Википедија

Граѓани за јавна правда

Граѓани за јавна правда (ГЈП; англиски: Citizens for Public Justice) ― сеопфатна, непрофитна организација која ја промовира правдата во канадската јавна политика преку истражување и анализа насочено на намалување на сиромаштијата, еколошка правда и права за бегалците.[1]

Граѓани за јавна правда
Citizens for Public Justice
КратенкаГЈП / CPJ
Основана1963
ВидНепрофитна организација
МестоОтава, Онтарио, Канада
ДиректорВилард Мецгер
Мреж. местоcpj.ca

CPJ ја дефинира јавната правда како политичка димензија на љубов кон ближниот, грижа за создавањето и постигнување на општото добро.[2] Изјавата на мисијата на ГЈП е „да ја промовира јавната правда во Канада преку обликување на клучните дебати за јавната политика преку истражување и анализа, објавување и јавен дијалог. ГЈП ги охрабрува граѓаните, водачите во општеството и владите да ги поддржат политиките и практиките кои го одразуваат повикот за љубов. правдата и процутот на создавањето“.[3]

ГЈП е регистрирана добротворна организација во Канада, чија работа се финансира преку дарувања од приватни лица и членови, како и од цркви и основни грантови. Нејзиниот одбор на директори е составен од 13 претставници од сите региони на Канада. Директорите можат да имаат најмногу два тригодишни мандати.[4] Во 2013 година, КПЈ ја прослави својата 50-годишнина.[5] ГПЈ е придружна членка на Канадскиот совет на црквите (Canadian Council of Churches).[6]

Историја

уреди

1960-ти: Основање

уреди

ГЈП е основана во Торонто во 1963 година како Комитет за правда и слобода (Фондација „Комитет за правда и слобода“ (КПС)) од Џералд Вандезанде.[7] Во 1971 година, таа се спои со Фондацијата „Христијанска акција“ со седиште во Алберта, предводена од Џон Олтуис, кој му се придружи на Вандезанде во Торонто.[8]

1970-ти: Гасовод во Мекензишката Долина

уреди

Во 1970-тите, Фондацијата „КПС“ водела кампања против предложениот гасовод во Мекензишката Долина, кој би бил изграден низ традиционалната земја на народот Дене во Мекензиевата Долина на Северозападните Територии со цел да се испраќаат фосилни горива од Бофортовото Море до потрошувачите од Соединетите Држави. Појавувајќи се пред истрагата „Бергер“, Фондацијата „КПС“ повикала на 10-годишен мораториум на проектите.[9] Ова било повторено од Џон Олтуис, Хју МекКалум и Кармел МекКалум во нивната книга „Мораториум“ и подоцна станала главна препорака на истрагата за гасоводот во Мекензишката Долина од судијата Томас Р. Бергер.[10] Томи Даглас, водачот на Новата демократска партија (НДП), побарал да купи стотици примероци од книгата за да ги распространи во Собранието. На крајот, владата на Пјер Елиот Трудо прогласила мораториум. Ова достигнување воглавно е сметано за едно од најголемите влијанија на ГЈП и рана победа за групата.[11]

1980-ти: Првиот Народ во Тревестите Теснеци

уреди

Во 1982 година, фокусот на Фондацијата „КПС“ бил префрлен на сојузната јавна политика. Службено го променила своето име во Граѓани за јавна правда (ГЈП) и подготвила „Насоки за христијанска политичка служба“ и „Повелба за општествени права и одговорности“.[9][12][13]

Во текот на раните 1980-ти, ГЈП отвориле регионални канцеларии во Калгари, Едмонтон и Ванкувер, додека нејзината главна и национална канцеларија останала во Торонто. Кети Вандергрифт, вработена во канцеларијата во Едмонтон, била прогласена за граѓанин на годината во Едмонтон бидејќи предложила што било претворено во програма за рециклирање на сината кутија. ГЈП биле многу вклучена во напорите за спроведување на таа програма, спроведувајќи работилници во училиштата и црквите, распространувачќи брошури и создавајќи го Друштвото за рециклирање „Едмонтон“, кое ќе го води првиот центар за рециклирање.[14]

Во 1980 година, Олтуис почнала да ја претставува Првиот Народ во Тревестите Теснеци, чија татковина била заразена со жива. Во 1985 година била постигната спогодба за надокнада.[15]

Во тоа време, ГЈП предложиле национален фонд за општествен развој и создавање работни места. Потоа, во 1986 година, ГЈП ја вовела идејата за владин десеток, според кој владата ќе користи 10% од својот буџет за да им помогне на сиромашните. Весникот „Toronto Star“ ја објавиле идејата на насловната страница, а идејата била покриена и од страна на други секуларни и христијански медиуми бидејќи добила поддршка од христијанските водачи.[16]

Во 1988 година, Хари Китс станала извршен директор на ГЈП.[17]

1990-ти: Детска сиромаштија и права на бегалците

уреди

Во 1991 година, ГЈП ги затвориле своите регионални канцеларии и ги преселиле сите свои операции назад во Торонто.[17][18] Притоа, тие, исто така, ја промениле своето делување за да се насочуваат на неколку клучни прашања со цел да добијат повеќе во длабочина со секое од нив. Ова довело да биде посветено поголемо внимание на истражувањето и образованието за правата на бегалците и сиромаштијата во Канада.

Во 1990-тите, ГЈП се насочувале на правата на абориџините (домородците), сиромаштијата и правата на бегалците. ГЈП биле гласни во својата поддршка на Кралската комисија за абориџините народи.[19] Подоцна, во раните 2000-ти, ГЈП се спротивставиле на широко критикуваниот референдум за абориџинскиот договор на Британска Колумбија околу правата од договорите на Првите народи.[20][21]

Во 1998 година, ГЈП и „Кампањата 2000“ започнале „Ајде да вложуваме во децата на Канада“, кампања за ставање крај на детската сиромаштија во Канада. ГЈП, Канадскиот исламски конгрес и Канадскиот совет за реформски јудаизам, се појавиле заеднички пред Комитетот за финансии на Долниот дом за да ја истакнат меѓуверската поддршка за мерките против сиромаштијата.[22]

Од 1995 до 2000 година, ГЈП зборувале против таканаречениот „данок на глава“, такса за правото на слетување од 975 долари што им бил наплаќан на бегалците од Конвенцијата, по пристигнувањето.[23] Оваа такса била отстранета во сојузниот буџет од 2000 година.[24] Тие работеле и на студентските заеми поради бегалските прашања, и забележале победа на тоа во раните 2000-ти.

2000-ти: Преселба во Отава

уреди

Новиот милениум означил многу промени за ГЈП. На 22 август 2001 година, Вандезанде го добил Орденот на Канада.[25] ГЈП бил признат со уверение за благодарност од Сомалиско-канадската мрежа за застапување за нивната работа со бегалците,[26] работа која продолжила во текот на целата деценија. ГПЈ, исто така, ја започнале својата работа против сиромаштијата, со образование на јавноста и спроведување на истражувања. Сето ова довело до пуштање на кампањата „Достоинство за сите“ во 2009 година.[27]

ГЈП го преселила своето седиште од Торонто во Отава во 2007 година. Една од главните причини зад овој потег беше тоа што ГЈП сметале дека, бидејќи тие се насочувале главно на сојузни прашања, поблиску до Собранието може да им помогне на нивната кауза. Во нивното соопштение е објаснувано дека „јавната правда не повикува да бидеме таму каде што се водат разговорите и да ги донесеме нашите повеќе од 40 години увид, анализи и проверени положби. ГЈП има визија за Канада која го прифаќа плурализмот, која прашува кој има корист од политиките и што поставува корисни алтернативи. Националната канцеларија во Отава ќе ни овозможи да ја унапредиме таа визија поефикасно.“[28]

Овој потег бил проследен со кадровски промени, а во 2008 година Џо Ган станал извршен директор на ГЈП.[29] Во 2012 година, Џо Ган бил награден со Дијамантскиот јубилеен медал на Кралицата, за неговата работа во зближувањето на верските заедници зад „Меѓуверскиот повик за водство и дејство за климатските промени“.[30]

Основачот на ГЈП, Џералд Вандезанде починал во 2011 година на 77-годишна возраст.[7][9]

Џо Ган го завршил својот мандат во ГЈП во јануари 2019 година. Вилард Мецгер, порано од Светска визија (World Vision) и Менонитска црква на Канада (Mennonite Church Canada), го започнал својот мандат како четврти извршен директор на ГЈП во февруари 2019 година.

Тековна работа

уреди

Сиромаштија во Канада

уреди

Во 2009 година, „Граѓани за јавна правда“ и „Канада без сиромаштија“ ја основале „Достоинство за сите“, непартиска кампања која повикува на национален план за борба против сиромаштијата во Канада.[31] Секоја година на 17 октомври, кампањата „Достоинство за сите“ го одбележува Меѓународниот ден за искоренување на сиромаштијата со настани низ Канада.[32]

Кампањата била поддржана од многу пратеници и сенатори, вклучително и канадскиот премиер Џастин Трудо, водачот на НДП Томас Мулкер, лидерот на Партијата на зелените Елизабет Меј; сенаторите Арт Еглтон и Џенис Џонсон; министрите Марк Гарно, Скот Брисон, Каролин Бенет, Џон МекКалум и Кирсти Данкан; и пратениците Скот Армстронг, Гери Бирн, Нејтан Кален, Џојс Мареј, Ники Ештон и Чарли Ангус. Исто така, над 700 организации и 11.000 поединци го потпишале повикот за дејствување на „Достоинство за сите“.[33]

ГЈП помогнале во создавањето на Сепартиската група за борба против сиромаштијата. Групата, составена од пратеници и сенатори од сите партии, редовно е состануван за да разговара за конкретни предлози за политика кои ќе ја стават крај на сиромаштијата во Канада.[34] Во 2011 година, ГЈП помогнале да бидат собрани меѓуверските водачи во Отава за да биде потпишена меѓуверската декларација за сиромаштија во Канада. Меѓу потписниците биле Канадскиот совет на црквите, Канадската меѓуверска делегација - самит за светски религии 2010 година, Евангелистичкото друштво на Канада и кампањата „Достоинство за сите“.[35]

Во пролетта 2015 година, ГЈП организирале „Турнеја на правдата 2015“, делегација на национални црковни водачи кои отпатувале во осум градови за да ги ангажираат луѓето со вера во разговори за сиромаштијата во Канада и климатските промени.[36] По турнејата, ГЈП помогнале да биде координирана „За промовирање на климатската правда и ставање крај на сиромаштијата во Канада“, меѓуверска декларација од канадските верски водачи. Ова била прва ваква декларација во последните четири години и била поддржана од над 65 потписници.[37]

Кампањата „Достоинство за сите“ го објавила својот модел наречен „Национален план за борба против сиромаштијата за Канада“ во 2015 година.[38] Ден по ова објавување, пратениците усвоиле речиси едногласна иницијатива со која ја повикуваат владата „да ја искорени детската сиромаштија во Канада преку развивање национален план за намалување на сиромаштијата“.[39] Во 2015 година, сојузната влада објавила развој на планови.[40] Кампањата била активна за време на советувањата на сојузната влада во 2017 година во врска со нејзиниот претстоен национален план за борба против сиромаштијата.

Секој октомври, ГЈП објавува извештај за сиромаштијата во Канада. Во 2018 година, ГЈП го објавила „Трендови на сиромаштија 2018“. Извештајот го покажува нееднаквото влијание на сиромаштијата врз одредени групи, како што се новите доселеници, семејствата предводени од самохрани мајки, неврзаните возрасни лица, младите и домородците. Исто така, ги прикажува стапките на сиромаштија за секоја покраина и територија, како и за многу големи градови и мали заедници низ Канада.[41]

Еколошка правда

уреди

Надоврзувајќи се на својата историја на ангажман во животната средина - вклучувајќи го и успешниот повик за мораториум на гасоводот во Мекензишката Долина во 1970-тите и воведувањето општински програми за рециклирање во 1980-тите - ГЈП поддржува ефективно дејство за борба против климатските промени и намалување на емисиите на стакленички гасови.[42] ГЈП е членка на Мрежата за климатски дејство на Канада (Climate Action Network Canada)[43] и на Мрежата за зелена економија (Green Economy Network).[44]

Во 2011 година, ГЈП и Канадскиот совет на цркви го развиле канадскиот меѓуверски повик за водство и дејство против климатските промени, сеопфатна изјава поддржана од над 60 верски установи во Канада.[45] Тогашниот извршен директор на ГЈП, Џо Ган, придонел за поглавјето со наслов „Даноци и еколошка правда?“ во книгата „Големиот приходен грабеж“ од Канаѓаните за даночна правичност.[46] Потоа, во 2012 година, Институтот „Пембина“ го признале Ган како „првак за чиста енергија“.[47]

Во 2014 година, ГЈП го објавиле „Живејќи верно во нова клима“ (Living Faithfully into a New Climate), серијал на верски и климатски ресурси поврзани со Климатскиот самит на ОН во Њујорк.[48] Подоцна истата година, ГЈП координирал меѓуверско молитвено бдение за да ja одбележи Конференцијата на партиите 2020 (скратено: КНП20) во Лима.[49] Во 2015 година, ГЈП координирале меѓуверски, меѓуканадски молитвен ланец во текот на двенеделните меѓународни преговори за климата на КНП21 во Париз.[36] Ова било проследено во 2016 година со низа дејствија преку кои ГЈП ги мобилизирала Канаѓаните и повикала на канадски климатски дејствувачки план кој воспоставува нова цел за намалување на емисиите и придонесува за исполнување на канадската посветеност во Парискиот договор.[50]

ГЈП започнале нова кампања во 2017 година наречена „Откажете се за Земјата!“. За време на Великиот пост, христијани низ Канада дале лични ветувања да го намалат нивниот јаглероден отпечаток. Кампањата вклучувала и разгледница во која е повикана канадската влада да продолжи со промените во политиката за борба против климатските промени и да го исполни Парискиот договор.[51] Оваа кампања продолжила во 2019 година, со фокус на подалекусежна национална политика за климата, вклучувајќи правичен преод кон чиста енергија и крај на јавното финансирање на секторот за фосилни горива.

Права на бегалци

уреди

ГЈП се изјасние против политиките кои ги занемаруваат правата на бегалците во Канада, вклучително и намалување на привремената сојузна здравствена програма,[52] Договорот за безбедна трета земја,[53] и долго време на чекање за приватно спонзорирани бегалци.[54]

Во 2013 година, ГЈП се приклучиле на кампањата на Канадскиот совет за бегалци, „Горди да ги заштитиме бегалците“.[55] ГЈП, исто така, биле вклучени во потпишувањето на црковните водачи на Изјавата за Денот на човековите права од 2013 година, која вклучувала 47 истакнати потписници.[56] ГЈП го поздравиле планот на канадската влада за преселување на 25.000 сириски бегалци во Канада.[57] ГЈП им се придружиле на многу верски групи во објавувањето на „Изјавата меѓу религиите за сириските бегалци“ во 2014 година, потврдувајќи и наложувајќи дека дискриминацијата по религија е неприфатлива при преселувањето на сириските бегалци.[58]

Во април 2017 година, ГЈП го објавиле „Половично добредојде“ („Half Welcome“), извештај за прашањата за приватно спонзорство во Канада ја нагласува главната загриженост на имателите на спонзорски договори за бегалци (ИСД) за политиката на сојузната влада, вклучувајќи долго време на чекање, долго време на чекање за несириски барања, ограничување на алокации и заеми за патување.[59]

Во јуни 2018 година, ГЈП ја објавиле „Повратна заштита“ („Reclaiming Protection“), повикувајќи на ревизија на Договорот за безбедна трета земја, политика што и дозволува на Агенцијата за гранични услуги на Канада да ги одбие повеќето барања за бегалци поднесени во границата меѓу Канада и Соединетите Држави. Во извештајот е тврдено дека со укинување на политиката, Канада може подобро да ги исполни своите меѓународни обврски кон бегалците, како и правата на бегалците да добијат соодветна постапка.

Последниот извештај за бегалците на ГЈП, „Најранливи“ („Most Vunerable“), објавен во април 2019 година, испитува како сојузната влада, црквите и групите за застапување можат да применат внатрешно поделен пристап во нивните соодветни области на творење политики и напори за застапување.

Други прашања

уреди

ГЈП коментира и за други прашања како што се:

Публикации

уреди

the Catalyst

уреди

ГЈП го објавува „the Catalyst“ три пати годишно. Првото издание било објавено во 1978 година.[66] Вклучува играни статии за верата и канадската јавна политика, како и тековните активности и настани во ГЈП. the Catalyst редовно освојува награди на годишната церемонија за доделување награди на Canadian Church Press.[67]

Книги

уреди
  • Патувања до правдата: Одрази на канадскиот христијански активизам (Journeys to Justice: Reflections on Canadian Christian Activism; 2018)[68]
Од Џо Ган, извршен директор на „Граѓани за јавна правда“. Книгата содржи есеи за придонесот на верските заедници во Канада во широк спектар области, вклучувајќи ја политиката за бегалци, животната средина, правата на жените, економската правда и борбата против апартхејдот.
  • Еколошка правда за живеење: библиски одговор на еколошката криза (Living Ecological Justice: A Biblical Response to the Environmental Crisis; 2013)[69]
Изменето од свештеникот д-р Мишка Лисак и Кари Мун-Вен. „Еколошка правда за живеење“ е водич за богослужба и дејство за цркви и мали групи. Составен е од три дела со наслов: „Заштита на она што го сакаме“, „Библиски случај за застапување за создавањето“ и „Кон изобилен живот за сето создание“.[70]
  • Правда за живеење: Евангелски одговор на сиромаштијата (Living Justice: A Gospel Response to Poverty; 2011)[71]
Изменето од свештеникот Адам Снук и Кари Мун-Вен. „Правда за живеење“ е книга на размислувања, молитви и дејства за цркви и мали групи. Вклучува четири дела за материјална, емоционална, заедница и духовна сиромаштија.
  • Глобализација и христијанска надеж: економија во служба на животот (Globalization and Christian Hope: Economy in the Service of Life; 2003)[72]
Од Боб Гуџвард и Лео Андринга.
  • Народ кон народ: суверенитет на абориџините и иднината на Канада (Nation to Nation: Aboriginal Sovereignty and the Future of Canada; 2002)[11]
Од Џон Бирд, Лорејн Ленд и Мареј МекАдам. „Народ кон народ“ е збирка од 18 статии кои даваат преглед на абориџино-канадските односи и предлози за иднината. Темите кои се опфатени ги вклучуваат борбата на Инуците, училиштата за домување, договорот за Нисгаците, барањата за земјиште, жените и самоуправата, раѓањето на Нунавут и стратегиите за солидарност.
  • Правда, не само ние: Гледишта на верата и национални приоритети (Justice, Not Just Us: Faith Perspectives and National Priorities; 1999)[73]
Од Џералд Вандезанде. „Правда, не само ние“ вклучува збирка есеи кои го прикажуваат пристапот на јавната правда за прашања како што се детската сиромаштија, економската нееднаквост, националното единство и образовната неправда.
  • Доаѓањето на правдата: Книга за медитации (The Advent of Justice: A Book of Meditations; 1993)[74]
Од Брајан Волш, Ричард Мидлтон, Марк Вандер Венен и Силвија Кисмат. Доаѓањето на правдата било објавено во 1993 година за да ја прослави 30-годишнината од Фондацијата „КПС“ и „Граѓани за јавна правда“.
  • Христијаните во криза: кон одговорно граѓанство (Christians in the Crisis: Toward Responsible Citizenship; 1983)[13]
Од Џералд Вандезанде.
  • Мораториум: Правда, енергија, Северор и домородниот народ (Moratorium: Justice, Energy, the North, and the Native People; 1977)[10]
Од Хју МекКалум, Кармел Мекалум и Џон Олтуис.

Наводи

уреди
  1. ↑ Carlson-Thies, Stanley W.; Skillen, James W. (1996). Welfare in America. Wm. B Eerdmans. стр. 111. ISBN 9780802841278.
  2. ↑ „Contributing to the Common Good“ (PDF). август 2007. Архивирано од изворникот (PDF) на 12 септември 2014. Посетено на 7 јуни 2024.
  3. ↑ „Partner Organizations - Christian Reformed Church“. Christian Reformed Church in North America. Архивирано од изворникот на 26 август 2014. Посетено на 7 јуни 2024.
  4. ↑ „Board of Directors“. Отава: Citizens for Public Justice. Посетено на 7 јуни 2024.
  5. ↑ Epp, Aaron (9 мај 2013). „Citizens for Public Justice celebrates the past, looks to the future“. Christian Week. Winnipeg, MB. Посетено на 7 јуни 2024.
  6. ↑ „Members - Canadian Council of Churches“. Canadian Council of Churches. Посетено на 7 јуни 2024.
  7. ↑ 7,0 7,1 Volman, Ben (10 август 2011). „Remembering Gerald Vandezande“. Christian Week. Winnipeg, MB. Посетено на 7 јуни 2024.
  8. ↑ Gruending, Dennis (June 12, 2008). „Citizens for Public Justice questions tar sands“. Архивирано од изворникот на August 26, 2014. Посетено на August 26, 2014.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 Volman, Ben (јули–август 2009). „Canada's Unassuming Prophet“. Faith Today. Richmond Hill, ON. стр. 25. Посетено на 7 јуни 2024.
  10. ↑ 10,0 10,1 McCullum, Hugh; McCullum, Karmel; Olthuis, John (1977). Moratorium: Justice, Energy, the North, and the Native People. Торонто: Anglican Book Centre. ISBN 0-919030-17-3.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 Bird, John; Land, Lorraine; MacAdam, Murray (2002). Nation to Nation: Aboriginal Sovereignty and the Future of Canada. Торонто: Irwin Publishing. ISBN 0-7725-2918-3.
  12. ↑ Bauman, Richard W.; Kahana, Tsvi (2006). The Least Examined Branch The Role of Legislatures in the Constitutional State. Cambridge University Press. ISBN 0521859549.
  13. ↑ 13,0 13,1 Vandezande, Gerald (1983). Christians in the Crisis: Toward Responsible Citizenship. Торонто: Anglican Book Centre.
  14. ↑ Gunn, Joe (лето 2013). „Reaching for Right Relationships: CPJ at 50“ (PDF). The Catalyst. Ottawa, ON. Архивирано од изворникот (PDF) на August 14, 2013. Посетено на 7 јуни 2024.
  15. ↑ Vecsey, Christopher (есен 1987). „Grassy Narrows Reserve: Mercury Pollution, Social Disruption, and Natural Resources: A Question of Autonomy“ (PDF). American Indian Quarterly. 11 (4). стр. 287–314. Посетено на 7 јуни 2024.
  16. ↑ MacAdam, Murray (March 14, 2013). „50th Anniversary Reflection“. Citizens for Public Justice. Посетено на 7 јуни 2024.
  17. ↑ 17,0 17,1 Kits, Harry (23 декември 2013). „Building public justice together: CPJ's 50th anniversary“ (PDF). Christian Courier. St. Catharines, ON. Архивирано од изворникот (PDF) на September 5, 2014. Посетено на 7 јуни 2024.
  18. ↑ Lyon, David; Van Die, Marguerite (2000). Rethinking Church, State, and Modernity: Canada Between Europe and America. University of Toronto Press, Scholarly Publishing Division. ISBN 0802082130.
  19. ↑ Land, Lorraine (јануари 1997). „Recipe for Assimilation or a New Relationship? The Royal Commission on Aboriginal Peoples Report“. The Catalyst. Ottawa, ON. Посетено на 7 јуни 2024.
  20. ↑ „Referendum on Treaty Negotiations: Make your vote count for justice“ (PDF). 2002. Архивирано од изворникот (PDF) на 23 септември 2015. Посетено на 7 јуни 2024.
  21. ↑ Ramsay, Heather (8 април 2005). „Candidates Court First Nations Voters“. The Tyee. Посетено на 7 јуни 2024.
  22. ↑ „Child Poverty in Canada“. Friday Magazine. Саскатун. 19 ноември 1999. Архивирано од изворникот на 5 септември 2014. Посетено на 7 јуни 2024.
  23. ↑ Kits, Harry. „Betwixt and Between: Refugees and Stateless Persons in Limbo“. Refuge. Toronto, ON. Volume 22, No. 2. Посетено на 7 јуни 2024.
  24. ↑ „Ending limbo for refugees“ (PDF). Maytree Foundation. Архивирано од изворникот (PDF) на 5 септември 2014. Посетено на 7 јуни 2024.
  25. ↑ „Order of Canada Gerald Vandezande, C.M.“. 2001. Посетено на 7 јуни 2024.
  26. ↑ The Catalyst, април–мај 2001. Посетено на 7 јуни 2024.
  27. ↑ Dignity for All Архивирано на 6 септември 2014 г., Посетено на 7 јуни 2024.
  28. ↑ Mackey, Lloyd (5 јули 2007). „OttawaWatch: Some Canada Day highlights“. Canadian Christianity. Vancouver, BC. Архивирано од изворникот на 26 август 2014. Посетено на 7 јуни 2024.
  29. ↑ „Press Release: CPJ Board announces new Executive Director“. Отава: Citizens for Public Justice. 29 април 2008. Посетено на 7 јуни 2024.
  30. ↑ „Joe Gunn receives Diamond Jubilee Medal“. Citizens for Public Justice. 19 декември 2012. Посетено на 7 јуни 2024.
  31. ↑ „About Dignity for All“. Dignity for All. Архивирано од изворникот на 7 јули 2012. Посетено на 7 јуни 2024.
  32. ↑ „Food Bank Volunteers Fed Up with Government Inaction“. PR Newswire. Ottawa, ON. 16 октомври 2013. Посетено на 7 јуни 2024.
  33. ↑ „Federal Political Endorsements“. Dignity for All. Архивирано од изворникот на 2016-10-26. Посетено на 7 јуни 2024.
  34. ↑ van Wensem, Casey (2012). „Political advocacy in dysfunctional times“. Canadian Mennonite. Винипег. Архивирано од изворникот на 12 септември 2014. Посетено на 7 јуни 2024.
  35. ↑ „Interfaith Declaration on Poverty in Canada“. Canadian Council of Churches. Архивирано од изворникот на 11 септември 2014. Посетено на 7 јуни 2024.
  36. ↑ 36,0 36,1 „The Ecology of Religion“. 2016-06-10. Посетено на 7 јуни 2024.
  37. ↑ „Canadian faith leaders call for climate justice « Canadian Council of Churches“. www.councilofchurches.ca. Архивирано од изворникот на 2016-08-26. Посетено на 7 јуни 2024.
  38. ↑ „Canada 'needs a plan' on poverty, says campaign group | Toronto Star“. thestar.com. 3 February 2015. Посетено на 7 јуни 2024.
  39. ↑ InsideToronto.com (6 февруари 2015). „Scarborough MP's motion to end child poverty in Canada passed by House of Commons“. www.insidetoronto.com. Посетено на 7 јуни 2024.
  40. ↑ „Minister of Families, Children and Social Development Mandate Letter (September 1, 2016)“. Prime Minister of Canada (англиски). 2015-11-12. Архивирано од изворникот на 2019-07-07. Посетено на 7 јуни 2024.
  41. ↑ Nuttall, Jeremy J. (2017-10-12). „People With Disabilities in Poverty Trap, Says Report | The Tyee“. The Tyee (англиски). Посетено на 7 јуни 2024.
  42. ↑ Swift, Richard, уред. (2013). „The Great Revenue Robbery: How to Stop the Tax Cut Scam and Save Canada“. Between the Lines. стр. 101–112. ISBN 978-1-77113-103-2.
  43. ↑ „Our Members - Climate Action Network Canada“. Climate Action Network Canada. Посетено на 7 јуни 2024.
  44. ↑ „GEN Member Organizations“. GEN (англиски). 2014-07-29. Архивирано од изворникот на 2018-05-21. Посетено на 7 јуни 2024.
  45. ↑ „Canadian Interfaith Call for Leadership and Action on Climate Change“ (PDF). Canadian Council of Churches. декември 2013. Посетено на 7 јуни 2024.
  46. ↑ Swift, Richard (2013). The Great Revenue Robbery: How to Stop the Tax Cut Scam and Save Canada. Toronto, ON: Between the Lines.
  47. ↑ Institute, Pembina. „Clean Energy Champions: Joe Gunn collaborates with Pembina Institute to mobilize the faith community on ecological justice issues“. Pembina Institute. Посетено на 7 јуни 2024.
  48. ↑ „Church Resources: Ecological Justice“. Citizens for Public Justice. 2016-03-13. Посетено на 7 јуни 2024.
  49. ↑ „Light for Lima“ (англиски). 2014-12-12. Архивирано од изворникот на 2016-08-27. Посетено на 7 јуни 2024.
  50. ↑ CPJ (2016-06-05). „A Public Justice Vision for Canada's Climate Action Plan“. Посетено на 7 јуни 2024.
  51. ↑ „Anglican parishes pledge to 'give it up for the Earth' this Lent – Anglican Journal“. Anglican Journal (англиски). 2017-03-09. Посетено на 7 јуни 2024.
  52. ↑ Wassink, Brad (20 јуни 2013). „Changing the way we talk about refugees“. Victoria Times Colonist. Посетено на 7 јуни 2024.
  53. ↑ „Allow Salvadorans to make a safe claim in Canada“. Policy Options (англиски). Посетено на 7 јуни 2024.
  54. ↑ „Christian Courier :: Refugees to Canada receive only a half welcome“. www.christiancourier.ca. Посетено на 7 јуни 2024.
  55. ↑ Gunn, Joe (11 ноември 2013). „Canada, avoid being part of 'globalization of indifference'“. Western Catholic Reporter. Посетено на 7 јуни 2024.[мртва врска]
  56. ↑ Chapman, Ashley (10 декември 2013). „Human Rights Day Statement: What About Refugee Rights?“. Citizens for Public Justice. Архивирано од изворникот на 13 септември 2014. Посетено на 7 јуни 2024.
  57. ↑ „Letter: Canada to resettle 10,000 Syrian refugees“. Citizens for Public Justice. 2015-01-09. Архивирано од изворникот на 2016-09-19. Посетено на 7 јуни 2024.
  58. ↑ Wassink, Brad (2014-12-12). „Syrian Refugees: Discriminating by religion is unacceptable“. Посетено на 7 јуни 2024.
  59. ↑ Register, Michael Swan, The Catholic. „Immigration minister vows faster processing times for refugees“ (англиски). Посетено на 7 јуни 2024.
  60. ↑ „National housing strategy needed“. Welland Tribune. 27 февруари 2013. Посетено на 7 јуни 2024.
  61. ↑ „Canadian Political Primer on Guaranteed Livable Income“. Livable for All. септември 2010. Посетено на 7 јуни 2024.
  62. ↑ Lewchuk, Simon (1 јануари 2014). „Budget Watch 2014: The Need For Visionary Leadership“. The Huffington Post. Посетено на 7 јуни 2024.
  63. ↑ Vandeaznde, Gerald (1 мај 1998). „Legal equality in a pluralistic society“. Anglican Journal. Посетено на 7 јуни 2024.
  64. ↑ Gunn, Joe (25 март 2014). „The moral case for Fair Elections“. Rabble. Посетено на 7 јуни 2024.
  65. ↑ Pasma, Chandra (лето 2011). „Taxes and Democracy: Two Sides of the Same Coin“. The Catalyst. Архивирано од изворникот на 26 август 2014. Посетено на 7 јуни 2024.
  66. ↑ „CPJ: A rose by any other name“ (PDF). Citizens for Public Justice. јануари 2006. Архивирано од изворникот (PDF) на 23 септември 2015. Посетено на 7 јуни 2024.
  67. ↑ „CCP Member Publication“. Canadian Church Press. Архивирано од изворникот на 15 септември 2014. Посетено на 7 јуни 2024.
  68. ↑ „Tanya Granic Allen's campaign exit opens space for other voices of faith | National Newswatch“. www.nationalnewswatch.com (англиски). Посетено на 7 јуни 2024.
  69. ↑ „Living Ecological Justice: A Biblical Response To The Environmental Crisis“. United Church Resource Distribution. Архивирано од изворникот на 21 септември 2014. Посетено на 7 јуни 2024.
  70. ↑ „Living Ecological Justice“. Canadian Religious Conference. Архивирано од изворникот на 21 август 2014. Посетено на 7 јуни 2024.
  71. ↑ Sison, Marites N. „Booklet aimed at inspiring action against poverty“. Anglican Journal. Торонто. Посетено на 7 јуни 2024.
  72. ↑ Goudzwaard, Bob; Andringa, Leo (2003). Globalization and Christian Hope. Toronto, ON: Public Justice Resource Centre.
  73. ↑ Vandezande, Gerald (1999). Justice, Not Just Us: Faith Perspectives and National Priorities. Toronto, ON: Public Justice Resource Centre. ISBN 0-9686695-0-6.
  74. ↑ Walsh, Brian; Middleton, Richard; Vander Vennen, Mark; Keesmaat, Sylvia (1993). The Advent of Justice: A Book of Meditations. Toronto, ON: CJL Foundation.

Надворешни врски

уреди
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Граѓани_за_јавна_правда&oldid=5228453“