Дихово се наоѓа под падините на планината Баба, по патот за село Нижеполе. Распослано е од десната страна на реката Драгор, во самото подножје на масивот. Селото се издига 50 метри над Битола и дава величествен поглед на градот, Пелагонија и на врвот Пелистер. Дихово припаѓа под Општина Битола, брои околу 310 жители од кои сите се од македонска националност по вероисповед православни христијани, сместени во 107 домаќинства и 284 станови, претежно градби од понов период.
Од ХVІ доо ХVІІІ век кај Дихово работел манастир, за кој се смета дека е срушен некаде по 1785 г.[2]
Во 1883 г. во Дихово се развило машинското производство на текстил и шајак за потребите на отоманската војска. Со намера да се задоволи зголемената побарувачка, трговци и индустријалци, на чело со битолскиот Влав Бого Анести вложиле капитал и од Самоков довеле плетечки машини, со кои се произведувало до 50 тони гајтан годишно, од кои дел се извезувале во Србија. Според Јован Хаџивасилевиќ, кој го посетил селото во 1897 г., во Дихово имало четири фабрики — три на вода и една на парен погон. Парната фабрика била во сретселото. Во фабриките се произведувало шајак, ќилими и гајтан, и имале 250-300 вработени, вклучувајќи жени и деца. Повеќето биле Власи, кои биле од други места. Самите диховчани се занимавале со земјоделство и печалбарство.[3][4]
Според кажувањата на жителите, селото имало две маала — Горно, каде населението било под патријаршијата и ја посетувало црквата „Св. Димитриј“ и Долно, чие население било под егзархијата, и ја посетувало црквата „Св. Недела“.
Денес во Дихово работи хотел и две кафеани — „Кооперација“ и „Кај оревот“, како и отворен базен и ресторан во текот на летниот период. Има сместувачки капацитети за селски туризам, меѓу кои е и „Вила Дихово“.
Дихово уште е познато и по големата живинарска фарма „Црвени петли“ која се наоѓа на влезот од селото.
На Етнографската карта на Битолскиот Вилает од 1901 г. Дихово се води како чисто македонско село во Битолската каза на Битолскиот санџак со 60 куќи.[9]
Население во минатото
Година
Нас.
±%
1948
634
—
1953
686
+8.2%
1961
686
+0.0%
1971
701
+2.2%
1981
644
−8.1%
Година
Нас.
±%
1991
417
−35.2%
1994
356
−14.6%
2002
310
−12.9%
2021
213
−31.3%
Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралството Југославија од 1931 година, селото имало 500 Македонци.[10]
Дихово е село на падините на Баба Планина, близу до Битола, коешто има 686 жители во 1961 година, додека во 1994 година се намалило населението на 356 жители.
Според пописот од 2002 година, селото Дихово брои 310 жители, од кои:[11]
Дихово е македонско православно село, сите родови потекнуваат од предци кои се доселени
Родови во Дихово се:
Доселеници:Плосниковци (24 куќи) доселени се пред повеќе од 200 години од селото Ивањевци, они се најстар род во селото, го знаат следното родословие:, Ташко (жив на 70 г. во 1951 година) Симон-Ристе-Трајче-Стојан кој се доселил во селото; Скубевци (14 куќи) доселени се од селото Лера. Таму биле староседелци; Тончевци (7 куќи) доселени се пред околу 190 години од околината на Корча во Албанија, и потекнуваат од предци кои биле православни Албанци, кога дошле во селото зборувале албански, но мешајќи се со Македонците го примиле македонскиот јазик. Во Дихово се доселиле браќата Иљо и Јованче; Гарагаџиња (5 куќи) доселени се од Гнеотино, го знаат следното родословие: Андон (жив на 77 г. во 1951 година) Диме-Стојан кој се доселил во селото; Карафиловци (5 куќи) доселени се во XIX век од селото Орехово; Цветковци (3 куќи) доселени се од селото Дрмени во Преспа; Преспановци (5 куќи) доселени се од селото Брајчино во Преспа;
Доселеници со непознато потекло:Јанкуловци (2 куќи), Јаневци (13 куќи), Глувчевци (11 куќи), Темелковци (6 куќи), Савинци (6 куќи), Богојевци (5 куќи), Вучковци (5 куќи), Котовци (4 куќи), и Дамевци (2 куќи) сите се доселени во XIX век.[17]
Во периодот 1955-1957, селото било седиште на тогашната општина Дихово, во која покрај селото Дихово се наоѓале селата Братин Дол, Брусник, Гопеш, Ѓавато, Дихово, Доленци, Кажани, Лера, Магарево, Маловиште, Метимир, Нижеполе, Рамна, Ротино, Свиниште, Снегово, Српци, Трново и Цапари.
Во периодот 1952-1955, селото било седиште на тогашната општина Дихово, во која покрај селото Дихово се наоѓале селата Братин Дол, Брусник, Лавци, Магарево, Нижеполе, Снегово и Трново.
Во периодот 1950-1952, селото било седиште на тогашната општина Дихово, во која покрај селото Дихово се наоѓале селата Братин Дол, Магарево, Нижеполе и Трново.
Голем број на традиционални куќи, постари од 150 години. Низ селото поминува реката Драгор.
Во близина на селото по течението на реката се преубавите сопови (вирови). Дихово е познато како главно прибежиште на битолчани за време на пеколните летни денови. Свежиот пелистерски воздух, убавите ливади како и базенот кој постои во селото, го прават Дихово главно место за одмор, уживање и разладување на битолчани.
Дихово, како и останатите места во околината, е познато по масовните иселувања во текот на минатиот век во Западна Европа, Австралија, САД и Канада.
Голем дел од иселениците денеска се имаат вратено во Дихово и своите заштеди ги вложуваат во месното стопанство.
Во селото во минатото живеело и албанско население. Но тие до 1951 година се иселиле во Битола и од таму во Турција (54 семејства). Албанските родови се викале Алимовци, Рустемовци, Мединовци, Јаовци, Брамчевци, Али Оџовци и др.[17]
↑„Попис на Македонија“(PDF). Завод за статистика на Македонија. 2002. Архивирано од изворникот на 2012-03-24. Посетено на 12 април 2011.CS1-одржување: бот: непознат статус на изворната URL (link)
↑„Оваа категорија опфаќа лица коишто учествуваат во вкупното резидентно население, но поради нивно одбивање да бидат попишани, неможност да бидат најдени на својата адреса на живеење и непотполност во работата на попишувачите не биле официјално попишани, туку за нив податоците биле преземени од административни извори и затоа не учествуваат во изјаснувањето за етничка припадност, вероисповед и мајчин јазик (Прочитајте повеќе...).“
↑Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN978-608-65143-2-7.
Пелагониски
Битола
Дихово на Ризницата
_WWI.jpg)
.jpg)
Стара македонска куќа во Дихово
Поглед кон Дихово и Битола на пат кон црква „Св. Атанасиј“
Куќа во Дихово
_1941.jpg){kind=link}