Ангели на отпад (филм)
Оваа статија користи текст од мрежното место на Македонскиот информациски филмски центар (МИФЦ). Повеќе за наводите ќе најдете во делот за надворешни врски.
Текстот во статиите се употребува со дозвола на МИФЦ; Повеќе на страницата за разговор во рамките на ВикиПроектот „Филм“. |
„Ангели на отпад“ е македонски филм од 1995 година, во режија на Димитрие Османли, кој е автор и на сценариото. Главните улоги ги толкуваат: Јосиф Јосифовски, Катина Иванова, Кирил Ќортошев, Мери Бошкова и Мето Јовановски. Филмот трае 124 минути, снимен е во колор-техника, со 35 милиметарска камера.
| „Ангели на отпад“ | |
|---|---|
 филмски плакат | |
| Режисер | Димитрие Османли |
| Сценарист | Томислав Османли |
| Главни улоги | Мери Бошкова Катина Иванова Мето Јовановски Владо Јовановски Јосиф Јосифовски Ванчо Петрушевски Борис Чоревски Кирил Псалтиров Мирче Доневски Добрила Пуцкова Кирил Ќортошев Беќир Нуредини Кирил Андоновски Илија Милчин Билјана Танески Кирчо Божиновски |
| Кинематографија | Мишо Самоиловски Владимир Самоиловски |
| Монтажа | Марија Караџова Вангел Чемчев |
| Премиера | 1995 |
| Времетраење | 124 минути |
| Земја | Република Македонија |
| Јазик | македонски |
Содржина
уредиДејството на филмот „Ангели на отпад“ се случува во времето на пропаѓањето на некогаш актуелните општествени политички системи, на начинот на размислување, однесување, препорачливите норми... Падот на некогашните вредности во кој било домен на живеењето има своја рефлексија и во она што се нарекува стандард на секојдневното живеење, па затоа личностите во филмот се луѓе на маргините на материјалната егзистенција што во исто време не значи и дефинитивен пад на личното достоинство. Тоа се луѓе кои едноставно не умеат и не можат поради објктивни причини да се снајдат во едно „меѓувреме“.[1]
Местото на случување е градската депонија, каде што завршува сè она што некогаш имало некаква вредност, а фабриката за стакло каде што работи еден од главните јунаци на филмот, Гаврил, и нешто што би требало да се нарече циркуски шатор, а кој повеќе е реминисценција на некогашната илузија што тој шарен и комично-трагичен шатор им ја дава на луѓето кои во душата и понатаму го негуваат некогашното дете. Семејството на Гаврил живее во близината на депонијата, во дивоградба, под постојан притисок за уривање, што најпосле и ќе се случи. Член на семејството е и таткото, стариот Атанас, некогашен милиционер, потоа информбировец, а во денешно време опортунист од инает кој прави своја збирка на предмети од отпад, сакајќи да го врати времето на својата младост и на својата голема заблуда. На отпадот живее и Ицко, поранешен кловн, човек кому трагичните повоени збиднувања и манипулации со луѓето му го одземаат семејството. Неговата поранешна сопруга и партнерка во циркусот „Калистратиус“, Мими, е една стара дама со сочувани манири од некое друго време. Таа живее надвор од реалноста. Во својата имагинарна сегашност, таа сонува за изминатите времиња, луѓе и збиднувања, затоа што само така може да го оправда своето постоење. На отпадот работи и Рушка, жена чиј живот го изманипулирале многубројните мажи, но и покрај тоа таа ја сочувала својата блага природа која ја „негува“ во алкохолот. Филмот е калеидоскоп од епизоди на многубројните личности со кои се сретнуваме, па така сме сведоци и на манипулацијата со фиктивниот стан што му се доделува на работникот Гаврил, тивок и понизен човек кој по последното понижување реагира како човек кој изгубил секаква надеж. Во состојба на очај, тој ги крши складираните производи на фабриката. Во последната циркуска претстава што како лебедова песна ја подготвуваат кловнот Ицко и неговата партнерка Мими, и двајцата ги проголтува огнот пред очите на посетителите што му припаѓаат на маргиналниот слој на општеството. Животот на депонијата продолжува и понатаму исполнет со судбините на малите инцидентни луѓе.