Биџова Маала
Биџова Маала (грчки: Πιπεριές, Пипериес или Πιπεριά, Пиперија; до 1926 г. Μπίτζιο Μαχαλά, Биѕјо Махала[2]) — село во Воденско, Егејска Македонија, денес во општината Меглен на Постолскиот округ во областа Централна Македонија, Грција. Населението брои 447 жители (2021). Сè до 1920-тите било населено со Турци-Јуруци.[3]
| Биџова Маала Πιπεριές | |
|---|---|
 Поглед на Биџова Маала | |
  Биџова Маала | |
|
Местоположба во областа   Биџова Маала | |
| Координати: 40°58.13′N 22°1.1′E / 40.96883° СГШ; 22.0183° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Западна Македонија |
| Округ | Постолски |
| Општина | Меглен |
| Општ. единица | С’ботско |
| Надм. вис. | 162 м |
| Население (2021)[1] | |
| • Вкупно | 447 |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Географија
уредиБиџова Маала е сместена во средишниот дел на котлината Меглен (Моглена), 3 км западно од С’ботско.[4]
Историја
уредиВо Отоманското Царство
уредиОва е релативно нова населба, подигната од турски сточари од народноста Јуруци. Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Биџо Махалеси (Bidjo Mahalessi) било село во Воденската каза со 30 куќи на 108 жители муслимани.[5]
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. во Биџо Махале живееле 700 Турци.[6]
Во Грција
уреди
По Балканските војни во 1913 г. селото е припоено кон Грција согласно Букурешкиот договор. Истата 1913 г. селото броело 1.201 жител (или 946), кои во 1920 г. спаднале на 797.[3] Во 1920-тите населението е иселено во Турција по сила на Лозанскиот договор, а на негово место властите довеле грчки колонисти од Пропонтида, главно од селата Гоња (Гонија), Армутли, Генџе, Скамнија, Триглија (Зејтинбаг), Ајвали (Ајвалак), Бурса, Смирна (Измир), Катрли, Сафрамполи, Адампазар (Адапазар), Артаки (Ердек), Панормо (Бандрма), Амасија, Вајвури, Вајзири, Кесарија (Кајсери), Ванири, Караитини, Ортаќој, Пуеси, Сариќој, Севастија (Сивас) и Трапезунд (Трабзон). Во истиот период се населиле и 12 македонски семејства од Пожарско. Доселениците изградиле црква во периодот од 1953 до 1965 г. во која чуваат чудотворна икона на Богородица од XII век, досена од Панормо.[4]
Во 1926 г. селото е преименувано во Пипериес. Според пописот од 1928 г. селото имало 579 лица од дојденски семејства 134, и ги испушта македонските.[7] Меѓутоа, според Тодор Симовски во 1928 г. Биџова Маала имала 427 жители, од кои 389 дојденци и 38 Македонци. Во 1940 г. селото имало 631 жител, од кои 90 биле Македонци.[3]
Селото настрадало во Втората светска и Граѓанската војна. Неколку семејства и поединци од Македонците пребегале во Р Македонија, а извесен број доселенички семејства се засолниле на други побезбедни места. Така, во 1951 г. бројот на жители се намалил на 390, а подоцна почнал да се опорава.[3]
Во 1991 г. е забележано дека во Биџова Маала имала 542 жители, од кои 14 македонски семејства, 22 доселенички од Понд, а останатите од Мала Азија. Оние од Понд зборувале грчки, додека останатите дојденци од Мала Азија зборувале турски како мајчин,[3] иако веќе биле во силна јазична асимилација.
Според истражување од 1993 г. селото мешано „словенојазично-дојденско“, во кое македонскиот и понтскиот грчки се зачувани на средно ниво, а турскиот на ниско.[8]
Население
уредиЕве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
| Година | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 631 | 390 | 435 | 484 | 481 | 542 | 589 | 558 | 447 |
- Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
Стопанство
уредиГлавни производи на селото се индустриската пиперка, свилена буба, житото и друго. Мошне развиени се овоштарството и лозарството, а делумно и сточарството.[3]
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ „Попис на населението од 2021 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
- ↑ Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας. Μπίτζιο Μαχαλά -- Πιπεργιές
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Симовски, Тодор (1998). Населените места во Егејска Македонија : географски, етнички и стопански одлики. II дел. Скопје: Институт за национална историја. стр. 84.
- ↑ 4,0 4,1 „Τοπική Κοινότητα Πιπεριάς“. Δήμος Αλμωπίας. Посетено на 18 јуни 2014.
- ↑ „Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г.“ Македонски научен институт, София, 1995, стр. 156 – 157.
- ↑ Кънчов, Васил. „Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 150.
- ↑ „Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928“. Архивирано од изворникот 20 јуни 2012. Посетено на 20 јуни 2012.
- ↑ Riki Van Boeschoten. "Usage des langues minoritaires dans les départements de Florina et d’Aridea (Macédoine)"