Ахернар
Ахернар — најсветлата ѕвезда во соѕвездието Еридан и деветта најсветла на ноќното небо. Ја има Бајеровата ознака Алфа Еридани, која е латинизирана од α Еридани и скратено Алфа Ери или α Ери. Името Ачернар се однесува на примарната компонента на бинарен систем.[13] Двете компоненти се означени како Алфа Еридани А (примарна) и Б (секундарна), а втората неформално е позната како Ахернар В. Како што е утврдено со сателитот за астрометрија Хипаркос[14] овој систем се наоѓа на растојание од приближно 139 светлосни години од Сонцето.[2]
  | |
| Податоци од набљудување Епоха J2000 Рамноденица J2000 | |
|---|---|
| Соѕвездие | Еридан |
| Изговор | /ˈeɪkərnɑr/[1] |
| Ректасцензија | 01ч 37м 42,84548с[2] |
| Деклинација | –57° 14′ 12,3101″[2] |
| Прив. величина (V) | 0.40–0.46[3] |
| Особености | |
| Спектрален тип | B3 Vpe[4] + A1V-A3V[5] |
| U−B Боен показател | −0.66[6] |
| B−V Боен показател | −0.16[6] |
| Променлив тип | Be[3] |
| Астрометрија | |
| Радијална брзина (Rv) | +16[7] км/с |
| Сопствено движење (μ) | Рект: 87.00±0.58[2] млс/г Дек.: −38.24±0.50[2] млс/г |
| Паралакса (π) | 23.39 ± 0.57[2] млс |
| Оддалеченост | 139 ± 3 сг (43 ± 1 пс) |
| Апсолутна величина (MV) | −2,74 ± 0,05 |
| Орбита[8] | |
| Период (P) | 7,0389 ± 0,0015 г. |
| Голема полуоска (a) | 0,17190 ± 0,00025" (7,35 ± 0,18) |
| Занесеност (e) | 0,7258 ± 0,0015 |
| Наклон (i) | 30,32 ± 0,35° |
| Должина (Ω) | 310,91 ± 0,80° |
| Перицентарска епоха (T) | 2.008,7582 ± 0,0014 |
| Аргумент на перицентарот (ω) (споредна) | 172,05 ± 0,87° |
| Податоци | |
| A | |
| Маса | 6.0[8] M☉ |
| Полупречник | 6.78 – 9.16[9] R☉ |
| Површ. грав. (log g) | 2.772 – 3.561[9] |
| Сјајност | 3,493 ± 429[8] L☉ |
| Температура | 12,673 – 17,124[9] K |
| Вртежна брзина (v sin i) | 250[10] км/с |
| B | |
| Маса | 2,0 ± 0,1[8] M☉ |
| Полупречник | 1,70 ± 0,08[8] R☉ |
| Сјајност | 17,5 ± 5,1[8] L☉ |
| Температура | 9,064 ± 624[8] K |
| Други ознаки | |
| Наводи во бази | |
| SIMBAD | — податоци |
Од десетте најсјајни ѕвезди на ноќното небо по привидна величина, Алфа Еридани е најжешка и најсина по боја бидејќи е спектрален тип Б. Секундарната е помала, е спектрален тип А и орбитира околу Ахернар на растојание од 7,35 АЕ.
Номенклатура
уредиα Еридани (латинизирано во Алфа Еридани) е Бајерова ознака на системот. Ознаките на двете компоненти - Алфа Еридани А и В - произлегуваат од конвенцијата што ја користи Вашингтонскиот каталог за повеќекратни системи (WMC) за повеќе ѕвездени системи и усвоен од Меѓународната астрономска унија (МАС).
Системот го носи традиционалното име Ахернар (понекогаш се пишува Ахенар), добиен од арапскиот آخر النهر ākhir an-nahr, што значи „Крајот на реката“. Сепак, се смета дека ова име првично се однесувало на Тета Еридани, која подоцна била позната по сличното традиционално име Акамар, со иста етимологија. Работната група на МАС за имиња на ѕвезди (WGSN) го одобрила името со правописот Achernar за компонентата Алфа Еридани А на 30 јуни 2016 година и денес името е вклучено во Списокот на имиња на ѕвезди одобрени од МАС.
На кинески, предизвикано од адаптација на соѕвездијата на европската јужна полутопка во кинескиот систем, 水委, што значи искривена проточна вода, се однесува на астеризам кој се состои од Ахернар, ζ Феникс и η Феникс. Следствено, самиот Ахернар е познат како 水委一 или Првата ѕвезда на кривата проточна вода
Домородниот народ Буронг од северозападна Викторија, Австралија, ја нарекла Јерердеткурк.
Имењаци
уредиУСС <i id="mwpQ">Ахернар</i> (АКА-53) бил товарен брод за напад на морнарицата на Соединетите држави именувана по ѕвездата.
Својства
уредиАхернар е на длабокото јужно небо и никогаш не се издигнува над хоризонтот северно од 33° северно, приближно на географската ширина на Далас, Тексас. Најдобро се гледа од јужната полутопка во ноември; таа е кружна јужно од 33°Ј, приближно на географската ширина на Сантијаго. На оваа географска широчина - на пример, јужниот брег на Јужна Африка (Кејптаун до Порт Елизабет) - кога на пониска кулминација е само 1 степен над хоризонтот. На југ, тоа е добро видливо во секое време во текот на ноќта.
Ахернар е светла, сина ѕвезда околу шест до седум пати поголема од Сончевата маса. Има ѕвездена класификација Б6 Веп, но и покрај тоа што изгледаласлично на ѕвезда од главната низа, се смета дека неодамна го исцрпила својот водородот во јадрото и почнала да еволуира далеку од главната низа. Се проширила до просечен полупречник осум пати поголем од Сонцето и е околу 3.000 пати посјајна. Инфрацрвените набљудувања на ѕвездата со помош на адаптивен оптички систем на Многу големиот телескоп покажуваат дека таа има придружна ѕвезда во блиска орбита. Се смета дека ова е ѕвезда од типот А во ѕвездената класификација A0V–A3V, што сугерира ѕвездена маса од околу двојно поголема од онаа на Сонцето. Разделбата на двете ѕвезди е 7,35 и нивниот орбитален период е 7 години.
Осветленоста на Ахернар варира многу малку, за максимум 0,06 величини или околу 6%. Период од 1,263 е даден во Општиот каталог на променливи ѕвезди, но неколку периоди се идентификувани помеѓу околу 17 и 35. Најдолгите периоди се многу слични на периодот на ротација на ѕвездата, иако се смета дека точниот период варира како што се менува брзината на ротација на нејзината горна атмосфера. Најкратките периоди може да бидат хармоници на подолгите периоди. Типот на варијабилност на Ахернар е даден само како Be-ѕвезда и точните причини за промените на осветленоста се непознати. Се смета дека самата ѕвезда пулсира, а дискот околу неа се разликува по големина и форма, како и на моменти очигледно исчезнува.
Од 2015 година, Ахернар била најмалку сферичната ѕвезда позната на Млечниот Пат. Се врти толку брзо што добила форма на образен сфероид со екваторијален пречник 35% поголем од нејзиниот поларен пречник . Обраснатоста на Ахернар е споредлива со онаа на џуџестата планета Хаумјеа и ѕвездите на Алтаир и Регул. Поларната оска е наклонета околу 60,6° до линијата на видот од Земјата. Бидејќи всушност е двојна ѕвезда, нејзината многу искривена форма може да предизвика незанемарливи отстапувања на орбиталната траекторија на придружникот во однос на Кеплерова елипса.
Поради искривената форма на оваа ѕвезда, постои значителна промена на температурата според географската ширина. На полот, температурата е 17.124 келвини, додека екваторот е на 12.673 келвини. Просечната температура на ѕвездата е околу 15.000 келвини. Високите поларни температури генерираат брз поларен ветер кој ја исфрла материјата од ѕвездата, создавајќи поларна обвивка од врел гас и плазма. Целата ѕвезда е опкружена со продолжена обвивка што може да се открие со нејзината прекумерна инфрацрвена емисија, или со нејзината поларизација. Присуството на кружен ѕвезден диск од јонизиран гас е вообичаена карактеристика на Be-ѕвездите како оваа. Дискот не е стабилен и периодично се декретира назад во ѕвездата. Максималната поларизација за дискот на Ахернар била забележана во септември 2014 година, а сега се намалува.
Придружник во движење
уредиЦрвеното џуџе 2MASS J01375879−5645447 лежи околу половина степен северно од Ахернар. Утврдено е дека е на исто растојание и има заедничко правилно движење, како и дека е на приближно иста возраст. Проектираното раздвојување на двете е нешто повеќе од една светлосна година и тие не би биле гравитациски врзани, но се предлага и двете да бидат дел од здружението Тукана-Хорологиум.[15]
Историска видливост
уредиПрецесијата предизвикала Ахернар да лежи многу подалеку на југ во античко време отколку денес: 7,5 степени од јужниот небесен пол околу 3400 г. п.н.е. (деклинација −82° 40′) и сè уште на југ до деклинација −76° до околу 1500 г. п.н.е. Оттука, старите Египќани не можеле да го знаат тоа. Дури и во 100 н.е., нејзината деклинација била околу −67°, што значи дека Птоломеј веројатно не можел да ја види од Александрија, додека Тета Еридани била видлива дури на север до Крит. Значи, „Крајот на реката“ на Птоломеј била секако Тета Еридани. Алфа Еридани не била видлива од Александрија до околу 1600 година.
До околу март 2000 година, Ахернар и Фомалхаут биле двете ѕвезди со прва величина најоддалечени од која било друга, а нивните најблиски соседи биле едни со други. Антарес сега е најизолираната ѕвезда со прва величина. Антарес се наоѓа во соѕвездие (Шкорпија) со многу светли ѕвезди со втора величина, додека ѕвездите што ги опкружуваат Алфа Еридани и Фомалхаут се значително послаби.
Првиот ѕвезден атлас што го содржи Ахернар во табелата на Еридан е Уранометрија на Јохан Бајер. Бајер самиот не го забележал тоа, а првото европско знаење за тоа му се припишува на Питер Кејзер на првото патување на Холанѓаните во Источна Индија („ Eerste Schipvaart “). Така, таа била единствената ѕвезда со прва величина која не е наведена во Птоломејовиот Алмагест.
Алфа Еридани ќе продолжи да се движи кон север во следните неколку милениуми, достигнувајќи ја својата максимална северна деклинација помеѓу 8-ми и 11-ти милениум, кога ќе биде видлива дури на север до Германија и јужна Англија.
Наводи
уреди- ↑ „Achernar“. Merriam-Webster Dictionary.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 van Leeuwen, F. (November 2007). „Validation of the new Hipparcos reduction“. Astronomy and Astrophysics. 474 (2): 653–664. arXiv:0708.1752. Bibcode:2007A&A...474..653V. doi:10.1051/0004-6361:20078357. S2CID 18759600.
- ↑ 3,0 3,1 Samus, N. N.; Durlevich, O. V.; и др. (2009). „VizieR Online Data Catalog: General Catalogue of Variable Stars (Samus+ 2007–2013)“. VizieR On-line Data Catalog: B/GCVS. Originally Published in: 2009yCat....102025S. 1: 02025. Bibcode:2009yCat....102025S.
- ↑ Dalla Vedova, G.; Millour, F.; Domiciano de Souza, A.; Petrov, R. G.; Moser Faes, D.; Carciofi, A. C.; Kervella, P.; Rivinius, T. (May 2017). „VLTI/PIONIER images the Achernar disk swell“. Astronomy and Astrophysics. 601: 1. arXiv:1703.02839. Bibcode:2017A&A...601A.118D. doi:10.1051/0004-6361/201628230. S2CID 54791255.
- ↑ Kervella, P.; Domiciano de Souza, A.; Bendjoya, Ph. (June 2008). „The close-in companion of the fast rotating Be star Achernar“. Astronomy and Astrophysics. 484 (1): L13–L16. arXiv:0804.3465. Bibcode:2008A&A...484L..13K. doi:10.1051/0004-6361:200809765. S2CID 1776184.
- ↑ 6,0 6,1 Ducati, J. R. (2002). „VizieR Online Data Catalog: Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system“. CDS/ADC Collection of Electronic Catalogues. 2237: 0. Bibcode:2002yCat.2237....0D.
- ↑ Evans, D. S. (June 20–24, 1966). „The Revision of the General Catalogue of Radial Velocities“. Во Batten, Alan Henry; Heard, John Frederick (уред.). Determination of Radial Velocities and their Applications, Proceedings from IAU Symposium no. 30. University of Toronto: International Astronomical Union. Bibcode:1967IAUS...30...57E.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 8,6 Kervella, Pierre (15 November 2022). „The binary system of the spinning-top Be star Achernar“. Astronomy & Astrophysics. 667 (667): A111. arXiv:2209.07537. Bibcode:2022A&A...667A.111K. doi:10.1051/0004-6361/202244009. S2CID 252025183 Проверете ја вредноста
|s2cid=(help). - ↑ 9,0 9,1 9,2 Domiciano De Souza, A.; Kervella, P.; Moser Faes, D.; Dalla Vedova, G.; Mérand, A.; Le Bouquin, J. -B.; Espinosa Lara, F.; Rieutord, M.; Bendjoya, P.; Carciofi, A. C.; Hadjara, M.; Millour, F.; Vakili, F. (2014). „The environment of the fast rotating star Achernar. III. Photospheric parameters revealed by the VLTI“. Astronomy and Astrophysics. 569: A10. Bibcode:2014A&A...569A..10D. doi:10.1051/0004-6361/201424144.
- ↑ Kervella, P.; и др. (January 2009). „The environment of the fast rotating star Achernar. II. Thermal infrared interferometry with VLTI/MIDI“. Astronomy and Astrophysics. 493 (3): L53–L56. arXiv:0812.2531. Bibcode:2009A&A...493L..53K. doi:10.1051/0004-6361:200810980. S2CID 9224250.
- ↑ „Achernar -- Be Star“. SIMBAD. Centre de Données astronomiques de Strasbourg. Посетено на 2010-02-16.
- ↑ (на кинески) AEEA (Activities of Exhibition and Education in Astronomy) 天文教育資訊網 2006 年 7 月 27 日 Архивирано на 22 мај 2011 г.
- ↑ „Naming Stars“. IAU.org. Посетено на 16 December 2017.
- ↑ Perryman, Michael (2010). The Making of History's Greatest Star Map. Astronomers’ Universe. Heidelberg: Springer-Verlag. Bibcode:2010mhgs.book.....P. doi:10.1007/978-3-642-11602-5. ISBN 978-3-642-11601-8.
- ↑ Carciofi, A. C.; и др. (December 2007). „Achernar: Rapid Polarization Variability as Evidence of Photospheric and Circumstellar Activity“. The Astrophysical Journal. 671 (1): L49–L52. arXiv:0710.4163. Bibcode:2007ApJ...671L..49C. doi:10.1086/524772. S2CID 16106929.
Дополнителна литература
уреди- Lovekin, C. C.; Deupree, R. G.; Short, C. I. (2006). „Surface Temperature and Synthetic Spectral Energy Distributions for Rotationally Deformed Stars“. The Astrophysical Journal. 643 (1): 460–470. arXiv:astro-ph/0602084. Bibcode:2006ApJ...643..460L. doi:10.1086/501492. S2CID 17998437.