Комунистичка партија на Грција

Комунистичка партија на Грција
Комунистичка партија на Грција Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας
Генерален секретар	Димитрис Куцумбас
Основана	17 ноември [ст. ст. 4 ноември] 1918 како SEKE
Весник	Ризоспастис
Студентско крило	Панспудастики
Младина	Комунистичка младина на Грција
Синдикално крило	Сеработнички борбен фронт
Идеологија	комунизам,; макрсизам-ленинизам
Полит. положба	левица
Меѓународна припадност	Меѓународниот собир на комунистички и работнички партии [en]; Меѓународен комунистички семинар [en]
Европска припадност	Иницијатива на комунистичките и работничките партии [en]
Европски парламент	Независни
Бои	црвена
Парламент	15 / 300
Европски парламент	2 / 21
Гувернери	0 / 13
Советници во регионални собранија	48 / 703
Градоначалници	1 / 332
Мрежно место
	kke.gr
Знаме
	Политика на Грција; Политички партии; Избори

Комунистичката партија на Грција (КПГ) (на грчки: Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, Коммунистикó Кóмма Еллáдас), позната под акронимот ККЕ, е најстарата и историски најактивната партија во Грција. Активна е од 1918, сè до денешен ден.

Основање и идеологија

Основана е во Солун на 4 ноември 1918 година, од страна на солунскиот Евреин Аврам Бенароја под името Социјалистичка работничка партија на Грција (акроним: SEKE, на грчки: Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας, Сосиалистикó Ергатикó Кóмма Еллáдас). Во 1920 година е преименувана во Социјалистичка работничка партија на Грција - комунисти (SEKE-K), а во 1924 година го добива денешното име, Комунистичката партија на Грција (ККЕ).

На својот трет вонреден конгрес во 1924 година, КПГ го прифаќа марксизмот-ленинизмот како официјална идеологија, втемелен врз принципот на демократски централизам. Партијата до ден денес се раководи од овие принципи.

Дејност

До 1941

Уште од своето формирање партијата се бори за правата на работните маси, и е единствена партија во Грција која застанува во заштита на етничките малцинства.

КПГ Грчко-турската војна 1919-1922 ја оквалификува како империјалистичка и ги повикува грчките војници да дезертираат.

КПГ и нејзиниот печатен орган „Ризоспастис“ е единствената партија која го заштитува правото на етничките Македонци од Егејска Македонија на самоопределување, користење на мајчин јазик и други културни права.

Дури во 1934 година, КПГ потпишува декларација со која ја поддржува идејата за создавање на независна република Македонија обединета во нејзините етнички и географски граници. Но во 1937 се откажува од оваа декларација, заради сменетите услови во Северна Грција, каде што Македонците не се веќе предоминантно население.

Партијата е забранета во 1936 година од страна на грчкиот фашистички диктатор Јоанис Метаксас, и голем дел од нејзините членови се или ликвидирани или заточени по островите.

Спомен плоча на зградата во Пиреј каде што е одржан првиот конгрес на партијата

Зградата каде што е одржан првиот конгрес на партијата

Втора светска војна и Граѓанската војна

По фашистичката окупација на Грција, КПГ го организира отпорот против окупаторите, и го формира ЕАМ, и нејзината партизанска армија ЕЛАС. По завршувањето на Втората светска војна, КПГ го потишува Договорот од Варкиза со кој ветува разоружување на ЕЛАС, а привремената влада во Атина потпомогната од британската интервенција ветува учество на КПГ во политичкиот процес. Откако увидуваа дека е изиграна, ЦК на КПГ ја формира Демократската Армија на Грција и започнува преговори со претставниците на Народно-ослободителниот Фронт на Македонците од Егејска Македонија (кој по неговото формирање во 1945, се претвора во моќен фактор) за обединување на силите.

По обединувањето на ДАГ со НОФ, започнува Грчката граѓанска војна, која трае 4 години. Иако првите три години ДАГ, под раководство на генерал Маркос Вафијадис успева да нанесе огромни жртви на монархо-фашистите и да создаде слободни територии, во 1948 доаѓа до смена на раководството на Демократксата армија и на нејзино чело доаѓа генералниот секретар на КПГ Никос Захаријадис, кој герилската тактика ја заменува со фронтална. Во 1949 ДАГ е поразена во втората битка за Вичо, и со целиот свој состав ја напушта Грција.

Повоениот период

КПГ иако во прогон, постои да постои и да функционира. Челниците на КПГ се населени на територијата на Советскиот Сојуз, и во Казахстан до 1957 година одржуваат 4 конгреса. Во Грција пак, за тоа време, КПГ останува забранета, а од 1950 до паѓањето на владата на хунтата во 1973, стотици активисти на КПГ се стрелани и интернирани.

Денес

Во 1974 со акт на грчката влада, КПГ е легализирана, и влкучена во политичкиот живот на Грција. Од тогаш, до денес КПГ активно учествува на изборите, притоа на изборите во 2004 година добивајќи скоро 10% од гласовите.

КПГ и Македонија

Податотека:Одлука за признавање на правата на Македонците од КПГ.tif

Одлуката на КПГ, за признавање на Македонците и нивното право за самоопределување.

Голем е и бројот на македонските членови на КПГ кои својот живот го даваат за заедничките идеали на демократскиот македонски и грчки народ - Лазо Ангеловски, Мирка Гинова, Лазо Трповски и други.

Комунистичката партија на Грција е единствената организација во Грција која ги признала правата на самобитноста на Македонците. Тоа го прави во 1934, и во историскиот петти пленум кога тогашниот водач Никос Захаријадис го признава правото на Македонците за самоопределување и формирање на обединета македонска држава. Во својата изјава тој рекол: „... поради невидената храброст на борецот Македонец, како и заради натчовечката саможртва на целиот македонски народ, утре во една слободна демократска Грција управувана од КПГ, Славомакедонците сами ќе си го решат националното прашање“.

И денес, КПГ е единствената партија која го поддржува решавањето на спорот со името на поволен начин за Македонците. Според КПГ, државата има право да се вика Република Македонија, додека народот да се вика Славомакедонци.

Маркос Вафијадис, водачот на ДАГ од 1946-1948.

Конгреси на Комунистичката партија на Грција

Прв конгес – ноември 1918, Пиреј
Втор конгрес – април 1920, Атина
Вонреден предизборен конгрес – септември 1920, Атина
Вонреден конгрес – октомври 1922, Атина
Вонреден предизборен конгрес – Септември 1923, Атина
Трет (вонреден) конгрес – 26 ноември – 3 декември 1924, Атина
Трет (редовен) конгес – март 1927, Атина
Четврти конгрес – декември 1928, Атина
Петти конгрес – март 1934, Атина
Шести конгрес – декември 1935, Атина
Седми конгрес – октомври 1945, Атина
Осми конгрес – август 1961 (нелегален)
Деветти конгрес – декември 1973 (нелегален)
Десетти конгрес – мај 1978
Единаесетти конгрес – декември 1982, Атина
Дванаесетти конгрес – мај 1987
Тринаесетти конгрес – 19–24 февруари 1991, Атина
Четиринаесетти конгрес – 18–21 декември 1991, Атина
Петнаесетти конгрес – 22–26 мај 1996, Атина
Шеснаесетти конгрес – 14–17 декември 2000, Атина
Седумнаесетти конгрес – 9–12 февруари 2005, Атина
Осумнаесетти конгрес – 18–22 февруари 2009, Атина
Деветнаесетти конгрес – 11–14 април 2013, Атина
Дваесетти конгрес – 30 март - 2 април 2017, Атина

Делегации на ККЕ имаат учествувано на меѓународни конфернции на комунистички и работнички партии одржани во 1957, 1960 и 1969 во Москва. ККЕ ги има одобрено одлуките донесени на овие конференции.

Список на секретари

Никос Захаријадис, водачот на КПГ, за време на Граѓанската војна во Грција, кој го призна правото на Македонците за самоопределување

Андреја Чипов (десно) со Лазо Трповски (лево) во 1930-тите

Николас Димитратос (ноември 1918 – февруари 1922), избркан од партијата по обвиненија за сомнително однесување
Јанис Кордатос (февруари–ноември 1922), избркан од партијата по обвиненија за искривување на марксизмот
Николас Саргологос (ноември 1922 – септември 1923), избркан од партијата по обвиненија за шпионажа
Томас Апостолидис (септември 1923 – декември 1924), избркан од партијата по обвиненија за опортинизам
Панделис Пулиопулос (декември 1924 – септември 1925), избркан од партијата по обвиненија за провокативно однесување
Елефтериос Ставридис (1925–1926), избркан од партијата по обвиненија за про-буржоаски политички погледи
Пастиас Јацопулус (септември 1926 – март 1927), избркан од партијата по обвиненија за ликвидаризам
Андроникос Хаитас (март 1927 – 1931), избркан од партијата и погубен во СССР во 1935
Никос Захаријадис (1931–1936), избркан од партијата, но подоцна го има обновено членството
Андреја Чипов (Андреас Ципас) (јули 1941 – јануари 1942), избркан од партијата по обвиненија за авантуризам ^а
Георгос Сиантос (јануари 1942 – 1945), избркан од партијата по обвиненија дека бил агент провокатор
Никос Захаријадис (1945 – 1956), втор мандат по обновување на членството
Апостолос Грозос (1956)
Константинос Колигиангис (1956 – 1972)
Карлос Флоракис (1972 – 1989)
Григорис Фракос (1989 – 1991), се повлекол со цел да се приклучи на Синасписмос
Алека Папарига (1991 – 2013)
Димитрис Куцумбас (2013 –)

^а Единствен Македонец на позиција на генерален секретар на комунистичка партија на балканот во меѓувоениот период. Најверојатната причина за неговото сменување е неговата негрчка етничка припадност.

Изборни резултати

Парламент на Грција

Избори	Парламент на Грција					Ранк	Влада	Генерален Секретар
Избори	Гласови	%	±пп	Места	+/−	Ранк	Влада	Генерален Секретар
1974	со Обединета левица			8 / 300	▲8	4ти	Опозиција	Карлос Флоракис
1977^а	480,272	9.4%	-0.1	11 / 300	▲3	4ти	Опозиција	Карлос Флоракис
1981	620,302	10.9%	+1.5	13 / 300	▲2	3ти	Опозиција	Карлос Флоракис
1985	629,525	9.9%	-1.0	12 / 300	▼1	3ти	Опозиција	Карлос Флоракис
јуни 1989^б	855,944	13.1%	+3.2	28 / 300	▲16	3ти	Преодна влада НД–СИН	Карлос Флоракис
ноември 1989^б	734,611	11.0%	-2.1	21 / 300	▼7	3ти	Влада на национално единство НД–ПАСОК–СИН	Григорис Фракос
1990^б	677,059	10.3%	-0.7	19 / 300	▼2	3ти	Опозиција	Григорис Фракос
1993	313,001	4.5%	-5.8	9 / 300	▼10	4ти	Опозиција	Алека Папарига
1996	380,046	5.6%	+1.1	11 / 300	▲2	3ти	Опозиција	Алека Папарига
2000	379,454	5.5%	-0.1	11 / 300	±0	3ти	Опозиција	Алека Папарига
2004	436,818	5.9%	+0.4	12 / 300	▲1	3ти	Опозиција	Алека Папарига
2007	583,750	8.2%	+2.3	22 / 300	▲10	3ти	Опозиција	Алека Папарига
2009	517,154	7.5%	-0.7	21 / 300	▼1	3ти	Опозиција	Алека Папарига
мај 2012	536,105	8.5%	+1.0	26 / 300	▲5	5ти	Опозиција	Алека Папарига
јуни 2012	277,227	4.5%	-4.0	12 / 300	▼14	7ми	Опозиција	Алека Папарига
јануари 2015	338,138	5.5%	+1.0	15 / 300	▲3	5ти	Опозиција	Димитрис Куцумбас
септември 2015	301,632	5.6%	+0.1	15 / 300	±0	5ти	Опозиција	Димитрис Куцумбас
2019	299,592	5.3%	-0.3	15 / 300	±0	4ти	Опозиција	Димитрис Куцумбас

^а Резултатите од 1977 споредени со тие на Обединета левица на изборите во 1974.
^б Како дел од Коалиција на левицата и прогресот.

Европски парламент

Европски парламент
Избори	Гласови	%	±пп	Места	+/−	Ранк	Генерален Секретар
1981	729,052	12.8%	Нова	3 / 24	▲3	3ти	Карлос Глоракис
1984	693,304	11.6%	-1.2	3 / 24	±0	3ти	Карлос Глоракис
1989^а	936,175	14.3%	+2.7	4 / 24	▲1	3ти	Карлос Глоракис
1994	410,741	6.3%	-8.0	2 / 25	▼2	4ти	Алека Папарига
1999	557,365	8.7%	+2.4	3 / 25	▲1	3ти	Алека Папарига
2004	580,396	9.5%	+0.8	3 / 24	±0	3ти	Алека Папарига
2009	428,151	8.4%	-1.1	2 / 22	▼1	3ти	Алека Папарига
2014	349,342	6.1%	-2.3	2 / 21	±0	6ти	Димитрис Куцумбас
2019	302,677	5.4%	-0.7	2 / 21	±0	4ти	Димитрис Куцумбас

^а Како дел од Коалиција на левицата и прогресот.