Муклен
Муклен (познато како М'клен и Моклен; грчки: Μούχλιανη, Мухлијани[1]) — поранешно село во Серско, Егејска Македонија, на територијата на денешната Довишта на Серскиот округ во областа Централна Македонија, Грција.
| Муклен Μούχλιανη | |
|---|---|
 Поглед на местото на раселеното село | |
  Муклен | |
|
Местоположба во областа   Муклен | |
| Координати: 41°8′N 23°44′E / 41.133° СГШ; 23.733° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Централна Македонија |
| Округ | Серски |
| Општина | Довишта |
| Општ. единица | Довишта |
| Надм. вис. | 1.000 м |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Географија
уредиСелото се наоѓало на 20 км североисточно од градот Сер, високо на планината Сминица, на надморска височина од 1.000 м.[1]
Историја
уредиВо Отоманското Царство
уредиВо XIX век Муклен бил македонско село во Серската каза на Серскиот Санџак. Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. во Меклен (Meklen) имало 20 домаќинства и 65 жители Македонци.[2][3] Поради отсуство на обработливо земјиште, жителите на селото купиле земјиште во кај полското село Сармусакли.[4]
Во пролетта 1883 година селото е нападнато од ајдучкиот војвода Кочо Кукулич од с. Рамна, Валовишко. Тој бил ранет и подоцна починал во битката.[5]
Според Стефан Верковиќ во 1889 г. во селото имало 65 македонски домаќинства.[2][6]
Во 1891 година Георги Стрезов за селото напишал:
| „ | Муглен, мало село над Боздаг, североисточно од Сер под Дреново. Иста состојба како двете горни села. 35 македонски куќи.[7] | “ |
Селото било под влијание на Бугарската егзархија. Според податоците на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) од 1900 г., во селото Муклен имало 250 жители, сите Македонци.[2][8] По податоци на егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 г. во Муклен имало 480 Македонци под врховенство на егзархијата и во селото работело бугарско училиште.[2][9]
Во 1909 г. егзархискиот инспектор на Солунската епархија Константин Георгиев вели дека во селото имало 54 куќи со црква и училиште, во кое главниот учител бил Д. Божиков. Во училиштето имало 17 ученици, од кои 12 машки и 5 женски.[10]
Во Првата балканска војна, 5 лица од селото се вклучиле во Македонско-одринските доброволни чети.[11]
Во Грција
уредиВо Првата балканска војна Муклен е окупиран од Бугарија, но по Балканските војни во 1913 г. селото е припоено кон Грција согласно Букурешкиот договор.[1] Бидејќи селото настрадало во Втората балканска војна кога населението побегнало во Пиринска Македонија (во градовите Свети Врач и Неврокоп[4]), во пописот од 1913 г. Муклен се води како напуштена населба. Селото не било обновено по крајот на војните, поради што е избришано од евиденција.[1]
Од селото денес останала само црквата „Св. Троица“, дело на мијачкиот мајстор Китан Петров.[12]
Личности
уредиРодени во Муклен
- Аврам Гецов (1889 - ?) — борец во Македонско-одринските доброволни чети, II чета на V Одринска дружина[13]
- Атанас Василев (1870 - ?) — борец во Македонско-одринските доброволни чети, Нестороева чета на X Прилепска дружина[14]
- Георги Фотев — револуционер на ВМРО
- Константин Христов (1877 - ?) — борец во Македонско-одринските доброволни чети, четник на Крум Пчелински[15]
- Костадин Христов (1887 - ?) — борец во Македонско-одринските доброволни чети, I на XIII Кукушка дружина[15]
- Никола Андреев — борец во Македонско-одринските доброволни чети, Нестороева чета на XIII Кукушка дружина[16]
Починати во Муклен
- Кочо Кукулич (? - 1883) — ајдутин
Наводи
уреди- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Симовски, Тодор (1998). Населените места во Егејска Македонија : географски, етнички и стопански одлики. II дел. Скопје: Институт за национална историја. стр. 261.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Македония и Одринско : Статистика на населението от 1873 г. София: Македонски научен институт – София, Македонска библиотека № 33. 1995. стр. 124. ISBN 954-8187-21-3.
- ↑ 4,0 4,1 Иванов, Йордан Н (1982). Местните имена между долна Струма и долна Места : принос към проучването на българската топонимия в Беломорието. София: Издателство на Българската академия на науките. стр. 23.
- ↑ „Документи за българското Възраждане от архива на Стефан И. Веркович 1860-1893“. София, 1969, стр.592.
- ↑ Верковичъ, Стефанъ (1889). Топографическо-этнографическій очеркъ Македоніи (PDF). С. Петербургъ: Военная Типографія (въ зданіи Главнаго Штаба). стр. 228–229.
- ↑ Стрезов, Г. Два санджака от Източна Македония. Периодично списание на Българското книжовно дружество в Средец, кн.XXXVII-XXXVIII, 1891, стр. 838.
- ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 177. ISBN 954430424X.
- ↑ Brancoff, D. M (1905). La Macédoine et sa Population Chrétienne : Avec deux cartes etnographiques (PDF). Paris: Librarie Plon, Plon-Nourrit et Cie, Imprimeurs-Éditeurs. стр. 198–199.
- ↑ Галчев, Илия. „Българската просвета в Солунския вилает“, УИ, София, 2005, стр. 139.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. : Личен състав по документи на Дирекция „Централен военен архив“ (PDF). София: Главно управление на архивите, Дирекция „Централен военен архив“ В. Търново, Архивни справочници № 9. 2006. стр. 865. ISBN 954-9800-52-0.
- ↑ Василиев, Асен (1965). Български възрожденски майстори: живописци, резбари, строители. София: „Наука и изкуство“. стр. 205.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. : Личен състав по документи на Дирекция „Централен военен архив“ (PDF). София: Главно управление на архивите, Дирекция „Централен военен архив“ В. Търново, Архивни справочници № 9. 2006. стр. 176. ISBN 954-9800-52-0.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. : Личен състав по документи на Дирекция „Централен военен архив“ (PDF). София: Главно управление на архивите, Дирекция „Централен военен архив“ В. Търново, Архивни справочници № 9. 2006. стр. 109. ISBN 954-9800-52-0.
- ↑ 15,0 15,1 Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. : Личен състав по документи на Дирекция „Централен военен архив“ (PDF). София: Главно управление на архивите, Дирекция „Централен военен архив“ В. Търново, Архивни справочници № 9. 2006. стр. 770. Може би идентичен с Костадин Христов. ISBN 954-9800-52-0.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. : Личен състав по документи на Дирекция „Централен военен архив“ (PDF). София: Главно управление на архивите, Дирекция „Централен военен архив“ В. Търново, Архивни справочници № 9. 2006. стр. 42. ISBN 954-9800-52-0.