Википедија

Убавина

(Пренасочено од Убавото)

Убавината е одлика на некое животно, идеја, објект, личност или место која дава восприемачко искуство на задоволство. Убавината се изучува во естетиката, културата, социјалната психологија, филозофијата и социологијата. "Идеална убавина" се однесува на субјект кој предизвикува восхитување или кој поседува одлики кои широко и се припишуваат на убавината во одредена култура.

Розетен прозорец во Богородичната црква во Париз. Во готската архитектура, светлината се смета за најубавото откровение на Бога.

Убавото во главно се дефинира како одлика на едно нешто кое низ сетилно (восприемање) или умствено искуство пробудува чувство на задоволство или чувство на пријатност и допадливост. Во оваа смисла, убавината произлегува од нешта како формата, визуелноста, движењето или звукот. Она што го нарекуваме „убаво“, честопати се однесува на чувството кое се создава кај човекот од страна на предмети кои го имаат квалитетот на „убавината“, која пак се однесува на одликите на еден предмет.

Доживувањето на "убавината" често вклучува и интерпретација на некој субјект како во рамнотежа и во хармонија со природата, што може да доведе до чувство на привлечност и емоционална добросостојба. Бидејќи ова може да биде субјективно искуство, често се вели дека "убавината е во очите на набљудувачот."[1]

Разликата помеѓу она што е убаво и она што не е убаво варира од епоха до епоха и зависи од секоја личност засебно. Со други зборови, постојат различни толкувања на поимот од страна на различни мисловни школи и култури, кои можат видно да се разликуваат од она што вообичено на македонски се нарекува „убаво“.

Стари Грци

уреди

Класичната грчка именка што најдобро се преведува во зборовите "убавина" или "убаво" беше κάλλος, kallos, а придавката беше καλός, kalos. Сепак, kalos може исто така да се преведе како "добро" или "со добар квалитет" и на тој начин има пошироко значење отколку само физичка или материјална убавина. Слично на тоа, зборот kallos беше користен различно од зборот убавина бидејќи првично и главно се однесувал на луѓето и носел еротска конотација.[2]

На коинскиот јазик зборот за убаво беше ὡραῖος, hōraios,[3] придавка која етимолошки доаѓа од зборот ὥρα, hōra, што значи "час".[4] Во атичкиот јазик, hōraios имаше многу значења, вклучувајќи ги "младешко" и "зрела возраст".

Најраната западна теорија за убавината може да се најде во делата на раните грчки филозофи од претсократскиот период, како што е Питагора. Питагоровата школа сметала дека има силна поврзаност меѓу математиката и убавината. Особено, тие истакнале дека објектите со златен пресек изгледале поатрактивни.[5] Древната грчка архитектура е врз основа на ова гледиште за симетричноста и пропорционалноста.

Платон за убавина ја сметал Идејата (Формата) над сите други Идеи.[6] Аристотел сметал дека има поврзаност меѓу убавото (to kalon) и доблеста, тврдејќи дека "Доблеста ја има за цел убавината."[7]

Класичната филозофија и скулптурите на мажите и жените создадени според постулатите на старогрчките филозофи за идеалната човекова убавина биле повторно откриени во ренесансата во Европа, што довело до реадаптација на она што стана познато како "класичен идеал". Во однос на женската човекова убавина, жена чиј изглед е во согласност со овие начела сè уште е наречена "класична убавица" или се вели дека поседува "класична убавина". Темелите поставени од страна на грчките и римските уметници исто така приложи кон стандардот за машка убавина во западната цивилизација. За време на готскиот период, класичниот естетички канон на убавината беше одбиен како грешен. Подоцна, мислителите од ренесансата и хуманизмот го отфрлиле ова гледиште и ја сметале убавината за производ на рационално распоредување и хармонични пропорции. Ренесансни уметници и архитекти (како што се Џорџо Вазари во неговиот "Живот на уметниците") го критикувале готскиот период како ирационален и варварски. Ова гледиште за готската уметност траеше до Романтизмот, во 19 век.

Просветителство

уреди
 
Раѓањето на Венера, од Сандро Ботичели. Божицата Венера е класична персонификација на убавината.

За време на Просветителството се забележува пораст на интересот за убавината како филозофска тема. На пример, Шкотскиот филозоф Френсис Хучесон тврди дека убавината е „единство на разновидноста и разновидност на единството“.[8] Романтичарските поети исто така почнале доста да се занимаваат со природата на убавината, за која Џон Китс вели:

Убавината е вистина, вистината убавина, — тоа е сè.
Вие знаете на земјата и сè што треба да знаете.

Според Гете, убавото е прафеномен и никогаш не се појавува само, но неговиот отсјај се гледа низ илјадници манифестации на творечкиот дух при што убавото е многукратно и разновидно како самата природа.[9]

Романтичарски период

уреди

Во романтичарскиот период Едмунд Берк сугерира дека постои разлика помеѓу убавината во нејзината класична смисла и возвишеното. Концептот за возвишеното, како што бил објаснет од Берк и Кант, предложил гледање на готската уметност и архитектура, иако не се во согласност со класичниот стандард за убавината, како на нешто возвишено.

Од 20 век

уреди

Во 20 век се зголеми одбивањето на убавината од уметниците и филозофите, кулминирајќи во постмодернистичката анти-естетика.[10] Ова е и покрај тоа што убавината беше централна тема за еден од главните влијанија на постмодернизмот, Фридрих Ниче, кој тврди дека Волјата за Моќ е Волја за Убавина.[11]

По последиците од постмодернистичкото одбивање на убавината, мислителите се вратиле кон убавината како значајна вредност. Американскиот аналитички филозоф Гај Сиркело ја предложи неговата Нова Теорија за Убавината како обид да се врати статусот на убавината како важен филозофски концепт.[12][13] Елејн Скери тврди дека убавината е поврзаната со правдата.[14]

Убавината е исто така изучувана од страна на психолози и невролози во областа на експерименталната естетика и невроестетиката соодветно. Психолошките теории ја сметаат убавината за форма на задоволство.[15][16] Наодите за корелација го поддржуваат ставот дека поубавите предмети се исто така попријатни.[17][18][19] Некои студии укажуваат на тоа дека доживувањето на повисоката убавина е поврзано со дејност во медијалниот орбитофронтален кортекс.[20][21] Овој пристап на локализирање на обработката на убавината во еден регион од мозокот бил критикуван во рамките на ова поле.[22]

Човекова убавина

уреди
 
Фреска на римска жена од Помпеја, околу 50 година од н.е.

Карактеризацијата на лице како "убаво", без разлика дали на поединечна основа или од страна на консензус од заедницата, често е врз основа на некоја комбинација од внатрешната убавина која вклучува психолошки фактори како личност, интелигенција, благодат, учтивост, харизма, интегритет, конгруенција и елеганција и надворешната убавина (односно физичка привлечност) која вклучува физички атрибути кои се со вредност од естетска основа.

Стандардите за убавина се менуваат со текот на времето, врз основа на промената на културните вредности. Историски гледано, сликите покажуваат широк спектар на различни стандарди за убавина. Сепак, луѓето кои се релативно млади, со мазна кожа, добро-пропорционални тела и обични одлики, традиционално се сметале за најубави низ текот на историјата.

Силен индикатор за физичката убавина е "просечноста".[23][24][25][26][27] Кога слики од човечки лица заедно формираат композитна слика, тие се прогресивно поблиску до "идеалната" слика и се гледаат како попривлечни. Ова беше прво забележано во 1883 година, кога Френсис Галтон поклопи фотографски композитни слики од лица на вегетаријанците и криминалците за да се види дали постои типичен изглед на лицето за секој од нив. Кога го направил тоа, тој забележал дека композитните слики биле поатрактивни во споредба со која било од поединечните слики.[28] Researchers have replicated the result under more controlled conditions and found that the computer generated, mathematical average of a series of faces is rated more favorably than individual faces.[29] Истражувачите го реплицирале резултатот под поконтролирани услови и откриле дека компјутерски генерираната, математички просечната серија на лица е попозитивно оценета од поединечните лица.[29] Се тврди дека еволутивно поволна е атракцијата кон личности кои поседуваат претежно слични или просечни одлики, бидејќи тоа укажува на отсуство на генетски или стекнати дефекти.[23][30][31][32] Исто така постојат докази дека преференцијата за убави лица се јавува рано во детството и дека правилата според кои атрактивноста е одредена се слични помеѓу различни полови и култури.[24][33][34][35][36] and that the rules by which attractiveness is established are similar across different genders and cultures.[37][38][38]

Луѓето се под влијание на сликите кои тие ги гледаат во медиумите при утврдувањето на она што е или не е убаво. Некои феминисти и лекари сугерирале дека многу тенките модели вклучени во списанијата промовирале нарушувања во исхраната[39] и други се согласиле дека доминантноста на белите жени во филмовите и рекламите доведува до евроцентричен концепт на убавина, чувства на инфериорност кај жените од другите раси[40] и интернализиран расизам.[41]

Културното движење Black is beautiful бара да се отфрли ова верување.[42]

Фатима Лоди, млад застапик на разновидност и анти-колоризам од Пакистан, тврди дека "Убавината постои во сите облици, бои и големини".[43]

Концептот за убавина кај мажите е познат како 'bishōnen" во Јапонија. Bishōnen се однесува на мажите со посебно женствени особености, физички одлики кои ги воспоставуваат стандардите за убавина во Јапонија и обично се изложени во нивните попкултурни идоли. Мултибилиондоларска индустрија на јапонски естетски салони постои поради оваа причина.

Ефекти врз општеството

уреди
 
Кинескиот жадски украс со цветен дизајн, џинска династија (1115-1234 година од н.е.), Шангајски музеј.
 
Ноќно небо во Атакама. Концептот за ноктцеладор опишува емоционална приврзаност кон, или обожување на ноќното небо.[44]

Убавината претставува стандард за компарација и тоа може да предизвика лутина и незадоволство кога не се остварува. Луѓето кои не се вклопуваат во "идеалната убавина" можат да бидат поизолирани во рамките на нивните заедници. Телевизиската серија Грдата Бети го отсликува животот на една девојка која се соочува со тешкотии поради ставовите на општеството кон оние коие се сметаат за непривлечни.

Истражувачите откриле дека студентите кои биле сметани за поубави добивале повисока оцена од своите наставници од учениците со обичен изглед.[45] Некои студии покажаа дека физички привлечните обвинети имале помала веројатност да бидат осудени и ако биле осудени добиле полесни казни—од помалку атрактивните (иако спротивен ефект беше забележан кога наводниот криминал е измамник, можеби бидејќи граѓаните сметале дека атрактивноста на обвинетиот придонесе за криминалот).[46] Студии кај тинејџери и млади возрасни лица, како што се оние на психијатарот и авторот Ева Ритво, покажуваат дека кондициите на кожата имаат големо влијание врз социјалното однесување и можностите.[47]

Колку пари лицето заработува исто така може да биде под влијание на физичката убавина. Една студија покажа дека луѓето со ниско ниво на физичка привлечност заработувале 5 до 10 проценти помалку од обичните луѓе кои пак заработувале 3 до 8% помалку од оние кои се сметале за убави.[48] Во однос на пазарот на кредити, најмалку привлечните луѓе имале помала веројатност да добијат одобренија.[49]

Дискриминацијата против лица врз основа на нивниот изглед е позната како лукизам.[50]

Дефиниции на убавината

уреди

Свети Августин рекол за убавината: „Убавината е навистина добар дар од Бога; но за добрите да не ја сметаат за најголемо добро, Бог ја дава дури и на злите.“[51] Според Џакомо Леопарди, убавината е релативна и делумна.[52] Филозофот и писателот Умберто Еко ги напишал делата За убавината: историја на западната идеја (2004)[53] и За грдоста (2007).[54] Еден лик во неговиот роман Името на розата изјавува: „три нешта се појавуваат при создавањето на убавината: првично интегритет или совршенство и поради оваа причина ние ги сметаме за грди сите нецелосни работи; потоа соодветна пропорционалност или консонанца; и, конечно, јасност и светлина“, како и дека „глетката кон убавото подразбира мир“.[55]

Во есејот „За поетот“, српскиот поет Јован Дучиќ вели дека вкусот за убавото делумно е вроден во секој човек, зашто дури и примитивниот човек почнал да слика на ѕидовите на пештерите пред да знае да зборува.[56] Сепак, денешната смисла за убавината е производ на минатите векови, т.е. дека историјата на уметноста довела до определени заеднички сведоштва во однос на убавината, а таа дури поставила и некои мерила, принципи и догми. Оттука, денес, различните народи кои припаѓаат на истата култура имаат речиси исти принципи и за убавината. Поради тоа, она што се смета за убаво на еден континент, истовремено се смета за убаво и на другите континенти. Според него, формулата за убавото ја дале старогрчките уметници и под убаво се подразбира она старото грчко убаво. Освен убавото на грчки начин, постои и бизарното како убаво и дивјачкото како убаво, па и простачкото како убаво. Но, апсолутното убаво, тоа е само она грчкото - убавина во хармонијата.[57]

Убавината како тема во уметноста и во популарната култура

уреди
  • „Конкурс за машка убавина“ - песна на полската поетеса Вислава Шимборска.[58]
  • „Убавината“ - песна на македонскиот поет Ацо Шопов.[59]
  • „Ах таа убавина“ - песна на македонскиот поет Ацо Шопов.[60]
  • „Познавање на убавината“ (англиски: Knowledge of Beauty) - песна на англиската рок-група Dexys Midnight Runners од 1985 година.[61]
  • „Природна убавина“ (англиски: Natural Beauty) - песна на американскиот рок-музичар Нил Јанг (Neil Young) од 1992 година.[62]
  • „Убавина“ (англиски: Beauty) — песна на американската рок-група Мит папетс (Meat Puppets) од 1987 година.[63]
  • „Кралица на убавината“ (англиски: Beauty Queen) - песна на британската рок-група Рокси мјузик (Roxy Music) од 1973 година.[64]
  • „Убавината лежи во очите“ (англиски: Beauty Lies In The Eye) - песна на американската рок-група Соник Јут (Sonic Youth) од 1987 година.[65]

Поврзано

уреди

Надворешни врски

уреди
 
Викицитат има збирка цитати поврзани со:

Наводи

уреди
  1. ↑ Gary Martin (2007). „Beauty is in the eye of the beholder“. The Phrase Finder. Архивирано од изворникот на November 30, 2007. Посетено на December 4, 2007.
  2. ↑ Konstan, David (2014). Beauty - The Fortunes of an Ancient Greek Idea. New York: Oxford University Press. стр. 30–35. ISBN 978-0-19-992726-5.
  3. ↑ Matthew 23:27, Acts 3:10, Flavius Josephus, 12.65
  4. ↑ Euripides, Alcestis 515.
  5. ↑ Seife, Charles (2000). Zero: The Biography of a Dangerous Idea. Penguin. ISBN 0-14-029647-6. p. 32
  6. ↑ Phaedrus
  7. ↑ Nicomachean Ethics
  8. ↑ An Inquiry Into the Original of Our Ideas of Beauty and Virtue; In Two Treatises
  9. ↑ J. P. Ekerman, Razgovori sa Geteom: Poslednjih godina njegova života. Beograd: Rad, 1960, стр. 25.
  10. ↑ The Anti-Aesthetic: Essays on Postmodern Culture by Hal Foster
  11. ↑ The Will to Power
  12. ↑ A New Theory of Beauty. Princeton Essays on the Arts, 1. Princeton, NJ: Princeton University Press, 1975.
  13. ↑ Love and Beauty. Princeton, NJ: Princeton University Press, 1989.
  14. ↑ On Beauty and Being Just
  15. ↑ Reber, Rolf; Schwarz, Norbert; Winkielman, Piotr (2004). „Processing fluency and aesthetic pleasure: is beauty in the perceiver's processing experience?“ (PDF). Personality and Social Psychology Review: An Official Journal of the Society for Personality and Social Psychology, Inc. 8 (4): 364–382. doi:10.1207/s15327957pspr0804_3. hdl:1956/594. ISSN 1088-8683. PMID 15582859.[мртва врска]
  16. ↑ Armstrong, Thomas; Detweiler-Bedell, Brian (December 2008). „Beauty as an emotion: The exhilarating prospect of mastering a challenging world“. Review of General Psychology (англиски). 12 (4): 305–329. CiteSeerX 10.1.1.406.1825. doi:10.1037/a0012558. ISSN 1939-1552.
  17. ↑ Vartanian, Oshin; Navarrete, Gorka; Chatterjee, Anjan; Fich, Lars Brorson; Leder, Helmut; Modroño, Cristián; Nadal, Marcos; Rostrup, Nicolai; Skov, Martin (2013-06-18). „Impact of contour on aesthetic judgments and approach-avoidance decisions in architecture“. Proceedings of the National Academy of Sciences (англиски). 110 (Supplement 2): 10446–10453. doi:10.1073/pnas.1301227110. ISSN 0027-8424. PMC 3690611. PMID 23754408.
  18. ↑ Marin, Manuela M.; Lampatz, Allegra; Wandl, Michaela; Leder, Helmut (2016-11-04). „Berlyne Revisited: Evidence for the Multifaceted Nature of Hedonic Tone in the Appreciation of Paintings and Music“. Frontiers in Human Neuroscience. 10. doi:10.3389/fnhum.2016.00536. ISSN 1662-5161. PMC 5095118. PMID 27867350.
  19. ↑ Brielmann, Aenne A.; Pelli, Denis G. (2017-05-22). „Beauty Requires Thought“. Current Biology (англиски). 27 (10): 1506–1513.e3. doi:10.1016/j.cub.2017.04.018. ISSN 0960-9822. PMID 28502660.
  20. ↑ Kawabata, Hideaki; Zeki, Semir (April 2004). „Neural correlates of beauty“. Journal of Neurophysiology. 91 (4): 1699–1705. doi:10.1152/jn.00696.2003. ISSN 0022-3077. PMID 15010496.
  21. ↑ Ishizu, Tomohiro; Zeki, Semir (2011-07-06). „Toward A Brain-Based Theory of Beauty“. PLOS ONE. 6 (7): e21852. doi:10.1371/journal.pone.0021852. ISSN 1932-6203. PMC 3130765. PMID 21755004.
  22. ↑ Conway, Bevil R.; Rehding, Alexander (2013-03-19). „Neuroaesthetics and the Trouble with Beauty“. PLOS Biology. 11 (3): e1001504. doi:10.1371/journal.pbio.1001504. ISSN 1545-7885. PMC 3601993. PMID 23526878.
  23. ↑ 23,0 23,1 Langlois, J.H., Roggman, L. (1990). "Attractive faces are only average." Psychol. Sci. 1, 115–121
  24. ↑ 24,0 24,1 Strauss, M.S. (1979). "Abstraction of prototypical information by adults and 10-month-old infants." J. Exp. Psychol.: Human Learn. Mem. 5, 618–632.
  25. ↑ Rhodes, G., Tremewan, T. (1997) Averageness, exaggeration, and facial attractiveness. Psychol. Sci. 7, 105–110.
  26. ↑ Valentine, T., Darling, S., Donnelly, M. (2004). Why are average faces attractive? The effect of view and averageness on the attractiveness of the attractiveness of female faces. Psychon. Bull. Rev. 11, 482–487
  27. ↑ „average faces are consistently more attractive than the faces used to generate them“. Архивирано од изворникот на 2015-02-04. Посетено на 2018-03-04.
  28. ↑ Galton, F. (1878). Composite portraits, made by combining those of many different persons in a single resultant figure. J. Anthropol. Inst. 8, 132–144.
  29. ↑ 29,0 29,1 Langlois, J. H., Roggman, L. A., & Musselman, L. (1994). „What is average and what is not average about attractive faces?“. Psychological Science. 5: 214–220. doi:10.1111/j.1467-9280.1994.tb00503.x.CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)
  30. ↑ Koeslag, J.H. (1990). "Koinophilia groups sexual creatures into species, promotes stasis, and stabilizes social behaviour." J. theor. Biol. 144, 15–35
  31. ↑ Symons, D. (1979) The Evolution of Human Sexuality. Oxford: Oxford University Press.
  32. ↑ Highfield, Roger. "Why beauty is an advert for good genes" Архивирано на 23 март 2014 г.. The Telegraph. Retrieved February 13, 2012
  33. ↑ Slater, A.M., Von Der Schulenburg, C., Brown, E., et al. (1998). "Newborn infants prefer attractive faces." Infant Behav. Dev. 21, 345–354.
  34. ↑ Kramer, S., Zebrowitz, L.A., San Giovanni, J.P., Sherak, B. (1995). "Infants' preferences for attractiveness and babyfaceness." In Bardy, B.G., Bootsma, R.J., Guiard, Y. (Eds.) Studies in perception and action III. pp. 389–392. Hillsdale, N.J.: Erlbaum Associates.
  35. ↑ Rubenstein, A.J, Kalakanis, L., Langlois, J.H. (1999). Infant preferences for attractive faces: a cognitive explanation. Dev. Psychol. 35, 848–855.
  36. ↑ Langlois, J.H., Ritter, J.M., Roggman, L.A., Vaughn, L.S. (1991). "Facial diversity and infant preferences for attractive faces." Dev. Psychol. 27, 79–84.
  37. ↑ Apicella, C.L., Little, A.C., Marlowe, F.W. (2007). "Facial averageness and attractiveness in an isolated population of hunter-gatherers." Perception 36, 1813–1820.
  38. ↑ 38,0 38,1 Rhodes, G. (2006). „The evolutionary psychology of facial beauty“. Annual Review of Psychology. 57: 199–226. doi:10.1146/annurev.psych.57.102904.190208. PMID 16318594.
  39. ↑ „Models link to teenage anorexia“. BBC News. May 30, 2000. Посетено на April 26, 2010.
  40. ↑ White Skin as a Measure of Beauty: The Impact of the Eurocentric Beauty Standard on Indian Women. [1]
  41. ↑ Chris Weedon. „Key Issues in Postcolonial Feminism: A Western Perspective“. Gender Forum Electronic Journal. Архивирано од изворникот на December 6, 2007. Посетено на December 4, 2007.
  42. ↑ DoCarmo (2007). „Dr. DoCarmo's Notes on the Black Cultural Movement“. Bucks County Community College. Архивирано од изворникот на December 20, 2007. Посетено на December 4, 2007.
  43. ↑ „архивски примерок“. Архивирано од изворникот на 2015-12-06. Посетено на 2018-03-04.
  44. ↑ Kelly, William E.; Daughtry, Don. „Academic Orientation, Academic Achievement, and Noctcaelador: Does Interest in Night-Sky Watching Correlate with Students' Approach to the Academic Environment?“. Questia. Посетено на 10 August 2014.CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)
  45. ↑ Sharon Begley (14 July 2009). „The Link Between Beauty and Grades“. Newsweek. Архивирано од изворникот на April 20, 2010. Посетено на 2010-05-31.
  46. ↑ Amina A Memon, Aldert Vrij, Ray Bull (2003). Psychology and Law: Truthfulness, Accuracy and Credibility. John Wiley & Sons. pp. 46–47. ISBN 047086835X
  47. ↑ „Image survey reveals "perception is reality" when it comes to teenagers“. multivu.prnewswire.com. Архивирано од изворникот на 2012-07-10. Посетено на 2018-03-04.
  48. ↑ Lorenz, K. (2005). "Do pretty people earn more?" CNN News, Time Warner.
  49. ↑ Daniel Hamermesh; Stephen J. Dubner (30 January 2014). „Reasons to not be ugly: full transcript“. Freakonomics. Посетено на 2014-03-04.
  50. ↑ Gough, L. (2011). C. Northcote Parkinson's Parkinson's law. Oxford, U.K: Infinite Ideas Ltd. p. 36. ISBN 1283147378
  51. ↑ City of God Book 15 Chapter 22.
  52. ↑ Đ. Leopardi, Pesme i proza. Beograd: Rad, 1964, стр. 110.
  53. ↑ Eco, Umberto (2004). On Beauty: A historyof a western idea. London: Secker & Warburg. ISBN 0436205173.
  54. ↑ Eco, Umberto (2007). On Ugliness. London: Harvill Secker. ISBN 9781846551222.
  55. ↑ Eco, Umberto (1980). The Name of the Rose. London: Vintage. стр. 65. ISBN 9780099466031.
  56. ↑ Јован Дучић, Благо Цара Радована (друго издање). Београд: Laguna, 2018, стр. 272.
  57. ↑ Јован Дучић, Благо Цара Радована (друго издање). Београд: Laguna, 2018, стр. 284.
  58. ↑ Vislava Šimborska, Izabrane pesme. Beograd: Treći trg, 2014, стр. 66.
  59. ↑ Ацо Шопов, Песни. Скопје: Македонска книга, Мисла и Култура, 1988, стр. 29.
  60. ↑ Ацо Шопов, Песни. Скопје: Македонска книга, Мисла и Култура, 1988, стр. 30.
  61. ↑ Discogs, Dexys Midnight Runners ‎– Don't Stand Me Down (пристапено на 17.3.2021)
  62. ↑ YouTube, Neil Young - Natural Beauty (пристапено на 23.12.2017)
  63. ↑ Discogs, Meat Puppets – Mirage (пристапено на 21.3.2023)
  64. ↑ Discogs, Roxy Music ‎– For Your Pleasure (пристапено на 12.4.2020)
  65. ↑ Discogs, The Sonic-Youth ‎– Sister (пристапено на 18.7.2019)
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Убавина&oldid=5205708“