Мелникич

село во Серско, Егејска Македонија

Мелникич (грчки: Μελενικίτσι, Меленикици; до 1926 г. Μελεγκίτσι, Меленкици[2]) — село во Серско, Егејска Македонија, денес во општината Долна Џумаја на Серскиот округ, Грција. Населението брои 621 жители (2011) и до денес е целосно населено со Македонци.[2]

Мелникич
Μελενικίτσι
Мелникич is located in Грција
Мелникич
Мелникич
Местоположба во областа
Мелникич во рамките на Долна Џумаја (општина)
Мелникич
Местоположба на Мелникич во Серскиот округ и областа Централна Македонија
Координати: 41°9′N 23°27′E / 41.150° СГШ; 23.450° ИГД / 41.150; 23.450Координати: 41°9′N 23°27′E / 41.150° СГШ; 23.450° ИГД / 41.150; 23.450
ЗемјаГрција
ОбластЦентрална Македонија
ОкругСерски
ОпштинаДолна Џумаја
Општ. единицаПросеник
Надм. вис.&10000000000000120000000120 м
Население (2011)[1]
 • Вкупно621
Часовен појасEET (UTC+2)
 • Лете (ЛСВ)EEST (UTC+3)

Географија и местоположба уреди

Селото е сместено во Серското Поле, на 11 км северозападнно од градот Сер и на 13 км источно од селото Просеник, во западните падини на планината Шарлија, на надморска височина од 120 м.[2]

Мелникич е рамничарско и ридско-планинско село, кое е потполно споено со соседното Топалово.[2]

Историја уреди

Во Отоманското Царство уреди

Во XIX век Мелникич бил македонско село во Серската каза на Серскиот Санџак. Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. во Мелникич (Melnikitch) имало 102 домаќинства и 328 жители Македонци.[3][4]

Во 1891 година Георги Стрезов за селото напишал:

Мелникич, источно од Ристос, во подножјето на истата долина како и споменатото село. Ова село е чифлик на Михаил од Сер и се одликува со црквата и вилите на сопственикот. Земјата, како и во Ристос е од најдобрата; ги произведува сите зрна, памук, сусам; само лозјата не успеваат. Во црквата „Св. Архангел“ се служи на грчки јазик. 90 македонски куќи.[5]

Селото било под влијание на Цариградската патријаршија. Според податоците на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) од 1900 г., во селото Мелникич имало 550 жители, сите Македонци.[3][6] По податоци на егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 г. во Мелникич имало 640 Македонци под врховенство на патријаршијата и во селото работело грчко училиште.[3][7]

Во Грција уреди

За време на Првата балканска војна Мелникич е окупиран од Бугарија, но по Балканските војни во 1913 г. е припоено кон Грција согласно Букурешкиот договор, кога броело 455 жители. Во 1920 г. броело 388 жители.[2]

Во 1926 година, името на селото било променето во Меленикици (Μελενικίτσι). Во селото никогаш не биле сместени бегалци, а поради високиот наталитет, населението постепено пораснало. Во пописот од 1928 г. се евидентирани 535 луѓе, од кои 469 Македонци и 61 лице од други населби и општини.[2]

Стопанство уреди

Населението произведува големи количини на памук, жито, фуражни и други земјоделски производи. Поради поволните услови за сточарење, особено во ридско-планинскиот атар на селото, внимание му се посветува и на сточарството.[2]

Население уреди

Еве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:

Година 1940 1951 1961 1971 1981 1991 2001 2011
Население 701 837 931 739 654 645 759 621
Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија

Самоуправа и политика уреди

Во 1919 година, селото станало самостојна општина, а атарот на општината опфаќал површина од 28,3 квадратни километри.[2] Општината Мелникич била приклучена во општината Просеник во 1997 година, која била укината во 2011 година и станала дел од поголемата општина Долна Џумаја.

Селото припаѓа на општинската единица Просеник со седиште во истоименото село, која припаѓа на поголемата општина Долна Џумаја, во округот Сер. Воедно, селото е дел од општинскиот оддел Мелникич, во кој е единствено село.

Културни и природни знаменитости уреди

Цркви

Личности уреди

Родени во Мелникич

Починати во Мелникич

Наводи уреди

  1. „Попис на населението од 2011 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 Симовски, Тодор (1998). Населените места во Егејска Македонија : географски, етнички и стопански одлики. II дел. Скопје: Институт за национална историја. стр. 260.
  3. 3,0 3,1 3,2 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
  4. Македония и Одринско : Статистика на населението от 1873 г. София: Македонски научен институт – София, Македонска библиотека № 33. 1995. стр. 116–117. ISBN 954-8187-21-3.
  5. Стрезов, Г. Два санджака от Източна Македония. Периодично списание на Българското книжовно дружество в Средец, кн.XXXVII-XXXVIII, 1891, стр. 841.
  6. Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 176. ISBN 954430424X.
  7. Brancoff, D. M (1905). La Macédoine et sa Population Chrétienne : Avec deux cartes etnographiques (PDF). Paris: Librarie Plon, Plon-Nourrit et Cie, Imprimeurs-Éditeurs. стр. 198–199.
  8. Николов, Борис Й (1999). ВМОРО : псевдоними и шифри 1893-1934. София: Издателство „Звезди“. стр. 67. ISBN 954-9514-17 Проверете ја вредноста |isbn=: length (help).