Жервени
Жервени (грчки: Άγιος Αντώνιος, Агиос Андониос, до 1928 Ζέρβαινη, Зервени)[2] — село во Општина Костур во Костурскиот округ, Егејска Македонија, денес во областа Западна Македонија, Грција.
| Жервени Άγιος Αντώνιος | |
|---|---|
  Жервени | |
|
Местоположба во областа   Жервени | |
| Координати: 40°38′N 21°16′E / 40.633° СГШ; 21.267° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Западна Македонија |
| Округ | Костурски округ |
| Општина | Костур |
| Општ. единица | Корешта |
| Надм. вис. | 1.087 м |
| Население (2001)[1] | |
| • Вкупно | 141 |
| Часовен појас | EET (UTC+2) |
| • Лете (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Географија и местоположба уреди
Селото се наоѓа на 25 километри северно од градот Костур и Костурското Езеро во историско-географската област Корешта во јужните делови на Нередска Планина. Селото се наоѓа на надморска височина од 1040 метри.
Историја уреди
Во „Етнографија на Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Жервени се состоело од 45 семејства со 160 жители муслимани[3] Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година Жервени имало 430 жители муслимани[4][5].
На Етнографската карта на Битолскиот Вилает од 1901 г. Жервени се води како чисто „турско“ село во Костурската каза на Горичкиот санџак со 80 куќи.[6] Треба да се напомене дека тогаш исламизираните Македонци биле нарекувани „Турци“.
Во текот на Илинденското востание биле убиени околу 30 селани, а дел од селото било опожарено[7]. Според Георги Константинов Бистрицки селото пред Балканската војна имало 70 муслимански семејства[8].
Во текот на Втората балканска војна, селото настрадало и било окупирано од страна на грчките војски[9]. По крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Грција. На пописот од 1913 година биле евидентирани 492 жители, додека на пописот од 1920 година, во селото биле евидентирани 537 жители. Во 1927 година, селото било преименувано во Агиос Андониос.[10] Во текот на Првата светска војна, според официјалните бугарски документи, 1 жител се засолнил во Бугарија. Според Лозанскиот договор, во селото било населено грчко население од Мала Азија, Источна Тракија и Понд, додека од селото се иселиле муслиманските жители[9].
Во текот на Втората светска војна, селото било окупирано од страна на германските окупатори[11], по кое било предадено на бугарските сили.
Селото настрадало во текот на Грчката граѓанска војна и голем број на жители на селото биле принудени да ги напуштат своите домови, и тие главно заминале во Македонија или во социјалистичките земји од Источна Европа. 8 деца од селото биле протерани како деца бегалци[12]
По крајот на војната започнала масовна емиграција од селото кон Австралија, САД и Канада. Поради ова, бројот на населението започнал да се намалува.
Демографија уреди
Во 1928 година селото броело 185 жители.[13], додека во 1940 година селото броело 269 жители.
Селото во пописот од 1951 година броело 20 жители, на пописот од 1961 година, во селото живееле 213 жители, во 1971 година имало 196 жители, во 1981 година имало 200 жители, додека во 1991 година имало 213 жители[14]. Денеска, населението на селото е 141 жител според пописот од 2001 година.
Еве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
| Година | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 269 | 20 | 213 | 196 | 200 | 213 | 141 | — |
- Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
Наводи уреди
- ↑ Фактичка состојба на населението и домовите во Грција според пописот од 18 март 2001 г. (PDF 39 Мб). Државен завод за статистика на Грција. 2003.
- ↑ Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας. Μπλάτση -- Άγιος Αντώνιος
- ↑ Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г., Македонски научен институт, София, 1995, стр. 108-109.
- ↑ Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 265.
- ↑ Михајловски, Роберт, уред. (2017). Етнографска карта на Битолскиот вилает (PDF). Каламус. стр. 101.
- ↑ Силянов, Христо. Освободителните борби на Македония, том I, София 1933, стр. 302-304, Силянов, Христо. От Витоша до Грамос. Походът на една чета през Освободителната война - 1912 г., София 1984, стр. 545
- ↑ Бистрицки, Българско Костурско, Ксанти, 1919, стр. 7.
- ↑ 9,0 9,1 Симовски, Тодор (1998). Населените места во Егејска Македонија : географски, етнички и стопански одлики. II дел. Скопје: Институт за национална историја.
- ↑ „Λιθοξόου, Δημήτρης. Μετονομασίες των οικισμών της Μακεδονίας 1919 - 1971“. Архивирано од изворникот 20 јуни 2012. Посетено на 20 јуни 2012.
- ↑ Мичев, Добрин. Българското национално дело в Югозападна Македония (1941 – 1944 г.)
- ↑ „Mapping Migration in Kastoria, Macedonia. Vissinia“. Архивирано од изворникот на 2007-07-26. Посетено на 2016-03-15.
- ↑ „Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928“. Архивирано од изворникот 20 јуни 2012. Посетено на 20 јуни 2012.
- ↑ „Folketeljing 2011, revidert“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на 2015-09-24. Посетено на 2016-03-15.