Џигурово
Џигурово — село во Светиврачко, Пиринска Македонија, денес во општината Свети Врач на Благоевградската област, југозападна Бугарија.
| Џигурово Джигурово | |
|---|---|
  Џигурово | |
|
Местоположба во областа   Џигурово | |
| Координати: 41°33′N 23°19′E / 41.550° СГШ; 23.317° ИГД | |
| Земја | Бугарија |
| Област | Благоевградска област |
| Општина | Свети Врач |
| Површина | |
| • Вкупна | 13.365 км2 (5,160 ми2) |
| Надм. вис. | 367 м |
| Население (2015) | |
| • Вкупно | 735 |
| • Густина | 0,055/км2 (0,14/ми2) |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
| Пошт. бр. | 2812 |
| Повик. бр. | 0746 |
Географија и местоположба
уредиСелото Џигурово се наоѓа на 5 километри јужно од Свети Врач, во подножјето на Пирин, на левиот брег на Бождовска река, на надморска висина од 367 метри. Самото село и неговата околина се типичен регион за винова лоза кој произведува квалитетни вина. Селото има прекрасен поглед кон песочните Мелнички пирамиди и Струмската долина со вулканската височина Кожух. Климата е преодна средоземна со летен минимум и зимски максимум на врнежи од дожд. Поради сувите и топли лета и благите и влажни зими, во селото има услови за одгледување на средоземни растенија како смокви, калинки, киви, маслинови дрвја, ловор, итн.
Атарот на селото зафаќа површина од 13.365 км2. Селото се граничи со териториите на Белевехчево и Дебрене на северозапад, Малки Цалим, Бождово и Љубовка на североисток, Ладарево и Ласкарево на југоисток и Склаве и Лешница на југозапад[1].
Историја
уредиОсманлиско Царство
уредиЕдна од легендите за името на селото е дека за време на отоманското владеење во селото живеел еден османлиски богат човек по име Џигур-бег, кој имал земја со прилично развиена фарма, што го правело селото побогато од соседните села. Според друга легенда, селото го носи името на неговиот основач Хаџи Ѓуро.[2]
Под имињата Зигурова и Жигурова селото се споменува во османлиски даночни дефтери од 1611 - 1617 година.[3] Во текот на 19 век, селото било мешано и припаѓало кон Мелничката каза. Во „Етнографија на Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Џигурово (Djigourovo) било село со 122 семејства со 300 Турци и 60 Македонци[4][5].
Во 1891 година Георги Стрезов за селото напишал:
Џигурово, до левиот брег на една притока на Бистрица. Од Мелник до селото има 2 1/4 часа. Изградено е на еден рид над реката. Се занимаваат со земјоделство и лозарство, а садат и тутун. 90 куќи, од кои 36 бугарски.[4][6]
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година селото имало 565 жители, од кои 300 Турци, 120 Власи и 145 Македонци[4][7]. Селото било под влијание на Бугарската егзархија. Според податоците на секретарот на егзархијата Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во селото живееле 176 Македонци под врховенството на Бугарската егзархија, работело едно егзархиско училиште со 1 учител и 19 ученици[4][8].
По избувнувањето на Балканските војни во 1912 година, седум лица од селото биле доброволци во Македонско-одринските доброволни чети[9].
Бугарија
уредиПо крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Бугарија.
| Година | 1934 | 1946 | 1956 | 1965 | 1975 | 1985 | 1992 | 2001 | 2011 | 2015 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Жители | 430 | 465 | 362 | 229 | 182 | 115 | 95 | 76 | 52 | 36 |
 |
Културни и природни знаменитости
уредиВо центарот на селото има плоштад со вековно стар чинар и со уникатна форма на стеблото[12]. Неговата форма формира огромна празнина, за која мештаните велат дека некогаш се наоѓала рерна за печење леб. Можеби е стара неколку стотици години, но тоа не е утврдено од никој. Од местото каде се наоѓа селото, има исклучително живописен поглед во неколку насоки. Во близина на селото поминува мала река, која се спушта од планината Пирин, притока на реката Струма. Покрај тоа, областа е позната по својата прекрасна природа. Во близина на селото има и неколку мали брани, кои биле дел од системот за наводнување во блиското минато.
Наводи
уреди- ↑ geonames.cadastre.bg
- ↑ Енциклопедија Пирин. Том 1, Благоевград, 1995 година, стр. 269.
- ↑ „Енциклопедия Пирински край“. Том 1, Благоевград, 1995, стр. 269.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г., Македонски научен институт, София, 1995, стр. 140-141.
- ↑ Стрезов, Георги. Два санджака от Източна Македония. Периодично списание на Българското книжовно дружество в Средец, кн. XXXVII и XXXVIII, 1891, стр. 26.
- ↑ Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 189.
- ↑ Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, pp. 192-193.
- ↑ „Македоно-одринското опълчение 1912 – 1913 г. Личен състав“, Главно управление на архивите, 2006, стр. 842
- ↑ 10,0 10,1 (бугарски) https://web.archive.org/web/20160304125710/http://www.nsi.bg/nrnm/show9.php?sid=2212&ezik=bul. Архивирано од за населението на с. Джигурово, общ. Сандански, обл. Благоевград изворникот Проверете ја вредноста
|url=(help) на 2016-03-04. Посетено на 2018-02-04. Отсутно или празно|title=(help) - ↑ „Национален статистически институт. Население по области, общини, населени места и възраст към 01.02.2011 г.“ (бугарски). Архивирано од изворникот на 2013-08-14. Посетено на 2012-03-18.
- ↑ Снимка на ствола на чинара
