Псоре
Псоре (грчки: Υψηλό, Ипсило, до 1928 Ψόχωρι, Псохори)[2] — село во Општина Костур во Костурскиот округ, Егејска Македонија, денес во областа Западна Македонија, Грција.
| Псоре Υψηλό | |
|---|---|
  Псоре | |
|
Местоположба во областа   Псоре | |
| Координати: 40°27′N 21°10′E / 40.450° СГШ; 21.167° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Западна Македонија |
| Округ | Костурски округ |
| Општина | Костур |
| Општ. единица | Света Троица |
| Надм. вис. | 703 м |
| Население (2011)[1] | |
| • Вкупно | 19 |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Географија и местоположба
уредиСелото се наоѓа на 7 километри југозападно од градот Костур и Костурското Езеро на десниот брег од реката Бистрица. Селото се наоѓа на надморска височина од 703 метри.
Историја
уредиСпоред статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година Кономлади имало 84 жители Македонци[3][4]
Селото било под влијание на Бугарската егзархија. Според податоците на секретарот на егзархијата Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во селото живееле 120 Македонци под врховенството на Бугарската егзархија[3][5]. Според Георги Константинов Бистрицки селото пред Балканската војна имало 13 македонски семејства[6].
На Етнографската карта на Битолскиот Вилает од 1901 г. Псор се води како чисто македонско село во Костурската каза на Горичкиот санџак со 12 куќи.[7]
Во текот на Втората балканска војна, селото било окупирано од страна на грчките војски[8]. По крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Грција. На пописот од 1913 година биле евидентирани 108 жители, додека на пописот од 1920 година, во селото биле евидентирани 102 жители. Во 1927 година, селото било преименувано во Ипсило.[9]
Селото настрадало во текот на Грчката граѓанска војна и голем број на жители на селото биле принудени да ги напуштат своите домови, и тие главно заминале во Македонија или во социјалистичките земји од Источна Европа. 3 деца од селото биле протерани како деца бегалци[10]
Демографија
уредиВо 1928 година селото броело 121 жител.[11], додека во 1940 година селото броело 154 жители.
Селото во пописот од 1951 година броело 142 жители, на пописот од 1961 година, во селото живееле 124 жители, во 1971 година имало 76 жители, во 1981 година имало 92 жители, додека во 1991 година имало 92 жители[12]. Денеска, населението на селото е 214 жители според пописот од 2001 година.
Еве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
| Година | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 154 | 142 | 124 | 76 | 92 | 92 | 59 | 19 |
- Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
Наводи
уреди- ↑ „Попис на населението од 2011 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
- ↑ Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας. Μπλάτση -- Υψηλό
- ↑ 3,0 3,1 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 267.
- ↑ Brancoff, D.M. La Macédoine et sa Population Chrétienne, Paris, 1905, pp. 180-181.
- ↑ Бистрицки, Българско Костурско, Ксанти, 1919, стр. 8.
- ↑ Михајловски, Роберт, уред. (2017). Етнографска карта на Битолскиот вилает (PDF). Каламус. стр. 98.
- ↑ Симовски, Тодор (1998). Населените места во Егејска Македонија : географски, етнички и стопански одлики. II дел. Скопје: Институт за национална историја.
- ↑ „Λιθοξόου, Δημήτρης. Μετονομασίες των οικισμών της Μακεδονίας 1919 - 1971“. Архивирано од изворникот 20 јуни 2012. Посетено на 20 јуни 2012.
- ↑ „Mapping Migration in Kastoria, Macedonia. Vissinia“. Архивирано од изворникот на 2007-07-26. Посетено на 2016-03-17.
- ↑ „Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928“. Архивирано од изворникот 20 јуни 2012. Посетено на 20 јуни 2012.
- ↑ „Folketeljing 2011, revidert“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на 2015-09-24. Посетено на 2016-03-17.