Википедија

Габриел Батистута

Габриел Омар Батистута (роден на 1 февруари 1969), познат по прекарот Батигол — поранешен аргентински фудбалер, кој играл на позицијата напаѓач.

Габриел Батистута
Лични податоци
Роден на 1 февруари 1969(1969-02-01) (55 г.)
Роден во Авељанеда, Аргентина
Држава  Аргентина
Висина &100000000000001850000001,85 м
Играчки податоци
Позиција напаѓач
Повлекување 13 март 2005 (36 години)
Кариера*
Години Клуб Наст.† (Гол.)†
1988-1989 Њуелс Олд Бојс Њуелс Олд Бојс 16 (4)
1989-1990 Ривер Плејт Ривер Плејт 7 (4)
1990-1991 Бока Хуниорс Бока Хуниорс 29 (13)
1991-2000 Фјорентина Фјорентина 269 (168)
2000-2003 Рома Рома 63 (30)
2003 →Интер Интер 12 (2)
2003-2005 Ал-Араби Ал-Араби 21 (25)
Репрезентација ‡
1991-2002 Аргентина Аргентина 77 (54)
* Ажурирано на: 6 јануари 2011
** Ажурирано на: 17 ноември 2010

Тој го поминал поголемиот дел од неговата клупска кариера во Фјорентина во Италија, и е десетти најдобар стрелец на сите времиња во италијанската Серија А лига, со 184 гола во 318 натпревари. На репрезентативно ниво, тој е водечки стрелец на репрезентацијата Аргентина на сите времиња со 56 гола во 78 настапи во репрезентацијата. Тој исто така ја претставувал својата земја на три Светски првенства. Во 2004 година, тој бил вклучен на ФИФА 100 списокот на "125-те најголеми живи фудбалери".[1] Со all-round игра, извонредна контрола на топката, смртоносен завршен удар и силен и прецизен шут од далечина, тој е познат како еден од најкомплетните напаѓачи на неговата генерација. Диего Марадона, изјавил дека Батистута е најдобриот напаѓач кој, тој досега го видел на теренот.[2][3]

Кога неговиот клуб Фјорентина испаднал до Серија Б во сезоната 1992-1993, Батистута останал во клубот и му помогнал да се врати во елита една година подоцна. Со текот на годините тој станал најпопуларна спортска фигура во Фиренца, па навивачите на Фјорентина подигнале бронзена статуа од него во 1996 година, како признание за неговите настапи за Фјорентина. Тој никогаш не успеал да триумфира во италијанската лига со Фјорентина, но кога тој се преселил во Рома во 2000 година, тој конечно го освоил своето прв скудето во неговата кариера во Италија. Тој ја одиграл својата последна професионална сезона во Катар во тимот на Ал-Араби пред да се пензионира во 2005 година.

Животопис

уреди

Батистута е роден на 1 февруари 1969 година, од татко месар Омар Батистута и мајка училишна секретарка Глорија Зили, во градот Авељанеда провинцијата Санта Фе, но израснал во близина на градот Реконквиста. Тој има три помлади сестри, кој се викаат Елиза, Алехандра и Габриела.

На возраст од 16, тој се запознал со Ирина Фернандес, неговата идна сопруга, на нејзиниот петнаесетти роденден. Таа е изјавила дека го игнорира, но пет години подоцна, на 28 декември 1990 година, тие се венчале во Црквата Сент Роке. Двојката се преселила во Фиренца, Италија, во 1991 година, а една година подоцна се родил нивниот прв син, Тиаго, во моментов глумец. Благодарение на добрите настапи во италијанското првенство и со аргентинската репрезентација, Батистута се здобил со слава и почит. Тој снимил неколку реклами и бил поканет во безброј телевизиски емисии, но и покрај ова, Батистута секогаш останал семеен човек.

Во 1996 година, за време на победата на Фјорентина во Милано над Милан со 2-1, тој го постигнал одлучувачкиот гол на натпреварот и го прославил извикувајќи Te amo, Irina ("Те сакам, Ирина", на неговата сопруга) пред камерите. Во 1997 година, се родил вториот син на Батистута, Лукас, а третиот син, Хоакин, дошол на свет во 1999 година. Четвртиот син Шамел се родил во 2000 година кога Батистута и неговото семејство се преселило во Рим, каде тој настапувал за Рома. По две години Батистута бил позајмен на Интер. Во 2003 година, по 12 години во Италија, семејството се преселило во Катар каде Батистута ја прифатил профитабилната понуда од локалниот тим, Ал-Араби.

Батистута ја завршил својата кариера во Ал-Араби, а се пензионирал во март 2005 година, по серијата повреди кои го спречиле да игра понатаму. Набргу потоа тој се преселил во Перт, Австралија.

Клупска кариера

уреди

Почеток на кариерата

уреди

Како дете, Батистута повеќе посакувал некој други спортови пред фудбалот. Поради неговата висина тој играл кошарка, но по победата на Аргентина на Светското првенство 1978, во кое тој бил особено импресиониран од вештините и квалитетите на Марио Кемпес, решил да се посвети на фудбалот. По играњето со другарите на улиците и во малиот клуб Групо Алегрија, тој му се приклучил на млдаинскиот сектор на локалниот клуб Платенсе. Во 1988 година дошол во Њуел Олд Бојс.

Њуелс Олд Бојс

уреди

Батистута потпишал професионален договор со Њуелс Олд Бојс, чиј тренер бил тогаш Марсело Биелса, кој подоцна ќе стане тренер на Батистута во аргентинската репрезентација. Работите не врвеле како што треба за Батистута за време на неговата прва година во клубот. Тој бил далеку од дома, од неговото семејство, и неговата девојка Ирина, спиел во една соба на стадионот, а имал проблем со телесната тежина што го забавиле неговиот развиток. Иако за 19 годишен напаѓач тој постигнал солидни 4 гола, на крајот на истата година тој бил позајмен во помал тим, Депортиво Италиано, во Буенос Аирес, со кого учествувал во Купот Карневале во Италија, завршувајќи како најдобар стрелец со 3 гола.

Ривер Плејт

уреди

Во средината на 1989 година, Батистута направил трансфер во еден од најголемите клубови во Аргентина, Ривер Плејт, каде што постигнал 17 гола. Меѓутоа, се не се одвивало непречено. Тој имал бројни кавги со тренерот Даниел Пасарела (со кого тој имал подоцна недоразбирања и во репрезентацијата), и бил изоставен од тимот во средината на сезоната.

Бока Хуниорс

уреди

Во 1990 година, Батистута потпишал за градскиот соперник на Ривер, Бока Хуниорс. Батистута поминал долг период без игра, бидејќи неуспевал да ја пронајде својата најдобра форма. Сепак, на почетокот на 1991 година новиот тренер на клубот Оскар Табарес му дал полна поддршка и доверба, а овој му вратил станувајќи најдобар стрелец во лигата за таа сезона придонесувајќи обилно за Бока да го освои првенството.

Фјорентина

уреди

Додека настапувал за Аргентина на Копа Америка 1991, заменик-претседателот на Фјорентина бил импресиониран од квалитетите на Батистута и побрзал да потпише со него и да го доведе во италијанскиот клуб. Тој имал солиден почеток во Серија А, постигнувајќи 13 гола во неговата дебитантска сезона. Сепак, следната сезона (1992-1993) Фјорентина ја губи Битката за опстанок и испаднале во Серија Б, и покрај тоа што Батистута постигнал 16 лигашки голови. Клубот се вратил во Серија А по една сезона во Б, а придонесот на Батистута бил одново голем откако реализирал 16 гола под водство на тренерот Клаудио Раниери.

Во Фјорентина, Батистута играл во својата најдобра форма. Тој бил најдобар стрелец во Серија А во сезоната 1994-1995 со 26 гола, а тој го скршил и 30-годишниот рекорд на Ецио Пескути, постигнувајќи погодок во секој од првите 11 натпревари од сезоната. Во сезоната 1995-1996, Батистута со Фјорентина ги освоил Купот и Суперкупот на Италија.

По неговиот неуспех да триумфира во италијанското првенство со Фјорентина, Батистута отворено размислувал за трансфер во поголем клуб. Во обид да го задржи Батистута, Фјорентина дури го ангажирала Џовани Трапатони како тренер и ветиле дека ќе сторат сè за да го освојат Скудетото. По одличниот старт на сезоната, Батистута претрпел повреда која го извадила од терените за повеќе од еден месец. Тој го загубил интензитетот, а Фјорентина го загубила водството во првенството и завршиле на третото место во сезоната со дури 14 бода помалку зад шампионот, но со можност да учествуваат во Лигата на шампионите следната сезона.

Батистута останал во клубот и во следната сезона, меѓутоа по освојувањето на разочарувачкото 7-мо место во Серија А и елиминацијата во втората групна фаза од Лигата на шампионите, решил да го напушти клубот по завршувањето на сезоната 1999-2000.

Рома; првото скудето во кариерата

уреди

Во летото 2000 година, 31-годишниот Батистута се преселил во Рома во договор вреден 70 милијарди италијански лири.[4] Тој потпишал тригодишен договор, со кој заработил 14,8 милјарди италијански лири годишно, без оданочување.[5]

И веќе во својата прва сезона во Рим, тој конечно успеал да го оствари својот сон освојувајќи го скудетото, откако Рома триумфирала во Серија А во сезоната 2000-2001; прво скудето за римската волчица по цели 18 години чекање и сезоната 1982-1983.[6] Батистута имал огромен придонес за освојувањето на титулата постигнувајќи 20 голови со кој бил најдобар стрелец во својата екипа и четврти во лигата.

Следната сезона во Рома, тој го променил бројот на својот дрес од 18. во 20., во однос на бројот на голови кој тој ги постигнал во текот на шампионската кампања. На стартот од сезоната тој го освоил својот втор наслов во Суперкупот на Италија во кариерата, после победата над неговиот поранешен клуб Фјорентина со 3-0. Меѓутоа, втората негова сезона во Рома не била толку успешна: тој страдал од различни повреди и постигнал само шест гола за целата сезона, додека Рома го предала насловот на новиот шампион Јувентус завршувајќи на второто место со само еден бод помалку.

Во трета сезона тој го носел дресот со бројот 33, по бројот на неговите години во тој момент.

Интер и Катар

уреди

Батистута не успеал да ја најде својата најдобра форма во Рома подоцна и бил позајмен во Интер, постигнувајќи 2 гола во 12 натпревари. Тој се обидел да се пресели во Англија, за да игра за Фулам, но не дошло до договор меѓу двете страни. Наместо тоа, тој отишол од Италија во катарскиот тим Ал-Араби со слободен трансфер, во договор вреден 8.000.000 $. Во Катар, тој го соборил рекордот за најмногу постигнати голови кој го држел Катарската легенда Мансур Муфтах постигнувајќи 24 гола. Тој бил награден да биде најдобар стрелец во сите арапски лиги во 2004 година со Златна Копачка.

Репрезентативна кариера

уреди

Во 1991 година, Батистута бил избран да игра за Аргентина на Копа Америка во Чиле, каде што тој го завршил турнирот како најдобар стрелец со шест гола помагајќи и на Аргентина да триумфира.[7] Следната година, тој го освоил Купот на конфедерации со Аргентина, завршувајќи повторно како најдобар стрелец. Во 1993 година, Батистута ја одиграл неговата втора Копа Америка, овој пат одржана во Еквадор, на која Аргентина повторно победила со двата гола токму на Батистута за победата со 2-1 против Мексико во финалето.

Своето деби на Светските првенства го направил на Светското првенство 1994 во САД, и тоа било тотално разочарување за Аргентина. По ветувачкиот почеток тие биле совладани од Романија во осминафиналето. Моралот на тимот сериозно бил погоден од веста за суспензијата на Диего Марадона поради допинг. И покрај разочарувачката рана елиминација на Аргентина, Батистута оставил добар впечаток на првенството постигнувајќи четири гола во толку малку натпревари, вклучувајќи го и хет-трикот во воведниот натпревар против Грција.[8]

За време на квалификациските натпревари за Светското првенство 1998 (во кои Аргентина од селекторската функција ја предводел Даниел Пасарела) Батистута бил изоставен од поголемиот дел од натпреварите поради конфликт со селекторот. Двајцата на крајот го оставиле спорот настрана и Батистута бил повикан за завршницата на турнирот. На отворањето на турнирот против Јапонија тој го постигнал единствениот погодок во натпреварот со кој и донел победа на Аргентина (1-0). Во вториот натпревар од групата против Јамајка, тој го реализирал вториот хет-трик на Светските првенства во кариерата, со што станал четвртиот играч кој успеал да го оствари ова (другите се Шандор Кочиш, Жуст Фонтен и Герд Милер) и првиот кој постигнал хет-трик на две Светски првенства. Аргентина била елиминирана од Светското првенство од страна на Холандија во четвртфиналето, кога Денис Бергкамп го постигнал победничкиот гол за лалињата во последната минута од натпреварот, менувајќи го резултатот откако претходно речиси целиот натпревар тој гласел 1-1.

По добрата серија настапи на Аргентина во квалификациските натпревари за Светското првенство 2002, надежите кај навивачите на оваа Јужноамериканска земја - сега под водство на Марсело Биелса - дека може да го освои трофеј се зголемиле, а Батистута најавил дека планира да се повлече од репрезентацијата по крајот на турнирот, на кои Аргентина имала за цел да победи. Но, паѓајќи се во "групата на смртта" Аргентина не успеала да ја прескокни ниту пречка, забележувајќи само една победа над Нигерија (каде единствениот гол во натпреварот бил дело токму на Батистута). Тие подоцна загубиле од Англија со 1-0 и одиграле само нерешени 1-1 против Шведска што не било доволно за пласман во следната рунда. Со ова репрезентацијата била елиминирана во првиот круг на натпреварувања за првпат од 1962 година.

Статистика на кариерата

уреди

Статистиката е ажурирана на 4 ноември 2016.

Сезона Клуб Првенство Национален куп Континентален куп Останати купови Вкупно
Лига Наст Гол Лига Наст Гол Лига Наст Гол Лига Наст Гол Наст Гол
1988-1989   Њуелс Олд Бојс ПД 24 8 - - - КЛ 4 1 - - - 28 9
Вкупно Њуелс Олд Бојс 24 8 - - 4 1 - - 28 9
1989-1990   Ривер Плејт ПД 21 4 - - - КЛ 2 0 СС 1 0 24 4
Вкупно Ривер Плејт 21 4 - - 2 0 1 0 24 4
1990   Бока Хуниорс ПД 11 2 - - - - - - СС 1 0 12 2
1990-1991 ПД 23 11 - - - КЛ 12 6 - - - 35 17
Вкупно Бока Хуниорс 34 13 - - 12 6 1 0 47 19
1991-1992   Фјорентина А 27 13 КИ 3 1 - - - - - - 30 14
1992-1993 А 32 16 КИ 3 3 - - - - - - 35 19
1993-1994 Б 26 16 КИ 4 3 АИК 2 2 - - - 32 21
1994-1995 А 32 26 КИ 5 2 - - - - - - 37 28
1995-1996 А 31 19 КИ 8 8 - - - - - - 39 27
1996-1997 А 32 13 КИ 2 0 КПК 7 4 СИ 1 2 42 19
1997-1998 А 31 21 КИ 5 3 - - - - - - 36 24
1998-1999 А 28 21 КИ 6 4 КУ 3 1 - - - 37 26
1999-2000 А 30 23 КИ 3 0 ЛШ 11 6 - - - 44 29
Вкупно Лига на шампиони 269 168 39 24 23 13 1 2 332 207
2000-2001   Рома А 28 20 КИ - - КУ 4 1 - - - 32 21
2001-2002 А 23 6 КИ - - ЛШ 11 0 СИ 1 0 35 6
2002-јан. 2003 А 12 4 КИ 2 1 ЛШ 6 1 - - - 20 6
Вкупно Рома 63 30 2 1 21 2 1 0 87 33
јан. - јун. 2003   Интер А 12 2 КИ - - ЛШ 0 0 - - - 12 2
Вкупно ИНтер 12 2 - - - - - - 12 2
2003-2004   Ал Араби КСЛ 18 25 КК 2 1 - - - - - - 20 26
2004-2005 КСЛ 3 0 - - - - - - - - - 3 0
Вкупно Ал Араби 21 25 2 1 - - - - 23 26
Вкупно во кариерата 444 250 43 26 62 22 4 2 553 300

Останато

уреди

Филмографија

уреди
Година Име на филм Улога Notes
1999 Дивиот Ангел Самиот себе Епизода 99; вклучена е сцена во која Батистута е интервјуиран од страна на Наталија Ореиро

Титули

уреди

  Бока Хуниорс

уреди

  Фјорентина

уреди

  Рома

уреди

  Аргентина

уреди

Наводи

уреди
  1. ↑ „Списокот на Пеле на најдобрите“. BBC Sport. 4 март 2004. Посетено на 15 јуни 2013.
  2. ↑ „Radamel Falcao: The Natural Heir to Gabriel Batistuta“. Bleacher Report. 25 April 2013. Посетено на 15 June 2013.
  3. ↑ „Why Messi will struggle to surpass Batistuta's Argentina record“. Goal.com. 26 March 2013. Посетено на 15 June 2013.
  4. ↑ „BILANCIO D'ESERCIZIO E CONSOLIDATO DI GRUPPO AL 30 јуни 2000“ (PDF). AS Roma (италијански). Borsa Italiana Archive. Посетено на 2 April 2010.
  5. ↑ „Габриел Батистута потпиша за Рома“. AS Roma (италијански). 2 June 2000. Архивирано од изворникот 2002-02-14. Посетено на 1 April 2010.
  6. ↑ „Римските војници: Рома освојувач на скудетото 2001 – Каде се тие сега?“. Goal.com. 23 септември 2009. Посетено на 15 јуни 2013.
  7. ↑ „Equipos históricos: Argentina 1991, la era post Maradona y un comienzo auspicioso“ (шпански). Muy Futbol. 31 August 2012. Архивирано од изворникот на 2013-06-18. Посетено на 15 June 2013.
  8. ↑ „Batistuta, Maradona Star in Argentina's 4–0 Win Over Greece“. Seattle Times. 21 June 1994. Архивирано од изворникот на 2014-07-14. Посетено на 15 June 2013.

Надворешни врски

уреди
  Портал „Биографија“
  Портал „Фудбал“
  Портал „Аргентина“
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Габриел_Батистута&oldid=5278492“