Иван Нинковски

Д-р Иван Нинковски (Охрид, Кралство Југославија на 2 октомври 1921 – Белград, Србија на 6 мај 2010) — југословенски и македонски агроном, еден од пионерите на овоштарството во Охридско и Преспанско. Објавил шест книги со стручна литература од областа на агрономијата и овоштарството.

Иван Нинковски
Роден/а	Иван Нинковски 18 ноември 1874 Охрид, Кралство Југославија
Починат/а	5 мај 2010 (88 години) Белград, Србија)
Псевдоним	„Нинко“ (според презимето)
Занимање	агроном, публицист, професор и новинар.
Националност	Македонец
Образование	дипломиран агроном
Апсолвент на	Земјоделски факултет Земун при Универзитетот во Белград.
Жанр	агрономија
Предмет	овоштарство, калемарство, земјоделие
Значајни дела	„Савремено калемарство“, „Nektarina“
Деца	Русанка Здравеска и Здравко Нинковски

Живот и дејност

Роден крај Охридското Езеро во 1921 година во стара охридска фамилија како син на Тодос Нинко и Ксантипи Теодоси, имал 19 години кога под налетот на бугарските фашистички окупаторски сили во 1941 година го напуштил родниот крај и пребегал во Тирана, Албанија кај неговиот вујко Јанко Теодоси. Таму посетувал италијанско училиште заедно со неговите четири братучеди и го научил италијанскиот јазик кој подоцна му овозможил да се усоврши во областа на овоштарството.

По завршувањето на студиите на Земјоделскиот факултет во Земун кон крајот на 1949 година почнал да работи како професор по овоштарство и лозарство во едно училиште во Македонија. Потоа бил градски агроном во Охрид и главен агроном во Кооперативниот синдикат на охридскиот округ, па директор на Лозарскиот расадник во Струга и главен агроном на Кооперативниот синдикат на охридско-струшкиот округ. Едно време бил потпретседател и претседател на Општина Охрид. Во 1960 година добил стипендија за тримесечно студиско патување низ расадниците во Италија, која тој период почнала да зазема главна улога во развојот на овоштарството во Европа. Тоа искуство му помогнало да подигне плантажи во Охрид и Преспа. Есента 1964 година се префрлил во Скопје и работел како уредник на земјоделската емисија на ТВ Скопје. Во агрономскиот институт П.К. Белград почнал со работа во 1967 година и тоа на проблемите со интеграцијата на ПКБ со овошните организации во атарот нa градот Белград. Бил директор на Заводот за овоштарство и лозарство.

Посебно внимание посветил на проучувањето на видот нектарини. Во 1982 година ја објавил книгата „Nektarina“ во издание на Нолит, книга која била преведена и на унгарски.

По пензионирањето сè до својата смрт во 2010 година, работел како надворешен соработник на српското списание за здрав живот и природа „Моћ Природе“. Сите негови книги се објавени на српскохрватски или на српски јазик, освен првата која ја објавил преку Земјоделско-шумарскиот факултет во Скопје, па најголемата желба некое негово дело да биде објавено на македонски јазик му остана неостварена. Книгата Трешња е преведена на македонски од страна на неговата ќерка, меѓутоа никогаш не излезе од печат.

Творештво

• Оплодувањето на керешка вишна во услови на слободно опрашување (1974),
• Nektarina (1982),
• Kajsija (1987),
• Breskva i nektarina (1988),
• Трешња (1998),
• Савремено калемарство (2005).