Светислав Басара
Светислав Басара (роден на 21 декември 1953) е српски писател и колумнист, автор на романи, збирки раскази, драмски дела и есеи.[1]
| Светислав Басара | |
|---|---|
Светислав Басара | |
 | |
| Роден(а) | 21 декември 1953 Бајина Башта, ФНР Југославија |
| Националност | Србин |
| Образование | Универзитет во Белград (без диплома) |
| Занимање | Писател |
Животопис уреди
Светислав Басара е роден на 21 декември 1953 година во Бајина Башта. Неговата мајка Добрила била посвоена како девојче од Светислав и Зорка Веизовиќ, па затоа го добил името по неговиот дедо. Од бракот со Вида Црнчевиќ-Басар, ќерка на покојниот Бране Црнчевиќ, тој има две деца, Тара и Реj.
Од 2001 до 2005 година, Басара бил амбасадор на СР Југославија во Кипар.[2]
Творештво уреди
Басара е добитник на повеќе српски награди за литература, а според многумина, неговиот роман „Фама за велосипедистите“ (издание на Дерета од Белград: ISBN 978-86-7346-585-2.) е еден од најдобрите српски романи од доцниот 20 век. Неговите драмски текстови се изведувани на повеќе сцени, а неговите книги се преведени на повеќе јазици: англиски, француски, германски, унгарски, бугарски, италијански и македонски. Басара бил колумнист за дневниот весник Данас, а од 2021 година пишува колумни за Курир.[3] Тој е член на Српското книжевно друштво.[4]
Во додатокот кон романот „Фама за велосипедистите“, објавен во изданието од 2007 година, српскиот писател Давид Албахари дава кус осврт на творештвото на Басара. Според него, првите романи на Басара укажувале на неговата разиграност, на препуштањето на апсурдот и на постмодернистичкото поигрување со содржината и формата, што се типични одлики на неговото целокупно творештво, но сепак тие не го навестувале големиот скок кој го направил во „Фама за велосипедистите“. По појавата на овој роман српската проза повеќе не била иста како претходно, а ни Басара не е истиот писател. Со овој роман, Басара го воспоставил прозниот модел кој често го користел во следните години - моделот на „зборник“.[5]
Награди и признанија уреди
Басара е добитник на повеќе југословенски и српски книжевни награди и признанија:[6][7]
- наградата на „Железарницата Сисак“ за романот „Фама за велосипедистите“
- наградата „Бранко Ќопиќ“ за романот „Краткодневица“
- наградата на Нолит за книгата „Монголски Бедекер“
- Романот „Подемот и падот на Паркинсоновата болест“ ги освоил НИН-овата награда за роман на годината во 2006 година, наградата на Националната библиотека на Србија за најдобра книга во мрежата на јавни библиотеки во Србија во 2008 година и наградата „Лаза Костиќ“ во 2007 година
- во 2015 година, Басара ги освоил наградата на Српското книжевно друштво, „Билјана Јовановиќ“ и наградата „Исидора Секулиќ“ за романот „Ангелот на атентатот“
- наградата „Мирко Ковач“ за книгата „Пушачи на црвениот бан“
- Басара е првиот добитник на стипендијата на фондот „Борислав Пекиќ“ за ракопис.
- во 2010 година, како колумнист во „Данас“, ја добил наградата „Станислав Сташа Маринковиќ“.
- Неговиот роман „Мајн Кампф“ бил во потесниот избор за НИН-овата награда во 2012 година
- во 2021 година, за романот „Контраендорфин“, по вторпат ја освоил НИН-овата награда, како еднен од петтемина писатели кои ја освоиле оваа награда повеќепати.
Библиографија уреди
- Приказни во исчезнување (раскази, 1982)[7][8]
- Peking by Night (раскази, 1985)
- Кинеско писмо (роман, 1985)
- Испукано огледало (роман, 1986)
- На работ (есеи, 1987)
- Фама за велосипедистите (роман, 1987)
- Феномени (1989)
- На патеката на Гралот (роман, 1990)
- Монголски бедекер (роман, 1992)
- Темната страна на Месечината (есеи, 1992)
- De Bello Civili (роман, 1993)
- Дрво на историјата (есеи, 1995)
- Проколната земја (роман, 1995)
- Виртуелна кабала (есеи, 1996)
- Looney Tunes (роман, 1997)
- Света маст (роман, 1998)
- Волчји брлог (есеи, 1998)
- Идеологијата на хелиоцентризмот (1999)
- Илузиони машини (2000 )
- Краткодневица (роман, 2000)
- Џон Б. Малкович (роман, 2001)
- Бумеранг (драма, 2001)
- Оксиморон (драма, 2001)
- Срцето на земјата (роман, 2003)
- Фантомска болка (роман, 2005)
- Подемот и падот на Паркинсоновата болест (роман, 2006)
- Изгубен во самопослугата (роман, 2008)
- Мајмуноописание (2008)
- Дневникот на Марта Коен (роман, 2008)
- Дрво на историјата (2008)
- Нова Страдија (драма, 2009)
- Фундаментализмот на дебилитетот (роман, 2009)
- Ерос, гирос и Танатос (2010)
- Почетокот на бунтот против дахиите (роман, 2010)
- Тајната историја на Бајина Башта (роман, 2010)
- Mein Kampf, (роман, 2011)
- Долговечност, Лагуна, Белград (2012)
- Одвратност, Лагуна, Белград (2013)
- Сè и сешто (заедно со Миленко Јерговиќ), Лагуна, Белград (преписка, 2014)
- Ангелот на атентатот, Лагуна, Белград (2015)
- Вториот круг, Лагуна, Белград (2015)
- Очај од нане, Лагуна, Белград (2016)
- Андриќевата скала на ужасите, Лагуна, Белград (2016)
- Нова српска трилогија, Службени гласник, Белград (2017)
- Раи Бан Пушач (2017)
- Атлас на псевдомитологијата, Службен весник и Институт за јавна политика, Белград (2018)
- Контраендорфин, Лагуна, Белград (2020)
Поврзано уреди
Наводи уреди
- ↑ Светислав Басара: Време е за иднината
- ↑ „O autoru“, во: Svetislav Basara, Fama o biciklistima. Beograd: Laguna, 2019, стр. 333.
- ↑ Познатиот српски писател Светислав Басара доаѓа во Скопје
- ↑ „O autoru“, во: Svetislav Basara, Fama o biciklistima. Beograd: Laguna, 2019, стр. 334.
- ↑ David Albahari, „U vozu“, во: Svetislav Basara, Fama o biciklistima. Beograd: Laguna, 2019, стр. 320.
- ↑ СВЕТИСЛАВ БАСАРА: „СТВАРНОСТА Е ОБВРЗНА, НО НЕ Е СТВАРНА“
- ↑ 7,0 7,1 „Opiscu“. Во: Svetislav Basara, Kontraendorfin (peto izdanje). Beograd: Laguna, 2021, стр. 291-292.
- ↑ „Svetislav Basara“. Архивирано од изворникот на 2021-04-17. Посетено на 2021-04-04.
Надворешни врски уреди
| „Светислав Басара“ на Ризницата ? |