Опел Кадет
Опел Кадет (германски: Opel Kadett) — среден автомобил кој се произведувал од страна на германската марка на автомобили Опел од 1962 година до 1991 година, кога моделот бил наследен од Опел Астра.
 | |
| Произведувач | Опел |
|---|---|
| Производство | 1962 – 1991 |
| Претходник | Опел 1.3 |
| Наследник | Опел Астра |
| Класа | Среден автомобил (Сегмент C) |
Кадет I (1936–1940) уреди
 | |
| Производство | 1936 – 1940 |
|---|---|
| Склопување | Германија : Риселсхајм |
| Мотор | 1,074 cc sv I4 |
| Пренос | 3-брзини (рачно) |
| Меѓуоскино раст. | 2,337 mм (92.0 ин) |
| Должина | 3,765–3,840 mм (148.2–151.2 ин) |
| Ширина | 1,375 mм (54.1 ин) |
| Висина | 1,455–1,545 mм (57.3–60.8 ин) |
| Нетоварена тежина | 757 kg (1,669 lb) |
| Сродни | Москвич 400/420 |
Првиот автомобил „Опел“ кој го носел името Кадет бил претставен пред јавноста во декември 1936 година од страна на Комерцијално-технички директор на „Опел“, Хајнрих Нордхоф, кој во подоцнежните децении ќе стане познат по неговата водачка улога во градењето на компанијата Фолксваген.
Новиот „Кадет“ ја следел иновативната Опел Олимпија во усвојување на изградба без универзална шасија, сугерирајќи дека како и Воксхал 10 воведен во 1937 година од страна на англиската сестринска компанија „Опел“, Опел Кадет бил дизајниран за производство со ниски трошоци но во голем обем.
-
Опел Кадет (1937–1940) -
Опел Кадет (1938) -
Опел Кадет -
Москвич 400 (1947–1954)
Серија II 234 (1937) уреди
Во 1937 година, Кадетот бил понуден како мал и скромен автомобил со две врати како седан по цена од 2.100 марки[1], како и кабрио-лимузина. Ликот на моделот наликува на ониј на постојната поголема Опел Олимпија и нејзината силуета ги одразувала „рационализирачките“ тенденции на времето. Моторот со страничен вентил од 1.074 бил додаден од 1935 година и максимално производство на моќност од 23 КС со 3.400 вртежи во минута[2].
Сопирачките биле контролирани со употреба на хидрауличен механизам. Верзијата на Џенерал Моторс која дополнително била развиена за Северна Америка од Опел, имала за цел да обезбеди меко возење, но постоеле некои критики дека ракувањето и одржувањето на патот се компромитирани, особено кога системот се применувал на мали лесни коли како што е Кадет[3]. До крајот на 1937 година биле произведени 33.402 од првата генерација Кадети[4].
Кадет „КЈ38“ и „К38 Специјал“ (1938-1940) уреди
Од декември 1937 година, изменетата предна решетка сигнализирала надградба. Сепак, моторот со 1.074 и 23 КС (17 kW; 23 КС) и меѓуоскиното растојание од 2.337 мм останале непроменети[5].
Производителот во овој период понудил две верзии на „Кадет“, познати како „Кадет КЈ38 и„ Кадет К38“, а последниот исто така се продавал и како„ Кадет Специјал “. Механички и во однос на објавените перформанси имала мала разлика помеѓу двата модела, но „Специјал“ имал хромирана лента под прозорецот, и дополнителна надворешна облога на школката. Внатрешноста на „Специјал“ била и подобро опремена. Во мерка што заштедува 300 марки за купувачите, автомобилот рефлектирал намалени трошоци за производство, а најголема разлика била во тоа што поосновниот „KJ38“ ја изгубил намената за која бил произведен, и во следниот период продолжил да се вклопува во составот на „Специјал“.
Основниот автомобил бил достапен само како „Лимузина“ со две врати (седан). Клиентите кои барале мек топ „Кабрио-лимузина“ требало да се осврнат кон „Кадет Специјал“. Цената на Кадет Лимузина била 2.350 марки, наспроти 2.150 марки за „Специјал кабрио-лимузина“ и 2.100 марки за „Специјал лимузина“.
Во однос на маркетингот, „Кадет KJ38“ требало да ја пополни празнината што „Опел“ неодамна ја испразнил со заминувањето на „Опел П4“, но KJ38, со цена од 1.800 марки, бил поскап од П4 и неговата намалена спецификација ја оставил со слика на автомобил за сиромашни луѓе во време кога економскиот раст во Германија конечно поттикнувал помалку минималистички пристап кон купување автомобили[4]. „Кадет K38 Специјал“ поминал подобро на пазарот: во 1938 година и повторно во 1939 година бил најпродаваниот мал автомобил во Германија. До мај 1941 година, компанијата имала произведено 17.871 „Кадет КJ38“ и 56.335 „Кадет К38 Специјал“[4].
Продажби уреди
Конкурентната цена довела до комерцијален успех, а Кадет продолжил да се произведува и во раните месеци на војната: со времето што завршило во мај 1940 година, по засилување на Втората светска војна, 106.608 од овие Опел Кадети излегле од фабриката на Опел во Риселхајм, која била првата голема фабрика за автомобили во Германија што ги применила техниките за производство на склопување, предложени од Хенри Форд.
Советски планови уреди
По Втората светска војна, Советскиот Сојуз побарал инструментација од фабриката за автомобили „Опел Риселхајм“ во американската зона како дел од воените репарации договорени од победничките сили, да ја надомести загубата на производните линии за домашниот КИМ-10- 52 во Опсадата на Москва. Соочени со широк спектар на германски модели на „мали количини“ што треба да се изберат, советските планери сакале автомобил кој внимателно го следи генералниот тип на KIM - седан со 4 врати и со метал каросерија и мотор со 4 цилиндри. Затоа, тие го отфрлиле и KdF-Wagen (идниот VW Beetle) со две врати, предните тркала, дрвениот DKW F8, изграден од фабриката Auto Union Chemnitz во советската окупација зона. Најблизок аналог на КИМ што бил изведен претставувал Кадет К38 со 4 врати[6].
На 26 август 1945 година, Државниот комитет за одбрана го објавил Налогот број 9905, со кој бил пропишан почетокот на производството на Кадет со четири врати на московската фабрика за мали автомобили „без никакви измени во дизајнот“. Но, спроведувањето на планот било далеку од непречено. Фабриката во Риселхајм била длабоко вклучена во нацистичкиот воен напор, произведувајќи мотори со авиони за „Луфтвафе“ и, следствено, била сериозно оштетена од воздушните напади на Сојузниците и останало многу малку да се спаси - претежно неповрзани цртежи и планови[6].
Сепак, голем број на Кадетци биле заробени како трофеи од Црвената армија и биле достапни за проучување и обратно инженерство. Овој проект бил спроведен од страна на дизајнерски бироа формирани како советско-германски заеднички вложувања под советската воена администрација во Германија (СМАД). Имало вкупно 11 од нив. Еден во Берлин го вратил моторот и менувачот со обратна насока. Друг во Шварцеберг работел на челична школка. Огромното мнозинство на персоналот на овие дизајнерски бироа биле германски специјалисти и занаетчии ангажирани од Воената администрација. Овие дизајнерски бироа не само што ги подготвувале потребните планови и документација, туку го обезбедиле и моделот за каросеријата. Тие дури ги развиле и новите исечени парчиња што го разликувале Москвичот од неговиот прототип на Опел.
Производството започнало на 4 декември 1946 година. Москвич 400/420 продолжил да се прави во Москва со некои мали измени до 1956 година, кога бил заменет со Москвич 402. Вториот имал целосно нов дизајн, освен моторот, за кој Москвич продолжил да го користи моторот со страничен вентил до 1958 година, кога бил заменет со домашен дизајниран OHV мотор[6].
Кадет A (1962–1965) уреди
.jpg) | |
| Производство | 1962 – 1965 |
|---|---|
| Мотор | 993 cc Опел OHV OHV I4 |
Кадет бил повторно воведен во 1962 година, при што испораките започнале на 2 октомври, нешто повеќе од 22 години откако оригиналниот модел бил прекинат во мај 1940 година[7]. Новиот автомобил (познат како Кадет А) претставува мал семеен автомобил како неговиот претходник, иако тој бил достапен како седан со 2 врати, караван со 3 врати и купе-верзии.
-
Опел Кадет Купе (1962–1965) -
Опел Кадет L (1964–1965) -
Поглед од задна страна -
Внатрешност
Кадет B (1965–1973) уреди
 | |
| Производство | 1965 – 1973 |
|---|---|
| Сродни | Опел Олимпија A |
Кадет Б бил претствен на Саемот за автомобили во Франкфурт кон крајот на летото 1965 година[8][9]. Кадет Б бил поголем целокупно од Кадет А: 5% подолг и во целост и во однос на меѓуоскиното растојание, 7% поширок и 9% потежок[10]. Производството завршило во јули 1973 година, со наследничкиот модел воведен еден месец подоцна по летното затворање, во август. Опел ГТ со две седишта бил силно заснован на компонентите на Кадет Б, направен од францускиот изведувач Brissonneau & Lotz, во нивната фабрика Крил.
-
Опел Кадет 1965–70 -
Перфоманси -
Опел Кадет со 4 врати -
Опел Кадет B Купе "F" (1967–73) -
Опел Кадет B "LS" седан (1967–70) -
Опел Кадет B со три врати (комбе) (1965–73)
_cropped.jpg)
Кадет C (1973–1979) уреди
 | |
| Познат и како | Буик Опел (Америка) Холден Гемини(Австралија) Исузу Гемини(Јапонија) |
|---|---|
| Производство | 1973 – 1979 |
| Меѓуоскино раст. | 2,395 mм (94.3 ин) |
Кадет Ц се појавил во август 1973 година[11] и ја претставува Т-платформата на Џенерал моторс. Тоа бил последниот мал опел кој се одликува со погон на задните тркала и останал во производство во фабриката „Опел“ во Бохум до јули 1979 година, со кое „Опел“ произвел 1.701.076 автомобили од овој тип. Од нив, 52% биле извезени надвор од Западна Германија[12], повеќето од нив на пазари во други делови на Западна Европа.
-
Опел Кадет Купе (1973–1977) -
Поглед од задниот дел -
Опел Кадет Караван (1973–1977) -
Опел Кадет Купе GT/E -
Опел Кадет Сити -
Опел Кадет C „Аеро“ (1977) -
Опел Кадет C со две врати (1977) -
Опел Кадет C со четири врати
Кадет D (1979–1984) уреди
 | |
| Познат и како | Воксхал Астра (Обединето Кралство ) |
|---|---|
| Производство | 1979 – 1984 |
| Склопување | Бохум, Германија Антверпен, Белгија Елсмир Порт, Англија, Обединето Кралство Кикинда, Југославија (IDA-Опел) |
| Вид каросерија | 3 и 5-врати хечбек 2 и 4-врати седан 3 и 5-врати караван |
| Платформа | Платформа GM T |
| Мотор | |
| Пренос |
|
| Меѓуоскино раст. | 2,514 mм (99.0 ин) |
| Должина | 3,998 mм (157.4 ин) Караван: 4,207 mм (165.6 ин) |
| Ширина | 1,636 mм (64.4 ин) |
| Висина | 1,400 mм (55.1 ин) |
| Нетоварена тежина | 815 kg (1,796.8 lb) - 980 kg (2,160.5 lb) |
| Сродни | Бедфорд Астраван (Обединето Кралство ) |
Кадет Д бил воведен кон средината на август 1979 година, при што испораките на домашниот пазар започнале на почетокот на септември 1979 година[13]. Во ноември 1979 година, автомобилот излегол на продажба во Велика Британија, околу пет месеци пред да биде лансиран „Воксхал Астра Марк 1“, британската верзија, во април 1980 година. Автомобилите биле дизајнирани како хечбеци со три или пет врати и седани или каравани. Имало и седани со две и четири врати: во Велика Британија, верзиите на седаните наскоро биле повлечени, сè до претставувањето во 1986 година на МКII-Белмонт.
Технолошки, Кадет Д претставувал првиот автомобил на Опел и Воксхал, кој е на преден погон. Исто така, имало и прва примена на дизајнот на моторот Family II, глава на цилиндри од легура на алуминиум, лифтови за хидраулични вентили, со капацитет од 1297 кубика (произведува 60 КС и 75 КС). Исто така бил понуден и преносен мотор „Опел ОХВ“ од 1196 кубика од претходните генерации на „Кадет“ и максимална брзина од 87 км/ч[14], а нов мотор од 1600 кубици бил понуден по саемот за автомобили во Франкфурт 1981 година, проследено со верзијата од 1800 кубика воведена за моделот КАдет GSE/Астра GTE. Кадет Д имал и верзија на дизел мотор од 1600 кубици, опција која за првпат била претставена на Саемот за автомобили во Брисел во 1982 година[15]. Друг скромен модел, најмногу продаден во Италија, бил моделот со 1,0 литри со 50 КС (37 kW).
Овој опсег на мотори се користел и за подоцнежните модели на Корса/Нова и за средна големина на Воксхал Кавалер/Аскона. Од мај 1981 година, моторот од 1.3 бил достапен и со автоматско ракување. Автоматската верзија била достапна на дизелот во септември 1982 година. Една интересна верзија која за првпат се појавила кон средината на 1982 година била Кадет Пирш. Во земји каде не се зборувало германски јазик, тој генерално се продавал како „Kadett Off Road“. Моделот претставувал караван, опремен со диференцијална сопирачка, засилена суспензија и посоодветни гуми, зголемено растојание од земјата и скратени предни браници[16]. Во Шведска бил понуден специјален „Кадет“ („Опел Кадет Пост“), опремен со висок покрив и лизгачка десна врата и автоматски менувач[17].
Кадет Д бил продаван и како ИДА Кадет во Кикинда, Југославија.
-
Опел Кадет D, -
Опел Кадет со три врати (1983) -
Опел Кадет D караван со три врати (1979–1984)
Јужна Африка уреди
Опел Кадет D е исто така бил произведуван во Јужна Африка од страна на General Motors South Africa (Pty) Ltd. Јужноафриканскиот опсег бил составен од седани од четири врати, хечбеци со пет врати и каравани со пет врати наречен Voyage[18]. Користените мотори биле 1,2 литарски (само за модели L), или со OHC 1,3 литар (GL, GLS и Voyage), и сила од60 КС (44 kW) и 75 КС (55 kW), соодветно[18]. Подоцна бил додаден моторот од 1,6 литри и 1.8 литри.
Кадет E (1984–1991) уреди
 | |
| Познат и како | Опел Астра (Источна Африка; GMEA) Шевролет Кадет/Ипанема (BRA) Даеву ЛеМанс /Рејсер/Cielo/Нексија (ROK) & (AUS) Опел Монца (RSA) Паспорт Оптима (CAN) Понтиак ЛеМанс (US) Воксхал Астра (GB) Воксхал Белмонт (GB) IDA Кадет (YUG) |
|---|---|
| Производство | 1984 – 1991 |
| Склопување | Антверпен, Белгија Бохум, Германија Азамбужа, Португалија Елсмир Порт (Воксхал Елсмир Порт), Обединето Кралство Кикинда, Југославија (IDA-Опел) |
| Вид каросерија | 3 и 5-врати хечбек 4-врати седан 3 и 5-врати караван 2-врати convertible |
| Платформа | Платформа GM T |
| Мотор | |
| Пренос | 4/5-брзини (рачно) 3-брзини (автоматско) |
| Меѓуоскино раст. | 2,520 mм (99.2 ин) |
| Должина | Хечбек : 3,998 mм (157.4 ин) Седан& Караван: 4,218 mм (166 ин) |
| Ширина | 1,662 mм (65.4 ин) |
| Висина | 1,393 mм (54.8 ин) |
| Нетоварена тежина | 850 kg (1,873.9 lb) - 1,010 kg (2,226.7 lb) |
| Сродни | Опел Кадет Комбо |
| Конструктор | Гордон М. Браун[19] |
Кадет Е (Воксхал Астра Марк 2 во Велика Британија) бил воведен во август 1984 година и бил изгласан за Европски автомобил на годината во 1985 година[20][21]. Моделот од 1984 година, исто така, се развил во поконвенционален дизајн, а обележан како „Воксхал Белмонт“ во Велика Британија, овој модел бил понуден во Франкфурт 1985 година. Моделот бил награден на Автомобил на годината во Ирска во 1985 година. Моделот бил достапен и како караван, со три или пет врати. Во Јужна Африка, моделот бил продаван како Опел Монца, заедно со кабриолетот[22]. Моделот ја заменил Опел Аскона[23].
Исто така, достапна била и конвертибилна верзија, за првпат во 1987 година, изградена од Бертоне од Торино, Италија, со што се усогласил со конкурентите, како што биле „Форд Ескорд“ и „Фолксваген голф“. За моделот од 1988 година, капацитетите на моторот биле 1,3 на 1,4 литри. Во есента 1986 година, нов мотор од 1.998 кубици го заменил оној со 1,8, иако 1,8 продолжил да се продава на некои места[24]. Во 1988 година, била развиена 16-вентилна верзија за GSi/GTE со високи перформанси, со 156 КС (115 kW) во не-катализирана форма, шест помалку коњски сили со вграден каталитички претворач. И покрај тоа што бил критикуван за недостаток на рафинирање, GSi 16V исто така бил прознаен како најмоќниот автомобил достапен во својата класа во тоа време[25].
Кадет Е се сметал за паралелен увоз во Обединетото Кралство, но тој е доста редок во споредба со Воксхал Астра. Никогаш не бил официјално продадаван во Велика Британија, а до 1989 година „Џенерал моторс“ го рекламирал само брендот „Воксхал“ во Обединетото Кралство, иако Астра која била произведувана во фабриката во Елсмир Порт на Воксхал била извезувана во остатокот од Европа, означена како Опел Кадет.
-
Опел Кадет Караван (1984–1989) -
Поглед од задниот дел -
Опел Кадет седан (1985–1989) -
Опел Кадет со три врати (1989–1991) -
Опел Кадет со пет врати (1989–1991) -
Опел Кадет седан (1989–1991) -
Опел Кадет за пазарот во Јужна Африка. (1989–1991) -
Опел Кадет за пазарот во Јужна Африка. (1989–1991)
.jpg)
Останати пазари уреди
Кадет Ц бил претставен во Бразил како „Шевролет Чевет“. Караванската верзија на моделот со три врати била наречена „Шевролет Марахо“, а пикапот го добил името Чеви 500. Бразилското производство започнало во 1973 година, со додавање на Марахо во 1980 година и „Чеви 500“ во 1983 година. Бразилските автомобили имале мотори во различни комбинации на големина - 1.0 (1992-1993), 1,4 (1973-1982), или 1,6 (1982-1995) литри - и горива (бензин или етанол), иако не биле достапни сите комбинации. Последниот Марахо бил произведен во 1989 г., последниот Чевет во 1993 г., а последниот Чеви 500 во 1995 година[26].
Кадет Е бил претставен како „Шевролет Кадет“, а караванската верзија била наречена „Шевролет Ипанема“. Втората има три врати до моделот од 1993 година, кога петте врати станале задолжителни. Хечбекот бил достапен само со три врати, а седанот никогаш не бил понуден. Бразилското производство на хечбек започнало во април 1989 година, а Ипанема во октомври истта година. Од 1991 година, сите верзии содржале вбризгување на гориво. Бразилските автомобили добиле или 1,8 или 2,0-литарски бензински или етанол мотори. Ипанема била прекината во 1996 година, а Кадет во 1998 година[27].
Додека Ипанема јасно го наследила моделот Марахо, производството на Чевет (во тој момент во седан форма, хечбекот бил прекинат во 1987 година) и на Кадет значително се поклопувало; поновиот модел бил поставен над стариот во составот на Шевролет.
Во раните 90-ти, јужноафриканскиот „Кадет ГС“ бил дополнително надграден врз основа на нивниот успех во производството на трки и првично биле произведени 500 специјални единици како патни автомобили за хомологациски цели. Ова бил минимален услов за влез во трките. Тие се спротивставиле на BMW 325iS (специјална хомологација од 2,7 литри од BMW).
Кадет Е ја формира основата на Даеву ЛеМанс (подоцна познат како Daewoo Cielo, Racer and Nexia) во Јужна Кореја, Нексија како хечбек верзија), која била продавана во САД и Нов Зеланд како Понтиак ЛеМанс, и во Канада (првично) како Паспорт Оптима. Продажбата на ЛеМанс завршила во 1993 година. Нексија сè уште се произведува во фабриката Даеву во Узбекистан. Cielo последен пат се произведувал во Автомобиле Крајова, полунезависна фабрика (од ГМ) во Крајова, Романија. Нивната лиценца истекла во есента 2006 година.
Наводи уреди
- ↑ Oswald 1920 - 45 (vol 2), p 325 "Mitte November 1936 folgte der Opel Kadett (Serie 11 234) als kleineres und bescheideneres [than the Olympia] Modell ..."
- ↑ Oswald 1920 - 45 (vol 2), pp 325 & 326
- ↑ Oswald 1920 - 45 (vol 2), pp 320 & 326
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Oswald 1920 - 45 (vol 2), p 325
- ↑ Oswald 1920 - 45 (vol 2), pp 328-329
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Borichev, Evgeny; Voskresensky, Alexey (2008). „Расследование: как создавался Москвич“. Журнал «АвтоРевю». Архивирано од изворникот на 2 октомври 2008. archived by WayBackMachine web archive, currently available for paid access on the original site
- ↑ Oswald 1945 - 90 (vol 3), p 197
- ↑ Zink, Günther (2009). „Oldtimer Katalog“. 23. Königswinter: Heel Verlag: 265. ISBN 978-3-86852-067-5. Наводот journal бара
|journal=(help) - ↑ Oswald 1945 - 90 (vol 3), p 213
- ↑ Oswald 1945 - 90 (vol 3), pp 199 & 215
- ↑ Oswald 1945 - 90 (vol 3), pp 236 & 239
- ↑ Oswald 1945 - 90 (vol 3), p 237
- ↑ Oswald 1945 - 90 (vol 3), p 265
- ↑ Daily Express Guide to 1980 World Cars, page 52
- ↑ Büschi, Hans-Ulrich, уред. (March 3, 1982). „Automobil Revue '82“ (германски и француски). 77. Berne: Hallwag AG: 422. ISBN 3-444-06062-9. Наводот journal бара
|journal=(help) - ↑ Hogsten, Dag E (1982-07-28). „Kadett för dåliga vägar“ [Kadett for bad roads]. Teknikens Värld (шведски). том 34 no. 16. Stockholm, Sweden: Specialtidningsförlaget AB. стр. 54.
- ↑ Näsström, Thomas (July 2014). „En sista utdelning“ [One last delivery]. Klassiker (шведски). Stockholm: OK Förlaget AB. 11 (6): 68. ISSN 1652-2931.
- ↑ 18,0 18,1 Lösch, Annamaria, уред. (1981). World Cars 1981. Pelham, NY: The Automobile Club of Italy/Herald Books. стр. 334. ISBN 0-910714-13-4.
- ↑ Schmitt, Hans-Georg. „EAGLEMOSS OPEL DESIGNER COLLECTION“.
- ↑ „Rewind to 1985: Opel Kadett“. Quicks. Архивирано од изворникот на 1 март 2014. Посетено на 25 февруари 2014.
- ↑ „Previous winners“. Car of the year. Архивирано од изворникот на 2009-02-02. Посетено на 2010-10-02.
- ↑ „Opel Monza commercial, 1986“. YouTube.
- ↑ South African Digest. Department of Information. 1986. стр. 58.
- ↑ </nowiki>Büschi, Hans-Ulrich, уред. (March 5, 1987). Automobil Revue 1987 (германски и француски). 82. Berne: Hallwag AG. стр. 438–440. ISBN 3-444-00458-3.
- ↑ Cornaert, Jean-Jacques (1988-03-31). „Opel Kadett GSi 16V“. Le Moniteur de l'Automobile (француски). Brussels: Editions Auto-Magazine. 3 (896): 17–18.
- ↑ „Grandes Brasileiros: Chevrolet Chevette (2ª geração) | Quatro Rodas“. Quatro Rodas (португалски). Посетено на 2017-11-23.
- ↑ Pereira, Fabiano, уред. (2016). Grandes Brasileiros: Chevrolet Kadett (португалски). 92. Brazil: Site Revista Quatro Rodas editora Abril. Архивирано од изворникот на 2021-12-18. Посетено на 2019-09-24.
Надворешни врски уреди
| „Опел Кадет“ на Ризницата ? |