Долно Клештино
Долно Клештино (грчки: Κάτω Κλεινές, Като Клинес; до 1926 г. Κάτω Κλέστινα, Като Клестина[2]) — село во Леринско, Егејска Македонија, денес во општината Лерин на Леринскиот округ во Западна Македонија, Грција. Населението брои 394 жители (2011).
| Долно Клештино Κάτω Κλεινές | |
|---|---|
  Долно Клештино | |
|
Местоположба во областа   Долно Клештино | |
| Координати: 40°50.93′N 21°23.81′E / 40.84883° СГШ; 21.39683° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Западна Македонија |
| Округ | Лерин |
| Општина | Лерин |
| Општ. единица | Долно Клештино |
| Надм. вис. | 620 м |
| Население (2011)[1] | |
| • Вкупно | 394 |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Географија и местоположба
уредиСелото се наоѓа крај Стара Река, 7 км северно од Лерин и 21 км јужно од Битола, во пазувите на планината Баба, на надморска височина од 620 м.[3]
Историја
уредиОсманлиско време
уреди
Селото првпат се споменува во турски тефтер од 1468 г. под името Клештино со 97 домаќинства.[4] Во 1481 г., по само 13 години, селото нараснало на дури 213 домаќинства. Според тефтерите, населението одгледувало лозје, ореви, кромид, лук, зелка, грав, лен, свињи и свилена буба.[5]
Селската црква „Рождество на Пресвета Богородица“ е изградена во 1835 г.[6] Во 1848 г. рускиот славист Виктор Григорович го опишал селото (Клештина) како македонско.[7][8] Во 1861 г. австрискиот дипломат Јохан Георг фон Хан на етничката карта на долината на Вардар до обележал селото како македонско.[9] Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Долно Клештени (Dolno-klechténi) било село во Леринската каза со 180 домаќинства и вкупно 550 жители Македонци.[10][11]
Некаде во последната четвртина на XIX век во Долно Клештино се доселиле Албанци и тоа станало мешана населба. Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. во селото имало вкупно 550 жители, од кои 400 Македонци[10] и 150 Албанци муслимани.[12] На почетокот на XX век Долно Клештино било едно од малкуте македонски села под врховенството на Цариградската патријаршија. По податоците на секретарот на Бугарска егзархија, Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 г. во селото живееле 540 Македонци[10], подложени на грчка пропаганда со тоа што во него реботело грчко училиште.[13]
На Етнографската карта на Битолскиот Вилает од 1901 г. Долна Клешта се води како мешано македонско-албанско село во Леринската каза на Битолскиот санџак со 100 куќи.[14]
Припојување кон Грција
уреди
Со Букурешкиот договор во 1913 г. селото е припоено кон грчката држава, кога имало 750 жители.[3]. Истата година, во текот на Втората балканска војна селото било окупирано од Бугарите, но набргу вратено на Грција. Во патописниот попис од 1917-18 г. Боривое Милоевиќ забележал 45 македонски и 50 албански куќи. Во 1920 г. се заведени 792 жители.[3] Со Лозанскиот договор во 1924 г. албанското население на Долно Клештино е иселено во Турција и на негово место се доведени 133 Грци од Понд. Во 1928 г. селото е заведено како мешано, со 817 жители[3], од кои 288 биле грчки доселеници (77 семејства).[15] В 1926 селото е преименувано во Като Клине.[16]
Со Граѓанската војна и прогоните на грчките власти по неа се случило големо иселување на македонското население во Р Македонија и источноевропските, а во 1960-тите дошол втор бран на големи иселувања во прекуокеанските земји.[3] И покрај овие иселувања, бројниот сооднос на Македонците во однос на грчките доселеници останува 3 спрема 1.[3]
Според истражувањето направено во 1993 г. Долно Клештино е населба од мешан (мештанско-бегалски) карактер. Во него се вели дека македонскиот јазик во селото е зачуван на средно ниво, а понтискиот грчки на ниско.[17]
Население
уредиЕве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
| Година | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 1120 | 955 | 812 | 532 | 523 | 529 | 455 | 394 |
- Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
Самоуправа и политика
уредиСелото припаѓа на општинската единица Долно Клештино со седиште во истоименото село, која припаѓа на поголемата општина Лерин, во округот Лерин. Воедно, селото е дел од општинскиот оддел Долно Клештино, каде тоа е единствено населено место.
Стопанство
уредиНаселението на Долно Клештино се занимава со земјоделство, овоштарство и сточарство.[3]
Личности
уреди- Ангелина Поповска (1926-1948) — комунистички деец[18]
- Павле Раковски (1913 - 1990) — македонски партизан
Наводи
уреди- ↑ „Попис на населението од 2011 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
- ↑ Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας. Κάτω Κλέστινα - Κάτω Κλειναί
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Симовски, Тодор (1998). Населените места во Егејска Македонија : географски, етнички и стопански одлики. II дел. Скопје: Институт за национална историја. стр. 150.
- ↑ Симовски наведува дека селото, според некое предание, е подигнато во XVIII век, но ова сигурно е грешка, со оглед на османлиските документи.
- ↑ Kravari, Vassiliki. Villes et villages de Macédoine occidentale, Realites byzantines, Paris: Editions P. Lethielleux, 1989, p. 281. ISBN 2283604524.
- ↑ „ΥΑ ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ36/58260/1341/5-1-1995 - ΦΕΚ 165/Β/10-3-1995“. Διαρκής κατάλογος κηρυγμένων αρχαιολογικών τόπων και μνημείων. Архивирано од изворникот на 2015-05-18. Посетено на 2015-05-15.
- ↑ нарекувајќи го „бугарско“ под влијание на бугарската политика
- ↑ Григорович, В. Очеркъ путешествія по Европейской Турціи, Москва, 1877, стр.93.
- ↑ Croquis der westlischen Zurflüsse des oberen Wardar von J.G. von Hahn. Deukschriften der k Akad. d wissenseh. philos. histor. CIX1Bd, 1861.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ „Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г.“ Македонски научен институт, София, 1995, с. 84-85.
- ↑ Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 249.
- ↑ Brancoff, D.M. La Macédoine et sa Population Chrétienne, Paris, 1905, pp. 176-177.
- ↑ Михајловски, Роберт, уред. (2017). Етнографска карта на Битолскиот вилает (PDF). Каламус. стр. 27.
- ↑ „Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928“. Архивирано од изворникот 20 јуни 2012. Посетено на 20 јуни 2012.
- ↑ „Δημήτρης Λιθοξόου. Μετονομασίες των οικισμών της Μακεδονίας 1919 - 1971“. Архивирано од изворникот 20 јуни 2012. Посетено на 20 јуни 2012.
- ↑ Riki Van Boeschoten. "Usage des langues minoritaires dans les départements de Florina et d’Aridea (Macédoine)"
- ↑ „Elizabeth Kolupacev Stewart, For Sacred National Freedom: Portraits Of Fallen Freedom Fighters, Politecon Publications, 2009“. Архивирано од изворникот на 2016-03-05. Посетено на 2016-03-12.