Човекови права во Австрија

Човековите права во Австрија генерално се почитуваат од владата; сепак, имало проблеми во некои области. Имало одредени пријави за полициска злоупотреба и употреба на неоправдана сила врз затворениците. Во текот на годината се случиле антисемитски инциденти, вклучително и физички напади, прозивања, материјална штета и заканувачки писма, телефонски повици и објавувања на Интернет. Постоела и одредена владина и општествена дискриминација против татковците, муслиманите и членовите на непризнаените религиозни групи, особено оние што се сметаат за „секти“. Имало инциденти на неонацистичка активност, десничарски екстремизам и ксенофобија. Трговијата со жени и деца за проституција и труд, исто така, останало проблем.

Почитување на интегритетот на личноста

Слобода од произволно или незаконско лишување од живот

Нема извештаи дека владата или нејзините агенти извршиле самоволни или незаконски убиства.

Во август, виенскиот суд ги прогласил четворицата членови на елитната полициска единица ЕКО Кобра за виновни за мачење и сериозно повредување на гамбискиот барател на азил Бакари Џ. претходно во годината за време на инцидент со депортација. Тројца полицајци добиле условни казни од осум месеци, а четвртиот службеник добил условна казна од шест месеци. Австриското поглавје на Амнести интернешенел ја критикувала пресудата како премногу блага.

Во август, адвокатот на нигерискиот барател на азил тврдел дека австриската полиција физички го повредила за време на неговата присилна депортација. Инцидентот се случил во Франкфурт, Германија, откако Нигериецот одбил да се качи на авион за Нигерија.

Исчезнувања

Нема извештаи за политички мотивирани исчезнувања.

Ослободување од тортура и друго сурово, нечовечко или понижувачко постапување или казнување

Законот забранува такви практики; сепак, постоеле извештаи дека полицијата тепала и малтретирала лица. 

Во 2005 година, Комитетот за спречување на тортура на Советот на Европа (КПТ) известил за „значителен број“ наводи за малтретирање на полицијата со криминални затвореници. Министерството за внатрешни работи ги истражило овие случаи, но заклучило дека ниту едно од обвинувањата не може да се потврди.

Во текот на годината, владата продолжила да го одбива барањето за екстрадиција од косовските власти во случајот на полицаец осуден во негово отсуство за тортура додека служел во цивилната меѓународна полиција на Косово во 2003 година. Владата го отповикала офицерот од Косово, но му дозволила да остане на должност за време на истрагата. По истрагата, службеникот бил сменет од поранешната работа во МВР и деградиран на пониска функција. Во октомври владата официјално го затворила случајот. 

Во текот на годината немало извештаи дека армиските службеници малтретирале регрути. Меѓутоа, во август 2017 година, еден регрут почина за време на марш. По овој настан, некои поранешни регрути откриле дека биле изложени на заплашување и понижување за време на нивната служба

Услови во затворот и притворот

Условите во затворот генерално ги исполнуваат меѓународните стандарди во многу области, а владата дозволува посети на независни набљудувачи за човекови права. Во мајскиот извештај на Советот за човекови права експлицитно се критикуваат условите пред депортацијата во 2005 година како „сомнителни од гледна точка на човековите права“ и, понекогаш „не во согласност со стандардите за човекови права“.

Некои набљудувачи на човекови права го критикувале затворањето на ненасилните престапници, како што се лицата кои чекаат депортација, на долги периоди во единечни ќелии или несоодветни објекти наменети за привремен притвор. Во 2005 година, КПТ забележал дека малолетниците не биле секогаш одвоени од возрасните во затворот во Линц.

Ослободување од произволно апсење или притвор

Законот забранува произволно апсење и притворање, а владата генерално ги почитува овие забрани; сепак, строгата примена на законите за клевета има тенденција да ги обесхрабри извештаите за полициска злоупотреба.

Земјата има полициски сили кои се одговорни за одржување на внатрешната безбедност. Министерството за внатрешни работи ја контролираат полицијата, додека Министерството за одбрана ја контролира армијата, која е одговорна за надворешната безбедност. Полицијата генерално била добро обучена и дисциплинирана. На 31 август, високиот виенски полицаец, Ернст Гајгер, добил тримесечна условна казна за прекршување на правилата за доверливост. Гајгер наводно го информирал сопственикот на сауна за претстојната полициска рација на 9 март. Највисокиот полициски функционер во Виена, Роланд Хорнгахер, бил суспендиран од функцијата на 9 август и се соочил со обвиненија за прифаќање несоодветни подароци и злоупотреба на службената положба поради сомневање за протекување информации на новинарите. Владината статистика за 2005 година покажала дека имало 1.047 јавни жалби против службеници на федералната полиција; од нив, 960 биле отфрлени. Во 18 судски предмети, двајца службеници се осудени за употреба на неоправдана сила, а два предмети биле во тек до крајот на годината. Се смета дека дел од полициското насилство било расно мотивирани. Невладините организации (НВО) и другите групи продолжиле да ја критикуваат полицијата за таргетирање на малцинствата. Во текот на годината, Министерството за внатрешни работи спровела програми за обука за расна чувствителност за над 2.000 полицајци и други службеници со помош на НВО. Советодавниот совет за човекови права го следи почитувањето на човековите права од страна на полицијата и дава препораки до министерот за внатрешни работи. Во текот на годината, советот издал неколку препораки за подобрување на обработката на случаите на преддепортација и малолетнички деликвенти.

Во кривичните случаи, законот предвидува истражен притвор до 48 часа; истражен судија може да одлучи во тој рок да го одобри барањето на обвинителството за притвор до две години до завршување на истрагата. Законот ги специфицира основите потребни за таков истражен притвор и условите за кауција. Од истражниот судија се бара периодично да го оценува таквиот притвор. Постои систем на кауција. Полициските и правосудните органи во пракса ги почитуваат овие закони. Притворениците, исто така, имале брз пристап до адвокат; сепак, КПТ во 2004 година забележал дека осомничените за криминал кои немаат средства да платат за правни услуги може да бидат назначени за адвокат по службена должност само по одлуката на судот да ги приведе, односно 96 часа по нивното приведување.

Достапност на фер јавни судења

Законот предвидува независно судство, а владата генерално ја почитува оваа одредба во пракса.

Судскиот систем се состои од локални, регионални и повисоки регионални судови, како и Врховен суд. Врховниот суд е највисокиот судски орган, додека Управниот суд делува како надзорен орган над управните акти на извршната власт. Уставниот суд претседава со уставни прашања.

Законот предвидува право на правично судење, а независното судство генерално го спроведува ова право. Системот на судска ревизија обезбедува широки можности за жалба. Судењата мора да бидат јавни и да се водат усно. Лицата обвинети за кривични дела се сметаат за невини додека не се докаже вината. Обвинетите имаат право да бидат присутни за време на судењата. Иако се претпоставува дека про-боно адвокатите им се обезбедуваат на сиромашните обвинети, КПТ во својот извештај од 2004 година открил дека генерално нема доволно адвокати во кривичните прашања, финансиските аранжмани биле несоодветни и адвокатите не биле достапни деноноќно. Извештајот заклучува дека, бидејќи не постои ефикасен систем на бесплатна правна помош за сиромашните лица во полициски притвор, секое право на пристап до адвокат во таа фаза останува, во повеќето случаи, чисто теоретски.

Нема извештаи за политички затвореници или притвореници.

Постои независно и непристрасно судство во граѓански прашања, вклучително и апелационен систем. Ова е достапно за тужби со кои се бара отштета за кршење на човековите права.

Слобода од произволно мешање во приватноста, семејството, домот

Законот забранува такви дејствија, а владата генерално ги почитува овие забрани во пракса.

Граѓански слободи

Слобода на говор и печат

Законот забранува неонацистичка активност, вклучително и давање изјави кои го негираат Холокаустот. На 20 февруари 2005, регионалниот суд во Виена го обвинил британскиот писател Дејвид Ирвинг и го осудил на три години затвор под обвинение за неонацистичка активност. Во 1989 година, Ирвинг, наводно, го негирал постоењето на гасни комори во Аушвиц и тврдел дека непознати лица облечени во униформи на Штурмабтајлунг ги извршиле злосторствата во текот на Кристалната ноќ во ноември 1934 година. На 29 август Врховниот суд ја потврдил виновната пресуда. На 20 декември, второстепениот суд во Виена суспендирала две третини од тригодишната затворска казна на Ирвинг. Бидејќи Ирвинг бил во притвор од 11 ноември 2005 година, тој бил ослободен од затвор и депортиран во Велика Британија.

На 26 април, Кривичниот суд во Виена го осудил Џон Гуденус, поранешен член на Партијата на слободата во горниот дом на парламентот, на една година условна казна за кршење на законот за забрана на неонацистичката активност. Во јавните интервјуа во 2005 година, Гуденус го довел во прашање постоењето на гасни комори и го омаловажил страдањето на затворениците во концентрационите логори за време на Холокаустот.

Независните медиуми биле активни и изразувале широк спектар на ставови без ограничувања.

Немало владини ограничувања за пристап до Интернет или извештаи дека владата ги надгледувала електронските пошти на Интернет. Поединци и групи би можеле да се вклучат во мирно изразување на ставовите преку Интернет, вклучително и електронска пошта.

Немало владини ограничувања за академската слобода или културните настани.

Слобода на мирно собирање и здружување

Законот предвидува слобода на собирање и здружување, а владата генерално ги почитува овие права во пракса.

Слобода на вероисповед

Законот предвидува слобода на вероисповед, а владата генерално го почитува ова право во пракса.

Законот ги дели верските организации во три правни категории: официјално признати верски друштва, верски конфесионални заедници и здруженија. Бројни непризнаени религиозни групи се пожалиле дека законот ги попречува легитимните барања за признавање и ги става во статус од втор ред. Почнувајќи од декември, Европскиот суд за човекови права не пресудил по жалбата од 2003 година на Јеховините сведоци, со која се оспорувала законитоста на барањето дека групата мора да постои 10 години во земјата пред да може да биде признаена од владата.

Конзервативната Австриска народна партија (ОВП) негирала членство во партијата на членовите на непризнаените религиозни групи, кои ги сметала за „секти“, кои имаат став за човештвото фундаментално различен од партискиот, застапуваат мислења што не се помируваат со етичките принципи на ОВП или ги отфрлаат основните права дадени од „прогресивно настроените“ уставни држави и во отворено општество. ОВП го одбила членството на Скиентолошката црква.

Градот Виена го финансирал советувалиштето на контроверзната невладина организација наречено Друштво против опасностите од секти и култови (ГСК), кое активно работело против наводните секти и култови. ГСК дистрибуирала информации до училиштата и пошироката јавност и им понудила советување на лицата кои веруваат дека сектите им ги повредиле животите.

Федералната канцеларија за прашања на сектите функционира како советувалиште за оние кои имаат прашања за секти и култови. Додека канцеларијата е правно независна од владата, министерот за социјално осигурување и генерации го именува и надгледува нејзиниот директор. Некои членови на јавноста веруваат дека канцеларијата за прашања на секти и слични владини канцеларии поттикнуваат општествена дискриминација против непризнаените верски групи.

Постоела одредена општествена дискриминација против членовите на непризнаените религиозни групи, особено оние што се сметаат за „култови“ или „секти“. Мнозинството од овие групи имаат помалку од 100 членови. Скиентолошката црква и Црквата на обединување биле меѓу поголемите непризнаени групи.

Муслиманите се жалеле на инциденти на општествена дискриминација и вербално вознемирување, вклучително и повремени инциденти на дискриминација на муслиманките кои носат шамии во јавност. На 9 април 2005 година, непознато лице извршило подметнување пожар на градилиште на Исламски гробишта во Виена. Нападот се совпаднал со завршувањето на конференцијата на европските имами во Виена. На 11 септември, полицијата уништила сомнителна направа, за која се покажало дека е лажна бомба, пред канцеларијата на муслиманската младина во Виена. На 7 ноември, полицијата уапсила 29-годишен муслиман под обвинение дека ја поставил лажната бомба.

Еврејската заедница има приближно 7.700 членови. Во текот на годината, невладината организација Форум против антисемитизмот објавила вкупно 125 антисемитски инциденти, вклучително и физички напади, прозивања, графити или обезличување, заканувачки писма, антисемитски објавувања на Интернет, материјална штета и навредливи писма и телефонски повици.

На 26 ноември 2006 година, 24-годишен Хрват дивеел во еврејското училиште Лаудер Чабад, кршејќи прозорци, стаклени врати и витрини со железна шипка. Полицијата подоцна го уапсила.

Мониторинг центарот за расизам и ксенофобија на Европската унија објавил дека антисемитизмот во земјата се одликува со дифузни и традиционални антисемитски стереотипи, наместо со акти на физичка агресија.

Законот забранува каква било форма на неонацизам или антисемитизам или каква било активност во духот на нацизмот. Исто така, забранува јавно негирање, омаловажување, одобрување или оправдување на нацистичките злосторства, вклучувајќи го и Холокаустот. Законот забранува јавно поттикнување на непријателски дејствија, навреда, презир кон црква или религиозно општество, или јавно поттикнување против група врз основа на раса, националност или етничка припадност, доколку тоа поттикнување претставува опасност за јавниот ред. Владата строго го спровела законот против неонацистичката активност. Канцелариите на виенската еврејска заедница и другите институции на еврејската заедница во земјата, како што се училиштата и музеите, биле ставени под полициска заштита.

Курсевите по историја и граѓанско образование во средните училишта дискутираат за Холокаустот. На часовите по веронаука се проучуваат начелата на различните религии и негување на севкупна толеранција. Министерството за образование понудило специјални семинари за обука на наставници на тема образование за холокаустот. Програма на Министерството за образование рутински ги поканува преживеаните од Холокаустот да зборуваат на часови за нацизмот и холокаустот.

Слобода на движење во земјата, патувања во странство, емиграција и репатријација

Законот ги предвидува овие права, а владата генерално ги почитува во пракса. Законот забранува принуден егзил.

Законот предвидува давање статус на азил или бегалец во согласност со Конвенцијата од 1951 година за статусот на бегалците и нејзиниот протокол од 1967 година, а владата воспоставила систем за обезбедување заштита на бегалците. Во пракса, владата обезбедува заштита од враќање, враќање на лица во земја каде што се плашат од прогон. Владата одобрува статус на бегалец или азил и се има политиката за „безбедна земја на транзит“, која бара од барателите на азил кои транзитирале во земја за која е утврдена дека е „безбедна“ да се вратат во таа земја за да бараат статус на бегалци. Со проширувањето на Европската Унија (ЕУ) овој концепт изгубил дел од своето значење бидејќи по нивното пристапување соседните Словенија, Чешка, Словачка и Унгарија станале предмет на одредбите на ЕУ со кои се воспоставуваат критериуми и механизми за утврдување на Земја-членка на ЕУ одговорна за испитување на барање за азил. Во 2005 година новото законодавство вовело построги политики за притвор и отстранување како дел од посилното спроведување на регулативата Даблин II од 2003 година (исто така позната како Даблинска конвенција) која го обесхрабрува „купувањето азил“ дозволувајќи им на сериските баратели на азил да бидат вратени во земјата на ЕУ каде што тие прво поднеле барање за азил. EURODAC, системот на ЕУ за споредување отпечатоци од прсти на баратели на азил и илегални имигранти, ја олеснило примената на Даблинската конвенција. Како резултат на тоа, барањата за азил се намалиле за повеќе од 30 проценти во текот на годината со забележлив тренд во обидите на апликантите да ги прикријат своите транзитни рути.

Владата во минатото (за време на косовската криза и како резултат на непријателствата во Авганистан), исто така, обезбедила привремена заштита на поединци кои не се квалификуваат како бегалци според конвенцијата од 1951 година или протоколот од 1967 година, според механизмот со кој жртвите на вооружените судири може да бидат примени на земјата. Владата соработувала со Канцеларијата на Високиот комесаријат за бегалци на Обединетите нации и други хуманитарни организации во помагањето на бегалците и барателите на азил.

Политички права

Законот им овозможува на граѓаните право да ја менуваат својата власт на мирен начин, а граѓаните го користат ова право во пракса преку периодични, слободни и фер избори одржани врз основа на општо право на глас .

Во 2004 година, гласачите го избрале претседателот Хајнц Фишер од Социјалдемократската партија со шестгодишен мандат на националните избори на кои поединците можат слободно да се изјаснат за својата кандидатура и да се кандидираат на изборите. Во 2002 година, Австриската народна партија добила плуралност на парламентарните избори и ја обновила својата десничарска коалиција со Партијата на слободата (ФПО). Во 2005 година, Алијансата за иднината на Австрија се отцепила од ФПО, но останала помал партнер со ОВП во коалициската влада. Сојузното собрание го сочинуваат Националниот совет и Федералниот совет. Имало 58 жени во Националниот совет со 183 места и 18 жени во 62-члениот Федерален совет. Во 14-члениот Министерски совет (кабинет) имало пет жени. Иако се чинело дека има релативно мала застапеност на малцинствата на национално ниво, немашело достапни прецизни информации за бројот на малцинствата во Федералното собрание. Некои муслимани биле на партиските листи за изборите, но не биле избрани во Федералното собрание.

Во текот на годината немало извештаи за владина корупција. Законот предвидува целосен јавен пристап до владините информации, а владата генерално ги почитувала овие одредби во пракса. Властите можат да го забранат пристапот само ако тоа би ги прекршило значителните права за заштита на податоците или би вклучило информации што се од национален безбедносен интерес. Подносителите на барање може да ги оспорат одбивањата пред Управниот суд.

Владин став во однос на меѓународната и невладината истрага за наводните прекршувања на човековите права

Голем број домашни и меѓународни групи за човекови права генерално работат без владини ограничувања, истражувајќи и објавувајќи ги нивните наоди за случаите за човекови права. Владините претставници биле донекаде кооперативни и реагираат на нивните ставови, но некои групи биле незадоволни од информациите доставени од властите како одговор на конкретни поплаки.

Советодавниот совет за човекови права, составен од претставници од министерствата за правда и внатрешни работи и невладини организации, работи за да обезбеди дека полицијата ги почитува човековите права додека ги извршува своите должности. Меѓутоа, Меѓународната Хелсиншка федерација за човекови права (ИХФ) го окарактеризира Советот како неефикасен и не може да добие соработка со безбедносните служби, наведувајќи дека во одредени случаи на кривичниот законик на земјата ѝ недостасува строгост. Според ИХФ, крадците на продавници веројатно ќе добијат поголема казна од сексуалните престапници.

Законот за еднаков третман од 2004 година ја проширил одговорноста на народниот правобранител да обезбеди еднакви можности на работното место без разлика на етничкото потекло, религијата, возраста или сексуалната ориентација, и да се справи со општата дискриминација поради етничко потекло. Законот стапил на сила во 2004 година, а Народниот правобранител почнал да работи со решавање на новите основи во март 2005 година; Во 2005 година се поднесени 617 претставки по новите основи.

Дискриминација, општествена злоупотреба и трговија со луѓе

Законот предвидува заштита од дискриминација врз основа на раса, пол, попреченост, јазик или социјален статус, а владата генерално ефикасно ги спроведува овие одредби; сепак, насилството врз жените, злоупотребата на деца, трговијата со луѓе и расната дискриминација останале проблем.

Жени

Насилството врз жените, вклучително и злоупотребата на брачниот другар, претставува проблем. Здружението на тепани жени проценило дека една петтина од 1,5 милиони возрасни жени во земјата страдале од насилство во врска. Сепак, медиумските извештаи проценуваат дека помалку од 10 проценти од злоупотребените жени поднеле жалби. Законот предвидува дека полицијата може да ги избрка насилните машки членови на семејството од семејните домови до три месеци, додека злоупотребата извршена од женски членови на семејството е широко игнорирана. Во 2005 година, во 5.618 случаи била применета забрана за насилни членови на семејството да се вратат дома.

Владата финансира центри за интервенции и помошни линии само за жени жртви на семејна злоупотреба. Центрите обезбедуваат безбедност на женските жртви, ја проценуваат заканата од сторителите, им помагаат на жртвите да развијат планови за запирање на злоупотребата и обезбедуваат правно советување и други социјални услуги.

Според законот, силувањето, вклучително и од сопружникот, се казнува со затвор до 15 години.

Во јули стапил на сила новиот закон со кој се забранува следење. Законот предвидува казни до една година затвор.

Иако немало пријавени случаи на обрежување на женски генитални органи (ФГМ) во земјата, градот Виена формирал советувалиште во јуни за да им помогне на жените имигранти од африканските земји кои биле жртви. Во 2005 година, Организацијата на африканските жени (АФО) им помогнала на 899 жени со различни проблеми, меѓу кои и голем број случаи на ФГМ.

Проституцијата е легална; сепак, нелегалната трговија, вклучително и за целите на проституција, претставува проблем. Законите што ја регулираат проституцијата бараат од проститутките да се регистрираат, да подлежат на периодични здравствени прегледи и да плаќаат даноци.

Законот забранува сексуално вознемирување, а владата делотворно ги спроведува тие закони. Од 4.418 случаи на дискриминација поднесени до Народниот правобранител заради еднаков третман на полот во 2005 година, 408 се однесуваат на сексуално вознемирување. Судот за работни односи може да им наложи на работодавците да ги обесштетат жртвите на сексуално вознемирување врз основа на наодот на Федералната комисија за еднаквост за случајот; законот предвидува дека жртвата има право на минимум 840 американски долари (700 евра) како финансиска компензација.

Нема законски ограничувања за правата на жените и Федералната комисија за еднаквост и омбудсманот за еднаков третман на родовите ги надгледуваат законите кои пропишуваат еднаков третман на мажите и жените. Меѓутоа, во просек жените заработувале 83 отсто од она што мажите го заработувале за иста работа. Жените имале поголема веројатност од мажите да заземат привремени позиции и работни места со скратено работно време, а исто така биле несразмерно застапени меѓу оние невработени подолги периоди.

Иако законите за работни односи предвидуваат еднаков третман на жените во државната служба, жените останале недоволно застапени. Законот бара од владата да вработува жени со еквивалентни квалификации пред мажите во сите области на државната служба во кои помалку од 40 отсто од вработените се жени, вклучително и полиција. Сепак, нема казни за агенциите кои нема да ја постигнат целта од 40 проценти.

Вработените во приватниот сектор можат да се повикаат на законите за еднаквост кои забрануваат дискриминација на жените. Врз основа на наодите на Федералната комисија за еднаквост, судовите за работни односи можат да доделат надоместок до четири месеци плата на жени кои доживеале дискриминација при унапредување поради нивниот пол. Судовите исто така може да наредат компензација за жените на кои им било одбиено работното место и покрај тоа што имаат еднакви квалификации.

Деца

Законот предвидува заштита на правата на децата, а владата била посветена на правата и благосостојбата на децата. Секоја државна влада и федералното Министерство за социјална заштита, генерации и заштита на потрошувачите имаат правобранител за деца и адолесценти чија главна функција е да решава поплаки за прекршување на правата на децата. Народниот правобранител обезбедува бесплатно правно советување за деца, адолесценти и родители за широк спектар на проблеми, вклучувајќи злоупотреба на деца, старателство над деца и семејно насилство.

Деветгодишното образование е задолжително за сите деца кои почнуваат на шестгодишна возраст. Владата, исто така, обезбедува бесплатно образование преку средно образование и субвенционирано техничко, стручно или универзитетско образование. Според Министерството за образование, 99,8 отсто од децата на возраст меѓу шест и 15 години посетувале училиште. Владата обезбедува сеопфатна медицинска нега за децата.

Злоупотребата на децата било проблем, а владата продолжила со напорите да ја следи злоупотребата и да ги гони престапниците. Министерството за социјална заштита, и заштита на потрошувачите проценило дека 90 отсто од случаите на злоупотреба на деца се случиле во семејства или биле извршени од блиски членови на семејството или семејни пријатели. Официјалните лица за спроведување на законот забележале зголемена подготвеност за пријавување случаи на злоупотреба. Според властите, околу 20.000 инциденти на злоупотреба се пријавуваат годишно во земјата.

Во случајот со грабнување на дете што го привлекло вниманието на меѓународните медиуми, 18-годишната Наташа Кампуш му побегнала на својот грабнувач во септември 2006 година по осум години во заробеништво; Волфганг Приклопил, осомничениот во случајот, потоа извршил самоубиство.

Имало повремени случаи на сомнителни детски бракови, првенствено во муслиманската и ромската заедница. Сепак, таквите случаи биле недокументирани. Некои машки имигранти стапијле во брак со тинејџерка во својата земја, а потоа се вратиле во земјата со неа.

Законот предвидува дека возрасните кои имаат сексуален однос со дете под 14 години може да бидат казнети со затворска казна до 10 години. Доколку жртвата е оплодена, казната може да се продолжи на 15 години. Во 2005 година, Министерството за внатрешни работи пријавило 1.314 случаи на злоупотреба на деца, од кои повеќето се однесуваат на односи со малолетно лице, додека Министерството за правда пријавило 322 пресуди. Законот предвидува кривично казнување за поседување, тргување и приватно гледање детска порнографија. Размената на порно видео на деца е нелегална.

Трговијата со деца останало проблем.

Трговија со луѓе

Законот забранува трговија со луѓе; сепак, постоеле извештаи дека се тргувало со луѓе до, од и во земјата. Жените биле тргувани за сексуална експлоатација и домашна услуга, а деца биле тргувани за питачење, а можеби и за сексуална експлоатација.

Законот предвидува гонење на трговците со луѓе и се однесува на трговијата со луѓе за проституција преку измама, принуда или употреба на сила; за целите на ропството; за експлоатација на трудот.

Трговијата со луѓе е нелегална и се казнува со затвор до 10 години. Во 2005 година имало 168 случаи на трговија со луѓе во кои биле опфатени 109 осомничени и 25 пресуди за трговија со луѓе. Трговијата за ропство се казнува со затвор од 10 до 20 години. Меѓу сторителите на трговија со луѓе имало и државјани кои главно биле поврзани со лиценцирани бордели и странски државјани кои се занимаваат пред се со нелиценцирани бордели. Властите процениле дека организираните криминални групи од Источна Европа контролираат голем дел од трговијата со луѓе во земјата. Полицијата знаела и за соработка меѓу австриски и странски државјани при организирање на трансфер на странски проститутки низ земјава.

Федералното биро за криминалистички работи на Министерството за внатрешни работи има оддел посветен на борбата против трговијата со луѓе. Службениците за спроведување на законот одржуваат контакт со властите во земјите на потекло за да го олеснат гонењето на осомничените трговци со луѓе. Во текот на годината немало извештаи дека владата екстрадирала лица барани за криминал на трговија со луѓе во други земји.

Во јануари владата ја укинала визата „танчерка“ што се користела за транспорт на жени во земјата.

Земјата била транзитна и дестинација за жените тргувани од Романија, Украина, Молдавија, Балканот и, во помала мера, од Чешка, Словачка, Унгарија, Белорусија и Африка. Жртвите биле тргувани низ земјата во Шпанија, Италија и Франција. Жените биле тргувани во земјата првенствено заради сексуална експлоатација. Меѓународната организација за миграција (ИОМ) проценила дека само во Виена има околу 7.000 странски жртви на трговија со луѓе. Жените, исто така, биле тргувани од Азија и Латинска Америка како домашна работна сила. Во 2005 година, по големите напори на владата во соработка со бугарските власти, полицијата забележала намалување на трговијата со бугарски деца за целите на питачење и крадење, а понекогаш и сексуална експлоатација.

И покрај тоа што немало точна статистика за бројот на жртви на трговија со луѓе, невладината организација Lateinamerikanische Frauen објавила дека им помогнала на 151 жртви на трговија со луѓе во 2005 година, помалку од 167 жртви во 2004 година. Со трговија со луѓе се занимавале и државјани и странци. Земјата била привлечна за трговците со луѓе поради нејзината географска местоположба и затоа што не бара влезни визи за граѓаните на Чешка, Словачка, Унгарија, Романија и Бугарија.

Повеќето жртви на трговија со луѓе биле донесени во земјата со ветувања за неквалификувани работни места, како дадилки или келнерки. По пристигнувањето често биле принудувани на проституција. Според полицијата, имало и случаи на жени кои свесно влегле во земјата да работат како проститутки, но биле принудени на зависност слична на ропство. Повеќето жртви биле илегално во земјата и биле заплашувани дека ќе бидат притворени од властите и депортирани. Трговците со луѓе обично ги задржувале официјалните документи на жртвите, вклучително и пасошите, за да ја задржат контролата над нив. Жртвите на трговија со луѓе пријавиле дека биле изложени на закани и физичко насилство. Главна пречка за соработката на жртвите бил широко распространетиот страв од одмазда, како во земјата, така и во земјите на потекло на жртвите.

Владата обезбедила привремен престој, ограничен на времетраењето на судењето, на жртвите на трговија со луѓе кои биле подготвени да сведочат или кои имале намера да поднесат граѓански тужби. Сепак, жртвите ретко се согласувале да сведочат поради страв од одмазда. Жртвите имаат можност да продолжат со престој доколку ги исполнуваат критериумите за дозволи за престој.

LEFOE обезбедил сигурно домување и друга поддршка за жртвите на трговија со луѓе. Исто така бил направен обид да се стават жртвите во контакт со невладините организации во нивните земји на потекло по нивното враќање. Со финансиска помош од Министерството за внатрешни работи, LEFOE продолжило да работи со центар во Виена кој обезбедува психолошка, правна и здравствена помош, итни случаи за домување и курсеви за германски јазик на жртви на трговија со луѓе. Федералните и локалните власти финансираат невладини организации кои пружат помош во други градови.

Владата соработува со меѓународните организации за спроведување на превентивни програми низ целиот регион. Владата финансира истражување за трговија со луѓе, а невладините организации изработиле брошури против трговија со луѓе, работилници за спроведување на законот и меѓународни конференции финансирани со помош на приватни донатори.

Лица со попреченост

Законот ги штити лицата со физичка и ментална попреченост од дискриминација во домувањето, образованието, вработувањето и пристапот до здравствена заштита и други владини услуги, а владата генерално ефикасно ги спроведува овие одредби. Нема пријави за општествена дискриминација на лицата со попреченост.

Федералниот закон наложува пристап до јавни објекти за лицата со телесен инвалидитет; сепак, многу јавни згради се недостапни за лицата со попреченост поради недоволното спроведување на законот и ниските казни за непочитување.

Законот предвидува присилна стерилизација на возрасни со ментална попреченост во случаи кога бременоста би се сметала за опасна по живот. Меѓутоа, во последните години не се направени никакви присилни стерилизации. Законот забранува стерилизација на малолетници.

Владата финансира широк опсег на програми за лицата со попреченост, вклучително и обезбедување превоз, помош за интегрирање на училишните деца со попреченост во редовните часови и помош за интегрирање на вработените со попреченост на работното место.

Националните, расните и етничките малцинства

Во 2005 година, Министерството за внатрешни работи забележало 209 инциденти на неонацистички, десничарски екстремистички и ксенофобични инциденти врз припадници на малцинските групи. Владата продолжила да изразува загриженост за активностите на екстремно десничарските скинхедси и неонацистите, многумина со врски со организации во други земји.

Извештајот од 2005 година на домашната невладина организација Zivilcourage und Anti-Rassismus Arbeit, заедно со други групи, покажал дека лицата од различно етничко и расно потекло се соочуваат со зголемена дискриминација од владините службеници, особено од полицијата, како и на работното место и во домувањето. Во извештајот се наведени 1.105 случаи на наводна расна дискриминација во 2005 година. Владата продолжила со програмите за обука за борба против расизмот и едукација на полицијата за културна чувствителност. Во септември, Министерството за внатрешни работи го обновила договорот со Лигата против клеветата за да ги научи полицајците на културна чувствителност, верска толеранција и прифаќање на малцинствата.

Групите за човекови права известиле дека Ромите се соочуваат со дискриминација при вработувањето и домувањето. Состојбата на ромската заедница, која се проценува на над 6.200 автохтони и 15.000 до 20.000 неавтохтони Роми, е значително подобрена во последните години, според првиот човек на Австриското ромско културно здружение. Владините програми, вклучително и обезбедувањето финансии за тутори, им помогнало на децата Роми на училишна возраст да се преселат од „посебните потреби“ и да влезат во редовните класови. Владата, исто така, иницира програми во последниве години за обесштетување на ромските жртви на Холокаустот и документирање на страдањата на Ромите за време на холокаустот.

Невладините организации се пожалилр дека Африканците кои живеат во земјата доживеале вербално малтретирање на јавно место. Во некои случаи, црните Африканци биле стигматизирани дека се вклучени во трговија со дрога и други нелегални активности.

Според ИХФ, прашањето за целосното признавање на Словенците останало проблематично. На пример, гувернерот на провинцијата Корушка одбил да ги спроведе пресудите на повисоките судови кои му давале одредени права на словенечкото малцинство.

Законот ги признава Хрватите, Чесите, Унгарците, Ромите, Словаците и Словенците како национални малцински групи и бара секоја заедница, каде што најмалку 25 отсто од населението припаѓа на една од овие групи, да обезбеди двојазични градски табли, образование, медиуми и пристап до федералните фондови наменети за таквите малцинства. Законот влијае на 148 заедници. На крајот на годината владата не донела одлука за спроведување на одлуката на Уставниот суд од 2001 година за намалување на прагот од 25 проценти. Законот не ги обезбедува овие права на другите малцински групи, како што се Турците, кои владата не ги признава како домородни малцинства. Сепак, владата обезбедила широк спектар на курсеви за јазик и унапредување на работа. Во декември Уставниот суд пресудил дека покраината Корушка мора да постави дополнителни двојазични градски табли на германски и словенечки.

Според ИХФ, криминализацијата на хомосексуалноста продолжува да биде проблем. Мнозинството во парламентот не ги поддржа повиците на Партијата на зелените за легализација на геј браковите .

Работнички права

Законот им дава право на работниците да формираат синдикати и да се придружуваат на нив без претходно овластување или прекумерни барања, а работниците го искористиле ова право во пракса. Ниту еден работник немал забрана за членство во синдикатите. Се проценува дека 47 отсто од работната сила била организирана во 13 национални синдикати кои припаѓаат на Австриската синдикална федерација (ОГБ).

Законот им дозволува на синдикатите да ги извршуваат своите активности без мешање, а владата го заштити ова право во пракса. Колективното договарање е заштитено со закон и слободно се практикува. Приближно 80 проценти од работната сила била под колективен договор; ОГБ била исклучиво одговорна за колективното договарање. Законот експлицитно не го предвидува правото на штрајк; сепак, владата го призна правото во пракса. Законот забранува одмазда против штрајкувачите, а владата делотворно го спроведува законот. Нема извозни преработувачки зони.

Законот забранува принудна или задолжителна работа, вклучително и од деца; сепак, постоеле извештаи дека имало такви практики.

Постојат закони и политики за заштита на децата од експлоатација на работното место, а владата генерално ефикасно ги спроведува овие закони и политики. Минималната законска возраст за работа е 15 години. Инспекторатот за труд при Министерството за социјала делотворно го спровел овој закон. Имало извештаи за трговија со деца за питачење и сексуална експлоатација.

Не постои законска национална минимална плата. Наместо тоа, националните колективни договори ги одредуваат минималните плати според класификацијата на работните места за секоја индустрија. Прифатената неофицијална годишна минимална плата е од 14.880 до 17.360 долари (12.000 до 14.000 евра) и обезбедува пристоен животен стандард за работник и семејство. Се проценува дека 10.000 до 20.000 работници имале плати под ова ниво. Законот го ограничува стандардното работно време на осум часа дневно и до 40 часа неделно. Стандардниот работен ден може да се продолжи до 10 часа сè додека не се надмине неделниот максимум. Законот бара задолжително слободно време за време на викендите и официјалните празници. Вработениот мора да има најмалку 11 часа одмор помеѓу работните денови. Властите ефикасно ги спроведуваат овие одредби. Законот ја ограничува прекувремената работа на пет часа неделно плус до 60 часа годишно; сепак, властите не ги спроведуваат овие закони и прописи делотворно, а некои работодавци ги надминале законските ограничувања за задолжителната прекувремена работа. Колективните договори може да предвидат повисоки лимити.

Трудовиот инспекторат редовно ги спроведува законите кои предвидуваат задолжителни стандарди за здравје и безбедност при работа. Работниците можат анонимно да поднесат жалби до Трудовиот инспекторат, кој може да поднесе тужба против работодавачот во име на работникот. Меѓутоа, работниците ретко ја користат оваа опција и вообичаено наместо тоа се потпираат на работничките комори, кои поднесуваат тужби во нивно име. Законот предвидува работниците да имаат право да се отстранат од работното место доколку се плашат од сериозна, непосредна опасност по животот и здравјето, без да имаат какви било предрасуди за нивната работа или кариера, а владата делотворно го спроведува овој закон.

Надворешни врски

• „Австрија“ Архивирано на 14 февруари 2015 г., Годишен извештај 2013 година (која го покрива периодот јануари до декември 2012 година), Амнести интернешенел, 24 мај 2013 година.
• „Австрија“, Извештаи на земјата за практиките на човековите права за 2012 година, Биро за демократија, човекови права и труд, Стејт департмент на САД, 22 март 2013 година.
• „Австрија“, Извештај на работната група за универзален периодичен преглед, Совет за човекови права на ОН, 18 март 2011 година.
• „Австрија“, Поднесување на Amnesty International до Универзалниот периодичен преглед на ОН, 12 јули 2010 година.