Втора крстоносна војна

	Крстоносни војни
Причина за походите Битка кај Манцикерт (Кобната 1071) Собор во Клермон I поход 1096 — 1099. Народна крстоносна војна Германска крстоносна војна, 1096 Опсада на Никеја Битка кај Дорилеја Опсада на Антиохија Опсада на Ерусалим Битка кај Аскалон Крстоносна војна од 1101 II поход 1147 — 1149. Опсада на Едеса Вендска крстоносна војна Опсада на Лисабон III поход 1189 — 1192. Опсада на Дамаск Ливонианска крстоносна војна Битка кај Хатин Опсада на Ерусалим (1187) Опсада на Арка Битка кај Арсуф IV поход 1202 — 1204. Опсада на Задар Опсада на Цариград (1204) Битка за Египет Албижански поход 1209 — 1229. Детски поход 1212. V поход 1217 — 1221. Пруска крстоносна војна VI поход 1228 — 1229. VII поход 1248 — 1254. VIII поход 1270. Шефердова крстоносна војна IX поход 1271. Арагонска крстоносна војна Александриска крстоносна војна Битка кај Никопол Северна крстоносна војна Битка кај Варна Битка за Отранто Хусистки војни
	Портал:Крстоносни војни

Во XII век почнува обединувањето на муслиманските кнежевства па како резултат на тоа крстоносците започнуваат да ги губат своите владеења. Во 1144 владетелот на Мосул ја освојува од нив Едеса. Во одговор на ова е организиран вториот крстоносен поход (1147-1149). Како негов главен инспиратор истапува еден од најреакционерските дејци на католицизмот во тоа време - опатот Бернар Клервоски. На чело на походот застануваат францускиот крал Луј VII и германскиот крал Конрад III. Вториот крстоносен поход доживува потполн неуспех. Кон крајот на 1147 година германските крстоносци се разбиени до колена од Селџуците во Мала Азија. Француските крстоносци што пристигнале малку подоцна и на кои им се придржуваат остатоците од германската војска без успех се обидуваат да го освојат Дамаск. Не постигувајќи ништо крстоносците неславно се враќаат во Европа.

Кон средината на XII век меѓу западноевропските држави што се стремат да ја зацврстат својата доминација на Средоземното Море, а исто така помеѓу овие држави и Византија почнуваат да се појавуваат сериозни противречности. Ова ги осудува на неуспех новите крстоносни зафати.

Наводи

Скаскин Д. и други. (1970). Историја на средниот век, том 1, Скопје (стр. 258)

Оваа статија поврзана со Крстоносните војни е никулец. Можете да помогнете со тоа што ќе ја проширите.