Википедија

Тејлор Фини

американски друмски велосипедист

Тејлор Карпентер-Фини (англиски: Taylor Carpenter-Phinney; р. 27 јуни 1990) — поранешен американски велосипедист, кој возел професионално во периодот 2009-2019 за екипите Хагенс Берман Аксеон, Ванти-Груп Гобер и ЕФ Едукејшн Фирст.[3] Фини специјализирал за хронометрите во друмскиот велосипедизам, како и за поединечните потери во велодромскиот велосипедизам, освојувајќи го светското првенство во дисциплината во 2009 и во 2010 година.

Тејлор Фини
Лични податоци
Цело имеТејлор Карпентер-Фини
ПрекарМини Фини[1]
Роден27 јуни 1990(1990-06-27) (34 г.)
Булдер, Колорадо,  САД
Висина1,97 м[2]
Маса85 кг[2]
Податоци за клубот
Мом. клубпензиониран
Дисциплинавелодромски и друмски велосипедизам
Улогавозач
Вид на возачспецијалист за хронометар/специјалист за класици[2]
Професионални клубови
2009–2010
2011–2016
2017-2019 		Хагенс Берман Аксеон
Верандас Вилемс-Аксент
Канондејл-Драпак
Значајни победи
Големи трки
Џиро д’Италија
1 поединечна етапа (2012)

Етапни трки

Трка Дубаи (2014)

Еднодневни трки и класици

Светски првак во поединечна потера (2009, 2010)
Национален хронометарски првак (2010, 2014, 2016)

Ран живот и аматерска кариера

уреди

Фини е роден на 27 јуни 1990 година и е син на поранешниот професионален друмски велосипедист Дејвис Фини и поранешен носител на олимписко злато и лизгачката Кони Карпентер-Фини.[4]

Фини започнал со велосипедизам на 16-годишна возраст во јуниорската екипа Тим Слипстрим. Менаџерот на екипата Џонатан Вотерс потпишал со Фини пред тој да настапи за трка, откако му укажале за неговите способности на групните возења во Булдер. Во тоа време, Фини се запознал со велодромскиот велосипедизам.[5] Во август 2007 го освоил Светското јуниорско хронометарско првенство. Оттогаш настапувал во велодромски велосипедизам на националните и светските првенства. Фини завршил седми во дисциплината поединечна потера на Летните олимписки игри 2008. Подоцна истата година, на националните велодромски првенства ги освоил златните медали на хронометарот, индивидулната потера и екипната потера.[6]

Професионална кариера

уреди

Трек-Лајвстронг (2009-2010)

уреди

На 24 септември 2008, Ленс Армстронг објавил дека Фини ќе биде во тимот под 23 години, организиран од Армстронг.[7] На 26 март 2009 ја освоил поединечната потера на Светското велодромско првенство UCI и повторно на 25 март 2010 на Светско велодромско првенство UCI. Потоа се насочил кон друмскиот велосипедиза, победувајќи на Париз-Рубе под 23 години, Трката Олимпија (и првите четири етапи) и хронометрите на Тур де л’Авенир и Трката околу Јута.

 
Фини на Светското велодромско првенство UCI, каде го освоил златниот медал за поединечниот пласман.

На 29 јули 2010 било објавено дека Фини и неговите колеги Џеси Сарџент и Клинтон Авери би можеле да возат на Трката околу Данска за Тим РадиоШек,[8] возејќи како стажанти.

БМЦ Рејсинг (2011-2016)

уреди
 
Фини ја носи водечката маичка на Џиро д’Италија 2012; водел во генералниот пласман првите три дена по победата на поединечниот хронометар.

На 22 септември 2010, екипата БМЦ објавила дека Фини ќе стане дел од БМЦ во 2011, заедно со Кедел Еванс, Џорџ Хинкапи и Алесандро Балан.[9] Првото достигнување на Фини во првата сезона со БМЦ била четвртата позиција на Енеко Тур.

Фини ја започнал сезоната 2012 со победа на неговата екипа на екипниот хронометар на Џиро дел Трентино, каде ја носел водечката маичка еден ден.[10] Првичната цел во сезоната 2012 на Фини била воведната етапа на Џиро д’Италија, кој навистина ја освоил со што ја облекол водечката маичка (maglia rosa), станувајќи само третиот Американец кој успеал во тоа, по Енди Хемпстен во 1988 и Кристијан Ванде Велде во 2008. Потоа, Фини се насочил кон Олимписките игри, настапувајќи на друмската трка и хронометарот и завршил четврти во двете дисциплини. Тргнал на победа на седмата етапа на поединечен хронометар на САД Про Сајклинг Челинџ. Фини учествувал на Светските друмски првенства 2012. Бил дел од екипата на БМЦ, која го освоила среброто на екипниот хронометар, додека Фини исто така завршил втор зад Тони Мартин во поединечниот хронометар.

 
Фини натпреварувајќи се на олимпискиот хронометар 2012 во Лондон

Во превирањата во аферата Ленс Армстронг-УСАДА, Фини испратил твит-порака, каде му честитал на неговиот колега Стив Камингс за неговата етапна победа на Трката околу Пекинг, велејќи „Тој (Камингс), ме сака, ја следи мојата сопствена политика на не пиење кофеински апчиња и лекови за болки. Најчистиот од чистите!“[11] Подоцна, Фини го објаснил неговиот коментар со што кажал дека иако легалните кофеински апчиња и одредени апчиња за болки биле често користени во групата во текот на трките и дека некои возачи дури ги дробеле и ги мешале во бидоните со вода. Подоцна изјавил дека е целосно против таа практика и допингот општо.[11]

На претпоследната етапа на Тирено-Адријатико 2013, Фини се нашол во групето на тешката етапа, која вклучувала искачување на Сант’Елпидио а Маре со наклони до 27% во услови на пороен дожд. Околу триесет други возачи од групата се откажале на околу 100 километри пред целта, но Фини возел сам со надеж дека ќе ја достигне временската граница, за да може да вози на хронометарот следниот ден. На крајот, Фини ја пропуштил рампата за над десет минути.

Во првиот дел на сезоната 2014, Фини ја освоил првата Трка Дубаи по победата на воведниот хронометар. Во мај, Фини освоил етапа на Трката околу Калифорнија, користејќи ги одличните вештини за спуштање за да избега од намалената главна група на повеќе од 23 километри до целта и успевајќи да се одржи за победа со разлика од 12 секунди. Наскоро, Фини бил победоносен по вторпат на националното хронометарско првенство, но на националното друмско првенство два дена подоцна, Фини имал лош пад избегнувајќи мотор на спуст. Му требало операција откако имал фрактура на неговата голема писка и на лигаментите. Фини никогаш не ја облекол националната маичка бидејќи останал надвор од трките таа година, иако првично се предвидувал период од шест до осум недели.[4][12][13]

На крајот на 2015 година, Фини учествувал во „Thereabouts 2“ со Ангус Мортон, Лахлан Мортон и Камерон Вурф.[14] „Thereabouts 2“ било велосипедско авантуристичко патување од Булдер, Колорадо до Моаб, Јута, обидувајќи се да се долови што го прави велосипедизмот толку посебен: авантура, пријателство и недостиг на структура.

Фини го поминал првиот дел од сезоната 2016 опоравувајќи се од неговите повреди, при што прва трка во годината му била Тур ди От Вар во февруари и пролетните класици пред да се врати од Европа во Колорадо.[15] Во мај 2016 година, Фини го освоил третото национално хронометарско првенство, победувајќи го Том Зирбел за минута: Фини изразил задолство со резултатот и неговиот настап, надевајќи се дека ќе му помогне да го обезбеди изборот за Летните олимписки игри 2016.[16] Настапил на Олимпијадата, но и покрај тоа што влегол со надеж за медал на друмскиот хронометар, завршил на 22. место, над пет минути зад победникот Фабијан Канчелара.[17]

Канондејл-Драпак (2017-2019)

уреди

Во септември 2016 година, Фини потврдил дека се согласил на двегодишен договор со Канондејл-Драпак од сезоната 2017, со цел настап на класиците и настап на Тур де Франс 2017.[18] Во јуни 2017 година бил именуван во почетниот состав за Тур де Франс,[19] со што го имал својот прв настап на трката. Во интервју пред Тур, Фини изјавил дека сѐ уште прима терапија за повредите и дека неговата лева страна била скоро 25% во споредба со десната страна кога правел експлозивен напор.[20] Фини го предводел планинскиот пласман и ја носел точкестата маичка на втората етапа.

Повлекување

уреди

Во октомври 2019 година, Фини објавил дека ќе се повлече од професионалните трки на крајот на сезоната 2019. Ги навел последиците од повредата што ја здобил во 2014 година.[21]

Достигнувања

уреди
2007
1.   Светско јуниорско хронометарско првенство
1.   Национално велодромско првенство - поединечна потера
Тур де л’Абитиби
1. Етапа 1 (ITT)
1. Етапа 2
2008
1.   Светско јуниорско велодромско првенство - поединечна потера
Национални јуниорски велодромски првенства
1.   Поединечна потера
1.   Хронометар
1.   Екипна потера
2009
1.   Светско велодромско првенство - поединечна потера
Национални јуниорски велодромски првенства
1.   Поединечна потера
1.   Бодовна трка
1.   Екипна потера
1. Пролог Флеш ду Суд
1. Париз-Рубе под 23 години
2010
1.   Светско велодромско првенство - поединечна потера
1.   Светско хронометарско првенство под 23 години
1.   Национално хронометарско првенство
1.   Краен пласман Трка Олимпија
1. Пролог
1. Етапа 1
1. Етапа 2
1. Етапа 3
Трка околу Јута
1. Пролог
1. Етапа 3 (ТТТ)
1. Париз-Рубе под 23 години
1. Етапа 2b Триптих на планините и замоците
1. Етапа 4 Трка околу Гила
1. Пролог Тур де л’Авенир
2011
4. Краен пласман Енеко Тур
1. Пролог
2012
1. Етапа 1 (ITT) Џиро д’Италија
1. Етапа 7 (ITT) САД Про Сајклинг Челинџ
1. Етапа 1 (ТТТ) Џиро дел Трентино
Светски друмски првенства
2.   Екипен хронометар
2.   Хронометар
3. Хроно де Насионс
4. Олимписка друмска трка
4. Олимписки хронометар
2013
1. Етапа 4 Трка околу Полска
3. Краен пласман Трка околу Катар
1.   Пласман за млад возач
1. Етапа 2 (ТТТ)
3. Џиро ди Тоскана
4. Светско екипно хронометарско првенство
5. Светско хронометарско првенство
7. Милано-Санремо
2014
1.   Национално хронометарско првенство
1.   Краен пласман Трка Дубаи
1.   Пласман за млад возач
1. Етапа 1 (ITT)
1. Етапа 5 Трка околу Калифорнија
7. Омлоп хет Ниувсблад
2015
1.   Светско првенство во екипен хронометар
1. Етапа 1 САД Про Сајлинг Челинџ
2016
1.   Национално хронометарско првенство
1. Етапа 1 (ТТТ) Тирено-Адријатико
1. Етапа 5 (ТТТ) Енеко Тур
2.   Светско првенство во екипен хронометар
2018
8. Париз-Рубе
2019
1. Етапа 1 (ТТТ) Трка Колумбија

Распоред на резултатите на големите трки

уреди
Голема трка 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018
  Џиро — 155 СО — — — — —
  Тур — — — — — — 159 136
  Вуелта СО — — — — — — —

СО = се откажал; — = не учествувал

Наводи

уреди
  1. ↑ Henderson, John (9 May 2008). „"Mini Phinney" on the move“. Denver Post. Посетено на 11 May 2016.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 „Taylor Phinney Bio“. TaylorPhinney.com. Архивирано од изворникот на 2018-06-15. Посетено на 2022-11-07.
  3. ↑ Ballinger, Alex (October 17, 2019). „Taylor Phinney retires from professional racing at 29“. Cycling Weekly. TI Media. Посетено на January 2, 2020.
  4. ↑ 4,0 4,1 Кирстен Фратини. „Doctors give Phinney six to eight weeks recovery time“. Cyclingnews.com.
  5. ↑ Bradley, John (27 September 2016). „Vaughters on losing Phinney (to Lance) and getting him back“. VeloNews. Архивирано од изворникот на 2016-11-01. Посетено на 28 September 2016.
  6. ↑ „Phinney records new track record on way to third national title“. cyclingnews.com.
  7. ↑ „Фини избран во тимот на Армстронг“. dailycamera.com. Архивирано од изворникот на 2008-09-26. Посетено на 2012-05-06.
  8. ↑ „Фини, Сарџент и Авери на прва трка за екипата РадиоШек“. velonation.com.
  9. ↑ „БМЦ потпиша со Тејлор Фини“. BMC-racing.com. Архивирано од изворникот на 2010-09-25. Посетено на 2012-05-06.
  10. ↑ „BMC wins team time trial at Giro del Trentino“. Cycling News. Future Publishing Limited. 17 април 2012. Посетено на 17 октомври 2012.
  11. ↑ 11,0 11,1 Shane Stokes (16 октомври 2012). „Taylor Phinney Interview: Getting the pill culture out of the sport“. Velo Nation. Velo Nation LLC. Посетено на 17 октомври 2012.
  12. ↑ Cycling News. „Phinney suffers broken leg in USA championship crash“. Cyclingnews.com.
  13. ↑ „BMC hopeful Phinney returns to racing 'before end of summer' - VeloNews.com“. VeloNews.com.
  14. ↑ „Thereabouts 2 – now available on vimeo-on-demand“. CyclingTips. December 29, 2015. Архивирано од изворникот на January 24, 2016.
  15. ↑ Смит, Софи (19 април 2016). „Taylor Phinney focuses on Olympics as comeback from horrific injury continues“. Cycling Weekly. Посетено на 28 септември 2016.
  16. ↑ „Phinney, Small win U.S. TT nationals“. VeloNews. 27 мај 2016. Архивирано од изворникот на 2016-08-16. Посетено на 11 август 2016.
  17. ↑ Мајер, Џон (12 август 2016). „Taylor Phinney finishes 22nd in Olympic time trial cycling event“. The Denver Post. Посетено на 28 септември 2016.
  18. ↑ Бенсон, Даниел (27 септември 2016). „Taylor Phinney: I'll start a new chapter at Cannondale-Drapac“. cyclingnews.com. Посетено на 27 септември 2016.
  19. ↑ „2017: 104th Tour de France: Start List“. Pro Cycling Stats. Посетено на 28 јуни 2017.
  20. ↑ Бенсон, Даниел (1 јули 2017). „Taylor Phinney: I have to be happy with whatever level I get back to“. cyclingnews.com. Посетено на 2 јули 2017.
  21. ↑ „Taylor Phinney retires from professional racing at 29“. Cycling Weekly. 17 October 2019. Посетено на 2 October 2020.

Надворешни врски

уреди
Спортски позиции
Претходник
Дејвид Забриски 		Национален хронометарски првак 2010
2010 		Наследник
Дејвид Забриски
Претходник
Том Зирбел 		Национален хронометарски првак 2014
2014 		Наследник
Ендру Талански
Претходник
Ендру Талански 		Национален хронометарски првак 2016
2016 		Наследник
моментален
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Тејлор_Фини&oldid=5245676“