Меглен

општина во Егејска Македонија
Општина Меглен
Δήμος Αλμωπίας

Карта на општина Меглен

Карта на областа со сите денешни и историски населени места
Податоци
Област: Централна Македонија
Округ: Постол
Гео. област: Меглен
Население: 24.924 (2021)
Седиште: С’ботско
Нас. места: 44
Пошт. бр.: 584 00
Пов. бр.: 23840-2
Портал: dimosalmopias.gov.gr/

Меглен (Мегленско, Мегленија; грчки: Αλμωπία, поточно: Δήμος Αλμωπίας) — етно-географска област, општина и котлина во северниот дел на Егејска Македонија, денес во составот на Грција, која на север се граничи со Република Македонија.

Географија и местоположба

уреди

Котлината и областа Меглен се наоѓаат во северниот дел на Егејска Македонија, односно во среднишниот дел на етничка Македонија. На север се граничи со Република Македонија, односно со областите Тиквешија на север и Мариово на северозапад. Кон запад, југ и исток е отворена кон поширокот регион на Егејска Македонија (денес Грција), односно на југ и југоисток се граничи со пространото Солунско Поле, на запад со Воденско, а на исток со дел од областа Бојмија.

Мегленската котлина е интересен тип на котлина со ниска надморска височина, оградена со високи планини од сите страни. Од север е оградена со планините Кожуф и Козјак, од запад со планината Ниџе, на југозапад ја оградуваат огранките на Негушка Планина, а на исток е оградена со планината Пајак.

Низ плодното рамно Мегленско Поле, протекува реката Мегленица, која протекува и низ Солунското Поле, каде што преку канали дава вода за наводнување на обработливото земјиште, а таму се влева и во реката Бистрица, која пак се влева во Егејското Море. Во Мегленската Котлина преовладува средоземната клима, додека пак на планините континетална и планинска.

Општина Меглен и населени места

уреди
 
Карта на Меглен од 1904 г.

Во административна смисла, до 1997 г. Меглен бил епархија во округот Постол. Од 1997 г. со законот „Каподистријас“, Меглен е поделен на општините С’ботско (Аридеја) во западниот дел и Капињани (Ексаплатанос) во источната. Од 1 јануари 2011 г., со законот „Каликратис“ станува една општина.[1] Главен град на областа и општината е С’ботско.

Општинска единица С’ботско

уреди

Општинската единица С’ботско ги опфаќала следиве општински оддели и населени места:

 
Поранешната општина С’ботско на картата на некогашниот округо Постол.
 
Центарот на С’ботско со статуа на Ангел Гацо.
 
Црквата во Баово.
  • Општински оддел С’ботско
  • Општински оддел Баово
  • село Баово (Πρόμαχοι, Промахи)
  • Општински оддел Биџова Маала
  • Општински оддел Бизово
  • село Бизово (Μεγαπλάτανος, Мегаплатанос)
  • село Манастир (Μοναστηράκι, Монастираки)
  • Општински оддел Габровци
  • Општински оддел Драгоманци
  • Општински оддел Костурени
  • Општински оддел Пожарско
  • Општински оддел Полјани
  • Општински оддел Преб’диште
  • Општински оддел Рудино
  • Општински оддел Саракиниово
  • Општински оддел Северјани
  • Општински оддел Струпино
  • Општински оддел Тресино
  • Општински оддел Цакон Маала
  • Општински оддел Црнешево

На територијата на општинската единица се наоѓале и денес запустените села Горно Родиво (Άνω Κορυφή, Ано Корифи), Зборско (Πευκωτό, Певкото) и Карадере Воденско (Μαυρόλακκος, Мавролакос) и Карадере Пазарско (Μαυρόλακκος Γενιτσών, Мавролакос Јеницон).

Општинска единица Капињани

уреди

Општинската единица Капињани ги опфаќа следниве општински оддели и населени места:

 
Поранешната општина Капињани на картата на некогашниот округ Постол.
 
Фреска од Ошинскиот манастир.
 
Црквата „Свети Димитар“ во Тушин.
  • Општински оддел Капињани
  • Општински оддел Бериславци
  • Општински оддел Гостољуби
  • Општински оддел Карладово
  • Општински оддел Кожушани
  • Општински оддел Новоселци
  • Општински оддел Ноти
  • село Ноти (Νότια, Нотија)
  • село Тушин (Αετοχώρι, Аетохори)
  • Општински оддел Ошин
  • село Ошин (Αρχάγγελος, Архангелос)
  • Општински оддел Слатина
  • Општински оддел Страишта
  • Општински оддел Тодорци
  • Општински оддел Трстеник
  • Општински оддел Фуштани

На територијата на општинската единица се ноаѓаат и денес запустените села Лесково и Извор.

Поврзано

уреди

Наводи

уреди
  1. „Ν. 3852/10“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на 5 јули 2010. Посетено на 5 јули 2010.

Надворешни врски

уреди