Обор
Обор или Омбар (грчки: Αραβησσός, Арависос; до 1926 г. Όμπαρ, Обар[2]), на турски: Дерменџик — село во Ениџевардарско, Егејска Македонија, денес во општината Постол на истоимениот округ во областа Централна Македонија, Грција. Населението брои 1.398 жители (2011). Сè до Првата светска војна било населено исклучиво со Македонци.[3]
| Обор Αραβησσός | |
|---|---|
  Обор | |
|
Местоположба во областа   Обор | |
| Координати: 40°50.37′N 22°18.6′E / 40.83950° СГШ; 22.3100° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Централна Македонија |
| Округ | Постолски |
| Општина | Постол |
| Општ. единица | Кир |
| Надм. вис. | 50 м |
| Население (2011)[1] | |
| • Вкупно | 1.398 |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Географија
уредиСелото е сместено во Солунското Поле, во подножјето на планината Пајак, на 13 км северозападно од градот Пазар (Ениџе Вардар).[3] Низ селото поминува Оборска Река (или Обор), на други места наречена и Белица.
Историја
уредиАнтика
уредиЈужно од селото, на местото на поранешното село Градиште, се наоѓаат рушевините на древномакедонскиот град Кир.[4]
Во Отоманското Царство
уредиНа почетокот на XX век Обор било мало селце во Ениџевардарска каза. Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. Обор (Дерменлик) броел 21 жител, сите Македонци.[5][6]
Во Грција
уредиПо Балканските војни во 1913 г. селото е припоено кон Грција согласно Букурешкиот договор. Истата 1913 г. селото броело 10 жители. Во текот Првата светска војна тука се доселиле поголем број Власи од селото Голема Ливада, па во 1920 г. Обор броел 111 жители, од кои поголемиот дел биле влашки преселници.[3] Во 1924 г. властите изградиле нови живеалишта и во селото довеле туркојазични грчки колонисти од Турција. Едни биле Караманлии од селата Арависос и Енехил, други биле тракиски Грци од Тајфир (Тајфурќој) во Галиполско, а трети од Галата во Цариград.[7] Во 1926 г. името на селото е сменето во Арависос. Во 1928 г. во селото се заведени 1.454 дојденци од 408 семејства,[8] а според Тодор Симовски селото таа година имало 1.207 лица, заедно со малубројните македонски староседелци.[3]
Во 1940 г. Обор броел 1.437 жители. За време на Втората светска војна грчките дојденци како колаборационисти му нанеле големи зла на македонското население во сето Ениџевардарско, а истото важело и во Граѓанската војна, застанувајќи на страна на монархистичката власт, поради што претрпеле големи загуби од ЕЛАС и ДАГ. Според статистиката на НОФ, во 1947 г. во селото имало 12 Македонци, 100 Власи, а сите останати биле грчки дојденци.[3]
И покрај загубите, по војната во 1951 г. селото имало 1.444 жители и продолжило да се развива и во понатамошните десетлетија.[3]
Население
уредиЕве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
| Година | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 1.437 | 1.444 | 1.691 | 1.456 | 1.510 | 1.512 | 1.514 | 1.398 |
- Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
Стопанство
уредиБидејќи е полупланинско, Обор има ограничени обработливи површини. Дел од земјиштето се наводнува од истоимената река Обор која извира под селото. Главни производи се овошјето, пченицата, памукот, тутунот и др. Застапени се и овчарството и краварството.[3]
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ „Попис на населението од 2011 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
- ↑ Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας. Όμπαρ -- Αραβησσός
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Симовски, Тодор (1998). Населените места во Егејска Македонија : географски, етнички и стопански одлики. I дел. Скопје: Институт за национална историја. стр. 76.
- ↑ Αναστασοπούλου, Φωτεινή. „Αρχαία Κύρρος“. Golden Greece. Архивирано од изворникот на 2018-06-22. Посетено на 22 јуни 2018.
- ↑ Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 146. ISBN 954430424X.
- ↑ „Обор на сайта на Дем Кирос“. Архивирано од изворникот на 2011-08-11. Посетено на 2019-12-24.
- ↑ „Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928“. Архивирано од изворникот 20 јуни 2012. Посетено на 20 јуни 2012.