Русилово
Русилово (грчки: Ξανθόγεια, Ксантогија, до 1926 г. Ροσίλοβον, Росиловон[2]) или Старо Русилово — село во Воденско, Егејска Македонија, денес во општината Воден на Постолскиот округ во Централна Македонија, Грција. Населението брои 1 жител (2011). Денес поголемиот дел од преостанатите жители се преселени во новооснованото село Ново Русилово.
| Русилово Άρνισσα | |
|---|---|
 Поглед на Русилово (горе десно) | |
  Русилово | |
|
Местоположба во областа   Русилово | |
| Координати: 40°48.36′N 21°51.35′E / 40.80600° СГШ; 21.85583° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Централна Македонија |
| Округ | Постол |
| Општина | Воден |
| Општ. единица | Островско Езеро |
| Надм. вис. | 620 м |
| Население (2011)[1] | |
| • Вкупно | 1 |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Географија и местоположба
уредиСелото се наоѓа на западно од градот Воден, на планината Ниџе, северно од Островското Езеро. Лежи на надморска височина од 620 м било напуштено во 1980-тите[3], а населението преселено во денешното, поради поповолната местоположба (крај патот од Воден за Суровичево и Лерин).[4]
Историја
уредиОсманлиско време
уредиВо 1848 г. рускиот славист Виктор Григорович, Русилово го опишал како македонско село.[5][6] Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Русилово (Roussilovo) било село во Воденската со 47 куќи и вкупно 190 жители Македонци.[7][8] Црквата „Св. Димитриј“ датира од 1884 г.[9]
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. во селото живееле 250 Македонци христијани.[7][10] Егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) вели дека во 1905 г. во Русилово (Roussilovo) имало 360 Македонци[7] под егзархијата.[11]
Во 1910 г. селото имало 300 жители, сите под врховенството на Бугарската егзархија.[12]
Припојување кон Грција
уредиСо Букурешкиот договор во 1913 г. селото е припоено кон грчката држава, кога броело 335 жители (друг извор наведува 148 мажи и 133 жени[13]). Откупени се 17 имоти на селаните, кои се иселиле во Бугарија.[14] Во 1917-18 г. Боривое Милоевиќ завел 45 македонски куќи.[3]
Во 1920 Русилово е посочено како село со 378 жители „Словени“ христијани, во 45 куќи.[15] Во 1926 г. Русилово е преименувано во Ксантогија, но изворното име продолжува да се користи.[16] Во 1927 г. селото е заведено како чисто македонско, без грчки доселенички семејства.[13]
Селото настрадало во Граѓанската војна, поради што неколку семејства и поединци морале да се преселат во Р Македонија.[3] По војната започнало иселување во Воден.[17] Во 1950-те жителите постепено почнале да го основаат Ново Русилово на 2-3 км од старото и да го напуштаат дотогашното село.[4]
Население
уредиЕве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
| Година | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 478 | 405 | 385 | 261 | 161 | 4 | 2 | 1 |
- Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
Самоуправа и политика
уредиСелото припаѓа на општинската единица Островско Езеро со седиште во Острово, која припаѓа на поголемата општина Воден, во округот Постол. Воедно, селото е дел од општинскиот оддел Острово, каде спаѓаат и гратчето Острово и селата Друшка, Кадрево и Ново Русилово.
Личности
уреди
- Ристо Василев (1884-?) — преродбенички деец, соработник на Крсте Петков Мисирков и соосновач на Македонскоto научно-литературно другарство во Санкт Петербург
- Нацо Настев — револуционер, воденски војвода на МРО
- Мирка Гинова (1923-1946) — партизанка, народен херој на Македонија
Наводи
уреди- ↑ „Попис на населението од 2011 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
- ↑ Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας. Ροσίλοβον -- Ξανθόγεια
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Симовски, Тодор (1998). Населените места во Егејска Македонија : географски, етнички и стопански одлики. I дел. Скопје: Институт за национална историја. стр. 57.
- ↑ 4,0 4,1 Симовски, стр. 53
- ↑ нарекувајќи го „бугарско“, под влијание на бугарската политика
- ↑ Григорович, В. Очеркъ путешествія по Европейской Турціи, Москва, 1877, стр. 91.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г., Македонски научен институт, София, 1995, стр. 158 - 159.
- ↑ Δήμος Βεγορίτιδας. Ιστορικά & Θρησκευτικά Μνημεία[мртва врска]
- ↑ Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1902, стр. 149.
- ↑ Brancoff, D.M. La Macédoine et sa Population Chrétienne, Paris, 1905, pp. 190 - 191.
- ↑ Χαλκιόπουλος, Αθανάσιος. Εθνολογική στατιστική των βιλαετίων Θεσσαλονίκης και Μοναστηρίου, Αθήναι 1910. Цитирано по: Λιθοξόου, Δημήτρης. Πληθυσμός και οικισμοί της περιοχής Βοδενών 1886 - 1927 (διοικητικά όρια 1911)
- ↑ 13,0 13,1 „Λιθοξόου, Δημήτρης. Πληθυσμός και οικισμοί της περιοχής Βοδενών 1886 - 1927 (διοικητικά όρια 1911)“. Архивирано од изворникот 2012-12-16. Посетено на 2012-12-16.
- ↑ Μιχαηλίδης, Ιάκωβος. Σλαβόφωνοι μετανάστες και πρόσφυγες από τη Μακεδονία και τη Δυτική Θράκη (1912 – 1930), διδακτορική διατριβή, Θεσσαλονίκη 1996. Цитирано по: Λιθοξόου, Δημήτρης. Πληθυσμός και οικισμοί της περιοχής Βοδενών 1886 - 1927 (διοικητικά όρια 1911)
- ↑ Милојевић, Боровоје. Јужна Македонија - Антропогеографска, Београд 1920. Цитирано по: Λιθοξόου, Δημήτρης. Πληθυσμός και οικισμοί της περιοχής Βοδενών 1886 - 1927 (διοικητικά όρια 1911)
- ↑ www.edessacity.gr
- ↑ Симовски, Тодор. Населените места во Егејска Македонија, Скопје 1998.