Википедија

Ангиографија

Ангиографија или артериографија (од грчки: ἀγγεῖον - „сад-крвен сад“ и грчки: γράφειν - „напише или запише“) — инвазивен дијагностички метод за испитување на внатрешноста, или луменот, на крвните садови на човечкото тело, со посебен интерес за артериите, вените и коморите на срцето. Се изведува со инјектирање на радионепроѕирно хидрорастворливо (растворливо во течности) контрастно средство, преку многубројни специјални катетери направени за таа цел, кои се внесуваат во крвниот сад, а потоа трајно се сликаат крвните садови (просветлување - со зраци ), со рендгенска техника (флуороскопија) на 35 mm кино-филм или дигитално. Записот (на филм или слика на мониторот на флуроскоп) на крвните садови се нарекува ангиограм.[1]

Ангиографија
Медицинска процедура
Ангиограм на мозок кој прикажува попречна проекција на вертебрална базиларна и задномозочна циркулација.
ICD-9-CM88.40-88.68
MeSHD000792
OPS-301 code:3–60

За разлика од ангиопластиката, која користи инвазивна ангиографска процедура (вметнување катетер преку кој се вбризгува контрастно средство), ангиографијата може да се изведе со само вметнување игла за инјектирање контрастно средство без катетер и позиционирање под флуороскопска контрола. Оваа техника се користи за сликање на артериите во мозокот, срцето, бубрезите, гастроинтестиналниот тракт, аортата, вратот, градите, екстремитетите и белите дробови.[2]

Иако терминот ангиографија е строго дефиниран врз основа на проекционата радиографија, овој израз се применува и на поновите техники на васкуларна слика; Компјутеризирана томографска ангиографија и магнетна резонантна ангиографија.

Историја

уреди

Ангиографската техника за прв пат била употребена во 1927 година од страна на португалскиот лекар и невролог Антонио Мониз со цел да се изврши церебрална ангиографија со воведување контрастно средство во крвните садови со помош на рендген за да се дијагностицираат неколку видови нервни заболувања, како што се тумори, коронарна артериска болест и други малформации на артериите и вените. Денес, Антонио Мониз е признат како еден од пионерите во оваа област, кој во 1949 година ја доби Нобеловата награда за физиологија и медицина за неговиот придонес во медицината.[3]

Со воведувањето на Селдингеровиот метод за подготовка на крвни садови во 1953 година, ангиографијата станала многу посигурна и побезбедна процедура за многу пациенти. Селдингеровите катетри, кои се воведуваат во крвниот сад, обезбедуваат поголема удобност и на лекарот што го врши снимањето и на пациентот, предизвикувајќи помало оштетување на ѕидот на крвните садови и на кожата.

Цел

уреди
 
CT ангиографија на абдоминалната аорта и крвните садови на долните екстремитети

Цел на ангиографијата е да се одреди анатомијата и степенот на опструкција на луменот на артериите. Информациите добиени со ангиографија вклучуваат определување на локализацијата, должината и пречникот на артериите, присуството и тежината на зачепување на луменот; како и проценка на квалитетот на протокот на крв. Ангиографијата јасно може да го „слика“ видот на лезијата (атером, тромбоза, дисекција, спазам (спазам) или миокарден мост - англиски: bridging срце итн.), како и присуството и степенот на колатерални крвни садови.

Ангиографијата моментално е единствениот метод со кој може точно да се одреди степенот на интралуминална опструкција (стеснување или зачепување) на крвните садови. Таа ги покажува патолошките промени во луменот на крвниот сад, а не укажува на етиологијата на болеста или на неопструктивни атеросклеротични лезии. Ангиографијата претставува златен стандард со кој најчесто се споредуваат сите други методи;

. . . „Клиничкиот ризик е мал, а методот е релативно скап, така што кардиолог, васкуларен хирург или доктор од друга специјалност треба внимателно да ја процени врската помеѓу клиничката корист и ризикот од една страна, и трошоците за процедурата, пред да го наведе методот“.

Ангиографијата има три главни цели во дијагнозата на болестите на крвните садови;

  • Утврдување на природата на болеста на крвните садови и нејзиниот степен, кога дијагнозата е нејасна и не може да се исклучи со неинвазивно тестирање.
  • Одредување на најсоодветен и потенцијално успешен метод на лекување (лекови, перкутана интервентна или хируршка реваскуларизација).
  • Следење на ефектите од третманот врз појавата на рестеноза |тромбоза и прогресија или регресија на атеросклероза.

Техника на ангиографија

уреди

За да се изврши селективно снимање на крвните садови, контрастното средство се поставува на одредена локација преку бројни специјални катетери направени за оваа намена. За поставување на специјални катетери во крвните садови, како пристапен пат, се користи перкутана техника или техника на подготовка на артерии, обично феморалната (бутната) или брахијалната (надлактната) артерија. Коронарната (срцева) ангиографија бара селективно поставување на катетери во устието на левата и десната коронарна артерија, како и/или во устието на венските и артериските графтови, со цел да се добие оптимален квалитет на сликата.

Лекарите кои ги вршат овие интервенции мора да бидат технички обучени за сите аспекти на процедурата, од познавање на клиничките индикации и ризици од процедурата, до коронарна анатомија, физиологија и патологија. Исто така, важно е да ги знаат основните начела на оптимална радиографска дијагностика и радијациона заштита. Коронарната ангиографија обично се изведува како дел од катетеризација на срцето, која може да вклучува и ангиографија на други крвни садови или срцеви шуплини и хемодинамска проценка, која е неопходна за целосна инвазивна проценка на кардиоваскуларен пациент [4].

  Филм: Коронарна ангиографија [1]

Видови

уреди

Во зависност од опремата што се користи за време на ангиографијата, постојат следниве видови на ангиографија:

  • Видови ангиограми во зависност од применетата опрема за ангиографија
  •  
    Класична ангиографија - катетерска ангиографија
  •  
    Компјутеризована томографска ангиографија
  •  
    Магнетна резонантна ангиографија

Пристап до крвниот сад

уреди

Во зависност од видот на ангиографијата, до крвниот сад најчесто се пристапува преку:

  • Бутната (феморална) артерија, за прегледи на левата страна на срцето и преглед на артерискиот систем.
  • Југуларна или бутна вена, за преглед на десната страна на срцето и венскиот систем.
  • Радијален пристап во пределот на долната третина од подлактицата
  • Брахијален пристап во пределот на лактот

Селдингерова техника на катетеризација на крвен сад

уреди

Со користење на систем од жици - водичи и катетери, контрастно средство (што покажува способност за апсорпција на рендгенски зраци) се вбризгува во крвните садови и крвта, што обезбедува крвните садови да станат „видливи“ на рендгенската снимка. Селдингеровата техника на катетеризација на крвен сад се изведува на следниов начин:

  • Со игла се пунктира бутната артерија или вена во регионот на препоните по локална анестезија.
  • Потоа преку иглата се внесува специјална флексибилна жица во крвниот сад, која се поставува сè до соодветниот крвен сад.
  • Иглата потоа се извлекува од крвниот сад преку жицата, која останува во крвниот сад.
  • Местото на инјектирање се проширува со помош на краток катетер - дилататор, кој се внесува во крвниот сад преку жицата.
  • Ако се набљудуваат крвните садови на ногата, жицата се извлекува и се вбризгува контрастно средство преку дилататорот.
  • Движењето на контрастното средство се следи на мониторот и сериски се снима.
  • Доколку е потребно да се покажат подалечни крвни садови, по проширувањето на местото на инјектирање, се извлекува дилататорот и преку жица се вметнува специјален флексибилен катетер во крвниот сад. Катетерот се внесува во соодветниот крвен сад и жицата се извлекува. Потоа се вбризгува контрастно средство преку катетерот, а прикажаните крвни садови се набљудуваат на мониторот и сериски се снимаат.
  • По прегледот, жицата и катетерот се извлекуваат од крвниот сад, а радиологот десет минути го притиска местото на инјектирање со прстите.

Прегледот е безболен и пациентите добро го поднесуваат, а во зависност од видот на прегледот и состојбата на крвните садови потребни се од 15 минути до 1 час. Изложеноста на зрачење трае најмногу неколку минути. Радиолог и медицински техничар се секогаш со пациентот, а по потреба се ангажира и анестезиолог.

Документирање на наодите

уреди

За документирање на наодите се применува следново:

Дигиталната суптракциона ангиографија е многу подобар метод бидејќи овозможува снимање на крвните садови по инјектирање значително помала количина на контрастно средство отколку со класичната ангиографија, благодарение на компјутерската програма. Оваа ангиографија е означена и како суптрактивна бидејќи компјутерската програма ја покажува само сликата на крвните садови, додека другите структури, на пр. коските можат да се „избришат“.

Подготовка на пациентот

уреди

Подготовката на пациентот за ангиографија ги опфаќа следните постапки:

  • Две недели пред ангиографијата, се препорачува пациентите да престанат да користат алкохол.
  • Еден до два дена пред снимањето, се врши тест за толеранција на пациентот за контрастно средство и потребните биохемиски анализи на крвта за да се процени функцијата на бубрезите и се одредува времето на згрутчување на крвта.
  • За да се заштити бубрегот од големо количество на јод од контрастното средство и да се обезбеди негово брзо исфрлање од телото, се применува внесување на голема количина течност пред снимањето.
  • Со цел да се намали ризикот од алергиска реакција на контрастното средство, по потреба се применуваат антиалергиски лекови.
  • Не треба да се консумира храна или вода четири часа пред ангиограмот.
  • 30 минути пред прегледот се врши премедикација со: антихистаминици (превенција од алергиски реакции), седативи, аналгетици итн.
  • Пред снимањето, пациентот отстранува накит и метални предмети, бидејќи тие можат да го попречат поминувањето на рендгенските зраци.

По ангиографија, неопходно е да се внесе голема количина течност - за да се забрза елиминацијата на јодот и другите компоненти на контрастното средство од телото.

Пред снимање, се добива писмена согласност од пациентот за ангиографија.

Несакани ефекти

уреди
  • Дозата на зрачење на која е изложен пациентот за време на овој преглед зависи од времетраењето на прегледот и видот на прегледот и е неколку пати поголема отколку при стандардното снимање на рендген.
  • Мачнина
  • Вртоглавица која се јавува поради продолжено лежење за време на прегледот (ортостатска хипотензија)
  • Нагон за повраќање може да се појави една до две минути по инјектирањето на контрастот, но исчезнува по неколку секунди.
  • Јадеж
  • Алергиски реакции со различен интензитет до анафилактичен шок.
  • Бронхоспазам (стеснување на луменот на дишните патишта предизвикано од нивниот спазам), што предизвикува тешкотии во дишењето.
  • Во случај на бременост, кога се користи флуоресцеин како контрастно средство, тој се излачува преку мајчиното млеко. Затоа, на мајките им се препорачува да престанат со доењето 2 дена по ангиографијата).[1]
  • Интервентната радиолошка процедура (која вклучува ангиографија) носи и одредени специфични ризици кои повремено се појавуваат и може да предизвикаат локални постинтервенциски компликации, од кои најважни се ретроперитонеален хематом, локален хематом на местото на инјектирање, оток на екстремитетите, периферна тромбоза, инфекција, трајни повреди на нерви, пукање или затнување на крвните садови

Постапка по ангиографија

уреди

По извршената ангиографија, пациентот е под надзор на лекарскиот тим околу 6 часа. За тоа време, пациентот треба да го држи екстремитетот во мирување некое време за да се минимизира крвавењето од пункцијата. Исто така, субјектот треба да пие многу течности за да спречи дехидратација и да го уринира контрастното средство што е можно поскоро преку бубрезите. Откако ќе престане крвавењето од местото на инјектирање (под услов сите витални знаци да се нормални), лекарот ќе му дозволи на пациентот да си оди дома.

Дома, пациентот може да јаде нормално, но треба да продолжи да пие дополнителни течности уште еден до два дена. Најмалку 12 часа по ангиограмот, треба да се избегнуваат напорни физички активности како што се качување по скали, возење и пешачење. Субјектот може да продолжи со вообичаените активности два дена по постапката.

Компликации

уреди

Честотата на компликации и смртност при ангиографија е мала, но методот може да биде проследен со сериозни компликации, кои се нешто поизразени при коронарографијата, така што добиените клинички информации мора да го оправдаат ризикот од ангиографија. Бројни студии покажале дека севкупниот ризик за појава на сериозни компликации, на пр. при коронарна ангиографија помалку од 2%.

Сите интервентни радиолошки процедури, вклучувајќи ја и ангиографијата, носат одредени интраоперативни и постоперативни ризици, од кои најзначајни се; можна ненадејна смрт или удар (инфаркт), ризик од крвавење, згрутчување на крвта, создавање на грутчиња крв, губење на екстремитет, повреда на крвните садови и алергиски реакции, како и други можни компликации.

„Иако сериозните компликации се ретки, некои групи пациенти се изложени на поголем ризик. Стабилната клиничка состојба на пациентот пред интервенцијата значително влијае на нејзиниот исход: ризикот е најголем кај пациенти кои се подложени на коронарна ангиографија во итни ситуации. Пациентите со критична стеноза на главното стебло на левата коронарна артерија се изложени на повеќе од двојно поголем ризик од компликации за време на коронарната ангиографија и потребна е голема претпазливост дури и кога постои сомневање за таква лезија. Пациентите во состојба на смрт пред коронарната ангиографија се изложени на најголем ризик (10 пати поголем), а артериската оклузивна болест, акутен миокарден инфаркт, бубрежна инсуфициенција и кардиомиопатија исто така го зголемуваат ризикот од ангиографска процедура."

Индикации

уреди

Оваа техника се користи за откривање на следните оштетувања на крвните садови и други васкуларни промени во ткивата и органите на:

  • Аневризми, на која било локализација
  • Стеснување на крвните садови со различна локализација.[6]
  • Вазоконстрикција на крвните садови
  • Нарушена проодност (зачепување) на крвните садови (атеросклероза, тромбоза, итн. )
  • Вродени артерио-венски малформации на крвните садови.
  • Повреди на различни органи.
  • Тумори.
  • Крвавење во внатрешноста на телото.

Индикации за примена на оваа метода се предоперативната подготовка на пациентот со цел дијагноза и избор на оперативната техника.

Контраиндикации

уреди

Ангиографијата е контраиндицирана кај:

  • Акутни воспаленија и заразни болести.
  • На венографија ако е присутен тромбофлебит
  • Психијатриски и душевни болести
  • Срцева, црнодробна и бубрежна инсуфициенција.
  • Алергиски реакции на јод и други компоненти на контрастното средство.
  • Сериозни состојби на пациентот од која било причина.

Галерија

уреди
  •  
    Антонио Мониз пионер на ангиографијата
  •  
    Ангиограм на илеофеморална и феморелна артерија на левата нога

Поврзано

уреди

Наводи

уреди
  1. ↑ 1,0 1,1 (англиски) Преземено;15 октомври 2009
  2. ↑ Robert J. Feezor, James M. Seeger, Angiography Endovascular Surgery (Fourth Edition), 2011.
  3. ↑ (англиски) 1949, Посетено на 15. 10. 2009
  4. ↑ (англиски) Cardiac catheterization, na Angioplasty.org
  5. ↑ (англиски) Архивски примерок на Семрежниот архив (англиски) Преземено;10.2009
  6. ↑ Opolski MP, Staruch AD, Jakubczyk M, Min JK, Gransar H, Staruch M, Witkowski A, Kepka C, Kim WK, Hamm CW, et al. CT Angiography for the Detection of Coronary Artery Stenoses in Patients Referred for Cardiac Valve Surgery: Systematic Review and Meta-Analysis. JACC Cardiovasc Imaging. 2016 Sep; 9(9):1059-1070. Epub 2016 Jun 22.

Надворешни врски

уреди 
опрема во Siemens Medicine


     Ве молиме, обратете внимание на важното предупредување
во врска со темите поврзани од областа на медицината (здравјето).
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Ангиографија&oldid=4917502“