Википедија

Опел Аскона

Опел Аскона (германски: Opel Ascona) — голем семеен автомобил дизајниран и произведен од германскиот производител на автомобили Опел. Производството на Опел Аскона траело од 1970 до 1988 година. Моделот бил произведуван во три одделни генерации, започнувајќи со погон на задните тркала и завршувајќи со платформата Ј со преден погон.

Опел Аскона
ПроизведувачОпел (Џенерал моторс )
Производство1970–1988
НаследникОпел Вектра
Опел Кадет (Аскона A караван)
Класаголем автомобил (D)
СродниХолден Камира Воксхал Кавалиер

Аскона го зела своето име од Аскона, општина во Швајцарија, а веќе во 1950-тите специјално издание на Опел Рекорд P1 било продавано како Опел Аскона во Швајцарија, каде што името повторно било користено во 1968 година за локално адаптирана верзија на Опел Кадет Б во која производителите вградиле 1,7-литарски мотор позајмен од поголемиот модел Рекорд во тоа време[1]. Но, моделот на Опел Аскона A, кој бил лансиран во 1970 година и се продавал низ цела Европа, сепак, претставува првиот модел на Опел кој го носел тоа име.

Аскона била претставена во септември 1970 година, а производството завршило во август 1988 година. Акона била заменета со Опел Вектра.

Аскона A (1970–1975) уреди

Аскона A
 
Познат и какоОпел 1900 (USA)
Производство1970–1975
СклопувањеГерманија : Бохум
Вид каросерија2-врати седан
4-врати седан
3-врати караван
РаспоредFR layout
Мотор
  • 1196 cc 12S OHV - I4
  • 1584 cc 16N/16S CIH - I4
  • 1897 cc 19S - CIH I4
Меѓуоскино раст.95.75 ин (2,432 mм)
Должина164.5 ин (4,178 mм)
Ширина64.375 ин (1,635 mм)
Висина54.5 ин (1,384 mм)

Во есента 1970 година, Опел го претставил својот потполно нов опсег на возила во Риселсхајм (внатрешен код на проектот 1.450). Купето „Опел Манта“ било лансирано на 9 септември, а по него следувал „Опел Аскона“ на 28 октомври во форма на седан со две врати и четири врати, плус караван верзија со три врати. Овие модели биле позиционирани помеѓу постојните Опел Кадет и Опел Рекорд.

Аскона била развиена како замена за „Кадет“, но доцна во развојот на автомобилот „Опел“ избрал наместо тоа да развие нов, помал „Кадет“ и наместо тоа ја позиционирал „Аскона“ како конкурент во успешниот опсег на „Форд“ со средна големина на Форд Таунус. Опел Аскона А останала во производство до 1975 година. До тоа време, биле произведени скоро 692.000 возила од првата серија.

Опсегот се одликувал со бензински мотори од 1,2 L до 1,9 L, со моќност помеѓу 60 КС (44 kW) и 90 КС (66 kW). Аскона 1.9 SR постигнал успешен резултат во мотоспортот, при што Валтер Рерхл го освоил Европското првенство во рели во 1974 година. Тунер Штајнмец развил специјална верзија на Аскона SR, со два единечни барели Solex карбуратори, зголемувајќи ја моќта до 125 КС (92 kW).

Од 1971-75 година, 1,9-литарската Аскона била извезувана во САД како „Опел 1900“ што се продавал преку дилерите на „Буик-Опел“. Сите три стилови на биле понудени на почетокот, но седанот со четири врати бил повлечен по 1973 година. Во 1974 година, биле додадени браници со гумени облоги, како одговор на сојузните регулативи. Сите модели продадени во САД во 1975 година биле опремени со вбризгување на гориво Bosch L-Jetronic, што не било достапно на европските верзии. Вбризгувањето на горивото било додадено заради построгите барања за емисија на гасови што биле во сила таа година. Поради неповолниот девизен курс на доларот, по 1975 година, сите изложбени опели биле заменети со јапонски изработени модели „Изузу“.

  •  
    Опел Аскона (1973–1975)
  •  
    Поглед од задниот дел
  •  
    Опел Аскона A седан со четири врати
  •  
    Опел Аскона караван (1973–1975)

Мотори уреди

  • 1.2 S – 1,196 cc, 60 PS (44 kW)
  • 1.6 N – 1,584 cc, 60–68 PS (44–50 kW)
  • 1.6 S – 1,584 cc, 75–80 PS (55–59 kW)
  • 1.9 S – 1,897 cc, 88–90 PS (65–66 kW)

Аскона B (1975–1981) уреди

Аскона B
 
Познат и какоШевролет Аскона (Јужна Африка)
Производство1975–1981
Склопување
Вид каросерија2/4-врати седан
Мотор
  • 1196 cc OHV 12N/12S- I4
  • 1297 cc OHC - I4
  • 1584 cc 16N/16S CIH - I4
  • 1897 cc 19N/19S CIH - I4
  • 1979 cc 20N/20S/20E CIH - I4
  • 2420 cc 24E DOHC 16V I4 (Аскона 400)
  • 1998 cc 20D CIH дизел I4
Меѓуоскино раст.2,518 mм (99.1 ин)[2]
Должина4,321 mм (170.1 ин)[2]
Ширина1,670 mм (66 ин)[2]
Висина1,380 mм (54 ин)[2]
Нетоварена тежина1,050 kg (2,310 lb)[2] (approx)
СродниОпел OSV 40
Воксхал Кавалиер

Втората генерација Опел Аскона Б била претставена во август 1975 година на Саемот за автомобили во Франкфурт. Моделот бил достапен како седан со две или четири врати. Биле претставени и модели со две и три врати во опсегот на „Опел Манта“, додека караванот бил изоставен.

Аскона B го задржал истиот опсег на моторот како и неговиот претходник, верзиите со поголем компресија и потребата од 98 октански бензин, наречен S, станале достапни покрај 90-те октански модели. Првата промена се случила во јануари 1976 година, кога ламинираното стакло станало достапно како опција без трошоци. 1,9 Л „С“ мотор бил заменет со модернизираниот 2.0 L (20S) во септември 1977 година. 20N станал достапен во јануари 1978 година, а сите модели добиле и ветробранско стакло. Дизел моторот со 2,0 Л бил додаден во опсегот Аскона Б во 1978 година, главно насочен кон земјите на Бенелукс и Италија, каде локалните даночни структури обезбедиле поттик за дизел-мотори. Во 1979 година биле извезени 97% дизели, додека 59% биле бензински автомобили[3].

До крајот на 1978 година моторот 1,6 С бил прекинат во Германија (каде бил заменет со 19Н, со иста моќ, но помала потрошувачка на гориво), но продолжил да биде достапен на некои пазари во нешто прилагодена верзија со 70 КС (51 kW). Во јануари 1979 година се појавила верзијата Аскона 400 со 2,4-литарски мотор (16 вентили, 144 КС), проследена еден месец подоцна од попрозаичниот 1,3 литарски мотор OHC. Ова во голема мерка го заменил стариот од 1,5 Л, кој датира од 1962 година, но производството продолжило да се намалува во 1980 година за некои извозни пазари[4].

Во септември 1979 година, Аскона добила фејслифт, вклучувајќи пластични браници. Моделот 2.0 Е со електронско вбризгување на гориво од Bosch L-Jetronic пристигнал во јануари 1980 година, откако за првпат бил инсталиран во моделите Манта и Рекорд[5]. Во јануари 1981 година, Аскона претрпела последни промени, кога биле направени прилагодувањата на моторите 16N и 20N. 1,9 N и 2.0 N. Моторите биле прекинати на германскиот пазар, додека моторот 1,6 N останал достапен единствено со автоматски менувач.

Над 1,2 милиони единици на Аскона Б биле произведени ширум светот до август 1981 година. Два-милионската Аскона била произведена во април 1980 година[6].

  •  
    Поглед кон автомобилот
  •  
    Аскона 2.0
  •  
    Воксхал MkI

Мотори уреди

  • 1.2 N – 1196 cc, 55 PS (40 kW)
  • 1.2 S – 1196 cc, 60 PS (44 kW) - 58 PS во Шведска и Швајцарија (S12S)
  • 1.3 N – 1297 cc, 60 PS (44 kW)
  • 1.3 S – 1297 cc, 75 PS (55 kW)
  • 1.6 N – 1584 cc, 60 PS (44 kW)
  • 1.6 S – 1584 cc, 75 PS (55 kW), подоцна 70 PS (51 kW)
  • 1.9 N – 1897 cc, 75 PS (55 kW)
  • 1.9 S – 1897 cc, 90 PS (66 kW)
  • 2.0 N – 1979 cc, 90 PS (66 kW)
  • 2.0 S – 1979 cc, 100 PS (74 kW)
  • 2.0 E – 1979 cc, 110 PS (81 kW)
  • 2.4 E – 2420 cc, 144 PS (106 kW)
  • 2.0 D – 1998 cc, 58 PS (43 kW)

Извозни модели уреди

Во Велика Британија, Воксхал Кавалиер се користел како име за моделот, и истиот бил понуден како седан и купе од крајот на 1975 година. Овие модели биле произведени во истата фабрика во Белгија како и останатите - прва на Опел надвор од Германија.

Во Јужна Африка имало локално склопена верзија наречена Шевролет Аскона, идентична во многу аспекти со Опел Аскона B. Со четири врати, Аскона поседувала 1,3 Л мотор. Претходната верзија со подолгиот Воксхал Кавалиер била продавана како Шевролет Чеваир. Аскона била лансирана во јули 1978 година и ја заменила серијата „Шевролет 1300/1900“[7].

Аскона 400 уреди

Најпрвин прикажана во Франкфурт во септември 1979 година, „Аскона 400“ претставува специјална хомологација која се продавала со квалификација во Група 4. Аскона 400 била произведувана во фабриката на „Џенерал моторс“ во Антверпен. Светскиот шампион во 1980 година, Волтер Рерл ја освоил титулата возачи на Светскиот рели шампион во сезоната 1982 година со овој модел.

Автомобилот бил развиен од Опел заедно со моделот Манта B 400 кој се состоел од истите промени. Ирмшер и Косворт биле ангажирани како партнери за проектот. Косворт ги предал главите на Опел и Опел наскоро открил голема грешка. Планот бил да се искористи 2,0 Л на моторот, но тоа не донело доволно моќ. По ова, Опел го блокирал 2.0E. Резултатот бил 2,4 литарски мотор.

До 1984 година, Ауди Кватро се појавил како помоќен модел, поради кое моделот бил повлечен.

Аскона C (1981–1988) уреди

Аскона C
 
Познат и какоШевролет Монца (Јужна Америка)
Воксхал Кавалиер
Производство1981–1988
Склопување
Вид каросерија2-врати седан
4-врати седан
5-врати фастбек/хечбек
РаспоредFF layout
ПлатформаПлатформа GM J
Меѓуоскино раст.2,574 mм (101.3 ин)
Должина4,366 mм (171.9 ин) (седан )
4,264 mм (167.9 ин) (хечбек)
Ширина1,668 mм (65.7 ин)
Висина1,395 mм (54.9 ин) (седан )
1,385 mм (54.5 ин) (хечбек)
Нетоварена тежина920–1,090 kg (2,028–2,403 lb)
СродниBuick Skyhawk
Cadillac Cimarron
Шевролет Кавалиер
Шевролет Монца
Исузу Аска
Олдсмобил Фиренца
Холден Камира
Понтиак J2000
Воксхал Кавалиер

Аскона C била претставена во август 1981 година, како дел од проектот за автомобили на Џенерал Моторс. Моделот претставува втор автомобил со преден погон на Опел по воведувањето на „Кадет Д“ во 1979 година. Овој автомобил бил произведен во Риселсхајм, Германија, Антверпен, Белгија, Сао Каетану ду Сул, Бразил и Лутон, Англија, а бил продаван во Велика Британија под името Воксхал Кавалиер и Шевролет Монца во Латинска Америка. Кавалиер Купе бил постепено повлечен, но Опел Манта бил задржан како модел во Велика Британија. После 1982 година веќе немало разлики меѓу моделите Опел и Воксхал. Аскона освоила награда Златен волан на крајот на 1981 година и претставувал најголемиот продажен автомобил на Западна Германија. Новата Аскона повеќе немала спортски карактер како своите претходници, и значително бил поефикасен во однос на претходните модели[8].

Моделот бил тесно поразен од страна на Рено 9 и не ја добил наградата „Европски автомобил на годината“ во 1982 година. Биле потребни уште 27 години пред нејзиниот наследник Опел Инсигнија да ја освои наградата Европскиот автомобил на годината во 2009 година со само еден бод разлика од второпласираниот Форд Фиеста. Аскона C претрпела два значајни фејслифтови за време на своето производство.

Опсегот додал опција за каросерија со мала врата/хечбек со пет врати, со име CC на неколку пазари - кратка за „Комби Купе“. Моделот на хечбек со пет врати бил пократок од седаните, со маргинално помал багажник и 5 см и помалку простор за главата на патникот во задниот дел[9]. Сите мотори биле дизајнирани со SOHC систем за палење без прекин. Основниот модел бил 1.3 L и воведен во 1978 година во Аскона Б, со 60 КС (44 kW), проследен со 1,6 Л со 75 КС (55 kW). Верзиите на „С“ со поголем однос на компресија се зголемиле за дури дваесет проценти. Врвот на линијата бил спортскиот модел GTE, со електронско вбризгување на гориво, придвижувајќи ја моќноста до 130 КС (96 kW) во последните две моделни години. Дизел моќта била развиена во Изузу, со 1,6 литри.

Аскона била произведувана и во Јужна Африка, каде ја продавала ГМ Јужна Африка, заменувајќи го моделот Шевролет Аскона.

  •  
    Опел Аскона, 1981-84
  •  
    Седан со две врати (1981–1984)
  •  
    Опел Аскона со пет врати (C3, 1988)
Мотор Cat. Сила Вртежи Трансмисија Мак. брзина Тип на гориво Ниво на опрема Години
PS kW hp @ врт/мин Њ•м lb•ft @ врт/мин км/ч м/ч пред фејслифт по фејслифт
1.3N 1297 cc – 60 44 59 5800 94 69 3400–3800 4MT 150 93 normal Std/J/Luxus/Berlina LS/GL/GLS 81–86
1.3S 1297 cc – 75 55 74 5800 101 74 3800–4600 4MT, 3AT 160 99 super Std/J/Luxus/Berlina LS/GL/GLS 81–86
1.6N 1598 cc – 75 55 74 5600 123 91 3000–4000 4/5MT, 3AT 160 99 normal Std/J/Luxus/Berlina LS/GL/Touring/GLS 81–88
1.6E 1598 cc ● 75 55 74 5200 121 89 3400 4/5MT, 3AT 160 99 unleaded — LS/GL/Touring/GLS 86–88
1.6S 1598 cc – 90 66 89 5800 126 93 3800–4200 4/5MT, 3AT 170 106 super Std/J/Luxus/Berl./SR LS/GL/GLS/GT/CD 81–86
↓ ↓ – 82 60 81 5400 130 96 2600 ↓ 165 103 ↓ — LS/GL/GLS 86–87[10]
1.8N 1796 cc – 84 62 83 5400 143 105 2600 4/5MT, 3AT 168 104 normal — LS/GL/Touring/GLS/GT 87–88
1.8E 1796 cc – 115 85 113 5800 151 111 4800 5MT, 3AT 187 116 super Luxus/Berl./SRE/CD GL/Touring/GLS/GT/CD 82–86
↓ ↓ ● 100 74 99 5800 140 100 3000 ↓ 180 112 ↓ — LS/GL/GLS/GT/CD 85–86[11]
2.0E 1998 cc – 115 85 113 5800 175 129 3000 5MT, 3AT 187 116 super — GL/Touring/GLS/GT 86–87
↓ ↓ ● ↓ ↓ ↓ 5400 170 130 ↓ ↓ ↓ ↓ sup. unld. — LS/GL/Touring/GLS/GT 86–88
↓ ↓ – 130 96 128 5600 180 130 4600 5MT 193 120 ↓ — GT 87–88
1.6D 1598 cc – 54 40 53 4600 96 71 2400 4/5MT, 3AT 143 89 diesel Std/J/Luxus/Berl./CD LS/GL/Touring/GLS/CD 82–88

Шевролет Монца уреди

Наводи уреди

  1. ↑ Howard, Geoffrey (1968-03-21). Smith, Maurice A. (уред.). „Geneva: Motor Show report“. Autocar. 128 (3762): 50–56.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 H.E. (1978-01-01). „Kurztest Опел Аскона 2.0 S: Mehr Mumm“ [Short test: More spunk]. Auto, Motor und Sport. 2: 46–47.
  3. ↑ Freund, Klaus, уред. (August 1980). Auto Katalog 1981 (германски). 24. Stuttgart: Vereinigte Motor-Verlage GmbH & Co. KG. стр. 244, 248.
  4. ↑ Heitz, Rudolf, уред. (1982). Auto Katalog 1983 (германски). 26. Stuttgart: Vereinigte Motor-Verlage GmbH & Co. KG. стр. 242.
  5. ↑ Ein bewährtes Auto: Opel Ascona [A tried and tested car]. Auto Katalog 1981, p. 15
  6. ↑ Ein bewährtes Auto: Opel Ascona [A tried and tested car]. Auto Katalog 1981, p. 14
  7. ↑ Wright, Cedric, уред. (August 1978). „New models: Chevrolet Ascona De Luxe and 'S'“. CAR (South Africa). том 22 no. 7. Ramsay, Son & Parker (Pty) ltd. стр. 13.
  8. ↑ Åhman, Michael (1982-01-13). „Mästare i mellanvikt“ [Middleweight Champion]. Teknikens Värld (шведски). том 34 no. 2. Stockholm, Sweden: Specialtidningsförlaget AB. стр. 26–27.
  9. ↑ Åhman, p. 28
  10. ↑ Auto Katalog 1987. Stuttgart: Vereinigte Motor-Verlage GmbH & Co. KG. 1986. стр. 216–217.
  11. ↑ Auto Katalog 1986. Stuttgart: Vereinigte Motor-Verlage GmbH & Co. KG. 1985. стр. 192, 203.

Надворешни врски уреди

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Опел_Аскона&oldid=4999487“