Коине (грчки: Ελληνιστική Κοινή[1] МФА: [kɔɪnɛ̝^], современ грчки МФА: [kʲiˈni e̞liniˈkʲi], "заеднички грчки" или ἡ κοινὴ διάλεκτος, [i kʲiˈni ðiˈale̞kto̞s], „заеднички дијалект“) е популарна форма на грчкиот јазик која се развила во посткласичниот период, односно помеѓу 300 п.н.е. и 300 година. Овој јазик исто така се нарекува александриски, хеленистички, патристички, заеднички или библиски грчки. Во антиката се користеле изразите коине, хеленски, александриски и македонски;[2][3] за да се нагласи разликата со античкиот дијалект. Коине претставувал прв заеднички надрегионален грчки дијалект а подоцна служел како лингва франка за источниот медитеран и Блискиот Исток за време на римското владеење. Важен е и како оригинален јазик на кој е напишан Новиот завет на христијанската Библија односно Septuaginta (грчки превод на Стариот завет).[4] Коине е главен предок на модерниот грчки јазик.

Коине
Изговорсовремен Предлошка:IPA-el
Застапен воИсточното Римско Царство
Ера300 п.н.е. – 300 г.
Јазично семејство
индоевропски
Јазични кодови
ISO 639-3
Linguistgrc-koi

Наводи уреди

  1. Κοπιδάκης, Μ. Ζ. "Εισαγωγή στην Ελληνιστική Κοινή", u Ιστορία της Ελληνικής Γλώσσας, Κοπιδάκης, Μ.Ζ. (ed.), Atena, 1999, pp. 82-92
  2. Remarks on the synonyms of the New Testament by Johann August Heinrich Tittmann, Edward Craig, Edward Robinson, Moses Stuart pg 148-155
  3. A history of ancient Greek by Maria Chritē, Maria Arapopoulou, Centre for the Greek Language (Thessalonikē, Greece) pg 436 ISBN 0-521-83307-8
  4. Andriotis, Nikolaos P. History of the Greek Language.

Литература уреди