Демографска историја на Црна Гора

Демографската историја на Црна Гора може да биде прикажана преку пописните резултати и службените документи во кои е споменуван демографскиот состав.

Среден век

уреди

Дукља, денешна јужна половина на Црна Гора, под водство на Стефан Воислав, била населена со словеногласно население.[1]

Различни документи наведуваат дека жителите на средновековната Дукља или Зета биле словеногласно население, но и помали населенија на Италци, Албанци и Власи. Јазикот во употреба бил првенствено старословенскиот, додека во раните фази и латинскиот имал важност и до одреден степен грчкиот меѓу членовите на општеството од високата класа.

Помеѓу 15 и 17 век, територијата на Црна Гора имала малку историја запишана на хартија. Во текот на овие години, стотици семејства од Црна Гора се преселиле во Рашка, кои Србите ги оставиле да побараат засолниште во Хабсбуршката Монархија.

1614 година

уреди

Маријано Болица од Котор бил јавен службеник на Република Венеција. Главната цел на неговиот извештај од 1614 година и описот на Скадарскиот Санџак бил да обезбеди информации за копнените патишта кои најдобро би можеле да ги користат месните курири кои ја пренесуваат службената кореспонденција од Венеција до Константинопол и назад, и да го испита воениот потенцијал на територијата. Тој дал многу подробен преглед на градовите и селата во Црна Гора и северна Албанија во почетокот на 17 век. Извештајот го заклучил религиозното православно мнозинство, додека албанското малцинство било присутно во регионот на Скадар.[2]

18 век

уреди

Етничкиот состав во 18 век бил јасен кај словеногласните;

  • Во писмото до Јустинијан Берт во 1756 година, црногорските поглавари рекле: „Ние сме од православната христијанска вера и право на Источната црква, од чесниот и славен словеносрпски род“.
  • Јован Стефанов Балевиќ, од кланот Братоножиќи, кој подоцна стана мајор во руската армија, напишал „Краток и објективен опис на денешната држава Црна Гора“[3] во Санкт Петербург во 1757 година, каде што рече: „Сите жители од Црна Гора се етнички словенски Срби и вероисповедно православни. Бидејќи се неспособни во некои вештини, поради недостаток на училиште, природно се способни, особено со оружје“.; „Бројот на црногорските воини кои живеат слободно на врвовите на Црна Гора, наречени од Турците непослушни, не надминува 5000.“; „Во Црна Гора нема занаетчии и училишта освен во Цетињскиот манастир, во рамките на архиепископското седиште, каде што свештениците учат да читаат и пишуваат на словеносрпски јазик, кој го финансира архиепископот. ; „Црногорците меѓу себе ги вбројуваат соседните Словени Срби од различно потекло: Кучи, Братоножиќи, Долни и Горни Васојевиќи, Пипери, Ровчани, Морачани, Бјелопавлиќи, кои се српски православци, но османлиски граѓани. Тие, исто така, ги сметаат римокатолиците: Хоти, Кељменди, Груда, Тузи, Скривали, Хузи, Малтези, Кастрати и други кои се побројни од Црногорците“.[3]
  • Митрополитот Сава го нарекол својот народ, Црногорците, од „српскиот народ“ (1766).[4]
  • Во јуни 1789 година, црногорските началници ѝ напишале на руската царица Катарина II, во името на целата српска црногорска заедница: „Ние Србите Црногорци се надеваме дека нема да останеме без помош“ и „Ако би можеле да имаме организација и муниција, би целосно да ги ослободиме нашите славни српски земји од варварскиот јарем (Отоманската Империја), заедно со нашите вооружени браќа Срби кои имаат за цел да го нападнат овој непријател од сите страни“.

19ти век

уреди
  • Според пописот спроведен во 1863 и 1864 година, Кнежеството Црна Гора имало вкупно 196.230 жители, 99.889 мажи и 96.339 жени.[5]
  • Бернард Шварц проценил во 1882 година дека Кнежевството Црна Гора имало 160.000 жители. Иако, повообичаена проценка е дека тоа било околу 230.000 жители.

1900 година

уреди

Во 1900 година, според меѓународни извори, Кнежеството Црна Гора имало 311.564 жители. По религија:

По писменост:

  • 77% неписмени
  • 71.528 ( 23% ) писмени

Кнежевството имало околу 5.000 Албанци и колонија од 800 Роми.

1905-1909 година

уреди

Во 1905 година имало 6.674 иселеници, главно во Соединетите Држави.

Во 1906 година имало 4.346 иселеници, главно во Соединетите Држави.

Во 1907 година, проценувано е дека оваа година во Црна Гора имало околу 282.000 жители.

1909 година

уреди

Службениот попис во 1909 година е направен врз основа на верската припадност на населението на Кнежеството Црна Гора.

Вкупно: 317.856 жители. По религија:

1913-1914 година

уреди

1921 година

уреди

Во 1918 година Црна Гора влегла во Кралството на Србите, Хрватите и Словенците. Во 1921 година, бил организиран попис на кој биле запишани мајчиниот јазик и религијата. Категоријата наречена „српски или хрватски“ требало да ги вклучи сите испитаници кои го нарекле својот мајчин јазик како српски. Во окрузите Андријевица, Бар, Колашин, Никшиќ, Подгорица и Цетиње, кои во службената статистика се категоризирани како Црна Гора, имало:

Вкупно: 584.310 жители

Окрузите Беране и Бијело Поље, кои се денес во Црна Гора, биле сметани за окрузи во Стара Србија:

1931 година

уреди

Пописот од 1931 година бил направен и од Кралството Југославија, но подоцна бил обработен во ДФ Југославија. Резултатите во денешните граници на Црна Гора биле:

Жители на Црна Гора
православни
  
272,702 (75,74%)
Католици
  
26,070 (7,24%)
Муслимани
  
61,038 (16,95%)
Српскохрватски
  
339,955 (94,42%)
Албански
  
18,098 (5,03%)
Вкупно: 360,044 жители

1948 година

уреди

Во 1945 година, по Втората светска војна, била створена Демократска Федеративна Југославија, а Црна Гора била прогласена за една од нејзините конститутивни републики. Пописот од 1948 година и следниот биле одржани од страна на НР Црна Гора.

Жители на Црна Гора, попис од 1948 година
Црногорци
  
342,009 (90,67%)
Албанци
  
19,425 (5,15%)
Хрвати
  
6,808 (1,8%)
Срби
  
6,707 (1,78%)
Муслимани
  
387 (0,1%)
Others
  
1.860 (0,52%)
Вкупно: 377,189 жители. Графата „Други“ вклучува Словенци (484), Германци (375), Руси (277), Италијанци (162), Роми (162), Македонци (133), Чеси (93) и Унгарци (62)

1953 година

уреди
Жители на Црна Гора, попис од 1953 година
Црногорци
  
363,686 (86,61%)
Албанци
  
23,460 (5,58%)
Срби
  
13,864 (3,3%)
Хрвати
  
9,814 (2,33%)
Југословени
  
6,424 (1,52%)
Други
  
2,625 (0,66%)
Вкупно: 419,873 жители

Овој попис сведочи за образувањето на Југословените како народност.

1961 година

уреди

Резултатите од пописот од 1961 година:

Жители на Црна Гора, попис од 1961 година
Црногорци
  
383,988 (81,37%)
Муслимани по народност
  
30,665 (6,5%)
Албанци
  
25,803 (5,47%)
Срби
  
14,087 (2,99%)
Хрвати
  
10,664 (2,26%)
Југословени
  
1,559 (0,33%)
Вкупно: 471,894 жители

Во 1968 година, југословенските власти ја вовеле новата графа Муслимани.

1971 година

уреди
Жители на Црна Гора, попис од 1971 година
Црногорци
  
355,632 (67,15%)
Муслимани по народност
  
70,236 (13,26%)
Срби
  
39,512 (7,46%)
Албанци
  
35,671 (6,74%)
Југословени
  
10,943 (2,07%)
Хрвати
  
9,192 (1,74%)
Вкупно: 529,604 жители

1981 година

уреди

Резултатите од пописот од 1981 година:

Вкупно: 615.035 жители

1991 година

уреди

Резултатите од пописот во 1991 година:

Вкупно: 199.227 жители

Етничка структура

уреди

Јазична структура

уреди

Религиозна структура

уреди

2003 година

уреди

Пописот во 2003 година бил преземен од властите во Црна Гора, кои во тоа време, заедно со Србија, ја сочинувале државата Србија и Црна Гора.

Вкупно: 620.145 жители

Етничка структура

уреди

Овој попис бил сведок на воведувањето на графата за Бошњаците, но некои луѓе сепак се сметале дека се Муслимани по народност. Исто така, останале многу малку луѓе кои се сметале себеси за Југословени. Но, најголемата разлика во споредба со пописот од 1991 година е драматичното зголемување на самоидентификацијата на многу жители како Срби, што не било случај во СФР Југославија.

Јазична структура

уреди


Религиозна структура

уреди

2011 година

уреди

Вкупно: 620.029 жители

Етничка структура

уреди

Јазична структура

уреди

Религиозна структура

уреди

Поврзано

уреди

Извори

уреди

Наводи

уреди
  1. The Early Medieval Balkans by John Van Antwerp Fine, 1983
  2. „MONTENEGRINA - digital library of Montenegrin culture and heritage“.
  3. 3,0 3,1 Short historic-geographical description of Montenegro- Јован Балевиќ Стефанов
  4. Vukcevich, Bosko S. (1990). Diverse forces in Yugoslavia: 1941-1945. стр. 379. ISBN 9781556660535. Sava Petrovich [...] Serbian nation (nacion)
  5. Sundečić, Jovan, уред. (1865). Orlić: Crnogorski godišnjak stari i novi za prostu godinu 1865. Cetinje: Kneževska pečatnja. стр. 75.