Серски Санџак

санџак на Отоманското Царство

Серски Санџак (отомански турски: Sancak-i/Liva-i Siroz) — санџак на Солунскиот вилает се седиште во градот Сер, Егејска Македонија, иако половина од него бил во Пиринска Македонија.

Серски Санџак
Liva-i Siroz
санџак на Отоманското Царство
пред 1846–1912
Местоположба на Серски Санџак
Местоположба на Серски Санџак
Карта на Солунскиот вилает во 1907 г. со Солунскиот, Серскиот и Драмскиот Санџак
Главен град Сер
Историја
 -  Основана ~ 1846
 -  Прва балканска војна 1912
Денес во  Бугарија
 Грција

Сер потпаднал под власта на Османлиите ма 19 септември 1383 г. и првично бил вакуф на Евренос-бег, кој довел јуручки доселеници од Сарухан, денес во Ерменија. Иако никогаш не бил меѓу најзначајните во царството, во 1413-14 г. во Сер е отворена монетковница.[1] Во XVIII и почетокот на XIX век, Сер станал автономен беглик под управа на низа деребегови во состав на Солунскиот Санџак.[1][2]

Кон 1846 г. Сер станал своја управна единица со танзиматски реформи како санџак на Солунскиот Ејалет (подоцна Солунски вилает) на територијата на Егејска и Пиринска Македонија, опфаќајќи ги градовите Драма, Валовишта, Неврокоп, Мелник и Лиса со нивните села. Набргу Драма се одвоила со свој Драмски Санџак.

Во 1912 г. (последната година од своето постоење), Серскиот Санџак ги опфаќал следниве кази: Серска, Зихненска, Мелничка, Разлошка, Петричка, Валовишка (Тимурхисарска), Горноџумајска и Неврокопска.[2]

Санџакот престанал да постои во 1912 г. со бугарската окупација на подрачјето за време на Првата балканска војна. Со Букурешки договор по Втората балканска војна во 1913 г. градот Сер и јужната половина од санџакот ѝ припаднале на Грција, а северната половина (и цела Пиринска Македонија) влегла во состав на Бугарија.

Поврзано

уреди

Наводи

уреди
  1. 1,0 1,1 Babinger, Franz (1934). „Serres“. Во M. Th. Houtsma, A. J. Wensinck, E. Lévi-Provençal, H. A. R. Gibb, W. Heffening (уред.). The Encyclopaedia of Islām, A Dictionary of the Geography, Ethnography and Biography of the Muhammadan Peoples. Volume IV: S–Z. Leiden and London: E. J. Brill and Luzac & Co. стр. 234.CS1-одржување: користи параметар editors (link)
  2. 2,0 2,1 Birken, Andreas (1976). Die Provinzen des Osmanischen Reiches. Beihefte zum Tübinger Atlas des Vorderen Orients (германски). 13. Reichert. стр. 77. ISBN 9783920153568.