Википедија

Цензура на семрежјето

(Пренасочено од Цензура на интернет)

Цензура на семрежјето (цензура на интернетот) — контрола на објавување или пристап до информации на интернет. Цензурата би можела да се врши од страна на владините или приватните организации, по наредба на владата или по сопствена иницијатива. Поединци и организации може да се вклучат во самоцензура на себеси или поради заплашување и страв.

Мислењата на тема интернет цензура се разликуваат, со аргументи што се направени за и против цензура. Покрај тоа, степенот на цензурата на интернет се разликува од земја до земја. Додека некои земји имаат малку цензура на интернет, во други земји оди толку далеку, дури и да се ограничи пристапот на информации како што се вести и дискусии меѓу граѓаните.

Преглед

уреди

Прашањата поврзани со цензурата на интернет се слични на оние за на офлајн цензура на повеќе традиционални медиуми, како што се весници, списанија, книги, музика, радио, телевизија и филмови. Една разлика е во тоа што границите се повеќе несигурни он-лајн: жителите во земјата со која се забрануваат одредени информации може истите да ги најдат на мрежно место. Така цензурите мора да спречат пристап до информации иако тие немаат физичка или правна контрола врз мрежните места. Ова, за возврат бара употреба на технички методи на цензура кои се единствени на интернет, како на пример блокирање мрежно место и филтрирање на содржини.

Ставови во врска со изводливост и делотворност на Интернет цензура еволуирале паралелно со развојот на Интернетот и технологиите за цензура:

  • Во 1993 година статијата Time Magazine го цитира компјутерскиот научник Џон Гилмор, еден од основачите на Electronic Frontier Foundation, којшто вели "Мрежата ја толкува цензурата како штетна тоа го проширува. "

[1]

  • Во ноември 2007 година, "таткото на интернетот" Vint Cerf изјавил дека гледа владина контрола во паѓањето на интернет затоа што Интернет е речиси целосно во приватна сопственост.[2]
  • Во извештајот на истражувањето спроведено во 2007 година и објавено во 2009 година од страна на Беркман Центарот за интернет и општество на Универзитетот Харвард изјави дека: "Ние сме убедени дека алатката за [заобиколување на цензура], програмери во најголем дел ќе го задржи од блокирање на напорите на владите ", но исто така, дека" ... ние веруваме дека помалку од два проценти од сите филтрирани интернет корисници користат заобиколувачки алатки ".[3]
  • Спротивно на тоа, пријавата од страна на истражувачите на Интернет институтот на Оксфорд објавен од страна на УНЕСКО во 2011 заклучува дека "... контролата на информации на интернет и веб сигурно е изводлива и технолошкиот напредок не дава гаранција за поголема слобода на говор. "

Блокирањето и филтрирањето може да се засноваат на релативно статична црна листа или да се утврдат динамички врз основа на испитување на информации кои се разменуваат. Црните листи може да се создадат рачно или автоматски и често не се достапни за јавноста. Блокирање или филтрирање може да се направи на централизирано национално ниво, на децентрализирано суб-национално ниво или на институционално ниво, за пример, во библиотеки, универзитети или интернет кафулиња. Блокирањето и филтрирањето исто така, може да се разликуваат во земји со различни семрежни услужници.[4]

Државите може да филтрираат чувствителна содржина врз постојана основа и/или да воведат привремено филтрирање за време на клучните периоди како што се изборите. Во некои случаи власта може да го блокира содржина, додека водечката јавноста да верува дека цензурата не се применува. Ова е направено со испишување на "Не е пронајден" порака за грешка кога се прави обид за пристап до блокирано мрежно место.

Сè додека цензурата има целосна контрола над сите Интернет-поврзани компјутери, како во интернет цензурата во Северна Кореја или интернет цензурата во Куба, вкупната цензура на информации е многу тешко или невозможно да се постигне и тоа се должи на основните дистрибуирани технологии на интернет. Freenet се залага за заштита на слободен говор со користење на технологии со кои се гарантира дека материјалот не може да се отстрани и што спречува идентификација на автори. Технолошки, корисниците често може да најдат начини за пристап до блокирана содржина. Некогаш, блокирањето останува делотворно средство за ограничување на пристапот до доверливи информации за повеќето корисници, како во Кина, бидејќи тие се во состојба да се посветат значајни ресурси за градење и одржување на сеопфатен систем за цензура.

Многу Интернет стручњаци го користат терминот "splinternet" за да опишат некои од ефектите на националните огнени ѕидови. Глаголот "rivercrab" колоквијално се однесува на цензура на интернет, особено во Азија.[5]

Цензура ширум светот

уреди

[[Слика:Internet_blackholes.svg.png|500px|thumb|

[http://en.wikipedia.org/wiki/Internet_censorship Рејтинзи за Интернет цензура [6][7]
  Нема цензура
  Делумна цензура
  Земја под надзор од репортери без граници
  Најцензурирани нации
Забелешка: Промени во Интернет цензура од 2011-Египет,Либија и Тунис.

]

Како што сè повеќе луѓе на повеќе места го користат интернетот за важни активности, постои зголемување на онлајн цензурата, користејќи пософистицирани техники. Мотивите, обемот и делотворноста на Интернет цензурата варираат од земја до земја. Земјите вклучени во филтрирањето се групирани во три главни региони во светот: Источна Азија, Средна Азија и Северна Африка. Неколку земји во другите региони исто така, практикуваат одредени форми на филтрирање. Во САДинтернет филтрирање се случува на некои компјутери во библиотеки и К-12 училишта. Содржини поврзани со нацизмот или негирањето на холокаустот се блокирани во Франција и Германија. Детска порнографија, говор на омраза и мрежни места кои поттикнуваат на кражба на интелектуална сопственост се блокирани во многу земји низ целиот свет.[8]

Всушност, повеќето земји во светот, вклучувајќи многу демократски држави со долги традиции на силна поддршка за слобода на изразување и слобода на печат, се приклучуваат кон онлајн цензурата, често со значителна поддршка од јавноста . [9]

Извештаи, рејтинзи и трендови

уреди

Деталните информации за земјите со интернет цензура е обезбедена од страна на OpenNet Initiative, Репортери без граници, Freedom House и во извештаите за човекови права на Бирото за демократија, човекови права и труд во САД.[10]

Рејтинзите создадени од страна на неколку од овие организации се сумирани во статиите за интернет цензура по земја и цензура по земја .

Извештаи на OpenNet Initiative

уреди

Во 2010 година OpenNet Initiative го документирала интернет филтрирањето од страна на владите во над четириесет земји во светот. Нивото на филтрирање во 26 земји во 2007 и во 25 земји во 2009 година било класифицирано во политички, социјални и безбедносни области. Од 41 одделни класифицирани земји, седум не покажале докази за филтрирање во сите три области (Египет, Франција, Германија, Индија, Украина, Велика Британија и САД), додека една вклучила во продорно филтрирање во сите три области (Кина), 13 биле пронајдени во филтрирање во една или во повеќе области, а 34 биле пронајдени на некое ниво на филтрирање во една или во повеќе области. Од 10 земји класифицирани во 2007 и 2009 година, една го намалила нивото на филтрирање (Пакистан), пет го зголемиле нивното ниво на филтрирање (Азербејџан, Белорусија, Казахстан, Јужна Кореја и Узбекистан), а четири го одржале истото ниво на филтрирање (Кина, Иран, Мјанмар и Таџикистан).[11]

Слобода на интернет извештаите

уреди

Во издание на извештајот на Freedom House од 2011, Слобода на интернетот, од 37 земји опфатени со истражувањето, 8 биле оценети како "слободни" (22%), 18 како "делумно слободни" (49%), а 11 како "не слободни "(30%).[12] Во нивниот извештај од 2009, од 15 земји опфатени со истражувањето, 4 биле оценети како "слободни" (27%), 7 како "делумно слободни" (47%) и 4 како "неслободни" (27%).[13] И од 15 земји опфатени со истражувањето и во 2009 и 2011 година, 5 се гледа дека се движеле во насока кон поголема интернет слобода (33%), 9 кон помала слобода (60%), а една останала непроменета (7%).

" Непријатели на интернетот " и листи на земјите под надзор

уреди

Во 2006 година, Новинарите без граници (Репортери без граници, РСФ), од меѓународната невладина организација со седиште во Париз, која се залага за слобода на печатот, започнале со објавувањето на списокот на "непријателите на интернет ".[14] Организацијата ги класифицирала државите како непријател на интернет, бидејќи "сите овие земји ги обележале не само нивните капацитети да ги цензурираат вестите и информациите онлајн, туку исто така и за нивната речиси систематска репресија на корисници на интернет." [15] Во 2007 година била создадена втора список на земји "под надзор". Двете листи се ажурират еднаш годишно.[16]

Непријатели на интернетот:[7]

Земји под надзор:[7]

 

Кога списокот на "Непријателите на интернетот" била воведена во 2006 година, биле наведени 13 земји. До 2011 година бројот на земјите паднал на 10 со потегот на Белорусија, Египет и Тунис да преминат во "Земјите под надзор." Белорусија се преселила во групата во 2009 година и Египет и Тунис се преселиле во 2011 година. Нема нови земји додадени на листата, откако таа е основана.

Кога списокот на "земји под надзор" била воведена во 2008 година, биле наведени 10 држави. До 2011 година бројот на земјите се зголемил на 16, Јордан во 2009 година, Таџикистан во 2009 година и Јемен во 2010 година биле повлечени од листата, Австралија во 2009 година, Франција во 2011 година, Русија во 2010 година, Јужна Кореја во 2009 година, Турција во 2010 година и Венецуела во 2011 година биле додадени и плус оние три од "Непријателите на интернетот" претходно. Бахреин, Еритреја, Малезија и Шри Ланка паднале од листата во 2010 година, но биле додадени повторно во 2011 година. Либија паднала од листата во 2009 година, но била додадена уште еднаш во 2011 година.

Глобалната анкета за јавното мислење на BBC Светскиот Сервис

уреди

Анкетата опфаќа 27.973 возрасни лица во 26 земји, вклучувајќи и 14.306 интернет корисници,[18] спроведена за BBC Светскиот Сервис од страна на меѓународната анкетна фирма GlobeScan со користење телефонски и лични интервјуа од 30 ноември 2009 година до 7 февруари 2010. Претседателот на GlobeScan, Даг Милер вели дека, генерално, изборот покажал дека:

И покрај загриженоста за приватноста и измамата, луѓе од целиот свет го гледаат пристапот до интернет како нивно основно право. Тие мислат дека вебот е сила на доброто и повеќето не сакаат владите да го регулираат.[19]

Наодите од анкетата се:

  • Речиси четири од пет корисници на интернет (78%) сметаат дека Интернетот им донесе поголема слобода.
  • Повеќето интернет корисници (53%) сметаат дека "Интернетот никогаш не треба да бидат регулиран со било кое ниво на власт насекаде".
  • Мислењето е еднакво поделено помеѓу интернет корисниците кои чувствувале дека "интернет е безбедно место за да го изразат своето мислење" (48%) и оние кои не се согласуваат (49%). За изненадување, корисниците во Германија и Франција се согласиле во најмала рака, проследено од страна на корисниците во високо филтрираните земји како Кина и Јужна Кореја , додека корисниците во Египет, Индија и Кенија се согласиле уште повеќе.
  • Аспекти на интернетот што предизвикуваат најголем интерес се: измама (32%), насилна и експлицитна содржина (27%), закани за приватноста (20%), државна цензура на содржината (6%) и степенот на корпоративно присуство (3%).
  • Речиси четири од пет корисниците на интернет и не-корисниците од целиот свет се изјасниле дека пристапот до интернет е основно право (50% вистински се согласи, 29% донекаде се согласија, 9% донекаде не се согласуваат, 6% се согласуваат и 6% не дадоа мислење).[20]. И сè додека постои силна поддршка за ова право во сите земји опфатени со истражувањето, изненадувачки е дека Соединетите држави и Канада биле меѓу првите пет земји во кои луѓето најмногу не се согласуваат дека пристапот до интернет е основно право на сите луѓе (13% во Јапонија, 11% во САД, 11% во Кенија, 11% во Пакистан и 10% во Канада воопшто не се согласиле).

Транспарентност на филтрирање или блокирање активности

уреди

Меѓу земјите кои филтрираат или блокираат содржини на интернет, неколку отворено ги признаваат или целосно ги откриваат своите филтрирачки и блокирачки активности. Државите се често нетранспаренти и/или измамени за блокирање на пристапот до политички информации.

На пример:

  • Саудиска Арабија и Обединетите Арапски Емирати (ОАЕ) се едни од ретките држави кои објавуваат детални информации за нивните практики и филтрирање и прикажуваат потврда за корисникот кога се пристапува блокирано мрежно место.
  • Спротивно на тоа, земјите како што се Кина и Тунис испраќаат корисници за лажна индикација. Кина ги блокира барањата од страна на корисниците за забранетите мрежни места на насочувачко ниво и испраќа порака за грешка, ефикасно го спречува корисникот, т.е неговата IP-адреса за понатамошно HTTP барање и на корисникот му се појавува "тајм-аут" грешка без објаснување.
  • Во Узбекистан корисниците често се испраќаат на страници каде се наведува дека на мрежното место е блокиран поради порнографија, дури и кога страницата не содржи порнографија. Uzbeki семрежните услужници исто така може да ги пренасочат барањата на корисниците кога станува збор за блокирани мрежни места на неповрзани мрежни места или онакви слични на забранети мрежни места, но со различни информации.[21]

Општи цели

уреди

Постојат три основни мотиви или принципи за интернет цензура: политиката и власта, општествените норми и морал и загриженоста за безбедноста. Заштитата на правата на интелектуална сопственост и постоечките економски интереси се два дополнителни мотиви за интернет цензура. Покрај тоа, вмрежување на алатки и апликации кои овозможуваат споделување на информации во врска со овие мотиви се честа појава.[22]

Политика и моќ

уреди

Цензура во режија на политичката опозиција за владејачката влада е честа појава во авторитарен и репресивен режим. Некои земји ги блокираат мрежни места поврзани со религијата и малцинските групи, често кога овие движења претставуваат закана за владејачките режими.

Примерите вклучуваат:

  • Политички блогови и мрежни места[23]
  • Lèse majestéмрежни места, мрежни места со содржина која го навредува достоинството или го предизвикува авторитетот на суверениот владеел или на државата.
  • Мрежни места со цел да се промени верата од ислам на христијанство

Општествени норми и морал

уреди

Социјално филтрирање е цензура на теми за кои се сметаат дека се антитеза на прифатените општествени норми. Особено цензурата на детска порнографија и заштита на деца ужива многу широка поддршка од јавноста и како содржина е предмет на цензура и други ограничувања во повеќето земји.

Примерите вклучуваат:

Не-техничкa цензура

уреди

Интернет содржина е предмет на цензурачки методи слични на оние што се користат од повеќе традиционални медиуми. На пример:

  • Издавачите, авторите и семрежните услужници можат да добијат формални и неформални барања да отстранат, изменат, аранжираат или го блокираат пристапот до одредени мрежни места или содржини.
  • Издавачите и авторите може да прифатат мито за да се вклучат, повлече или сменат одредени информации.
  • Издавачите, авторите и семрежните услужници можат да бидат предмет на апсење, кривично гонење, парични казни и затвор.
  • Издавачите, авторите и семрежните услужници можат да бидат предмет на граѓански тужби.
  • Опрема може да се конфискува и / или уништени.
  • Издавачите, авторите и семрежните услужници можат да бидат предмет на бојкот.
  • Издавачите, автори и нивните семејства може да биде предмет на закани, напади, претепувања, па дури и убиство.

Техничкa цензура

уреди

Пристапи

уреди

Интернет содржината е исто така предмет на методи на техничка цензура , вклучувајќи и:[25][26]

  • Блокирање на (IP) адреса : пристапот до одредена IP-адреса е одбиен. Ако целниот Мрежно место е хостиран на заеднички опслужувач, сите мрежни места на истиот опслужувач ќе бидат блокирани. Ова влијае на IP-заснованите протоколи како што се HTTP, FTP и POP. Типичен заобиколувачки метод е да се најде прокси кој има пристап до целното мрежно место.
  • (DNS) филтрирање и пренасочување: Блокираните домени не се распознаваат или враќаат неточна IP-адреса. Ова влијае на сите IP-засновани протоколи како HTTP, FTP и POP. Типичен заобиколувачки метод е да се најде Алтернативен DNS кој ги разрешува имињата на домените правилно, а друг начин да се заобиколат DNS ако IP-адресата може да се добие од други извори кои не се блокирани.
  • Ресетирање на врската : Ако претходната TCP врска е блокирана од страна на филтерот, идната врска исто така, може да биде блокирана за некој променлив временски период. Во зависност од локацијата на блок, другите корисници или мрежни места исто така, може да бидат блокирани, ако комуникацијата е рутирана преку блокираната локација. Заобиколувачки метод е да се игнорира ресетирачкиот пакет испратен од страна на огнениот ѕид.[27]

Поврзано

уреди

Наводи

уреди
  1. ↑ "First Nation in Cyberspace" Архивирано на 13 јануари 2017 г., Philip Elmer-Dewitt, Time, 6 December 1993, No.49
  2. ↑ "Cerf sees government control of Internet failing", Pedro Fonseca, Reuters, 14 November 2007
  3. ↑ 2007 Circumvention Landscape Report: Methods, Uses, and Tools, Hal Roberts, Ethan Zuckerman, and John Palfrey, Beckman Center for Internet & Society at Harvard University, March 2009
  4. ↑ ed. Chadwick, Andrew (2009). Routledge handbook of Internet politics. Routledge international handbooks. Taylor and Francis. стр. 332. ISBN 9780415429146.CS1-одржување: излишен текст: список на автори (link)
  5. ↑ Lao Wai (October 21, 2007). „I've Been Rivercrabbed!“. An American In Beijing. Посетено на May 28, 2011.
  6. ↑ "Country Profiles", Research at the OpenNet Initiative web site, a collaborative partnership of the Citizen Lab at the Munk School of Global Affairs, University of Toronto; the Berkman Center for Internet & Society at Harvard University; and the SecDev Group, Ottawa
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Internet Enemies, Reporters Without Borders, Paris, March 2011 Грешка во наводот: Неважечка ознака <ref>; називот „RWBEnemies“ е зададен повеќепати со различна содржина.
  8. ↑ "Introduction" Архивирано на 29 јуни 2012 г., Jonathan Zittrain and John Palfrey, in Access Denied: The Practice and Policy of Global Internet Filtering Архивирано на 26 февруари 2009 г., Ronald Deibert, John Palfrey, Rafal Rohozinski, and Jonathan Zittrain, eds., MIT Press (Cambridge), 2008
  9. ↑ "Internet Filtering: The Politics and Mechanisms of Control", Jonathan Zittrain and John Palfrey, in Access Denied: The Practice and Policy of Global Internet Filtering Архивирано на 26 февруари 2009 г., Ronald Deibert, John Palfrey, Rafal Rohozinski, and Jonathan Zittrain, eds., MIT Press (Cambridge), 2008
  10. ↑ "2010 Country Reports on Human Rights Practices", Bureau of Democracy, Human Rights, and Labor, U.S. Department of State, 8 April 2011
  11. ↑ Due to legal concerns the OpenNet Initiative does not check for filtering of child pornography and because their classifications focus on technical filtering, they do not include other types of censorship.
  12. ↑ Freedom on the Net 2011, Freedom House, accessed 1 September 2011
  13. ↑ Freedom on the Net 2009 Архивирано на 6 септември 2011 г., Freedom House, accessed 1 September 2011
  14. ↑ List of the 13 Internet enemies Архивирано на 22 мај 2010 г. Reporters Without Borders (Paris), 11 July 2006.
  15. ↑ "Internet enemies" Архивирано на 16 март 2009 г., Reporters Without Borders (Paris), 12 March 2009.
  16. ↑ Web 2.0 versus Control 2.0. Архивирано на 14 март 2010 г. Reporters Without Borders (Paris), 18 March 2010.
  17. ↑ nu.nl, Ziggo en XS4ALL moeten toegang The Pirate Bay blokkeren (Dutch news website)
  18. ↑ For the BBC poll Internet users are those who used the Internet within the previous six months.
  19. ↑ "BBC Internet Poll: Detailed Findings", BBC World Service, 8 March 2010
  20. ↑ "Internet access is 'a fundamental right'", BBC News, 8 March 2010
  21. ↑ ed. Chadwick (2009). стр. 331. Отсутно или празно |title= (help)CS1-одржување: излишен текст: список на автори (link)
  22. ↑ "Measuring Global Internet Filtering", Robert Faris and Nart Villeneuve, in Access Denied: The Practice and Policy of Global Internet Filtering Архивирано на 26 февруари 2009 г., Ronald Deibert, John Palfrey, Rafal Rohozinski, and Jonathan Zittrain, eds., MIT Press (Cambridge), 2008
  23. ↑ Blog censorship gains support | CNET News.com[мртва врска]
  24. ↑ „Erowid Interview“ (PDF). Посетено на 26 May 2011.
  25. ↑ Freedom of connection, freedom of expression: the changing legal and regulatory ecology shaping the Internet, Dutton, William H.; Dopatka, Anna; Law, Ginette; Nash, Victoria, Division for Freedom of Expression, Democracy and Peace, United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO), Paris, 2011, 103 pp., ISBN 978-92-3-104188-4
  26. ↑ "Empirical Analysis of Internet Filtering in China: Technical Appendix", Jonathan Zittrain and Benjamin Edelman, Berkman Center for Internet & Society at Harvard Law School, 20 March 2003
  27. ↑ „Academics break the Great Firewall of China“. Архивирано од изворникот на 2007-10-17. Посетено на 2012-01-25.

Надворешни врски

уреди
  • Censorship Wikia, мрежно место за анти-цензура кој ги прикажува цензурираните работи од минатото и сегашноста , користејќи верификувани извори, како и форум за дискусија за против организирање и заобиколување на цензурата.
  • Како да се заобиколи цензура на интернетот Архивирано на 2 февруари 2016 г. исто така, познат по насловите: избегнување на цензура на интернетот или Алатки за одбегнување, a FLOSS Manual, 10 March 2011, 240 pp.
  • "Index on Censorship", мрежно место за Лондонската организација и списанија со кој се промовира слобода на изразување.
  • Internet censorship wiki Архивирано на 28 август 2011 г., дава информации за различни методи на филтрирање и начини да се заобиколат цензурите.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Цензура_на_семрежјето&oldid=5299680“