Зимски олимписки игри 1992


XVI Зимски олимписки игри - Албервил 1992
Град домаќин	Албервил, Франција
Број на држави	64
Број на спортисти	1801 (1313 мажи и 488 жени)
Број на спортови	7
Број на натпревари	57
Отворање	{{{Отворање}}}
Затворање	23 февруари 1992
Стадион

XVI Зимски олимписки игри се одржале од 8 до 23 март 1992 година во Албервил, Франција. Овие Зимски олимписки игри биле последните што е одржале во иста година со Летните олимписки игри. Следните Зимски олимписки игри се одржале во 1994 гдина во Лилехамер и оттогаш временското растојание меѓу Летните и Зимските олимписки игри изнесува 2 години.

Спортистите од Русија, Украина, Казахстан, Белорусија, Узбекистан и Ерменија настапиле за Обединетиот тим под Олимпиското знаме.^[а] Слично било и за време на Летните олимписки игри истата година, кои се одржале во Барселона.

Кандидатура

Во декември 1981 година, трократниот Олимписки првак Жан Клод Кили и претставникот од францускиот парламент Мишел Барние се договориле во Рона-Алпи, да ги доведатолимписките игри во 1992 година во Франција. Како и за игрите во 1968 година, намерата на француските власти била преку кандидатура на град во слабо развиен регион да се овозможи брз економски напредок и брз развој на туризмот.^[1]

Избор на град-домаќин

Гласањето за доделувањето на организацијата на игрите се одржало на 17 октомври 1986 година во Лозана на 91. седница на Меѓународниот олимписки комитет. Во конкуренција биле и градовите Софија, Фалун, Лилехмаер, Кортина д'Ампецо, Енкориџ и Берхтесгаден. Во шестиот круг од гласањето останале само Албервил и Софија. Кандидатурата на францускиот град освоила 51 глас, за разлика од кандидатурата на градот Софија, која освоила само 25. По ова гласање се одржал и гласањето за доделување на организацијата на Летните олимписки игри во 1992 година. Во конкуренција биле градовите Барселона и Париз, а организацијата на игрите ја добил градот Барселона, а впрочем и мала била веројатноста дека обете Олимписки игри во 1992 година ќе се организираат во една иста земја.

Резултати од гласањето за избор на град-домаќин на Зимските олимписки игри 1992^[2]
Град	Земја	Прв круг	Втор круг	Трет круг	Четврти круг	Пртти круг	Шести круг
Албервил	Франција	19	26	29	42	-	51
Софија	Бугарија	25	25	28	24	-	25
Фалун	Шведска	10	11	11	11	41	9
Лилехамер	Норвешка	10	11	9	11	40	-
Кортина д'Ампецо	Италија	7	6	7	-	-	-
Енкориџ	САД	7	5	-	-	-	-
Берхтесгаден	Германија	6	-	-	-	-	-

Организациски комитет

Организацискиот комитет за игрите бил основан на 24 февруари 1987 година. Жан Клод Кили бил потпретседател на комитетот, но по само 13 дена дал оставка од функцијата, поради проблемиите и притисоците врз него при распределбата на финансиските средства за организација на игрите. Комитетот немал потпрестедател, сè до следната година, кога функцијата била обновена од страна на францускиот претседател Франсоа Митеран и претседателот на МОК, Хуан Антонио Самаранч. Организацискиот комитет се состои од 27 оддели и за време на одржувањето на игрите броел 9310 членови. Од нив 610 биле платени, а 8700 биле волонтери.^[3]

Лого

Логото за игрите било употребувано уште за време на кандидатурата на градот. Тоа претставувало комбинација од Олимпискиот оган, савојски крст и националните бои на Фрација. Нацртот налогото го направил членот на комитет за кандидатурата на градот, Бруно Квентин.^[4]

Краток преглед

Во скијачко трчање, натпреварувачите од Норвешка победила во сите дисциплини во машка конкуренција. Бјерн Дели и Вегард Улванг освоиле по три злата. Во истиот спорт, но во женска конкуренција, Љубов Егорова освоила 3 златни и 2 сребрени медали, со што била најуспешен натпреварувач на игрите.
Финецот Тони Ниеминен на возраст од 16 години станал најмладиот освојувач на златен медал на Зимските олимписки игри, победувајќи во скијачки скокови.
Марк Кирхнер станал првиот биатлонец, кој освоил медали во сите дисциплини во овој спорт.
Во алпско скијање, Петра Кронбергер победила во слалом и во комбинација. Во трката во слалом, втора завршила Анелиза Кобергер од Нов Зеланд, со што станал првата натпреварувачка од земја од јужната полутопка, којашто освоила медал на Зимските олимписки игри.
Кристи Јамагучи од САД и Мидори Ито од Јапонија завршиле на првите две места во уметничко лизгање во женска конкуренција, со што станале првите натпреварувачки од или со потекло од Азија, кои освоиле медал во овој спорт. На игрите, Ито станала првата жена која успеала да изведе троен аксел, но тоа било доволно само за сребрениот медал.

Спортови

Вкупниот број на натпреварувачки дисциплини во кои биле доделени медали изнесувал 57, кои биле распоредени во 7 спортови. Демонстративн спортови биле карлинг, брзо лизгање и неколку дисциплини од спортот слободно скијање.

Земји-учеснички

На игрите учествувале 1801 спортист од вкупно 64 земји. По распадот на Советскиот Сојуз, шест земји учествувале здружени во Обединетиот тим, одека Естонија, Летонија и Литванија учествувале одделно. Слично, Словенија и Хрватска учествувале одвоено од СФР Југославија, која учествувала на игрите, иако веќе не постоела.

За првпат по Летните олимписки игри 1936 во Берлин, Германија улествувала како обединета држава.

За првпат на Зимските олимписки игри учествувале Алжир, Бермуда, Бразил, Ирска, Свазиленд и Хондурас, како и Словенија и Хрватска.

Словенија (27)
САД (147)
Турција (8)
Унгарија (24)
Филипини (1)
Финска (62)
Франција (109)
Холандија (19)
Холандски Антили (2)
[[File:|22x20px|border |alt=Хондурас|link=Хондурас]] Хондурас (1)
Хрватска (4)
Чиле (5)
Чехословачка (74)
Швајцарија (74)
Шведска (73)
Шпанија (17)

Освојувачи на медали

Место	Земја	Злато	Сребро	Бронза	Вкупно
1	Германија	10	10	6	26
2	Обединет тим	9	6	8	23
3	Норвешка	9	6	5	20
4	Австрија	6	7	8	21
5	САД	5	4	2	11
6	Италија	4	6	4	14
7	Франција	3	5	1	9
8	Финска	3	1	3	7
9	Канада	2	3	2	7
10	Република Кореја	2	1	1	4

Поврзано

Белешки

^а Обединетиот тим улествувал само на овие Зимски олимписки игри, а спортистите, кои се натпреварувале под Олимпиското знаме за овој тим, всушност биле од земјите-членки на Заедницата на независни држави.

Наводи

↑ Volker Kluge, Olympische Winterspiele, Die Chronik. Sportverlag, Berlin 1999, стр. 688
↑ „The International Olympic Committee Vote History“. Архивирано од изворникот на 2008-05-25. Посетено на 2010-02-12.
↑ Volker Kluge, Olympische Winterspiele, Die Chronik. Sportverlag, Berlin 1999, стр. 690
↑ Volker Kluge, Olympische Winterspiele, Die Chronik. Sportverlag, Berlin 1999, стр. 749

Надворшни врски

Албервил 1992, МОК

[1] Volker Kluge, Olympische Winterspiele, Die Chronik. Sportverlag, Berlin 1999, стр. 688

[2] „The International Olympic Committee Vote History“. Архивирано од изворникот на 2008-05-25. Посетено на 2010-02-12.

[3] Volker Kluge, Olympische Winterspiele, Die Chronik. Sportverlag, Berlin 1999, стр. 690

[4] Volker Kluge, Olympische Winterspiele, Die Chronik. Sportverlag, Berlin 1999, стр. 749

[а]

[1]

[2]

[3]

[4]