Харвард

Универзитетот Харвард или едноставно Харвард е најстариот универзитет во Кембриџ, Масачусетс, САД. Претставува еден од најпрестижните и најелитните Американски Универзитети и е член на таканаречената Бршленова лига, основан во 1636 година. Наречен е по свештеникот Џон Харвард.

Харвард како целина

Харвард ги охрабрува сите посветени и заангажирани средношколци да аплицираат, и притоа таму се запишани некои од најдобрите ученици од САД, а и од светот. Студентите на Харвард се одликуваат со академска екселенција и посветеност кон екстракурикуларните активности.

Историја

Колонијал

Статуата на Џон Харвард

Харвард е основан во 1636 година со гласање на Големиот и Генералниот суд на Масачусетс Беј Колонија, што го направи најстарата институција за високо образование во САД. Првично наречен „Новиот Колеџ“ (New College) или „Универзитет на Њутаун“ (The College of New Town, a потоа на 13 март 1639 да биде преименуван во Универзитет Харвард. Именуван е по Џон Харвард, млад англиски свештеник од Саутварк, Лондон, економист од универзитетот Кембриџ (по што Кембриџ, Масачусетс е именуван), кој му ја остави на универзитетот својата библиотека од 400 книги и 779 фунти, кои се половина од неговиот имот. Договорот за создавање на корпорацијата Харвард универзитет, стигна во 1650 година. Во раните години, универзитетот тренирал многу пуритански министери. Универзитетот нудел класичен академски курс врз основа на моделот на англискиот универзитет – многу водачи во колонијата присуствувале на универзитетот Кембриџ, но еден постојан кој преовладува со пуританска филозофија. Универзитетот никогаш не бил поврзан со некоја посебна деноминација, но многу од поранешните дипломци станале свештеници во соборна и унитарна црква во текот на нова Англија. Брошура, објавена во 1643 година, го опишува формирањето на колеџот како одговор за желбата „да го унапредат учењето и да го овековечат со потомство, плашејќи се да остави неписмено свештенство во црквите“.

19 век

Религија и филозофија

Старата хала на универзитетот Харвард

Преземањето на Харвард од страна на унитарците во 1805 година резултираше со секуларизација на американскиот колеџ. Од 1850, Харвард бил „унитарен Ватикан“. „Либералците“ (унитарците) се обединиле меѓусебно со високите федералисти и почнале да создаваат групи приватни друштва и институции со цел да го поткрепат својот културен и политички авторитет, движење кое навестува појавата на Бостон Брамин класата. Од друга страна пак, теолошките конзервативци употребувале печатени медиуми за да се расправаат за отворена дебата и демократско владеење преку јавната сфера, гледајќи го либералното движење како обид да се создаде културна олигархија во опозизија на конгрегационалната традиција и главните републички политичари. Во 1846 година, предавањата по природна историја на Луј Агасиз биле одобрени и во Њујорк и во кампусот во универзитетот Харвард. Пристапот на Агисиз бил главно идеалистички и бараше од американците „учество во божествената природа“ и можност за разбирање на „интелектуални постоења“. Перспективата на Агисиз за науката комбинирана со набљудување со интуиција и претпоставката дека личноста може да го сфати „божествениот план“ во сите феномени. Кога станува збор за објаснување на формите на живот, Агасиз избегнува од прашањата од обликот врз основа на претпоставениот архетип за неговите докази. Овој двоен поглед на знаење е во концепт со учењето на разумен реализам од шкотскиот филозоф Томас Рид и Дугалд Стјуарт, чии дела беа дел од програмата на Харвард во тоа време. Популарноста на напорите на Агасиз да „расте со Платон“ веројатно исто така потекнува од други писатели на кои студентите од Харвард биле изложени, вклучувајќи ги расправите на Платон од Ралф Кудворт, Џон Норисанд, во романтична вена, Самјуел Колериџ. Записите од библиотеката на Харвард откриваат дека делата на Платон и неговите рани современи и романтични следбеници речиси редовно читале во текот на 19-от век, како оние од „официјална филозофија“ на поемпириските и подеистични шкотски училишта. Чарлс В. Елиот, претседател од 1869 до 1909 година, Ја елиминираше благонаклонетата позиција на христијанството од наставната програма при отворањето на поделбата на насоки за учениците. Додека пак, Елиот беше најважната фигура во секуларизацијата на американското високо образование, тој не бил мотивиран од желбата за секуларизација на образованието, туку од убедувањата од неприродните унитаристи. Донесени од Њилијам Елери Чанинг и Ралф Валдо Емерсон, овие убедувања биле фокусирани на достоинството и вредноста на лчовековата природа, правото и способноста на секоја личност да ја согледа вистината и Бог во секоја личност.

20 век

Во текот на 20-от век, меѓународниот углед на Харвард пораснал како дар и истакнатите професори го прошириле опсегот на универзитетот. Експлозивниот раст во студентската популаризација продолжила со додавање на нови универзитети за постдипломски студии и проширувањето на додипломската програма. Универзитетот Редклиф, изграден во 1879 како збратимен универзитет на Харвард, станал еден од најистакнатите универзитети за жени во САД. Харвард станал член од основачите на здружението на американски универзитети во 1900 година.

Меритократија

Дворот на универзитетот Харвард

Џејмс Брајант Конант (претседател од 1933 до 1953 година) вдахнал нов живот на креативното школство за да ја загарантираат својата истакнатост меѓу истражувачките институции. Тој го гледал високото образование како возило за можност за талентирани отколку за богати, така што Конант смислил програми за да се идентификуваат, регрутираат и поддржуваат талентираните млади. Во 1943 година, тој побара универзитетот да направи конечна изјава за тоа какво треба да биде општото образование, на ново на средните училишта и универзитетите. Како резултат од извештајот, објавен во 1945, бил еден од највлијателните манифести во историјата на американското образование во 20-от век. Во 1946 до 1960 година, бил отворен насоката за прием за да донесат најразлични студенти. Сега универзитетот не бил отворен само за богатите алумни на селектирани училишта од Англија, туку и за средната класа студенти од јавните училишта, голем број на Евреи и католици биле примени, но многу малку црнци, хиспанци и Азијци.

Жени

Жените се сѐ уште сегрегирани на Редклиф, иако сè повеќе и повеќе се Харвард класи. Сепак, додипломската популација на Харвард остана претежно машка, со околу четири мажи кои присуствуваат на универзитетот Харвард за сокја жена која студира на Реклиф. По спојувањето на Редклиф и Харвард во 1977, процентот на женски студенти се зголемил, отсликувајќи тренд во теков на високото образование во САД. Додипломските универзитети на Харвард кои ги прифатиле жените и другите групи во поголем број дури и пред универзитетот, исто така станале поразновидни во периодот по Втората светска војна. Во 1999 година, универзитетот Редклиф, основан во 1879 како „Харвард дополнување на жени“, формално се спои со универзитетот Харвард и станал Редклиф институт за напредни студии. Дру Гилпин Фауст, деканот на Редклиф, станала првата жена претседател на Харвард во 2007 година.

Библиотеки и музеи

Семитскиот музеј, Универзитет Харвард

Системот библиотеки на Харвард универзитетот е сместен во библиотеката Вајднер во Харвард Јард и се состои од 80 индвидуални библиотеки кои содржат околу 15 милиони книги. Според Американското здружение на библиотеки, ова е најголемата академска библиотека во Соединетите држави и една од најголмите во светот. Кабот научната библиотека, библиотеката Ламонт и библиотеката Вајднер се трите најпопуларни библиотеки кои ги користат студентите, до кои имаат лесен пристап и централни локации. Во библиотеките на Харвард може да се најдат ретки книги, ракописи и специјални колекции. Библиотеката Хагтон, библиотеката Артур и Елизабет Шлесингер за историјата на жената во Америка и архивите на Харвард универзитетот се состојат од ретки и уникатни материјали. Најстарата колекција на мапи, географки индекси и атласи, стари и нови се сместени во Пјузи библиотеката се отворени за јавноста. Најголемата колекција на материјали на источноазиски јазик надвор од источна Азија се наоѓа во Харвард Јенчинг библиотеката. Харвард раководи со неколку уметнички, културни и научни музеи: - центарот за визуелни уметности „Карптентер“, дело на Ле Корбизје, е дом на филмската архива на универзитетот и одделот за визуелни и општествени студии. - Харвард музејот на уметност, кој вклучува: - Артур М. Саклер музејот, музеј на древна, азиска, исламска и подоцнежна индиска уметност - Буш-Рејзингер музејот, претходно познат како Германскиот музеј, ја покрива централната и северната европска уметност. - Фог музејот на уметност со галерии кои ја претставуваат историјата на западната уметност од средниот век па до денес. Посебно се застапени италијанската рана ренесанса, британскиот пре-Рафаелит и француската уметност од 19 век. Комплексот природонаучни музеи на Харвард, кој вклучува: - Харвард минералошкиот музеј - Хербариумот на Харвард - Музејот на компаративна зоологија - Пибоди музејот за археологија и етнологија - Семитскиот музеј