Умберто Еко
Умберто Еко (италијански: Umberto Eco; 5 јануари 1932 – 19 февруари 2016) — италијански писател, филозоф и есеист.
| Умберто Еко Umberto Eco | |
|---|---|
 Умберто Еко | |
| Роден(а) | 5 јануари 1932 Алесандрија, Италија |
| Починал(а) | 19 февруари 2016 (возр. 84)[1][2] Милано, Италија |
| Период | 20 век/21 век |
| Подрачје | западна филозофија |
| Школа | Континентална филозофија |
Претежна дејност | Семиотика |
Влијанија од
| |
| Потпис | |
 | |
Животопис
уредиУмберто Еко е роден на 5 јануари 1932 година, во малиот град Алесандрија (Alessandria) во Пиемонт, северна Италија. Како мал бил зафатен од тешкотиите предизвикани од Втората светска војна. Со својата мајка се искачувал на ридиштата од каде што ги гледал борбите меѓу фашистите и партизаните и жалел што бил премногу млад за да учествува во војната.
По желбата на својот татко, Еко се запишал на студиите по право, но ги напуштил поради големата љубов кон средновековната книжевност и филозофија. Во 1954 година дипломирал на филозофија, потоа предавал семиотика на универзитетите во Торино, Милано и Фиренца, а во 1971 година станал професор по семиотика на Болоњскиот универзитет. Исто така, во неколку наврати бил гостин-професор на универзитетите во Њујорк, Чикаго, Јеил и Колумбија, а држел предавања на десетици најугледни универзитети ширум светот. Покрај универзитетската дејност, од 1959 година бил советник за изданијата од хуманистичките науки во издавачката куќа „Бомпјани“ (Bompiani). Покрај тоа бил потпретседател и член на извршниот одбор на Меѓународното здружение за семиотички студии, член на издавачкиот одбор на списанието „Семиотика“ (Semiotica), почесен член на Фондацијата „Џејмс Џојс“, главен уредник на списанието VS - Quaderni di studi semiotici и член на издавачките одбори на неколку списанија во Италија и во други земји.[3]
Тој се опишувал себеси како човек што започнува многу работи истовремено за подоцна да ги синтетизира во една целина: „Ако немам многу работи да направам, изгубен сум“.
Еко починал во својот дом во Милано, на 19 февруари 2016 година.[4]
Творештво
уредиТворештвото на Умберто Еко е богато и опфаќа повеќе области: философија, семиотика, естетика, социологија, средновековна историја, книжевна иуметничка критика итн. Светската слава ја стекнал со своите дела од областа на семиотиката и книжевната критика. Покрај научната работа, тој се занимавал и со белетристика. Во својот прв роман од 1980 година, Името на розата, исклучително успешно ги разработил средновековните религиозни контроверзии во контекст на модерните политички и економски термини, така што читателот може да ги разбере настаните и дејствијата без неопходните теолошки знаења. Своите доживувања од периодот на Втората светска војна ги опишал во неговиот втор роман, „Фукоовото нишало“.
Најпознати научни дела на Еко се:[3]
- Естетскиот проблем кај свети Тома (Il problema estetico in San Tommaso), Торино, 1956
- Развојот на средновековната естетика (Sviluppo dell'estetica medievale), Милано, 1959
- Апокалиптичарите и интегрираните (Apocalittici e integrati)
- Opera aperta, Милано, 1962
- Отсутна структура (La struttura assente), Милано, 1968
- Знак (Segno), Милано, 1973
- Расправа за општата семиотика (Trattato di semiotica generale), Милано, 1975
Еко е автор на романите:[3]
- Името на розата (Il nome della rosa), Милано, 1980
- Фукоовото нишало
- Островот на претходниот ден
- Баудолино
- Таинствениот пламен на кралицата Лоана
- Прашките гробишта
Наводи
уреди- ↑ „The writer Umberto Eco is dead“. Corriere Della Sera Online (италијански). 19 February 2016. Посетено на 19 February 2016.
- ↑ „Umberto Eco, Italian author of 'The Name of the Rose,' dies at 84“. Reuters. 20 February 2015. Архивирано од изворникот на 2019-09-12. Посетено на 20 January 2016.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Umberto Eco, Ime ruže. Zagreb: Grafički zavod Hrvatske, 1984.
- ↑ „Почина Умберто Еко, авторот на „Името на розата"“. Утрински весник. 20 февруари 2016. Архивирано од изворникот на 26 ноември 2016. Посетено на 20 февруари 2016.
Надворешни врски
уреди| „Умберто Еко“ на Ризницата ? |
- Умберто Еко: Како сте? - запис од „Минималниот дневник“
- Умберто Еко: Факултет за компаративна нерелевантност - запис од „Минималниот днeвник“
- Умберто Еко: „Вечен фашизам“