвижни точки на небесата биле опишани од соѕвездијата на зодијакот. Извештајот на Птоломеј го споредува влијанието на некои од ѕвездите во зодијачните соѕвездија со планетите; тој пишува, на пример, дека „Ѕвездите во стапалата на Близнаци ( Алхена и Заден Тејат) имаат влијание слично на она на Меркур и умерено на она на Венера“.[5]
Незодијачки соѕвездија во астрологијата
уредиВивијан Робсон забележал дека многу од традиционалните соѕвездија надвор од хороскопските соѕвездија зафаќаат големи лачни степени и обично опфаќаат неколку тропски хороскопски знаци. Птоломеј се однесувал на ѕвездите со упатување на анатомијата или делови од соѕвездијата во кои тие се појавиле; па така Арктур го нарекол „десното колено на Воловар“. Повеќето од западните имиња на ѕвездите, како што се Алгол или Бетелгез, имаат арапско потекло. Во 1603 година, адвокатот-уранограф од Аугсбург, Јохан Бајер го вовел сегашниот класификациски систем за посветлите ѕвезди, во кој ѕвездите се идентификувани дека припаѓаат на нивните соѕвездија со грчки букви, во (приближно) опаѓачки светлосен редослед; така што Регул, најсветлата ѕвезда во Лав, е нарекувана α Лав, најсветлата ѕвезда во Лав.[6]
Астролошки метеори
уреди
Непредвидливите набљудувања на небото, вклучувајќи ги и новите и суперновите, како и другите феномени на небото, како што се кометите, метеорите, пархелиите, па дури и виножитата, сите биле собрани под името астролошки метеори. Според Птоломеј, варијациите во големината на неподвижните ѕвезди го прикажуваат ветерот од правецот во кој лежи ѕвездата.[7] Етимолошки, зборот метеор опишува каква било појава на небесата и потекнува од грчкиот μετέωρον (метеорон), што означува што било на небото или над земјата; ова е заедничкото потекло на зборовите како што се метеороид и метеорологија.
Овие астролошки метеори вообичаено биле сметани за предзнаци што ги предвидуваат главните светски настани. Во „За новата ѕвезда“ (De nova stella), Тихо Брахе, еден од многуте астролози кои ја набљудувале суперновата од 1572 година, го изјавил своето верување дека појавата на суперновата го најавува падот на римокатоличката црква и изјавил дека годините 1592-1632 година ќе бидат под влијание на астролошките влијанието на суперновата. Годините речиси прецизно кореспондираат со животниот век на Густавус Адолф (1594 - 1632), кралот на Шведска кој се залагал за каузата на протестантизмот за време на Триесетгодишната војна. Ова очигледно успешно предвидување му донело меѓународна слава на Брахе како астролог.[8]
Употреба
уреди
Според Николас Девор, додека неподвижните ѕвезди повеќе не се советувани многу во наталната астрологија, тие остануваат важни во аспектите на астролошкото претскажување како што е судската астрологија. Оние астролози кои ги вклучуваат во наталните карти не ѝ даваат никакво значење на главната ѕвезда освен ако не се појави како дел од блиска врска со родната планета, во рамките на 5° по небесна должина и 1° по географска ширина. Тие немаат ефект преку аспект. Првата величина или посветла ѕвезда на асцендентот или средината на рајот во хороскопот може да укаже на славна личност. Велено е дека двете ѕвезди Алдебаран и Антарес предизвикуваат стрес кога поминуваат низ еден од аглите на хороскопот.[9][10]
Некои астролози кои се советуваат со ѕвездите ги нарекуваат нивните афекти како паранателонта, или скратено „паран“. Паранателонтасе ѕвезди кои паѓаат на еден од четирите агли на хороскопот (изгревање или заоѓање, на средината на рајот или на дното на небото) во исто време значајна планета се наоѓа на една од тие точки.[11] Така, на пример, ако Сириус се издигала додека Јупитер била на средината на рајот, Сириус ќе биде сметама за паран на Јупитер и може да влијае на начинот на кој астрологот го толкува Јупитер во тој хороскоп.
Посебни неподвижни ѕвезди
уредиАлдебаран
уредиАстролошки, Алдебаран е среќна ѕвезда, која навестува богатство и чест. Оваа ѕвезда, наречена „Тасхетер“ од Персијците, е една од четирите „кралски ѕвезди“ на Персијците од околу 3000 година п.н.е. Овие ѕвезди биле избрани на таков начин што биле оддалечени приближно 6 часа во реткасцензијата. Секоја од овие ѕвезди била доделена на едно годишно време, Алдебаран бил истакнат на мартовското небо и како таков, бил поврзан со пролетната рамноденица.[12]
Во средновековната астрологија, Алдебаран е една од петнаесетте бехенски ѕвезди, поврзани со рубинот, млечниот трн и печатот .svg){kind=small}
.
Алгол
уредиВо астрологијата, Алгол е една од најнесреќните ѕвезди.[13] Птоломеј ја нарекол „Горгона на Персеј “ и ја поврзал со смртта со обезглавување: пресликувајќи го митот за победата на јунакот Персеј над змиоглавата Горгона Медуза.[14] Историски гледано, Алгол добил силна поврзаност со насилството низ широк спектар на култури. Средновековните арапски команданти се обиделе да се погрижат да не започне важна битка додека светлината на Алгол била слаба.[15] Алгол бил поврзан со прогнозите во еден староегипетски календар за среќни и несреќни денови составени пред околу 3200 години.[16][17][18]
Англискиот астролог од 17 век Вилијам Лили сметал дека секоја планета е погодена кога е во пет степени на спојување.[19]
Алгол е исто така една од 15-те бехенски ѕвезди,[20] поврзани со дијамантот и црниот кукурек и означени со печатот:.svg){kind=small}
.
Прокион
уредиАстролошки, Прокион е сметан за главно несреќен, иако понекогаш произведува богатство. Има силен потенцијал како причина за насилство; тоа носи ненадеен успех потоа катастрофа.[1] Тоа е од природата на Марс (а исто така и на Меркур во помала мера),[21] и кога Марс ќе се најде споен со оваа ѕвезда, домородецот со оваа конфигурација често ќе биде сторител на зло и насилство, односно ако овие ѕвездите се наоѓаат на еден од четирите агли на табелата, во текот на денот, при што Месечината дава сведоштво за нив додека се зголемува во светлината.[22] Таа е исто така една од петнаесетте бехенски ѕвезди, поврзани со ахатот и лутичето. Според Корнелиус Агрипа, нејзиниот печат е 
.
Сириус
уредиВо астрологијата на средниот век, Сириус е бехенска ѕвезда, поврзана со берилот и смреката. Неговиот печат 
бил наведен од Хајнрих Корнелиус Агрипа.
Вега
уредиВега го зема своето име од лабава транслитерација на арапскиот збор уаки/ваки (wāqi‘) што значи „паѓање“.[23] Нејзиното соѕвездие (Лира) било претставено како мршојадец или орел, така што Вега била наречена „мршојадец/орел што паѓа“.[24] Ова е полска ѕвезда. Околу 12.000 п.н.е., полот бил насочен само пет степени подалеку од Вега и преку прецесија, полот повторно ќе помине во близина на Вега околу 14.000 година од нашата ера.[25] Средновековните астролози ја вбројувале Вега како една од бехенските ѕвезди,[26] и ја поврзале со хризолитот и планинската чубрика. Корнелиус Агрипа ја навел нејзиниот печат 
под Vultur cadens (мршојадец што паѓа), буквален латински превод на арапското име.[27]
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ 1,0 1,1 Robson (1969).
- ↑ Клавдиј Птоломеј, Четири книги, book 1
- ↑ Robson (1969), стр. 11ff.
- ↑ De Vore (1947), "Degree".
- ↑ Клавдиј Птоломеј, Четири книги, book 1 ch. 9
- ↑ Robson (1969), стр. 19-20.
- ↑ Клавдиј Птоломеј, Четири книги, книга 2 погл. 14
- ↑ Plant (1995).
- ↑ De Vore (1947), стр. 408- 409, "Stars".
- ↑ De Vore (1947), стр. 8-29, "Astrology".
- ↑ Brady (1999), стр. 15–16.
- ↑ Davis (1945).
- ↑ Allen (1963), стр. 332–33.
- ↑ Robbins, Frank E. (уред.) 1940. Ptolemy Tetrabiblos. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press (Loeb Classical Library). ISBN 0-674-99479-5, IV.9, p.435.
- ↑ Ebertin & Hoffmann (1971), стр. 24.
- ↑ Porceddu, S.; Jetsu, L.; Lyytinen, J.; Kajatkari, P.; и др. (2008). „Evidence of Periodicity in Ancient Egyptian Calendars of Lucky and Unlucky Days“. Cambridge Archaeological Journal. 18 (3): 327–339. Bibcode:2008CArcJ..18..327P. doi:10.1017/S0959774308000395.
- ↑ Jetsu, L.; Porceddu, S.; Lyytinen, J.; Kajatkari, P.; и др. (2013). „Did the Ancient Egyptians Record the Period of the Eclipsing Binary Algol - The Raging One?“. The Astrophysical Journal. 773 (1): A1 (14pp). arXiv:1204.6206. Bibcode:2013ApJ...773....1J. doi:10.1088/0004-637X/773/1/1.
- ↑ Jetsu, L.; Porceddu, S. (2015). „Shifting Milestones of Natural Sciences: The Ancient Egyptian Discovery of Algol's Period Confirmed“. PLOS ONE. 10 (12): e.0144140 (23pp). arXiv:1601.06990. Bibcode:2015PLoSO..1044140J. doi:10.1371/journal.pone.0144140. PMC 4683080. PMID 26679699.
- ↑ Lilly (1999), стр. 115.
- ↑ Henry Cornelius Agrippa (1898). Three Books of Occult Philosophy. Lyons, 1531/33. Llewellyn reprint, 1993; tr. J. Freake (1651), ed. D. Tyson, p.411.
- ↑ Клавдиј Птоломеј
- ↑ Maternus
- ↑ Knobel, E. B. (јуни 1895). „Al Achsasi Al Mouakket, on a catalogue of stars in the Calendarium of Mohammad Al Achsasi Al Mouakket“. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 55: 429. Bibcode:1895MNRAS..55..429K. doi:10.1093/mnras/55.8.429.
- ↑ Houlding, Deborah (December 2005). „Lyra: The Lyre“. Sktscript. Посетено на 13 септември 2024.
- ↑ Roy, Archie E.; Clarke, David (2003). Astronomy: Principles and Practice. CRC Press. ISBN 0-7503-0917-2.
- ↑ Tyson, Donald; Freake, James (1993). Three Books of Occult Philosophy. Llewellyn Worldwide. ISBN 0-87542-832-0.
- ↑ Agrippa, Heinrich Cornelius (1533). De Occulta Philosophia. BRILL. ISBN 90-04-09421-0.
Наведени дела
уреди- Allen, Richard Hinckley (1963) [1899]. Star Names: Their Lore and Meaning. Dover Publications. ISBN 978-0-486-21079-7. no-break space character во
|first=во положба 17 (help) - Brady, Bernadette (1999). Brady's Book of Fixed Stars. Red Wheel Weiser. ISBN 978-1-57863-105-6.
- Davis, George A. Jr. (April 1945). „The so-called Royal Stars of Persia“. Popular Astronomy. LIII: 149. Bibcode:1945PA.....53..149D.
- De Vore, Nicholas (1947). Encyclopedia of Astrology. Philosophical Library. no-break space character во
|first=во положба 9 (help) - Ebertin, Reinhold ; Hoffmann, Georg (1971). Fixed Stars and Their Interpretation. Germany: Ebertin-Verlag. no-break space character во
|first=во положба 9 (help); no-break space character во|first2=во положба 6 (help) - Lilly, William (1999) [1647]. Christian Astrology. Ascella. ISBN 978-1-898503-99-6.
- Plant, David (пролет 1995). „Tycho Brahe: A King among Astronomers“. The Traditional Astrologer (8). Посетено на 13 септември 2024 – преку skyscript.co.uk.
- Robson, Vivian E. (1969) [1923]. The Fixed Stars and Constellations in Astrology. S. Weiser. ISBN 978-0-85030-047-5.
Дополнителна книжевност
уреди- Barentine, J. C. (2015). The Lost Constellations: A History of Obsolete, Extinct, Or Forgotten Star Lore. Germany: Springer International Publishing. ISBN 978-3-319-22795-5.
- Bobrick, Benson (2006). The Fated Sky. New York: Simon & Schuster Paperbacks. ISBN 978-0-7432-2482-6.
- Cumont, Franz Valery Marie (1912). Astrology and religion among the Greeks and Romans. New York: G. P. Putnam.
- Olcott, W. T. (2004). Star Lore: Myths, Legends, and Facts. Dover Publications. ISBN 978-0-486-43581-7.